R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi,
Naar aanleiding van een gesprek met een vriend en wat eigen gedachten kom ik op het volgende:
Als het gaat om daten/liefde is er altijd de discussie over te beschikbaar zijn, te claimend zijn enerzijds, en te afstandelijk zijn anderzijds. Soms op het basale niveau waarin men het (in mijn ogen infantiele) 'hard to get' spelletje speelt; maar los van dat soort extremen speelt er toch altijd een bepaalde balans tussen te beschikbaar of behoeftig zijn, en te afstandelijk zijn, je emoties niet uiten etc.
Enerzijds wordt er vaak gesteld dat als je teveel laat blijken iemand te willen of teveel initiatief neemt etc., je een gebrek aan eigenwaarde tentoonspreid en je te afhankelijk opstelt. Daar ben ik het ten dele mee eens en zo ervaar ik het zelf in elk geval vaak wel (of, eerlijk gezegd, iets teveel, persoonlijk heb ik moeite met kwetsbaarheid tonen), maar tegelijkertijd: wanneer je behoefte hebt aan contact met x, of bijvoorbeeld vindt dat x te weinig aandacht geeft, en je neemt geen contact op of laat niet blijken hoe je je voelt omdat dat zwak zou zijn en zou getuigen van een gebrek aan eigenwaarde, dan ben je feitelijk je eigen emoties en behoeftes aan het negeren omdat die ander daar wellicht niet van gediend zou zijn. Getuigt dat nu juist niet van een gebrek aan eigenwaarde en een zekere zelfverloochening? Gewoon doen waar je behoefte aan hebt en oprecht je emoties laten zien in plaats van die te verbergen voor de ander, aan durven geven als je iets vervelend vindt of als je ergens behoefte aan heeft, dat is toch in zekere zin juist voor jezelf opkomen?
Ik ken mensen die gewoon rustig zeggen 'he, je reageert niet, lig je al in bed? Mis je!' als iemand niet reageert en waarbij ik dat ook absoluut niet claimend of behoeftig vind overkomen - met name omdat ik weet dat die persoon onafhankelijk is en zoiets gewoon stuurt omdat hij/zij nu eenmaal gewoon zin heeft in contact op dat moment en dat gewoon durft te vragen. Maar het kan ook heel onzeker overkomen, zeurderig zelfs. Misschien zit het hem dan dus enkel in dat punt: de mate waarin iemand in het algemeen zelfverzekerd en onafhankelijk overkomt, waardoor je een actie ook in die context plaatst. Misschien ook in de toon.
Ik vraag mij af hoe jullie hier naar kijken en waar voor jullie de balans ligt. Ik vind het van mijzelf in elk geval eerder zwak dan sterk dat ik niet snel laat blijken hoe ik mij voel; nu ben ik ook erg gesteld op mijn eigen vrijheid (waardoor ik dus ook een ander absoluut niet het gevoel wil geven dat ik claim - dat haat ik zelf immers); maar het is ook een soort van zelfverloochening. Bovendien: als je nooit een behoefte neerlegt dan zet je jezelf ook snel in de rol van de persoon die nooit iets nodig heeft (en waarbij je alles dus wel kan maken) - terwijl dat wellicht niet altijd het geval is.
Samengevat, er zit een fijne lijn tussen afhankelijk en claimend zijn enerzijds, en gewoon simpelweg grenzen hebben en je behoeftes neer durven leggen anderzijds. We willen allemaal horen van de persoon die we leuk vinden dat diegene ons waardeert, wil, etc.; we willen echter ook niet verstikt worden of het gevoel hebben dat de liefde van een ander te vanzelfsprekend is en ons op een presenteerblaadje aangereikt wordt. Ik haak zelf ook af als ik het gevoel heb dat het na een date al 'in the pocket is'. Tegelijkertijd schiet je er ook weinig mee op - denk ik - om te doen alsof je nog niet 'helemaal om' bent als je gewoon simpelweg al duidelijk totaal voor die persoon gevallen bent. Dat is alleen maar doen alsof en spelletjes spelen.
Ik voel mezelf een beetje een idioot dat ik zoveel moeite schijn te hebben met het vinden van de balans en standaard gewoon afstand neem/wegloop als ik het gevoel heb dat de ander wellicht nog twijfelt (en andersom ook wegloop als de ander al te snel all in is), en ik vraag mij af of er meer mensen zijn die moeite hebben met die balans - en hoe mensen die dit niet hebben hiermee dan omgaan.
