abonnement bol.com Unibet Coolblue
  donderdag 16 januari 2003 @ 13:01:32 #126
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_7928307
Met de steun van de wind werd de houten deur van de winkel met gemak opengemaakt. Terwijl de wind voor hem uit een weg zocht, stapte hij naar binnen en keek op zijn gemak rond, ondertussen leunend op zijn wandelstaf, zijn lange grijze haren wapperend langs zijn oude gezicht. De wind doofde enkele kaarsen om daarna te verdwijnen tegelijkertijd met het dichtklappen van de deur. Het was onnozel magie te verspillen met deze kleine details maar het zorgde telkens weer voor een glimlach op zijn gezicht. Bar the Grey wist dat hij hier moest zijn. Eindelijk zou het lot van de wereld bepaald gaan worden, dit was voorzien. Datgene wat reeds veel te lang had zitten sudderen in de schaduwen van het eiland zou nu moeten worden verbannen of anders.... Nee daar dacht hij maar liever niet aan. Zijn ogen ging over de aanwezige mannen heen om een indruk van ze te krijgen. Hij zag trotse ogen, dappere ogen, sluwe ogen, krachtige ogen, slimme ogen en.... dode ogen.
Bij die laatste bleef zijn blik rusten. Een Unlantazor, een ondode der hoogste rangen. Die was dus toch weten te ontsnappen en had de winkel nog gehaald ook. Bar the Grey vloekte binnensmonds. Hij nam plaats aan een lege tafel. Voor een man van zijn leeftijd was het toch wel een beetje vermoeiend om zo achter ondoden aan te jagen. Voordat de aanwezigen met hun vragen kwamen, was het verstandiger het zichzelf comfortabel te maken, zo wist hij uit ervaring. Tevens haaldde hij zijn magische pijp met aljocha tabak tevoorschijn en prevelde het commandword om de tabak te doen branden wachtend op wie de eerste geluid zou fabriceren.
Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_7929715
Moe van de gebeurtenissen van vandaag duwde Asschen de logge houten deur open, om daarna in zijn natte pak de taveerne te betreden. Een walm van rook, zweet en bier kwam hem tegemoet. Het was altijd wennen als je binnenkwam. Even bleef hij in de deur opening staan, Daron was nog steeds op het eiland, en Forau was alweer verdwenen. Waarschijnlijk naar boven met de ondode.

De deur sloeg achter hem dicht. De stevige wind liet buiten nog steeds van zich horen. De ramen waren al gesloten. En de vlammen in de haard dansten wild in het rond. Wat Asschen eraan herinnerde dat hij nog steeds in een nat pak stond. Snel liep hij naar de kamer achter de bar. Zijn natte kleren hing hij bij de haard, op veilige afstand van de vlammen. Toen hij zich omdraaide rook hij een vreemd soort lucht. Herkennen deed hij het niet. Maar dat het geen natuurlijke lucht was had Asschen al snel door. Het meeste rook het nog naar tabak. snel rondkijkend spoorde hij de klanten af. Er waren weinig nieuwe mensen, en niemand viel echt op.
Dat zou later wel komen. Eerst was er die ondode. Vanavond na sluitingstijd zou hij die schoft eens ondervragen. Het beviel hem niks dat ze nu zelfs hier tevorschijn kwamen

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
pi_7948561
Daron zag dat Asschen weer terug was. Hij stapte druipend van het water de taveerne binnen. Hij zag er wat beduust uit, hij had iets mee gemaakt wat niet prettig was. Daron nam een slok uit de aardewerken pul. Wat was toch die vreemde lucht die hij rook? Hij vroeg het zich al een tijd af. De deur was opengevlogen door de wind en weer dichtgeslagen en sindsdien had het geroken alsof iemand bijzondere tabak zat te roken. Hij keek eens om zich heen maar zag niemand. Hij besloot zijn bevindingen maar even voor zich te houden, aangezien Asschen er niet uizag of hij dit soort opmerkingen wilde horen. Mocht hij weer wat zijn bijgekomen dan zou hij het wel vertellen.

Nadat Asschen zijn spullen bij de haard had gehangen en duidelijk weer wat tot rust was gekomen liep Daron naar hem toe en schoof bij hem aan de tafel. Hij besloot dat hij het nu wel kon vertellen. "Asschen, ik ruik al de hele tijd een vreemmde lucht die wel wat lijkt op tabakslucht, ben ik de enige of ruik jij het ook? Asschen antwoorde instemmend. "laten we op ons hoede blijven" Toen bedacht Daron zich weer dat hij zo weinig had kunnen doen toen de Unlantazor Asschen aanviel. "Asschen, zou het mogelijk zijn dat mijn zwaard gemaakt wordt?"
Hij hoopte vurig dat Asschen geen nee zou zeggen, hij had al lange tijd geen fatsoenlijk zwaard meer vastgehad en voelde zich daardoor al een hele tijd incompleet. In barre tijden vertrouwde hij er altijd op, maar nu kon dat dus niet. En de dagger gaf hem niet het wenselijke gevoel voor de dingen die te gebeuren stonden.
"ik hoop dat mijn zwaard nog te maken is, of dat je een goede vervanging hebt. En denk je dat je mijn harnas kunt repareren of heb je nog iets speciaals? Deze was niet erg bijzonder."

pi_7948624
Sorry heren, ik zit aan het begin van mijn toetsweek, en heb het enorm druk.
Dus kan ik niet echt tijd vrijmaken om verhalen te schrijven. Ik volg het verhaal uiteraard wel.

