Fear of commitment

quote:

Op dinsdag 29 april 2014 15:51 schreef runaway het volgende:
Ik kom net uit een 4 jarige relatie (met een jongen met denk ik afwijzende/vermijdende hechtingsstijl, zie link onderaan). Na een dik jaar zijn we gaan samenwonen en vanaf dat moment is het bergafwaarts gegaan. Hij kan moeilijk dingen delen, is het liefst autonoom en vond het maar lastig te moeten geven/nemen en bruggen te bouwen.
Kropt alles op, en dan ineens komt -met bv wat drank- alles er 10 keer zo hard uit of neemt hij eoa rare beslissing omdat er kortsluiting was in zijn hoofd. Heel onvoorspelbaar en niet iemand waar ik op kon bouwen.
Ik merk nu wat zijn eeuwige getwijfel en het-is-nooit-goed-genoeg houding met me gedaan heeft, mijn zelfvertrouwen is nu veel lager .
Nja mocht je bovenstaand herkennen dan is er eigenlijk maar 1 optie, zeker als je het idee hebt dat er geen toekomst is (of dat ze er nooit over durft te praten etc).

Kan ze wel écht praten? Dus vertellen wat haar écht dwars zit?

Ik heb ooit een stukje van Roos Vonk gelezen over leven met een partner die bindingsangst heeft. Ze vergelijkt het met het trainen van een hond. Deze geef je nl. bij goed gedrag heel onregelmatig een beloning, dus bv om de 3 keer, dan om de 8 keer etc. Uiteindelijk wordt de hond gek omdat hij niet weet wanneer de beloning komt en doet hij alles voor je. Treffend herkenbaar voor mezelf

http://www.liefdelust.nl/binding-en-intimiteit/

Misschien projecteer ik mezelf teveel op jouw verhaal, liefde is prachtig maar een gebroken hart vreselijk......

Succes!

quote:

Op dinsdag 29 april 2014 12:38 schreef Dengaman het volgende:
Ik ben het wel met je eens dat dat soort "spelletjes" niet de oplossing zijn...

Echter ik zit zelf in de situatie dat een scharrel en ik het probeerden en toen ineens er paniek was. En ik herken dan ook wat je aangeeft... Niks kunnen plannen, nooit weten wat ze gaat doen, tot er vriendinnen om de hoek komen kijken want dan ineens kan er geplanned worden tot maanden in het voren.
Als ze langskomt, altijd vluchtig en gehaast, altijd zogenaamd druk maar voor vriendinnen inderdaad gewoon lekker de rust nemen en alle tijd hebben.

En ja, ik ben degene die er toen een punt echter heeft gezet omdat ik dus zat was het constant wel/niet/wel/niet...
En ook ik heb op een gegeven moment echt alle contact verbroken maar telkens als ik niks van me laat horen zoekt ze het contact wel weer, en ook soms meer dan geintresseerd zeg maar, maar als ik dan weer een stap dichterbij doe is ze weer weg... Zoals je zelf zegt, het spelletje van aantrekken en afstoten...

En maar roepen om zich heen waarom de prins op het witte paard nog niet is langsgekomen blablabla...
Maar als zich dan een prins voordoet, en voor mij ook al diversen dan is het van: ja ik ben momenteel niet op zoek want het past nu even niet in m'n leven...

Gewoon lekker laten gaan... En mocht het wat worden wordt het vanzelf wel wat en anders bye bye zwaai zwaai en maak de kop van de volgende maar gek !

Of zoals de lama het zei:

[ afbeelding ]

quote:

Op dinsdag 29 april 2014 20:52 schreef Dehelerambam het volgende:
Herken me in je vriendin, maar wat je moet doen weet ik niet

quote:

Op woensdag 30 april 2014 10:35 schreef Godshand het volgende:

[..]

