R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Boos/verdrietig bij bepaalde bezigheden of opmerkingen van mensen
Ik heb de laatste 4/5 maanden heel vaak last van ineens opkomend verdriet en woede. Het komt vaak voor na een verkeerde opmerking van bijvoorbeeld mijn vader. Hij zegt dan iets (niet eens beledigend of iets dergelijks) wat verkeerd overkomt. Ineens voel ik me van binnen woest en heb ik het gevoel dat ik moet schreeuwen en slaan maar tegelijk ook kan huilen. Ik hou me wel in, dus niemand merkt het dan...
Het vaakst komt het echter voor bij het maken van mijn huiswerk. Ik heb een goed gevoel 's avonds en heb even het gevoel dat ik flink gemotiveerd ben voor school. Ik ga zitten, boeken voor me, pen in mn handen en er gebeurt niks... ineens begin ik te denken over van alles en nog wat en begin ik gewoon te huilen. Ik voel me tegelijk met verdrietig ook heel boos. Het lukt gewoon niet ofzo..
Heeft iemand dit ook en weet iemand waardoor dit komt en waarom het vaak gebeurd als ik wil beginnen met huiswerk maken?
Ik ben trouwens een jongen van 15 als dat nog iets helpt..
Alvast bedankt!
Het vaakst komt het echter voor bij het maken van mijn huiswerk. Ik heb een goed gevoel 's avonds en heb even het gevoel dat ik flink gemotiveerd ben voor school. Ik ga zitten, boeken voor me, pen in mn handen en er gebeurt niks... ineens begin ik te denken over van alles en nog wat en begin ik gewoon te huilen. Ik voel me tegelijk met verdrietig ook heel boos. Het lukt gewoon niet ofzo..
Heeft iemand dit ook en weet iemand waardoor dit komt en waarom het vaak gebeurd als ik wil beginnen met huiswerk maken?
Ik ben trouwens een jongen van 15 als dat nog iets helpt..
Alvast bedankt!
Zijn het echt kleine momenten? Of heb je gedurende de dag ook een algeheel gevoel van verdriet/woede en dat je zit te piekeren.
I thought you thought
Nee het zijn echt die momenten. Natuurlijk heb ik wel eens een dag dat ik de hele tijd zit te piekeren, maar ik neem aan dat dat normaal is. Dat heft iedereen toch
Maar ik heb gewoon een prima dag gehad, voel me heel gewoon. Gewoon fijn. Ik ga zitten voor mn huiswerk en ik staar 5 minuten naar de boeken of de muur (soms lijkt het alsof ik helemaal niks denk op dat moment) en dan word ik gewoon heel boos en verdrietig. Echt kleine momenten ineens dus.
Maar ik heb gewoon een prima dag gehad, voel me heel gewoon. Gewoon fijn. Ik ga zitten voor mn huiswerk en ik staar 5 minuten naar de boeken of de muur (soms lijkt het alsof ik helemaal niks denk op dat moment) en dan word ik gewoon heel boos en verdrietig. Echt kleine momenten ineens dus.
@Strani Daar heb ik eerst ook aan gedacht, maar dat kan bijna niet. Ik ben geen perfectionist, ik ben ook best makkelijk met mijn huiswerk gewoon lekker niet maken.. ik voel geen druk om te presteren, sta goed op mn rapport bijna einde jaar dus ik kan eigenlijk rustig aan doen.
Maar als ik dus een keer wel goed het idee heb dat ik door kan werken lukt het gewoon meteen al niet... heel raar
Maar als ik dus een keer wel goed het idee heb dat ik door kan werken lukt het gewoon meteen al niet... heel raar
Het lijkt erop dat zodra je even rustig gaat zitten en jezelf voelt, zogezegd, je tegen woede en verdriet oploopt. Denk dat je op die momenten eens bij jezelf moet proberen na te gaan waar het vandaan komt. Dus niet proberen het te onderdrukken, maar eerlijk kijken waarom het gebeurt. Er moet ergens een tricker zijn waarom het gebeurt.quote:Op zaterdag 3 mei 2014 20:04 schreef ihhaskoen het volgende:
Nee het zijn echt die momenten. Natuurlijk heb ik wel eens een dag dat ik de hele tijd zit te piekeren, maar ik neem aan dat dat normaal is. Dat heft iedereen toch
Maar ik heb gewoon een prima dag gehad, voel me heel gewoon. Gewoon fijn. Ik ga zitten voor mn huiswerk en ik staar 5 minuten naar de boeken of de muur (soms lijkt het alsof ik helemaal niks denk op dat moment) en dan word ik gewoon heel boos en verdrietig. Echt kleine momenten ineens dus.