Naar aanleiding van een gesprek met een vriend en wat eigen gedachten kom ik op het volgende:
Als het gaat om daten/liefde is er altijd de discussie over te beschikbaar zijn, te claimend zijn enerzijds, en te afstandelijk zijn anderzijds. Soms op het basale niveau waarin men het (in mijn ogen infantiele) 'hard to get' spelletje speelt; maar los van dat soort extremen speelt er toch altijd een bepaalde balans tussen te beschikbaar of behoeftig zijn, en te afstandelijk zijn, je emoties niet uiten etc.
Enerzijds wordt er vaak gesteld dat als je teveel laat blijken iemand te willen of teveel initiatief neemt etc., je een gebrek aan eigenwaarde tentoonspreid en je te afhankelijk opstelt. Daar ben ik het ten dele mee eens en zo ervaar ik het zelf in elk geval vaak wel (of, eerlijk gezegd, iets teveel, persoonlijk heb ik moeite met kwetsbaarheid tonen), maar tegelijkertijd: wanneer je behoefte hebt aan contact met x, of bijvoorbeeld vindt dat x te weinig aandacht geeft, en je neemt geen contact op of laat niet blijken hoe je je voelt omdat dat zwak zou zijn en zou getuigen van een gebrek aan eigenwaarde, dan ben je feitelijk je eigen emoties en behoeftes aan het negeren omdat die ander daar wellicht niet van gediend zou zijn. Getuigt dat nu juist niet van een gebrek aan eigenwaarde en een zekere zelfverloochening? Gewoon doen waar je behoefte aan hebt en oprecht je emoties laten zien in plaats van die te verbergen voor de ander, aan durven geven als je iets vervelend vindt of als je ergens behoefte aan heeft, dat is toch in zekere zin juist voor jezelf opkomen?
Ik ken mensen die gewoon rustig zeggen 'he, je reageert niet, lig je al in bed? Mis je!' als iemand niet reageert en waarbij ik dat ook absoluut niet claimend of behoeftig vind overkomen - met name omdat ik weet dat die persoon onafhankelijk is en zoiets gewoon stuurt omdat hij/zij nu eenmaal gewoon zin heeft in contact op dat moment en dat gewoon durft te vragen. Maar het kan ook heel onzeker overkomen, zeurderig zelfs. Misschien zit het hem dan dus enkel in dat punt: de mate waarin iemand in het algemeen zelfverzekerd en onafhankelijk overkomt, waardoor je een actie ook in die context plaatst. Misschien ook in de toon.
Ik vraag mij af hoe jullie hier naar kijken en waar voor jullie de balans ligt. Ik vind het van mijzelf in elk geval eerder zwak dan sterk dat ik niet snel laat blijken hoe ik mij voel; nu ben ik ook erg gesteld op mijn eigen vrijheid (waardoor ik dus ook een ander absoluut niet het gevoel wil geven dat ik claim - dat haat ik zelf immers); maar het is ook een soort van zelfverloochening. Bovendien: als je nooit een behoefte neerlegt dan zet je jezelf ook snel in de rol van de persoon die nooit iets nodig heeft (en waarbij je alles dus wel kan maken) - terwijl dat wellicht niet altijd het geval is.
Samengevat, er zit een fijne lijn tussen afhankelijk en claimend zijn enerzijds, en gewoon simpelweg grenzen hebben en je behoeftes neer durven leggen anderzijds. We willen allemaal horen van de persoon die we leuk vinden dat diegene ons waardeert, wil, etc.; we willen echter ook niet verstikt worden of het gevoel hebben dat de liefde van een ander te vanzelfsprekend is en ons op een presenteerblaadje aangereikt wordt. Ik haak zelf ook af als ik het gevoel heb dat het na een date al 'in the pocket is'. Tegelijkertijd schiet je er ook weinig mee op - denk ik - om te doen alsof je nog niet 'helemaal om' bent als je gewoon simpelweg al duidelijk totaal voor die persoon gevallen bent. Dat is alleen maar doen alsof en spelletjes spelen.
Ik voel mezelf een beetje een idioot dat ik zoveel moeite schijn te hebben met het vinden van de balans en standaard gewoon afstand neem/wegloop als ik het gevoel heb dat de ander wellicht nog twijfelt (en andersom ook wegloop als de ander al te snel all in is), en ik vraag mij af of er meer mensen zijn die moeite hebben met die balans - en hoe mensen die dit niet hebben hiermee dan omgaan.
Je moet doen waar jij je goed bij voelt en een beetje anticiperen op waar je denkt dat een ander zich goed bij voelt denk ik.. Daar is niet een bepaalde standaard of balans voor, die is voor iedereen anders; de één vind iets bijvoorbeeld verstikkend, de ander juist zorgzaam... Uiteindelijk kan je alleen niet verloochenen wie je bent; de een wat zorgzamer, de ander bijvoorbeeld wat meer op zichzelf.