Mijn excuses, Forau.

"Everybody talking to their pockets
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
  vrijdag 17 januari 2003 @ 16:09:11 #130
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_7953731
Bar the Grey had de personen op zijn gemak zitten observeren vanuit zijn comfortabele stoel. Dit zouden de personen moeten zijn zoals reeds lang geleden was voorzien. Maar blijkbaar waren ze niet op de hoogte van de magische krachten van een ondode der hogere rangen, het verachtelijke wezen dat beter bekend stond met de naam Unlantazor. Bar the Grey sloot zijn ogen en voelde dat de Unlantazor zich magisch roerde. Eenieder met magische krachten zou dit voelen binnen een actieradius van een paar kilometer. Langzaam versterkte de oude man zijn greep op de leunstaf die hij bij zich droeg. Hij moest de twee personen aan de bar die zich beiden met de namen Asschen Sukar en Daron aanspraken waarschuwen, dat was zijn nobele plicht. Er was geen tijd om te treuzelen, met een vloeiende handbeweging bewoog Bar the Grey zijn leunstaf in een bepaald patroon. Het resultaat liet niet lang op zich wachten, vanuit het niets ontstond er grijze mist en bleef hangen op de grond. Nu kon hij niets anders doen dan afwachten, want hij had zijn machtigste bezweringspreuk om ze te beschermen zojuist geactiveerd, direct gevolgd door een machtige creatie bezwering: een Ice Sword. Via een handige cantrip spreuk wees hij tenslotte Asschen Sukar en Daron op het sluimerende gevaar.....
Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_7955155
* Forau had zijn aandacht van de ondode afgewezen, en was naar een donkere hoek van de gelagkamer gelopen om de situatie te overzien. Zijnkledij had bloedvlekken opgelopen, maar dat was van de minste zorg. Daron had met geweldige accuraatheid de dolk gegooid, en het patroon op de dolk wees op een groot krijgsheer. Asschen was gelukkig in leven gebleven en alleen met de schrik vrij gekomen, hij moest maar eens een les aan Asschen wijden om hem meer bekwaam te maken in de kunst van het zwaardvechten. Dat zou hem zeker van pas komen en, hoopte Forau stiekem, zou hij mij enige magie kunnen aanleren. De ondode was een listige vijand geweesd wanneer Daron hem niet gelijk met zijn dolk onschadelijk had gemaakt, zijn snelle reactie had wellicht een bloedbad in de kamer voorkomen.
Ook was het hem duidelijk dat de elven, wie hij met opzet had genegeerd, meer van de situatie afwisten. Hij moest ze later op de avond maar eens nader roepen voor enige uitleg.
Asschen was iniddels alweer bezig aan de toog, en Daron was met hem aan het praten. Forau liep verder de kamer in, richting toog. Het viel hem op dat een man lichtelijk geamuseerd de hele situatie aan het bekijken was, ongestoord door andere gasten en vergezeld van een grote staf. De man zag er wijs uit, en Forau dacht er voor een moment aan de man aan te spreken, maar geziende huidige situatie leek het hem beter om borrelpraat maar voor een andere keer te bewaren.
"Heren, ik heb vernomen dat Daron een harnas nodig heeft, gezien zijn oude enigzins verruineerd is. Ik meen dat ik nog een bijzonder cuirass liggen. Uit mijn tijd in het Huis des levens onder Imhoteph. Wellicht bent u geinteresseerd?" vroeg Forau, pas toen, en met een schok dacht hij veel te laat, merkte hij de witte mist op de vloer op.
"Everybody talking to their pockets
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
pi_8033367
Het gebeurde sneller dan verwacht. De mist verspreide zich. En al snel was de gehele vloer in de mist verdwenen. Eenieder die met de mist in aanraking kwam stond aan de grond genageld. Niet zo zeer van verbazing als wel van de magische krachten vanuit de mist. Alleen de man die zojuist verschenen was leek er geen last van de hebben. Die man bezat meer dan de kleine magie waarop Asschen zich had vertrouwd.
Een echte magiėr had moeten weten dat de ondode zich met magie bezig hield. Asschen was dan ook nooit een echte, sterke, magiėr geweest. Maar het was altijd makkelijker geweest om mensen dit te laten denken. Magiėrs genoten nog altijd het aanzien van de gewone mens.
Maar het was eigenlijk al duidelijk geworden dat hij geen magiėr was toen de tornado Lurky hem hoog en hulpeloos boven het eiland tilde. Hij had er niks aan kunnen doen. Zijn soort was nooit goed geweest in magie. Krijgskunst was zijn stiel. Alleen had hij al jaren niks meer met zijn krachten gedaan. Het erfgoed van de Valheru zat nog wel in hem. Maar het zat goed verstopt. Iets wat Asschen graag zo wou houden.
Asschen zag de vreemdeling richting de toog komen, de mist om hem heen verdween spontaan.