Wat TS al overweegt, uitmaken

Dit soort types hebben een man nodig die hetzelfde is: lekker eigen gang gaand ed. Daarbij worden zij dan de afhankelijke en maken wel tijd voor zo iemand. Dergelijke vrouwen willen niet een te beschikbare man hebben. Samenwonen met zulke vrouwen is gewoon een ramp, die moeten daar nooit aan beginnen...

Trouwens, TS is weer zo'n hipster met Engelse termen

quote:

Op woensdag 30 april 2014 11:20 schreef inslagenreuring het volgende:

[..]

Is het niet gewoon een kwestie van niet leuk genoeg?

quote:

Op woensdag 30 april 2014 11:23 schreef Godshand het volgende:

[..]

Ik denk dat ze TS wel leuk vind, alleen het is een vrij onafhankelijk type. Daar komt ze nu achter, dat als onafhankelijk type, een ander soort relatie nodig is.

Maar blijkbaar wil ze er ook aan werken (psycholoog), dus wie weet welke kant het uitgaat. Wellicht is met goede afspraken de relatie nog wel werkbaar te maken

quote:

- Ze twijfelt vaak of ik de ware wel ben (hoewel dit met name in het begin zo was)
- Ze komt standaard te laat op onze afspraken, altijd weer met een ander excuus (vaak werk)
- Ze vind het erg moeilijk om afspraken met me van tevoren in te plannen, dit benauwd haar duidelijk. Met haar vriendinnen heeft ze daar echter geen enkele moeite mee.
- Ze wil mij minder vaak zien dan ik haar. Voor haar is een keer per week meer dan genoeg. Het liefst is dit dan ook nog met anderen erbij.
- Ze heeft er geen behoefte aan om mijn vrienden te ontmoeten. Wanneer ik haar een keer uitnodig heeft ze altijd een reden om er niet bij te zijn. Bij haar vriendinnen was dit in het begin ook het geval, maar dat is gelukkig wel veranderd. Dat vindt ze inmiddels geen probleem.

quote:

Op woensdag 30 april 2014 11:47 schreef Sick_Little_Monkey het volgende:
Ik heb zo het idee dat die bindingsangst spontaan verdwenen is zodra ze een jongen tegenkomt die ze wel echt leuk vindt.

quote:

Op woensdag 30 april 2014 11:47 schreef Sick_Little_Monkey het volgende:
Ik heb zo het idee dat die bindingsangst spontaan verdwenen is zodra ze een jongen tegenkomt die ze wel echt leuk vindt.

quote:

Op donderdag 1 mei 2014 09:32 schreef BinaryFinary het volgende:

[..]

Ja, dat hebben nu al meerdere mensen gezegd. Ik zeg ook niet dat het niet mogelijk is dat ze met 'gewoon' niet leuk genoeg vind hoor. Dat kan.

Maar waarom zou ze dan nu al een jaar met me bezig zijn, naar een psycholoog gaan en er niet gewoon een punt achter zetten wanneer ik haar duidelijk maak dat het anders moet. Als haar motto 'leuk voor als er niets beters te doen is' zou zijn, waarom gaat ze dan in godsnaam niet wat beters doen? Ze kan meer dan genoeg mannen krijgen als ze dat zou willen.

quote:

Op woensdag 30 april 2014 17:07 schreef BinaryFinary het volgende:
Ik begrijp dat je op dit moment dus nog wel contact hebt met jouw (ex)scharrel omdat je het over 'gisteren' had? Wat wil je gaan doen? Het volledig afkappen of hoop je stiekem toch nog dat het kan veranderen? Als ik er een punt achter zou zetten zou ik namelijk ook geen contact meer hoeven, denk dat dat altijd beter is.

quote:

Op donderdag 1 mei 2014 15:11 schreef BinaryFinary het volgende:

[..]