Natuurlijk moet je het altijd laten merken als je ergens mee zit, maar als je onzeker bent over dingen (en dit zich bijvoorbeeld uit in ziekelijk claimend gedrag) vind ik wel dat je daar eerst zelf aan moet werken .. je kunt dan wel aan de ander aangeven dat je zo in elkaar zit.
Als je jezelf niet stoort aan dat gedrag, en de ander wel, dan pas je wellicht gewoon niet zo goed bij elkaar. Als je wegloopt omdat je denkt dat iemand twijfelt of juist te snel is zit het gevoel blijkbaar bij jou toch ook niet helemaal goed vermoed ik?
Je moet in ieder geval sowieso niet alles over analyseren, gewoon lekker jezelf zijn.
Natuurlijk moet je het altijd laten merken als je ergens mee zit, maar als je onzeker bent over dingen (en dit zich bijvoorbeeld uit in ziekelijk claimend gedrag) vind ik wel dat je daar eerst zelf aan moet werken .. je kunt dan wel aan de ander aangeven dat je zo in elkaar zit.
Als je jezelf niet stoort aan dat gedrag, en de ander wel, dan pas je wellicht gewoon niet zo goed bij elkaar. Als je wegloopt omdat je denkt dat iemand twijfelt of juist te snel is zit het gevoel blijkbaar bij jou toch ook niet helemaal goed vermoed ik?
Je moet in ieder geval sowieso niet alles over analyseren, gewoon lekker jezelf zijn.
Uiteraard zit daar geen standaard in nee, iedereen is anders en de een is veel meer op zichzelf dan de ander.
Ziekelijk claimend gedrag is natuurlijk nog wel 30 stappen verder, ik heb het hier op zich meer over simpelweg laten blijken dat je iemand wil, of bijvoorbeeld als iemand wat afstand neemt dat aankaarten of gewoon laten blijken dat je behoefte hebt aan contact. Eigenlijk is het inderdaad heel simpel, als de ander dat niet waardeert zit je niet on de same page. Tegelijkertijd heerst er ook wel een zekere cultuur waarin het als not done wordt beschouwd om, ik noem maar wat, te zeggen 'he ik wil je zien' als die ander al een weekje geen initiatief tot contact heeft genomen. Dan zou je je conclusies al getrokken moeten hebben of het initiatief aan de ander moeten overlaten, terwijl ik dan eigenlijk júist vind dat je jezelf daarmee op de achtergrond zet: als die ander er misschien anders over denkt kun je toch beter gewoon laten blijken hoe jij je voelt en er meteen achter komen dan een week gaan zitten afwachten (en jezelf opvreten) of de ander nog iets doet en dan je conclusies maar moeten trekken.
(tegelijkertijd ben ik een enorme hypocriet want ik ben dus niet in staat dat te doen omdat ik niet kwetsbaar wil zijn)
Ziekelijk claimend gedrag is natuurlijk nog wel 30 stappen verder, ik heb het hier op zich meer over simpelweg laten blijken dat je iemand wil, of bijvoorbeeld als iemand wat afstand neemt dat aankaarten of gewoon laten blijken dat je behoefte hebt aan contact. Eigenlijk is het inderdaad heel simpel, als de ander dat niet waardeert zit je niet on de same page. Tegelijkertijd heerst er ook wel een zekere cultuur waarin het als not done wordt beschouwd om, ik noem maar wat, te zeggen 'he ik wil je zien' als die ander al een weekje geen initiatief tot contact heeft genomen. Dan zou je je conclusies al getrokken moeten hebben of het initiatief aan de ander moeten overlaten, terwijl ik dan eigenlijk júist vind dat je jezelf daarmee op de achtergrond zet: als die ander er misschien anders over denkt kun je toch beter gewoon laten blijken hoe jij je voelt en er meteen achter komen dan een week gaan zitten afwachten (en jezelf opvreten) of de ander nog iets doet en dan je conclusies maar moeten trekken.