"Vreemdeling, mag ik u vragen waarom u geen last heeft van dit magische rotgeintje. Of bent u soms de aanstichter van dit kwaad" Geļrriteerd door de mist zette Asschen een strengere toon op dan bedoeld.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  dinsdag 21 januari 2003 @ 21:29:53 #133
25889 Sitethief
Fulltime Flapdrol
pi_8035209
* Sitethief bestudeerde het illustere gezelschap nauwkeurig. Zijn ze betrouwbaar genoeg voor een strijd tegen het kwade. Kunnen ze de oeroude zwarte magische krachten wel aan? Over Forau twijfelde hij niet, hij had niet voor niets Marothak te leen gekregen. Wie eenmaal het vertouwen van de Lethanoq had gewonnen kon eeuwig op ze vertrouwen. Aschen was een ander geval, hij voelde twijfel in Aschens hart. En, ergens diep weg gestopt lag een zwarte schaduw over Aschen.
Daron was een een zelfbewuste standvastige krijger die met beide benen op de grond stond. Maar toch was er iets vreemds aan deze man, het was nauwelijks merkbaar maar toch scheen deze man iets tegen Forau te hebben.
Tot zijn schrik merkte Sitethief dat hij zo in zijn gedachten was opgegaan dat hij de binnenkomende man en de opkomende mist niet opgemerkt had. Wel scheen de geest van de ondode inmiddels zijn lichaam verlaten te hebben en teruggekeerd te zijn naar zijn zwarte meester. Wie die meester was zal op een gegeven moment wel blijken, nu had Sitethief andere zorgen aan zijn hoofd. Onder andere hoe uit deze netelige situatie zou komen.
Stroek: Sitethief, die is heel groot en sterk :Y.
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
  dinsdag 21 januari 2003 @ 22:55:53 #134
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8037638
Bar the Grey had zijn magische onzichtbaarheidsbezwering niet langer kunnen handhaven. Op hetzelfde moment dat hij de mist had opgeroepen counterde de Unlantazor door een mentale aanval te lanceren. Bar the Grey moest nu zijn krachten verdelen en werd dus zichtbaar. Hij hoordde ergens ver weg het wezen met Valheru bloed geluid uit brengen, het leek haast vijandig. Zouden ze dan niet weten in wat voor situatie ze bivakeerden en die was niet echt zorgeloos te noemen eerder zorgwekkend. Bar liep nu naar Asschen en Daron om ze bij te staan in wat nu ging komen. Nu viel het hem op dat het elvenvolk zich ook roerden. Dat was goed, hoe meer allies des te beter, want de Unlantazor stond op het punt om overgenomen te worden door zijn meester. "Zet jullie schrap en houdt je wapens gereed" schreeuwde Bar uit alle macht. Daron en Asschen hadden hun wapens al in hun handen en ook Forau stond met zijn klauwen klaar. Bar zag aan hun ogen dat ze twijfelden over zijn intenties of ze goed of slecht waren.....
Om ze uit hun dromen te helpen draaide Bar the Grey zich om naar de deur en zette zich schrap. Een geweldige blast gooide de deur uit zijn hengsels en vloog de kamer in, gevolgd door een grote zwarte wolk, zoals Bar reeds verwachtte. De zwarte wolk werd geabsorbeerd door de grijze/witte mist die Bar zojuist had opgeroepen. Maar het gevaar was nog niet weg. Uit de verdwijnende zwarte wolk stapte de Unlantazor de kamer binnen hij had een witte blik in zijn ogen en in zijn handen had hij een vuurzwaard. Er bestond nu geen twijfel meer, de Unlantazor was overgenomen door zijn Meester. Nu stonden ze tegenover een tegenstander die zowel een meester was in de magie als in het gevecht. Om die te verslaan moesten ze samenwerken, allemaal! Asschen, Daron en Forau voelden dat ze weer konden bewegen, terwijl de grijze mist optrok. De Unlantazor wachtte daar niet op en viel aan. Hij bewoog soepeler dan voorheen alsof zijn acties overdacht waren vantevoren. De ondode haalde uit met zijn Vuurzwaard naar Asschen die net op tijd achteruitstapte. Het Vuurzwaard boordde zich een weg door de houten toog. De Unlantazor maakte een stap opzij om opnieuw aan te vallen.
Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8043271
Op het moment dat Forau voelde dat hij weer kon bewegen zette hij zich schrap in zijn Hlurf laarzen en sprong uit de weg van het vlammende zwaard.
Hij had zijn zwaard in de tussen tijd naar zijn kamer laten brengen door Ruggiero opdat dan de rust weer enigzins terug zou keren in de gelagkamer. Hij wensde dat hij dat niet gedaan had.