Wat vreemd. Maar heb je dan op die boze/verdrietige momenten geen specifieke gedachten?quote:
@Strani Daar heb ik eerst ook aan gedacht, maar dat kan bijna niet. Ik ben geen perfectionist, ik ben ook best makkelijk met mijn huiswerk gewoon lekker niet maken.. ik voel geen druk om te presteren, sta goed op mn rapport bijna einde jaar dus ik kan eigenlijk rustig aan doen.
Maar als ik dus een keer wel goed het idee heb dat ik door kan werken lukt het gewoon meteen al niet... heel raar
Nou ik heb wel verdriet en woede in me zitten van dingen die ik misschien niet helemaal heb verwerkt, maar dat zijn dingen die niks of nauwelijks met school ofzoiets te maken hebben.
De dingen waar die woede en het verdriet vandaan komen zijn overigens:
- gepest op de basisschool (nu helemaal niet, heb genoeg vrienden en alles)
- onzekerheid omdat ik homo ben (terwijl ik er helemaal voor uit ben en lijk het geaccepteerd te hebben)
- anderhalf jaar geleden wel depressie gehad (toen wel door druk van school en ook bovenstaande dingen + nare ervaring met pedo)
- en voel me thuis te veel als klein kind behandeld
Zoals tussen de haakjes al te zien heb ik nu helemaal geen last meer van die dingen, behalve dus misschien onbewust nog steeds het verdriet en die woede
Maar blijf het raar vinden dat dat zich ineens zou uiten op zo'n moment
De dingen waar die woede en het verdriet vandaan komen zijn overigens:
- gepest op de basisschool (nu helemaal niet, heb genoeg vrienden en alles)
- onzekerheid omdat ik homo ben (terwijl ik er helemaal voor uit ben en lijk het geaccepteerd te hebben)
- anderhalf jaar geleden wel depressie gehad (toen wel door druk van school en ook bovenstaande dingen + nare ervaring met pedo)
- en voel me thuis te veel als klein kind behandeld
Zoals tussen de haakjes al te zien heb ik nu helemaal geen last meer van die dingen, behalve dus misschien onbewust nog steeds het verdriet en die woede
Maar blijf het raar vinden dat dat zich ineens zou uiten op zo'n moment
Dat zijn toch wel een hoop dingen hoor. Daar bovenop komen misschien wat hormonen op deze leeftijd.
Probeer inderdaad Snakey's advies op te volgen en je gedachten goed te analiseren.
Probeer inderdaad Snakey's advies op te volgen en je gedachten goed te analiseren.
Dat is meer dan genoeg om je woede en verdriet te voelen op momenten dat het 'even stil is' om je heen. Waarchijnlijk heb je het nog niet zo goed verwerkt als je denkt. En zo te 'horen' heb je niet iemand waar je ermee over kan praten, of in ieder geval doe je dat niet. Ik zou zeggen, zoek iemand op die je vertrouwt en praat er zoveel mogelijk over.quote:
Nou ik heb wel verdriet en woede in me zitten van dingen die ik misschien niet helemaal heb verwerkt, maar dat zijn dingen die niks of nauwelijks met school ofzoiets te maken hebben.
De dingen waar die woede en het verdriet vandaan komen zijn overigens:
- gepest op de basisschool (nu helemaal niet, heb genoeg vrienden en alles)
- onzekerheid omdat ik homo ben (terwijl ik er helemaal voor uit ben en lijk het geaccepteerd te hebben)
- anderhalf jaar geleden wel depressie gehad (toen wel door druk van school en ook bovenstaande dingen + nare ervaring met pedo)
- en voel me thuis te veel als klein kind behandeld
Zoals tussen de haakjes al te zien heb ik nu helemaal geen last meer van die dingen, behalve dus misschien onbewust nog steeds het verdriet en die woede
Maar blijf het raar vinden dat dat zich ineens zou uiten op zo'n moment
Dit.quote:
Daar bovenop komen misschien wat hormonen op deze leeftijd.