(tegelijkertijd ben ik een enorme hypocriet want ik ben dus niet in staat dat te doen omdat ik niet kwetsbaar wil zijn)
als je iemand teveel laat blijken dat je diegene wilt is dat toch niet gebrek aan eigenwaarde?, maar de mens wilt van nature dingen die hij niet kan krijgen en daarom is dat te gewillige gedrag minder aantrekkelijk voor sommige mensen. De een heeft daar meer last van dan de ander.quote:Op zondag 9 maart 2014 22:36 schreef Musil het volgende:
Hoi,
Naar aanleiding van een gesprek met een vriend en wat eigen gedachten kom ik op het volgende:
Als het gaat om daten/liefde is er altijd de discussie over te beschikbaar zijn, te claimend zijn enerzijds, en te afstandelijk zijn anderzijds. Soms op het basale niveau waarin men het (in mijn ogen infantiele) 'hard to get' spelletje speelt; maar los van dat soort extremen speelt er toch altijd een bepaalde balans tussen te beschikbaar of behoeftig zijn, en te afstandelijk zijn, je emoties niet uiten etc.
Enerzijds wordt er vaak gesteld dat als je teveel laat blijken iemand te willen of teveel initiatief neemt etc., je een gebrek aan eigenwaarde tentoonspreid en je te afhankelijk opstelt. Daar ben ik het ten dele mee eens en zo ervaar ik het zelf in elk geval vaak wel (of, eerlijk gezegd, iets teveel, persoonlijk heb ik moeite met kwetsbaarheid tonen), maar tegelijkertijd: wanneer je behoefte hebt aan contact met x, of bijvoorbeeld vindt dat x te weinig aandacht geeft, en je neemt geen contact op of laat niet blijken hoe je je voelt omdat dat zwak zou zijn en zou getuigen van een gebrek aan eigenwaarde, dan ben je feitelijk je eigen emoties en behoeftes aan het negeren omdat die ander daar wellicht niet van gediend zou zijn. Getuigt dat nu juist niet van een gebrek aan eigenwaarde en een zekere zelfverloochening? Gewoon doen waar je behoefte aan hebt en oprecht je emoties laten zien in plaats van die te verbergen voor de ander, aan durven geven als je iets vervelend vindt of als je ergens behoefte aan heeft, dat is toch in zekere zin juist voor jezelf opkomen?
Ik ken mensen die gewoon rustig zeggen 'he, je reageert niet, lig je al in bed? Mis je!' als iemand niet reageert en waarbij ik dat ook absoluut niet claimend of behoeftig vind overkomen - met name omdat ik weet dat die persoon onafhankelijk is en zoiets gewoon stuurt omdat hij/zij nu eenmaal gewoon zin heeft in contact op dat moment en dat gewoon durft te vragen. Maar het kan ook heel onzeker overkomen, zeurderig zelfs. Misschien zit het hem dan dus enkel in dat punt: de mate waarin iemand in het algemeen zelfverzekerd en onafhankelijk overkomt, waardoor je een actie ook in die context plaatst. Misschien ook in de toon.
Ik vraag mij af hoe jullie hier naar kijken en waar voor jullie de balans ligt. Ik vind het van mijzelf in elk geval eerder zwak dan sterk dat ik niet snel laat blijken hoe ik mij voel; nu ben ik ook erg gesteld op mijn eigen vrijheid (waardoor ik dus ook een ander absoluut niet het gevoel wil geven dat ik claim - dat haat ik zelf immers); maar het is ook een soort van zelfverloochening. Bovendien: als je nooit een behoefte neerlegt dan zet je jezelf ook snel in de rol van de persoon die nooit iets nodig heeft (en waarbij je alles dus wel kan maken) - terwijl dat wellicht niet altijd het geval is.
Samengevat, er zit een fijne lijn tussen afhankelijk en claimend zijn enerzijds, en gewoon simpelweg grenzen hebben en je behoeftes neer durven leggen anderzijds. We willen allemaal horen van de persoon die we leuk vinden dat diegene ons waardeert, wil, etc.; we willen echter ook niet verstikt worden of het gevoel hebben dat de liefde van een ander te vanzelfsprekend is en ons op een presenteerblaadje aangereikt wordt. Ik haak zelf ook af als ik het gevoel heb dat het na een date al 'in the pocket is'. Tegelijkertijd schiet je er ook weinig mee op - denk ik - om te doen alsof je nog niet 'helemaal om' bent als je gewoon simpelweg al duidelijk totaal voor die persoon gevallen bent. Dat is alleen maar doen alsof en spelletjes spelen.