OOC: even een snelle reply voordat ik naat mijn toets moet

"Everybody talking to their pockets
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
pi_8043537
De mist trok op, en een afschuwelijk wezen sprong door de deuropening. In zijn ogen waren vlammen te zien. In zijn hand een vlammend zwaard. De stank van rottend vlees trok door de kamer. De man die zojuist verschenen was leek allerminst onder de indruk. Het leek wel of hij erachter zat. Veel tijd om hierover na te denken kreeg asschen niet. In een flits stond het monster voor hem, en haalde uit. Meer uit reflex dan uit oefening sprong Asschen naar achteren, en struikelde over de rotzooi achter de toog.
Hij zag nog net hoe het monster zijn taveerne aan het vernietigen was.
Het vlammende zwaard haalde keer op keer uit naar de mensen die de ondode propeerde aan te vallen. De balken boven het monster werden al zwart van de hitte. Als het nog langer zou duren zou zijn moeizaam opgebouwde taveerne eraan gaan.
Asschen zag hoe Forau en Daron tevergeefs de strijd aangingen, zelfs de elfen mengden zich in de strijd. Maar de ondode leek te sterk voor allen. Iedere aanval sloeg hij af, of deze nu magisch of fysiek was.
De woede in Asschen werd groter. De tweestrijd was heviger dan ooit, moest hij zijn ware ik prijsgeven, of moest hij toe zien hoe alles, wat hij had opgebouwt als eerlijk man, vernieitigd werd.

"Als iemand een idee heeft over hoe we dat monster mijn taveerne uit kunnen werken wil ik dat graag horen!"

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  donderdag 23 januari 2003 @ 11:25:10 #137
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8063708
Doorboor zijn hart dat is de link naar zijn kwade meester! Jullie, en Bar the Grey wees naar de overige aanwezigen, leidt de Unlantazor af en pas op kijk niet in zijn holle ogen te lang er schuilt magie van het diepste soort in. Bij het uitspreken van deze woorden sprong de oude man met simpel gemak en met verbazende handigheid over de toog en blokeerde een nieuwe aanval van de Unlantazor met diens Vuurzwaard met zijn eigen Ijszwaard. Een hoop geknetter en gesiss was het resultaat maar beide zwaarden bleven heel. Vanuit het ondode wezen klonk een doffe lach, ongetwijfeld de stem van diens meester! Je doet me niets stuk onrein, sprak Bar heel kalm. De doffe stem uit de Unlantazor reageerde door een bezwering uit te spreken. en plots leek het wel alsof de taveerne zelf in beweging kwam, houten tafels en stoelen begonnen te veranderen.....
Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8090933
"Doorboor zijn hart" Schreeuwde de oude man boven het strijd gewoel uit.
Het klonk Asschen logisch in de oren, hij gooide het zwaard van zijn linkerhand naar de rechter, veegde het zweet van zijn voorhoofd, en viel uit. Het monster had hem al in de gaten, en pareerde zoals verwacht. Snel viel Asschen hoog uit, in de hoop dat het monster zijn zwaard omhoog gooide zodat de andere hem in het hart konden steken. Maar de ondode verdedigde niet hoog, hij stapte simpelweg achteruit. Waardoor Asschen languit op de vloer terecht kwam, zijn zwaard in de bordt van het beest achterlatend, ter hoogte van het hart.
Maar dood was het beest allerminst, hij trok het zwaard er zonder moeite uit, en wierp deze naar Asschen, die snel wegrolde voor de volgende uithaal van het monster.

