Hoi! Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen en hoe ik het duidelijk ga verwoorden, maar ik ga het proberen.
Mijn vriend en ik hebben al een poosje een relatie. Hij is de eerste persoon waar ik smoorverliefd op ben. Nou, zoals de meeste mensen wel weten geeft verliefdheid een super fijn gevoel. Helaas ben ik door mijn verliefdheid onzeker geworden.
Onzeker over mezelf was ik zelden. Nu heb ik heel veel twijfels. Mijn vriend is een persoon waar veel (leuke) vrouwen op vallen en dat weet hij heel goed. Hij flirt dan ook graag met andere vrouwen. Hij is daarnaast heel perfectionistisch, kritisch en wil overal de beste in zijn.
Hij is mijn eerste serieuze vriend waar ik een langere relatie mee heb. Ik heb geen persoonlijke ervaringen op relatiegebied en heb geen idee of ik goed of fout heb gereageerd.
Afgelopen weekend vertelde mijn vriend mij dat hij iets mist bij mij. Hij kan niet exact benoemen wat, maar hij vindt vooral dat ik saai en niet spannend genoeg ben. Omdat hij dat vindt, heeft hij wel eens behoefte aan meer dan alleen maar flirten met andere vrouwen.
Het kwam voor mij heel onverwacht, maar het is vooral beledigend om te horen dat mijn eigen vriend van mening is dat ik saai ben en dat ik blijkbaar niet genoeg ben voor hem. Ik kan niet altijd spannend of interessant zijn. Juist nu we elkaar kennen en het heel vertrouwd tussen ons is, is het gewoonweg niet altijd meer spannend.
Toen ik dat benoemde, benoemde hij weer dat hij het (ook) vervelend vindt dat ik soms weleens onzeker kan zijn en ik door mijn onzekerheid op zo'n moment stuntelig kan zijn. Ik vind weer dat ik geen robot ben: ik kan geen perfect persoon zijn - al wil hij dat graag. En daarnaast ben ik echt heel weinig onzeker, maar soms kan het voorkomen.
Daarna kregen we ruzie en kwam er meer aan het licht. Uiteindelijk kwam het hierop neer: ik moet veranderen of hij maakt het uit. Ik moet minder saai worden, spannender, ik kan niet onzeker zijn en daarnaast wil hij ook nog graag dat ik drie - ja echt - kilo af ga vallen. Ik ben slank en tevreden met mijn lichaam. Sterker nog: ik kom liever wat aan dan dat ik afval.
Ik ging boos weg, maar eenmaal thuis ben ik gaan nadenken. Ik wil best werken aan bepaald gedrag, maar hij vraagt (of eist) heel veel. En als ik hem dat niet wil geven, gaat hij naar een ander.
Gisteravond hadden we afgesproken dat we het gingen uitpraten. Hij zou naar mij toe komen, ik had (uitgebreid) gekookt, maar hij kwam niet. Uiteindelijk nam hij na een paar keer bellen op en zei hij dat hij de afspraak was vergeten. Erg leuk.
Het is mij een raadsel hoe het kan dat hij een afspraak vergeet. En al helemaal een belangrijke afspraak. Ik weet het dus even niet meer. Misschien moet ik het uitmaken omdat hij dus ineens heel raar doet, maar misschien ligt het ook wel (deels) aan mezelf?