Ik voel mezelf een beetje een idioot dat ik zoveel moeite schijn te hebben met het vinden van de balans en standaard gewoon afstand neem/wegloop als ik het gevoel heb dat de ander wellicht nog twijfelt (en andersom ook wegloop als de ander al te snel all in is), en ik vraag mij af of er meer mensen zijn die moeite hebben met die balans - en hoe mensen die dit niet hebben hiermee dan omgaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-03-2014 17:19:55 ]
hoe contact verloopt zegt veel over degene met wie je contact hebt. als iemand extreem veel contact zoekt, en vervolgens bijna niets meer is dat geen reden om dat op jezelf te betrekken; die ander heeft kennelijk immers problemen, anders zou contact wel wat op een normaler manier verlopen lijkt me.quote:
Uiteraard zit daar geen standaard in nee, iedereen is anders en de een is veel meer op zichzelf dan de ander.
Ziekelijk claimend gedrag is natuurlijk nog wel 30 stappen verder, ik heb het hier op zich meer over simpelweg laten blijken dat je iemand wil, of bijvoorbeeld als iemand wat afstand neemt dat aankaarten of gewoon laten blijken dat je behoefte hebt aan contact. Eigenlijk is het inderdaad heel simpel, als de ander dat niet waardeert zit je niet on de same page. Tegelijkertijd heerst er ook wel een zekere cultuur waarin het als not done wordt beschouwd om, ik noem maar wat, te zeggen 'he ik wil je zien' als die ander al een weekje geen initiatief tot contact heeft genomen. Dan zou je je conclusies al getrokken moeten hebben of het initiatief aan de ander moeten overlaten, terwijl ik dan eigenlijk júist vind dat je jezelf daarmee op de achtergrond zet: als die ander er misschien anders over denkt kun je toch beter gewoon laten blijken hoe jij je voelt en er meteen achter komen dan een week gaan zitten afwachten (en jezelf opvreten) of de ander nog iets doet en dan je conclusies maar moeten trekken.
(tegelijkertijd ben ik een enorme hypocriet want ik ben dus niet in staat dat te doen omdat ik niet kwetsbaar wil zijn)
echter begrijp ik niet wat mensen altijd bedoelen met het woord 'kwetsbaar'. hoezo ben je dan kwetsbaar, als je je gevoel toont? als je staat voor wie je bent maakt je dat juist sterker. je hebt toch geen invloed op anderen, enkel op jezelf.
Ik heb zelf het idee dat die balans waar jij het over hebt niet op iedereen evenveel invloed heeft. Sommigen schijnen wel heel veel de kick nodig te hebben van steeds iets nieuws, moeten continue geprikkeld blijven of voelen zich aangetrokken tot mensen die dat bieden of tot mensen die hun slecht behandelen ( niet alleen in de liefde) dat schijnt dan te liggen aan iemands jeugd..iemand is dat vanuit zijn jeugd gewend en blijft dat opzoeken.... En die personen vallen dus niet op iemand die heel veel beschikbaar is .
Ligt het dus niet aan de type man waar jij voor valt?
Als je het idee hebt dat je iemands aandacht alleen hebt door steeds op die balans te letten denk ik dat die persoon niet goed voor je is.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 10-03-2014 20:00:39 ]
Ligt het dus niet aan de type man waar jij voor valt?
Als je het idee hebt dat je iemands aandacht alleen hebt door steeds op die balans te letten denk ik dat die persoon niet goed voor je is.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 10-03-2014 20:00:39 ]
Gaat het over de datefase of over de relatiefase?
Alhoewel ik me er in beide gevallen niet zoveel van kan voorstellen. Liefde mag best een beetje vanzelf gaan. Moet er niet aan denken om er een studie van te maken. Ik hanteer de simpele regel: zodra een date/relatie me meer nadenken kost dan m'n werk dan is het echt de moeite niet.
Alhoewel ik me er in beide gevallen niet zoveel van kan voorstellen. Liefde mag best een beetje vanzelf gaan. Moet er niet aan denken om er een studie van te maken. Ik hanteer de simpele regel: zodra een date/relatie me meer nadenken kost dan m'n werk dan is het echt de moeite niet.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Volgens mij boeit het echt geen fuck wat je zegt en hoe vaak zolang je elkaar leuk vindt.
En daarbij werkt dat leuk vinden" om het onbereikbare" ook maar voor bepaalde tijd.
En daarbij werkt dat leuk vinden" om het onbereikbare" ook maar voor bepaalde tijd.
Prima reactie.quote:
Je moet doen waar jij je goed bij voelt en een beetje anticiperen op waar je denkt dat een ander zich goed bij voelt denk ik.. Daar is niet een bepaalde standaard of balans voor, die is voor iedereen anders; de één vind iets bijvoorbeeld verstikkend, de ander juist zorgzaam... Uiteindelijk kan je alleen niet verloochenen wie je bent; de een wat zorgzamer, de ander bijvoorbeeld wat meer op zichzelf.