"Je had wel een mogen zeggen dat het hart aan de andere kant zat!!" Ziedend van pijn, angst en de tweestrijd in zichzelf stormde Asschen op het monster af.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
pi_8132237
OOC: Sorry heren, maar ik heb niet echt veel vrije tijd om te posten, ik denk dat het in de loop van de week wel anders zal zijn(althans, dat hoop ik).
"Everybody talking to their pockets
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
pi_8135044
Forau bood hem een harnas aan. Hij wist eigenlijk niet zeker of hij wel zo blij was met een harnas van een ondode, maar voorlopig zou het zeker beter zijn als niets, en het leek erop dat Forau geen kwaad in zin had."Ik zou graag dat harnas een proberen, maar dat doen we dan wel na deze ellende"
Op het moment dat hij wilde bewegen merkte hij de mist op, magie. Plots sprak een stem in zijn hoofd: "Pas op Daron, pas op hij is nog niet verslagen". Daron baalde er ongeloofelijk van dat hij geen wapens had behalve de dolk. En ook het feit dat Forau zijn zwaard had laten wegbrengen maakte hem niet erg gelukkig. Hij vroeg zich af of de Unlantazor dit allemaal zo voorzien had of dat hij gewoon geluk had. Maar eigenlijk deed het er nu niet meer toe, hij had maar een keuze: doden of gedood worden. En gedood worden daar deed hij niet aan, dus werd het doden. Hij had een hekel aan dit soort situaties. Als hij moest vechten voor zijn leven dan wilde hij het wel zelf in de hand hebben.
Toen zag hij de man, en moest gelijk denken aan de vreemde tabak die hij had geroken maar niet had kunnen plaatsen bij een van de in de bar aanwezige personen.
Het was vreemd dat hier zo maar ineens zoveel mensen bij elkaar waren die tegenover de Unlantazor stonden, dit kon geen toeval zijn. Het leek erop dat ze aan dezelfde kant stonden.
Toen volgden de gebeurtenissen elkaar op in hoog tempo. Via de deur kwam de vijand terug in hernieuwde vorm. Hij was nu nog sterker. Hij zag de aanval op Asschen en zag hoe de oude man met een magisch zwaard de aanval blokkeerde. De oude man bleef er erg kalm onder en was blijkbaar niet onder de indruk. "Doorboor zijn hart!" het was de oude man. Het leek erop dat hij wist waar hij het over had, er zat niets anders op dan te vertrouwen op zijn woorden. Hij zag dat Asschen meteen een poging ondernam om het hart de raken. Als het wapen even later in de borst zit trek hij het er met groot gemak weer uit en werpt het weg. "Je had wel een mogen zeggen dat het hart aan de andere kant zat!!" schreewde Asschen. Daron twijfelde geen moment en gooide zijn dolk. Het mocht niet fout gaan. In een flits veranderde de dolk van baan. De dolk vloog door de lucht en belande in het hout rechts achter de Unlantazor. Daron vloekte in zichzelf. Hij had kunnen weten dat de Unlantazor dit zou zien aankomen. Hij moest nog eens proberen. Terwijl hij dit dacht, en weg opzij dook om het vlammende zwaard te ontwijken, zag hij in zijn ooghoek dat Ruggiero binnen kwam rennen en Forau zijn zwaard toe wierp. Dat scheelde alvast. Hoe drukker de Unlantazor het had, hoe groter de kans dat zijn plan ging lukken. Op dat moment haalde de Unlantazor uit naar de oude man en die blokkeerde opnieuw zijn slag. Dit was zijn kans nu moest het gaan lukken.
Asschen zou verbaasd zijn door de nu komende actie. Omdat Daron was verandered vanaf de tijd dat ze elkaar uit het oog verloren waren. Hij had vanaf het moment dat Asschen dood verklaard was zijn leven geheel gewijd aan zijn krijgskunst. Als hij niet verwikkeld was in een oorlog dan was hij bezig zich te trainen of personen te helpen die hulp nodig hadden. Hierdoor had buiten zijn krijgskunst ook zijn lichaam zich sterk ontwikkeld, vandaar ook dat hij het speciale zwaard vast kon houden.
Daron zijn spieren zwollen op, hij sprong over de bar maakte een rol en sprong in een beweging door richting de muur. Hij graaide naar zijn dolk, vond het heft en zette zich af tegen de wand om daarna op de grond te landen. Een fractie van een seconde later vloog de dolk opnieuw door de lucht, ditmaal zou de Unlantazor hem niet zien, hij was te druk met de aanvallen van de anderen. De dolk stak in het hoofd van de Unlantazor. Gelukt... Nu maar hopen dat dit de oude man de overhand kan geven in de magie en dat de rest hem kan overwinnen. De dolk bliksemde in het achterhoofd van de Unlantazor en zou hem behoorlijk lastig vallen bij het uitoefenen van zijn magie. Nu was het aan de rest...

ik heb het even erg druk, vandaar het lange wachten excuses hiervoor

pi_8139100
Asschen's plotselinge uitvallen hadden hem niks opgelevert. En ook Forau had het monster ook weinig kunnen verwonden. Asschen had de moed al opgegeven. Het monster leek niet te verslaan, Daron's poging het beest te doden met een mes was ook mislukt.
De enige die nog niks had ondernomen was de oude man. Hij leek al minuten lang in trance te verkeren.
Plots vloog Forau achter hem vandaan, op de nek van het monster af. De Unlantazor voorzag het, en blokkeerde de slag van het magische zwaard, hierbij een vonken regen producerend.
Nog voordat het monster zijn zwaard weer kon heffen was Daron al bij zijn mes. En wierp deze richting het monster.
Het ging zo snel dat Asschen niet eens doorhad dat het mes doel trof. Een angstaanjagende kreet kwam uit de Unlantazor. Hij hief zijn zwaard, en voor het eerst sprak hij. "Valheru, jij en je vrienden zullen nooit in staat zijn mij te vernietigen" Daarna hief hij zijn zwaard, en haalde verpletterend uit naar Asschen. Als de onbekende man niet had ingegrepen had Asschen vaarwel kunnen zeggen tegen zijn arm.
De onbekende man trok de beschermende aura op, en keek Asschen aan. "Iedereen weet wat jij bent, iedereen weet wie jij bent. Alleen jijzelf wil het niet toegeven. Laat je dat monster iedereen vernietigen die jou dierbaar is. Zoals lang geleden de demonen koning dat deed!
Asschen sukar, heerser van het Adelaarsbereik! Het lot van je vrienden ligt in jouw handen. Blijf je, je voordoen als een nietszeggende magiėr?"