Je zit ook in een leeftijd waarin je heel erg bezig bent jezelf vorm te geven als persoon. Wellicht voel je je niet "voor vol aangezien" door je vader, wat je dan frustreert. Maar dat is slechts 1 voorbeeld, je noemt net heel wat dingen die zeker invloed kunnen hebben. Dingen die je wellicht een plaats gegeven hebt maar toch af en toe de kop op steken.
Ik denk dat het inderdaad goed is om te analyseren waar het vandaan komt.
I thought you thought
Dat is precies het punt haha, ik heb toen anderhalf jaar geleden al hulp gekregen bij het verwerken van alles. En ik ben iemand die best makkelijk praat over dit soort persoonlijke dingen. Dus ik heb er heel vaak over gepraat en dus zelfs met hulp. En mijn leven ziet er nu toch behoorlijk goed uit voor de rest
Maar misschien zou ik er inderdaad toch eens nog een keer goed naar moeten kijken.
Het rare overigens, ik heb veel frustraties tegenover mijn vader, maar hij is zelf iemand die bij een hulpinstantie voor jongeren werk. Hij werkt zelf als zo'n iemand met jongeren die precies dingen zoals ik hebben gehad, maar ik kan toch heb ik dus totaal geen sterke band met mijn vader.. en dat ligt niet aan de leeftijd, want dat had ik al toen ik klein was ;p
Maar misschien zou ik er inderdaad toch eens nog een keer goed naar moeten kijken.
Het rare overigens, ik heb veel frustraties tegenover mijn vader, maar hij is zelf iemand die bij een hulpinstantie voor jongeren werk. Hij werkt zelf als zo'n iemand met jongeren die precies dingen zoals ik hebben gehad, maar ik kan toch heb ik dus totaal geen sterke band met mijn vader.. en dat ligt niet aan de leeftijd, want dat had ik al toen ik klein was ;p
En dat inderdaad. Dat speelt een grote rol op die leeftijd. Zeker met in combinatie met als je zo jong al van alles te verwerken krijgt.quote:
Daar bovenop komen misschien wat hormonen op deze leeftijd.
Het feit dat je overal makkelijk over praat, kan ook betekenen dat je alles vanaf een afstandje bekeek en de gevoelens niet toeliet.quote:
Dat is precies het punt haha, ik heb toen anderhalf jaar geleden al hulp gekregen bij het verwerken van alles. En ik ben iemand die best makkelijk praat over dit soort persoonlijke dingen. Dus ik heb er heel vaak over gepraat en dus zelfs met hulp. En mijn leven ziet er nu toch behoorlijk goed uit voor de rest
Maar misschien zou ik er inderdaad toch eens nog een keer goed naar moeten kijken.
Het rare overigens, ik heb veel frustraties tegenover mijn vader, maar hij is zelf iemand die bij een hulpinstantie voor jongeren werk. Hij werkt zelf als zo'n iemand met jongeren die precies dingen zoals ik hebben gehad, maar ik kan toch heb ik dus totaal geen sterke band met mijn vader.. en dat ligt niet aan de leeftijd, want dat had ik al toen ik klein was ;p
Dat vind ik niet zo raar hoor. Het is voor je vader zijn werk, daar wil hij waarschijnlijk als hij thuis is niet nog eens mee bezig zijn. Misschien goed om eens over na te denken dat jij als persoon en zijn zoon toch ook die aandacht van hem nodig hebt, en hem dat uit proberen te leggen. Hij zou in ieder geval een goede luisteraar moeten zijn toch?quote:
Het rare overigens, ik heb veel frustraties tegenover mijn vader, maar hij is zelf iemand die bij een hulpinstantie voor jongeren werk. Hij werkt zelf als zo'n iemand met jongeren die precies dingen zoals ik hebben gehad, maar ik kan toch heb ik dus totaal geen sterke band met mijn vader.. en dat ligt niet aan de leeftijd, want dat had ik al toen ik klein was ;p
mmm.. opzich klinkt het wel heel logisch wat jullie zeggen
toch vind ik het zo raar omdat ik juist iemand ben die wel heel erg om gevoel geeft en alle tijd neemt om gevoelens en dingen te verwerken...
toch vind ik het zo raar omdat ik juist iemand ben die wel heel erg om gevoel geeft en alle tijd neemt om gevoelens en dingen te verwerken...