Natuurlijk moet je het altijd laten merken als je ergens mee zit, maar als je onzeker bent over dingen (en dit zich bijvoorbeeld uit in ziekelijk claimend gedrag) vind ik wel dat je daar eerst zelf aan moet werken .. je kunt dan wel aan de ander aangeven dat je zo in elkaar zit.
Als je jezelf niet stoort aan dat gedrag, en de ander wel, dan pas je wellicht gewoon niet zo goed bij elkaar. Als je wegloopt omdat je denkt dat iemand twijfelt of juist te snel is zit het gevoel blijkbaar bij jou toch ook niet helemaal goed vermoed ik?
Je moet in ieder geval sowieso niet alles over analyseren, gewoon lekker jezelf zijn.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
quote:
Gaat het over de datefase of over de relatiefase?
Alhoewel ik me er in beide gevallen niet zoveel van kan voorstellen. Liefde mag best een beetje vanzelf gaan. Moet er niet aan denken om er een studie van te maken. Ik hanteer de simpele regel: zodra een date/relatie me meer nadenken kost dan m'n werk dan is het echt de moeite niet.
Dus je werk is belangrijker dan de liefde? Wat een kutleven heb je
Charlie: How's it going in there?
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Goede discussie... vanuit mijn oogpunt vind ik dat je je nooit te claimerig/afhankelijk kunt opstellen op het moment dat je gevoelens oprecht zijn.
Je hebt niet voor niks een relatie samen toch?
Anderzijds moet je elkaar ook af en toe de kans geven om elkaar te missen, des te leuker is het om elkaar daarna weer te zien.
Verder zou ik het zelf niet zien als teken van zwakte of afhankelijkheid als ik berichtjes zou krijgen waaruit blijkt dat iemand me mist, of graag wilt zien (als dat wederzijds is tenminste).
En ja, als je echt voelt en weet dat je iemand heel bijzonder vindt, dan mag je dat best op regelmatige basis laten blijken en niet als "vanzelfsprekend" voor lief nemen. Wat is er mis met blijk van waardering zo nu en dan? En waarom zou je dat wel doen in het begin en vervolgens niet meer ( als ware het alleen op dat moment belangrijk?).
Just my 2 cents...
Je hebt niet voor niks een relatie samen toch?
Anderzijds moet je elkaar ook af en toe de kans geven om elkaar te missen, des te leuker is het om elkaar daarna weer te zien.
Verder zou ik het zelf niet zien als teken van zwakte of afhankelijkheid als ik berichtjes zou krijgen waaruit blijkt dat iemand me mist, of graag wilt zien (als dat wederzijds is tenminste).
En ja, als je echt voelt en weet dat je iemand heel bijzonder vindt, dan mag je dat best op regelmatige basis laten blijken en niet als "vanzelfsprekend" voor lief nemen. Wat is er mis met blijk van waardering zo nu en dan? En waarom zou je dat wel doen in het begin en vervolgens niet meer ( als ware het alleen op dat moment belangrijk?).
Just my 2 cents...
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Al die flauwekul, ik ben zo claimend als de pest en bel continu als ik iemand leuk vind, bevalt dat niet, weet ik gelijk dat zo iemand het toch niet met me gaat uithouden. Ik zat de laatste tijd maar steeds: zal ik bellen, is dat niet te opdringerig? Zeer slecht teken. Iemand die niks van zich laat horen de hele tijd en dan weer wel heb ik geen zin in.
Ik had vooral de datefase op het oog hier; in een relatie heb je wel de basis dat je elkaar kent en je dingen bij elkaar kunt aangeven zoals 'ik spreek je te weinig' of 'je claimt me teveel'. Dat kan natuurlijk ook in de datingsfase, maar dat is allemaal nog wat fragieler en instabieler.quote:
Gaat het over de datefase of over de relatiefase?
Alhoewel ik me er in beide gevallen niet zoveel van kan voorstellen. Liefde mag best een beetje vanzelf gaan. Moet er niet aan denken om er een studie van te maken. Ik hanteer de simpele regel: zodra een date/relatie me meer nadenken kost dan m'n werk dan is het echt de moeite niet.
Hier ben ik het feitelijk mee eens. Tegelijkertijd staan zowel het forum hier als de commentaren en adviezen van mensen irl bol van de 'ja jezus nu heb je je wel heel erg laten kennen' 'hallo, wacht nou maar even af en laat gewoon een week niets horen' 'ja jezus je hebt hem/haar drie keer gebeld vandaag? Ik zou ook afhaken als iemand zich zo als een jankerd zou gedragen' enz enz.quote:
Al die flauwekul, ik ben zo claimend als de pest en bel continu als ik iemand leuk vind, bevalt dat niet, weet ik gelijk dat zo iemand het toch niet met me gaat uithouden. Ik zat de laatste tijd maar steeds: zal ik bellen, is dat niet te opdringerig? Zeer slecht teken. Iemand die niks van zich laat horen de hele tijd en dan weer wel heb ik geen zin in.