De elven die zich afzijdig hielden keken op bij het noemen van de naam Asschen. Wat geen rare reactie was, gezien het feit dat hun verwanten vroeger onderdrukt werden door de Valheru.
Dat de laatste nog levende Valheru voor hun neus stond moest haast wel als een schok overkomen.

Ondertussen was de vreemdeling al begonnen met een aanval op het ondode monster. De energie die vrij kwam was immens. Een knetterende bal vloog op het de Unlantazor af. Dankzij de actie van Daron trof de magische aanval doel. Het beest schreeuwde van de pijn, maar was nog lang niet verslagen. Zijn zwaard vloog met inmense snelheid op de vreemdeling af.
Niet in staat het te ontwijken dook de man ineen... maar het zwaard raakte hem niet.
Voor hem stond een gedaante dat iets weg had van een elf. Alleen was hij nog groter en breeder. Zijn lichaam werd beschermd door een groot wit harnas. En zijn zwaard lag stevig in zijn handen. Zekerheid straalde van de man af.
Zonder twijfel, angst of onzekerheid liep de gedaante het licht in, en op het monster af. Even was het stil. Zowel de Unlantazor als het gedaante stonden stil. De elven, Forau en Daron bewogen langzaam om het ondode monster heen. De vreemdeling verkeerde weer in trance, zich voorbereidend op de genedaklap.
Alleen Asschen was weg. De kleine magiėr was verdwenen, hij had plaats gemaakt voor de valheru. Eens weer was hij de machtige Asschen Sukar, heerser der Adelaarsbereik geworden

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  maandag 27 januari 2003 @ 22:01:38 #142
25889 Sitethief
Fulltime Flapdrol
pi_8142347
een onbewogen gezichten haden de elven tot nu toe alles bekeken. Totdat op een gegeven moment de Ulanzator binnen trad. Een golf van verbazing trok over het gezicht van de Elven. Dus hadden zelfs de elven -die toch ook niet dom waren- niet voorzien dat hun vijand zo snel zou reageren.

Met een snel gebaar pakte Sitethief zijn zilverkleurige boog van de tafel. Snel een pijl uit de koker pakkende spande hij een pijl tot het uiterste van zijn spankracht.

Alleen wat heb je aan een pijl en boog als er vier krijgers met het monster aan het vechten waren

Dus pakte Mythus haar kleine elven-tomahawk die gemaakt was van sterk hardhout en waarvan de snede glinsterde in het licht van de vele lichteffecten die bij zo'n gevecht ontstaan.

Hij hoorde de oude man iets schreeuwen maar Sitethief probeerde in opperste concentratie de Ulanzator te raken.

Voor zo'n log en groot beest was hij nog snel en behendeig ook. Bij het rondspringen en ontwijken van het monster dreunde de houten vloer van het taveerne en wolken mist waaiden omhoog en belemerden het zicht . Vlammen en rook fladderden van het gigantische zwaard af, enkele stoelen en tafels begonnen te branden .

Plotseling ging er een huivering door Sitethief heen, hij hoefde niet eens opzij te kijken om te weten wie er naast hem stond. Het was een Valheru!

Sitethief vervloekte zichzelf over het feit dat hij het weer eens niet gemerkt had. De elvenkrachten naen lanzaam af terwijl de macht van het kwade, van de sluimerende machten die langzaam maar zeker wakker werden toenam. Sitethief vreesde dat dit vergeleken bij wat er nog zou komen maar eeen picknick was.

Met een luid gesuis vloog er een zilveren flist door de kamer. Met een luid gebrul draaide de Ulanzator zich om en haalde met zijn reuze-zwaard flink uit naar Sitethief. Sitethief probeerde opzij te stappen maar hij was in verglijk met het beest veel te langzaam.
Denkend dat zijn einde naderde zag Sitethief zijn leven als een film langsschieten.

........................................................................................................................