Je geeft in je andere post aan dat je niet denkt dat het bindingsangst of hechtingsproblematiek is. Kun je iets concreter aangeven waarom niet? Behalve dat je gewoon dit gevoel hebt?
Dan kan ik er iets meer mee

quote:

- Ze twijfelt vaak of ik de ware wel ben (hoewel dit met name in het begin zo was)
- Ze komt standaard te laat op onze afspraken, altijd weer met een ander excuus (vaak werk)
- Ze vind het erg moeilijk om afspraken met me van tevoren in te plannen, dit benauwd haar duidelijk. Met haar vriendinnen heeft ze daar echter geen enkele moeite mee.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 16:52 schreef runaway het volgende:
EggsTC je klinkt gedeeltelijk als mijn ex. Doe er alsjeblieft wat mee!

quote:

Op maandag 5 mei 2014 17:19 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Ik probeer het, het is niet zo eenvoudig als het lijkt.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 17:33 schreef runaway het volgende:

[..]

Herkenning is al stap 1.... Weet je een beetje waar het vandaan komt? Beetje ingelezen? En praat je er over met je vriendin?

quote:

Op maandag 5 mei 2014 17:37 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Zie Alinea onder de quote in m'n grotere post. Ik weet niet waar het vandaan komt, je voelt je gewoon alsof je echt iets heel groots gaat "missen" zodra je jezelf bindt. Het is fucked up, vooral omdat ik er weinig tegen kan doen. Ik heb het ook met een psycholoog erover gehad en die zegt dat ik het allemaal wat luchtiger moet bekijken, het is geen ENORME opgave om je te binden enzo. Maarja, makkelijk lullen vanaf de zijlijn he; SCHIET DIE BAL ERIN!... etc.

We hebben het er wel een aantal keer over gehad, ik weet ook dat dit weerslag heeft op haar gesteldheid en ook op haar humeur, en zodra dat omslaat, voel ik me ook weer kut omdat dat door mij komt en wordt het gevoel nóg sterker, zoals ik hierboven ook aangeef. Daarom heb ik het er liever niet over, omdat ik A. niet wil dat zij zich kut voelt, en B. ik niet nog meer afstand wil scheppen.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 17:45 schreef runaway het volgende:

[..]

Maar hoe ben je opgevoed, relatie met je ouders en tussen je ouders etc etc? Denk je daar over na?

Ondanks dat je het wellicht niet uitspreekt voelt zij je twijfel, dat is net zo killing als het er over hebben. Ik zou zeggen blijf iig praten, anders verlies je ook de connectie met haar....
Succes ermee!

quote:

Op maandag 5 mei 2014 17:45 schreef runaway het volgende:

[..]
Ondanks dat je het wellicht niet uitspreekt voelt zij je twijfel, dat is net zo killing als het er over hebben.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 18:18 schreef _Meredith het volgende:

[..]

Ik denk zelfs dat dat nog erger is. Zij zal zich van binnen wel opvreten, doordat er nooit over gepraat wordt, terwijl ze het wel voelt.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 18:32 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Want?

Jij heb dezelfde ervaring gehad en ben daardoor uit elkaar gegaan?

quote:

Op maandag 5 mei 2014 18:45 schreef _Meredith het volgende:

[..]

Ik heb de post van runaway quoted op eerste pagina, dat het een eye-opener voor mij was wat zij daar zei.

Mijn ex had (of heeft) hier ook last van. Op gegeven moment voelde het alsof ik meer iets was wat op de bank zat en waar hij naar keek als het hem uitkwam. Hij wilde nooit praten, of zoals hij het zei "kon" hij niet praten erover. Zocht vluchtwegen en duwde mij daardoor weg.

quote:

Hij wilde mij niet betrekken bij zijn leven, want ja, zijn leven.