Ik ben tot op zekere hoogte best claimerig/aanhankelijk, maar niet zo extreem dat ik geen relatie kan onderhouden. Ook ben ik niet jaloers, wat een eigenschap is die veel aanhankelijke personen vaak juist wel hebben.
Mijn ex vriendin kon niet tegen mijn 'aanhankelijke' gedrag en ik vermoed dat dit uiteindelijk de reden was voor de breuk. Toen ze het uitmaakte was ik van mening dat ik mijn aanhankelijke/claimerige gedrag moest veranderen, aangezien ik anders nooit meer aan een vriendin zou komen. Gelukkig werd ik later wijs genoeg om te weten dat dit geen optie was; ik ben namelijk hoe ik ben. Ik kwam uiteindelijk het meisje tegen dat nu mijn huidige vriendin is, en ze is net zo claimerig/aanhankelijk als ik. Hierdoor begrijpen we elkaar beter en is mijn aanhankelijke/claimerige gedrag niet langer meer een blokkade voor mij.
Wat ik hiermee wil zeggen; je kunt jezelf moeilijk minder claimerig maken. Vind iemand die het begrijpt en bij je past, zoals anderen al eerder zeiden. (zoals cobybryant)
Mijn ex vriendin kon niet tegen mijn 'aanhankelijke' gedrag en ik vermoed dat dit uiteindelijk de reden was voor de breuk. Toen ze het uitmaakte was ik van mening dat ik mijn aanhankelijke/claimerige gedrag moest veranderen, aangezien ik anders nooit meer aan een vriendin zou komen. Gelukkig werd ik later wijs genoeg om te weten dat dit geen optie was; ik ben namelijk hoe ik ben. Ik kwam uiteindelijk het meisje tegen dat nu mijn huidige vriendin is, en ze is net zo claimerig/aanhankelijk als ik. Hierdoor begrijpen we elkaar beter en is mijn aanhankelijke/claimerige gedrag niet langer meer een blokkade voor mij.
Wat ik hiermee wil zeggen; je kunt jezelf moeilijk minder claimerig maken. Vind iemand die het begrijpt en bij je past, zoals anderen al eerder zeiden. (zoals cobybryant)
Mijn post was vooral bedoeld in zijn algemeenheid: hoe er vaak zo snel geroepen wordt dat je je niet moet laten kennen, dat je niet te vaak initiatief moet nemen of in elk geval niet vaker dan de ander, dat je iemand die misschien minder into you lijkt maar gewoon een week silent treatment moet geven (in plaats van het gewoon benoemen), en dat dat nou juist sterk zou zijn. Iets wat ik dus betwijfel omdat het al heel snel uitkomt op je eigen emoties negeren in plaats van er naar handelen.
Maargoed, de reden dat dat me zo boeit komt natuurlijk ook een beetje uit mijzelf voort. Dus om het toch even op mijzelf te betrekken in reactie op de post boven mij: persoonlijk ben ik absoluut niet claimerig, zelfs fobisch daarvoor. Ik denk dat dat voor mijzelf niet alleen komt doordat ik een wat onafhankelijk type ben, maar deels ook simpelweg uit angst voor afwijzing. En door dat laatste sta ik mezelf misschien wel minder aanhankelijkheid toe dan bij mijn natuur past (of bij wiens natuur dan ook, namelijk: geen), vandaar de disbalans.
Ik ben het er volledig mee eens dat als je bijvoorbeeld zelf meer aanhankelijk bent dan de ander (en dat verschil groot is) dat het dan gewoon niet werkt en dat je daar beter meteen achter kunt komen. Maar het is bij mij geen kwestie van mijzelf willen aanpassen om met een ander te matchen, maar een zelfbeperking uit een basale angst voor falen (want dat is hoe ik afwijzing ervaar). Dat dat onzinnig is hoef je me niet te vertellen, vandaar ook dat het onderwerp me bezig houdt. Ik wil dit anders gaan doen. Vind dat ik mezelf tekort doe als ik mijn emoties wegrationaliseer en bovendien is het alleen maar gezond om af en toe op je bek te gaan, leer je van, en zonder risico's geen winst.