Stroek: Sitethief, die is heel groot en sterk :Y.
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
  dinsdag 28 januari 2003 @ 11:56:57 #143
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8150359
Terwijl de strijd op zijn hevigst was, voelde de Hij dat er een gat in de mentale verdediging van de Unlantazor was geslagen. Hij zag de dolk van Daron in het achterhoofd van de Unlantazor steken, Uitstekend en hij keek Daron aan, die nu een duim omhoog stak. Bar the Grey stuurdde Asschen een mentale boodschap en tegelijkertijd veranderde hij zelf in de Dienaar van het licht. Vergezeld van een fel helder wit licht voeldde hij de energie van de vrouwe door zijn frele lichaam stromen. Nu was de tijd aangebroken waar al eeuwen op gewacht was. De Valheru zou wederom verschijnen op deze wereld. Behoedzaam stapte de dienaar van het licht op de Unlantazor af. Diens Meester was duidelijk even beduusk van hetgene wat er in deze taveerne op dit ogenblik van tijd plaatsvond. De Unlantazor stond namelijk juist op het moment om een der elven te doorboren met zijn zwaard. Omringd door een merkwaardige doch machtige alliantie stond de Unlantazor een moment onzeker. De tafels en stoelen die door de Unlantazor middels een machtige bezwering waren veranderd in scherpe houten takken die dreigend om de aanwezigen heen bewogen, werden in een simpele handbeweging door de dienaar van het licht terugveranderd. Gebruik makend van de verwarring wist Sitethief behendig onder de Unlantazor vandaan te rollen en naast Daron het schouwspel wat ging komen gade te slaan. Het moment van de Valheru was nu aangebroken en de Dienaar van het licht knikte hem toe terwijl hij plaats maakte voor het machtige wezen. De Valheru stapte met een air van supremacy op de Unlantazor af. In de ogen van de Valheru stond wraak te lezen. Iedereen hield hun adem in. Dit was een nu al legendarisch moment. De terugkeer van de Valheru was een feit. Het leek wel alsof de meester van de Unlantazor dit ook wist want de Unlantazor stond bewegingsloos terwijl de Valheru op hem afkwam....
Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8150484
* Forau liet van verbazing bijna zijn zwaard uit zijn handen vallen, en uit pure reflex ontweek hij een vlammende aanval van het monster, want wat voor zijn ogen gebeurde was veel indrukwekkender dan het beest dat inmiddels een dolk in het voorhoofd had. Asschen was nergens te bekennen, voor hem stond een machtige krijger, een die hij nog nooit had mogen aanschouwen.
Ookal had Forau geen idee wat het moest voorstellen voelde hij een aura van macht pulserend rond het lichaam van het zojuist verschenen gedaante. "Ruggiero! breng de bedienden in veiligheid, ik vrees voor hun levens wanneer dit zo door gat." riep Forau naar Ruggiero, die zonder twijfel in beweging kwam.
Forau haalde voor een laatste keer adem, en bracht zich in positie om met de krijger het gevecht tegen het creatuur aan te gaan, want deze keer waren zij in het voordeel.
"Everybody talking to their pockets
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
pi_8152303
Vanuit de hoogte ver boven het eiland voelt Quantarianth de verandering van beneden..

De Valheru zijn terug.. Zal het allemaal opnieuw beginnen.. onderdrukking en onderwerping.. De Valheru , de wezens die goden wilden zijn..

De Grote Draak maakt een scherpe buiging en vliegt terug naar het kasteel.

Ik moet mijn meester terug zien te laten keren. De Valheru . dat kan nooit goed gaan..

"Drakes claim to be Dragons - until the Dragons show up"
pi_8242904
De nieuwe krachten stroomden door zijn lichaam. Zijn spieren groter en sterker, zijn zicht verbeterd.
Niet langer vatbaar voor de dood stond Asschen Sukar daar, voor het ondode monster.
Zijn zwaard veruild voor die van de Valheru, zijn borstplaat vervangen. Het oude grijze ding had plaats gemaakt voor een parelwit exemplaar.

Langzaam hief hij het hoofd, hij zag nog net hoe de eilf zich in veiligheid bracht, gered door de oude man. Met zijn gedachte bij de komende aanvallen richte hij zich op de Unlantazor. De elf zou later wel komen.

Met een snelheid waar de meeste elfen een puntje aan konden zuigen storte hij zich op de verzwakte Unlantazor. Met een korte houw van het zwaard lag het beest op de grond, de achillespezen doorgesneden. Het koste de andere niet veel moeite de klus af te maken. Het zwaard van Forau had de klus al geklaard.
De zwarte mist om het monster verdween, de rode gloed in zijn ogen doofde.

Je hebt een slaaf verslagen, maar de meester zal nooit de jouwe zijn. Oorlog nadert, en zelfs de machtige Valheru zal mij niet kunnen stoppen

Een koude rilling liep over Asschen's rug. Een oorlog was nabij, en hij was weer de oude. Asschen sukar, heerser van het Adelaarsbereik was weer onder de mensen. Nog even, en dan zou hij hier heersen, en zouden deze zielige mensen aan zijn voeten liggen.

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  maandag 3 februari 2003 @ 13:22:13 #147
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8252632
Bar the Grey had geen oog meer voor de Unlantazor.
Behoedzaam en zorgvuldig bekeek hij de Valheru. Haat en wraak lag in zijn ogen te lezen. Op heldere kalme toon sprak de Dienaar van de vrouwe.