Wat het met mij heeft gedaan in die tijd is in ieder geval ontzettend heftig geweest. Door zijn getwijfel werd ik onzeker. Was ik dan niet goed genoeg? Daardoor ben ik in de relatie aan "mezelf" gaan werken omdat hij ook bevestigde dat er wat zaken bij mij niet goed zouden zitten. Eindstand: 0,0 zelfvertrouwen, futloos, energieloos en tegen het depressieve aan.

quote:

Ik heb mezelf weer kunnen opbouwen tot degene die ik was, gelukkig, al ben ik er nog niet helemaal. Ik denk niet dat hij ooit zal weten wat voor klap het mij heeft gegeven in die tijd, vooral omdat ik ook zeer zwaar het idee had dat ik er alleen voor stond. Niets sloopt je meer dan deze mate van onzekerheid in je relatie. Ik zag in hem echt de "ware".

Ik hoop voor jou dat je vriendin geduld genoeg heeft hiervoor.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 19:02 schreef EggsTC het volgende:

Het gaat in het geval niet om "GOED GENOEG" zijn... het gaat er keihard om, of je dingen gaat missen in je leven. Het voelt alsof je iets groots mist terwijl dat eigenlijk onzin is. Hetzelfde denk ik over kinderen, maar dan nog wat zwaarder. Kinderen durf ik gewoonweg niet aan omdat ik A. niet weet of ik die verantwoording kan hebben. En B. niet weet of ik daar wel gelukkig van ga worden.

quote:

Ik hoop ook dat ze genoeg geduld heeft, maar daarnaast.. ik kan er erg weinig tegen doen, ik worstel hier al langer mee dan vandaag, psychologen helpen me niet... zelfstudie ook niet met dit specifieke probleem. Ik heb al zo'n beetje alle sites afgezocht op internet maar waar het vooral op neer komt is "stel je niet aan". Dus ik hoop dat ik er overheen groei of dat ik hier iemand tegen kom met dezelfde ervaringen die het wél opgelost heeft op welke manier dan ook. Ik ben bereid om alles te proberen ervoor.

quote:

Heeft ze het geduld niet... dan zou voor mij mn wereld best instorten, hoewel ik het wel zou snappen (daarom gaf ik hierboven ook aan; is ze niet beter af zonder mij?!) Maargoed, dan zou het dus toch niet de ware zijn denk ik, want in mijn ogen neemt iemand je zoals je bent. Met én zonder defecten (welke iedereen wel heeft).

quote:

Op maandag 5 mei 2014 19:11 schreef _Meredith het volgende:

[..]

Nee, daar gaat het ook niet om. Maar dat is wel wat wij (de andere kant) gaan denken. Waarom zou iemand anders keer op keer wéér vertellen dat hij twijfelt of wij wel bij elkaar horen? Iets wat er iedere dag ingestampt wordt (zij het een angst van de ander, zij het feiten) ga je vanzelf geloven.

[..]

quote:

Dit zei mijn ex ook herhaaldelijk: "ik kan er weinig tegen doen". Dat zal inderdaad zo zijn, maar aantonen dat je wat wilt doen is al de helft van het werk. Ik neem aan dat je er wel mee bezig bent, gezien het feit dat je noemt dat je bij een psycholoog loopt (hiervoor?).

quote:

Het "iemand nemen zoals je bent" klopt inderdaad. Maar zodra iemand daar zelf onder gaat lijden, iemand daar zelf aan onderdoor gaat telt dit niet meer. Dan ben je dat punt al ver voorbij, dan is het puur zelfbescherming.

quote:

Iemand met deze issues kan de zelfverzekerdheid van een ander finaal onderuit trappen, je kan iemand letterlijk slopen hiermee. Het is typerend voor mensen met deze issues dat ze hun partner de ene dag dichtbij trekken (waardoor zij denken: hé, het gaat weer goed, hij heeft er vertrouwen in) om de volgende dag totaal afstandelijk te doen en elk moment aan te grijpen in een gesprek om duidelijk te maken dat de relatie hem niet lekker zit.

quote:

Het is niet zo dat ik mijn ex niet meer wilde vanwege zijn "gebreken", want zelfs op dit moment zou ik niets liever willen dan hem opbellen en in zijn armen kruipen, omdat ik weet dat wij bij elkaar horen. Alleen durf ik het niet meer, pure angst om die liefde te voelen, omdat ik weet dat het weer in één klap weg kan zijn.