Er zit waarschijnlijk toch wat meer onder de oppervlakte dan je denkt. Huilbuien/woedeaanvallen komen niet vanzelf bij een gezonde jonge gozer. Tuurlijk speelt veranderende hormonen een rol, maar niet zo dat je je voelt zoals je beschrijft.quote:
mmm.. opzich klinkt het wel heel logisch wat jullie zeggen
toch vind ik het zo raar omdat ik juist iemand ben die wel heel erg om gevoel geeft en alle tijd neemt om gevoelens en dingen te verwerken...
Dat hoor je wel vaker, ook bij kinderen wiens ouder psycholoog, psychiater is, of leraar, etc.quote:
Het rare overigens, ik heb veel frustraties tegenover mijn vader, maar hij is zelf iemand die bij een hulpinstantie voor jongeren werk. Hij werkt zelf als zo'n iemand met jongeren die precies dingen zoals ik hebben gehad, maar ik kan toch heb ik dus totaal geen sterke band met mijn vader.. en dat ligt niet aan de leeftijd, want dat had ik al toen ik klein was ;p
Dan kan het zo zijn dat die band klinischer/analytischer wordt, terwijl je misschien juist liever een emotioneel sterkere band wil met je vader.
I thought you thought
En de boosheid die je naar je vader voelt zegt al heel wat natuurlijk. Je voelt je daar duidelijk tekort gedaan. En terecht waarschijnlijk, het kan/mag niet zo zijn dat omdat het je vaders werk is jij daarvan de dupe wordt.
Ik denk dat jullie inderdaad gelijk hebben, dankjullie
Ik zal er toch nog maar eens over na gaan denken om weer naar de leerlingbegeleidster te gaan op school.
Daar zat ik sowieso al weer over te twijfelen, maar ik liet me weerhouden omdat ik niet eens wist wat eigenlijk het probleem is, dus ik dacht dat ik er dan ook niet heen zou kunnen/hoeven.
Maar ik zal het toch nog eens overwegen
Ik zal er toch nog maar eens over na gaan denken om weer naar de leerlingbegeleidster te gaan op school.
Daar zat ik sowieso al weer over te twijfelen, maar ik liet me weerhouden omdat ik niet eens wist wat eigenlijk het probleem is, dus ik dacht dat ik er dan ook niet heen zou kunnen/hoeven.
Maar ik zal het toch nog eens overwegen
Over een hele andere boeg hoor, maar sport je? Is ook belangrijk om lichamelijke energie kwijt te raken, zeker als je je af en toe zo voelt.quote:
Ik denk dat jullie inderdaad gelijk hebben, dankjullie
Ik zal er toch nog maar eens over na gaan denken om weer naar de leerlingbegeleidster te gaan op school.
Daar zat ik sowieso al weer over te twijfelen, maar ik liet me weerhouden omdat ik niet eens wist wat eigenlijk het probleem is, dus ik dacht dat ik er dan ook niet heen zou kunnen/hoeven.
Maar ik zal het toch nog eens overwegen
I thought you thought
Nee ik sport niet..
Ik loop wel af en toe hard, of fiets naar een ander dorp naar vrienden. nouja, niet dat dat zulke heftige sport is hahah
Alleen het af en toe hardlopen en gym op school dus
Ik loop wel af en toe hard, of fiets naar een ander dorp naar vrienden. nouja, niet dat dat zulke heftige sport is hahah
Alleen het af en toe hardlopen en gym op school dus
Ben destijds juist van sport afgegaan omdat alles veel te veel werd, maar ik wil niet op een sport of zoiets waar je aan vast zit.. ik wil vrijheid, zelf plannen en verder buiten school niks wat vast is en MOET... daarom ging ik ook over van sport naar gewoon zelf hardlopen
Klinkt goed, dan heb je alle vrijheid. Ik denk dat je die vrijheid ook een beetje nodig hebtquote:
Ben destijds juist van sport afgegaan omdat alles veel te veel werd, maar ik wil niet op een sport of zoiets waar je aan vast zit.. ik wil vrijheid, zelf plannen en verder buiten school niks wat vast is en MOET... daarom ging ik ook over van sport naar gewoon zelf hardlopen
I thought you thought
|
|
Boos/verdrietig bij bepaalde bezigheden of opmerkingen van mensen