"Valheru, verman je!". De tijd is aangebroken, datgene wat reeds lang geleden voorzien was zal nu plaatsvinden. Oorlog nadert en de werkelijke Meester van de Unlantazor en anderen der ondoden staat op het punt tot actie over te gaan. Jij! Jij zult vijanden treffen, maar ook vrienden, gelijken. niet kwa macht maar kwa hart. Herdenk Golondra! Nimmer weer Valheru, zult gij uw macht misbruiken, enkel voor het goede en dat moment is nu. De dienaar van de vrouwe zette zich schrap en wachtte de reactie van de machtige Valheru voor hem af. Gelukkig wist de Valheru nog een andere sterveling niet wat zijn werkelijke gedaante was, want anders zou dat rampzalige gevolgen kunnen hebben. Hij voelde de aanwezigheid van de vrouwe en keek de Valheru nu recht in de ogen aan.

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
pi_8253123
De tweestrijd in Asschen werd steeds groter. Aan de ene kant lag daar die ontzagwekkende kracht, die macht hoorde bij hem. Hij verlangde er weer naar die macht te bezitten. Die macht was alles wat hij nog had. Die macht had ervoor gezorgd dat zijn dochter beschermd was. Maar toen die maffe magiėr zijn macht weg nam werd zijn dochter vermoord.

Alleen de gedachte aan dat moment deed Asschen verlangen naar die macht, om wraak te nemen op die vervloekte magiėr

Ik zeg maar zoo, dat is korter dan dierentuin
  maandag 3 februari 2003 @ 14:37:40 #149
44785 Bar_the_Grey
Questor & Servant
pi_8254244
* Bar_the_Grey wist dat er nu reeds mensen en andere wezens op de hoogte waren van de aanwezigheid van de Valheru op het eiland. De tijd begon te dringen voordat het uit de hand begon te lopen.

Valheru, luister naar mij! Verban de kwade gedachten! De tijd is aangebroken, laat het goede in je verschijnen

* Bar_the_Grey verstuurdde een mentale image aan de Valheru, herinneringen aan vroeger tijden maar ook aan dingen die zouden komen!

Toen plotseling voeldde hij zich onwel en werd duizelig, een aanval op de vrouwe...
De kwade Meester, het kan niet anders!
Heeft hij zijn legers losgelaten?
Is de oorlog los gebarsten?
Neen het is te vroeg nog niet, nog niet er is nog geen balans.
We zijn nog niet gereed.
Te vroeg, te vroeg.......

Onrecht doen is een groter schande dan het te lijden. [br] Ook een wijze vergist zich wel eens, [br] maar alleen een dwaas volhardt in zijn vergissing. [br] (joodse wijsheden)
  maandag 3 februari 2003 @ 14:53:56 #150
4178 Lord Dreamer
I Rule In Hell
pi_8254561
* Even zijn de drie nieuw aangekomenen in verwarring als ze aankomen op de plaats waar de indringer is heen gesprongen.
dan uit reflex laten ze zich in een verdedigende stelling tegen de muur zetten en bekijken de omgeving..

De twee Kjeldoran Knights schrikken nergens van maar de aanblik van een vaag monster dat vecht en een te vol van magie bezittende uit de kluiten gewassen krijger, en dan een oude man die fel uit z'n ogen kijkt is hun toch wat gortig en ze wachten op het bevel van hun heer.

Goede en kwade machten zijn hier tegen elkaar aan het strijden, maar wat is goed en wat is kwaad. soms doet het kwade goede dingen en doet het goede kwade dingen in de naam van hun eigen doel.

Lord Dreamer bekijkt de situatie en wacht rustig af wat z'n "tegenstanders" (want iedereen in de kamer kan de indringer geweest zijn) als zet gaat doen. Het monster straalt kwaardaardigheid af, het lijkt wel bezeten. De rest lijkt zich allemaal tegen het monster te keren, al zijn er ook weer onderlinge gevechten gaande die op magisch vlak uit gevoerd worden.

Quantarianth heeft hem iets ingefluisterd over Valheru , maar er over horen en er een zien is wat anders. Als WarLord kan hij alleen bewondering hebben voor de Valheru, Als DragonLord wat minder als berijder van een draak. Voor dat hij zich er in mengt kijkt hij rustig hoe alles zich ontpopt. Hij glimlacht even. De overlevenden van deze strijd hebben hem wat uit te leggen.

Hij geeft de Kjeldoran Knights een seintje en samen nemen ze een wat meer strategische positie in t.a.v het strijdgewoel. Hij kijkt naar z'n zwaard en voelt zich een worden.. het zwaard begint zacht blauw te gloeien. Dan wacht Lord Dreamer op wat er komen gaat.

It is a sad day, it is a red day. It is going to be a black day. When the sun rises........
Some day you shall flee, Panted and weak - Master, Passion, Greed.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')