quote:

Je zegt in jouw post dat je bang bent iets te gaan "missen" als je je gaat binden. Ik zal vast niet de eerste zijn die dit tegen je zegt, maar kijk eens naar de kant wat het je teruggeeft.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 19:02 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Praten was voor mij ook moeilijk in het begin, ik heb altijd al mn eigen teringzooi opgelost en zat het dus niet in me. Zij heb dus wel dingen eruit kunnen trekken en gaat dat nu wat beter in mijn ogen, hoewel t zelf ook niet echt een praatster is. Maar met vallen en opstaan kwamen we er wel.

[..]

Het gaat in het geval niet om "GOED GENOEG" zijn... het gaat er keihard om, of je dingen gaat missen in je leven. Het voelt alsof je iets groots mist terwijl dat eigenlijk onzin is. Hetzelfde denk ik over kinderen, maar dan nog wat zwaarder. Kinderen durf ik gewoonweg niet aan omdat ik A. niet weet of ik die verantwoording kan hebben. En B. niet weet of ik daar wel gelukkig van ga worden.

[..]

Ik zie in haar ook de ware, maar nóg heb ik dat dubbele gevoel. En nu probeer ik dat weg te krijgen maar ik zou niet weten hoe. Zoals ik zei heeft de psycholoog alleen gezegd "je moet er wat luchtiger over doen", meer kwam er niet uit... dus met andere woorden, die zei: "Stel je niet zo aan."

Ja makkelijk weer, vanaf de zijlijn... die psychologen gokken ook maar wat.

Verder heb ik haar er nooit "alleen" voor laten staan voor zover ik weet. We hadden allebei onze problemen op bepaalde momenten maar kwamen er altijd wel weer uit, ik heb zelfs in de cel gezeten omdat ik voor der klaar stond om niet nader te noemen redenen Dus zo ver is het nog niet.

Ik hoop ook dat ze genoeg geduld heeft, maar daarnaast.. ik kan er erg weinig tegen doen, ik worstel hier al langer mee dan vandaag, psychologen helpen me niet... zelfstudie ook niet met dit specifieke probleem. Ik heb al zo'n beetje alle sites afgezocht op internet maar waar het vooral op neer komt is "stel je niet aan". Dus ik hoop dat ik er overheen groei of dat ik hier iemand tegen kom met dezelfde ervaringen die het wél opgelost heeft op welke manier dan ook. Ik ben bereid om alles te proberen ervoor.

Heeft ze het geduld niet... dan zou voor mij mn wereld best instorten, hoewel ik het wel zou snappen (daarom gaf ik hierboven ook aan; is ze niet beter af zonder mij?!) Maargoed, dan zou het dus toch niet de ware zijn denk ik, want in mijn ogen neemt iemand je zoals je bent. Met én zonder defecten (welke iedereen wel heeft).

quote:

Op maandag 5 mei 2014 19:43 schreef Godshand het volgende:

[..]

Herkenbaar..

In mijn eerste relatie was ze niet goed genoeg, want ik was al 24, maar toch mijn eerste. Na 3 jaar trok ze de stekker eruit en vluchtte ze naar een andere vent en daarmee was ze binnen 6 maanden getrouwd . Overigens waren we beiden dus al een lekker stel want zij was de aanklampende versie van hechtingsstoornis: ze kon geen minuut van mijn zijde wijken en als het even tussendoor uitging voor 2 dagen (door mij ja) dan trok ze meteen een man het bed in.

quote:

De laatste lange relatie onlangs verbroken en dat was ook zo een parel van een begin: na paar weken daten vond ze het verstandig het af te kappen. Een week later kwam ze erop terug en vroeg of ik verder wilde.: ik sprak een nieuwe date af en vanaf dat moment scharrelden wij weer even. Toen wilde ze het nog steeds niet relatie noemen. We planden een lang weekend weg maar ik vond dat ze alleen mee kon gaan als het wat was. Met een scharrel zo lang weg leek mij niets (lekker moeilijk doen ). Ze stemde toe en dus hadden wij wat. Na een paar leuke verliefde maanden kwam haar bindingsangst: ze wilde niet mee naar feestjes en kijken bij een belangrijk optreden van mij. Nu kwam mijn onzekerheid naar boven: van dat optreden dat vond ik maar debiel ik ga wel bij je weg. Uiteindelijk niet dus. Mevrouw had soms ook last van stemmingswisselingen waar ik helemaal niet mee om kon gaan. Ik vond het vooral vervelend dat zij zich er niet voor excuseerde: kortaf en bitserig doen tegen mij zonder voor mij duidelijke reden (soms iets gebeurd of het weer was niet mooi genoeg bleek) en ik zei ook dat ik het niet normaal vond. Zij nog een graadje onzekerder. In combinatie met paar maal uitmaakpogingen werd het weer een mooi drama. Zij nog onzekerder ook op andere terreinen. Maar ze trok zich ook meer terug: ik wil alleen zijn: Prima, maar dan zagen we elkaar weken niet. Dat was ook niet goed en mijn gevoel voor haar verminderde duidelijk. Uiteindelijk onlangs de stekker eruit getrokken met veel gehuil van haar. Ze zou aan alles werken maar het ligt duidelijk ook aan mij...

quote:

Ik kreeg al eerder van een psycholoog te horen dat ik een soort bindingsangst heb, waarschijnlijk heel basaal van mijn babytijd (afgestaan ter adoptie). Dat uit zich blijkbaar in dat kritische wat Eggs ook heeft. Plus vooral vallen voor nog onzekerder types zodat je weer een reden hebt om ze te dumpen. En anders zoek ik wel een andere reden om kritisch te zijn. Heel vervelend maar inderdaad, wat doe je er tegen aan?

Soms denk ik, dat het voor mensen zoals ik, het beter is bij korte relaties te houden en duidelijk te zijn dat je dit hebt...

quote:

Op maandag 5 mei 2014 19:49 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Die "hechtingsstoornis" zoals je dat noemt, komt me ook best bekend voor. In bepaalde relaties voelde ik me gewoon écht opgesloten daardoor. Alsof ik in een gouden kooi zat.

[..]

Ook zeer herkenbaar.

[..]

Omfg, je klinkt als mij versie 2.0... een lotgenoot. Wat heb jij van alle psychologen gehoord hoe je hiermee om moet gaan, en in hoeverre werkte het bij jou? Ik zoek echt alle mogelijke manieren om er vanaf te komen maar het lukt gewoonweg niet. Ik word er bijna zelf depressief van, kan ik er ook nog wel bij gebruiken

quote:

Op maandag 5 mei 2014 19:54 schreef Godshand het volgende:

[..]

Hmm, maar jij hebt mijn adoptie achtergrond niet. dat is dan wel apart. Ik bedoel dus dat je best stabiel bent opgevoed?

Die psychologen hebben eigenlijk niet zoveel erover verteld. Sommigen zeiden: je zit verkeerd, slecht persoon voor je. Ik dacht WTF. Toen had ik niet zo duidelijk over hechtingsgedoe gehoord.
Dat hoorde ik later van iemand die helemaal geen psycholoog is, maar voormalig arts. Uiteindelijk bevestigd door een arts. Enige advies dat ze kon geven is rustig aan doen. Tsja, wat is rustig aan doen? 1x/maand elkaar zie en dan opbouwen?

Enige dat ik vond is uit die link helemaal bovenaan van een van de users. Daarin staat dat wetenschappelijk bewezen is, als je bij een beetje normaal persoon blijft, die jou kan dulden je langzaamaan kalmer wordt en degene steeds meer vertrouwt en uiteindelijk hecht.