Maargoed, de reden dat dat me zo boeit komt natuurlijk ook een beetje uit mijzelf voort. Dus om het toch even op mijzelf te betrekken in reactie op de post boven mij: persoonlijk ben ik absoluut niet claimerig, zelfs fobisch daarvoor. Ik denk dat dat voor mijzelf niet alleen komt doordat ik een wat onafhankelijk type ben, maar deels ook simpelweg uit angst voor afwijzing. En door dat laatste sta ik mezelf misschien wel minder aanhankelijkheid toe dan bij mijn natuur past (of bij wiens natuur dan ook, namelijk: geen), vandaar de disbalans.
Ik ben het er volledig mee eens dat als je bijvoorbeeld zelf meer aanhankelijk bent dan de ander (en dat verschil groot is) dat het dan gewoon niet werkt en dat je daar beter meteen achter kunt komen. Maar het is bij mij geen kwestie van mijzelf willen aanpassen om met een ander te matchen, maar een zelfbeperking uit een basale angst voor falen (want dat is hoe ik afwijzing ervaar). Dat dat onzinnig is hoef je me niet te vertellen, vandaar ook dat het onderwerp me bezig houdt. Ik wil dit anders gaan doen. Vind dat ik mezelf tekort doe als ik mijn emoties wegrationaliseer en bovendien is het alleen maar gezond om af en toe op je bek te gaan, leer je van, en zonder risico's geen winst.
Haha. Ik heb moeite me kwetsbaar op te stellen en ik heb dit topic aangemaakt, hoe vind je die danquote:
Ik heb ook moeite me kwetsbaar op te stellen TS. En ik heb dit toch getypt, goed he
Interessant topic dit. Ikzelf ben niet zo goed in reguleren, als ik iets vind zeg ik dat (binnen redelijke en normale grenzen). Word me niet vaak in dank afgenomen ;-) Het silent treatment ding vind ik iets onzinnigs.
Ik vind dat een goede eigenschap.quote:
Interessant topic dit. Ikzelf ben niet zo goed in reguleren, als ik iets vind zeg ik dat (binnen redelijke en normale grenzen). Word me niet vaak in dank afgenomen ;-) Het silent treatment ding vind ik iets onzinnigs.
Alles proberen te reguleren ook nietquote:
[..]
Misschien is dat het ook, maar het werkt niet echt
Nou nee. Dat interpreteer je totaal verkeerd. Het gaat om het nadenken over. Als ik zoals in de op staat constant moet nadenken over wel/niet contact zoeken blablabla dan vind ik dat zonde van m'n tijd. Zoals anderen hier al zeggen: als de ander je echt leuk vindt dan boeit het geen zak of je dat ene smsje te vaak stuurt. Daar doelde ik op. Dat liefde dus, nogmaals, wel een beetje vanzelf mag gaan.quote:
[..]
Dus je werk is belangrijker dan de liefde? Wat een kutleven heb je
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Kloptquote:
Maar daarom leuk om te lezen dat er meer mensen zijn die zich afvragen waar die balans ligt. Ik weet het niet meer 
quote:
Haha. Ik heb moeite me kwetsbaar op te stellen en ik heb dit topic aangemaakt, hoe vind je die dan
Master
Ik vind het ook moeilijk om me kwetsbaar op te stellen en mijn emoties te tonen. Ben momenteel hopeloos verliefd, maar durf dat niet te laten merken. Ben inderdaad bang om te gretig te zijn, zodat diegene ervan schrikt omdat hij daar nog niet aan toe is. Heel moeilijk om, meer, toenadering te zoeken.
Ik snap daar niks van, als degene waar je verliefd op bent afhaakt als jij je gevoelens toont is diegene je verliefdheid toch niet waard?quote:
Ik vind het ook moeilijk om me kwetsbaar op te stellen en mijn emoties te tonen. Ben momenteel hopeloos verliefd, maar durf dat niet te laten merken. Ben inderdaad bang om te gretig te zijn, zodat diegene ervan schrikt omdat hij daar nog niet aan toe is. Heel moeilijk om, meer, toenadering te zoeken.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Dit.quote:
[..]
Ik snap daar niks van, als degene waar je verliefd op bent afhaakt als jij je gevoelens toont is diegene je verliefdheid toch niet waard?
Op dinsdag 28 februari 2006 13:50 schreef Avery het volgende:
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
ik ben dan nieuw ik zie zo dat jij irritant ben jpg
PieAir
Ik denk altijd heel goed na voor ik iets stoms zeg...
Min of meer dat idd.quote:
[..]
Ik snap daar niks van, als degene waar je verliefd op bent afhaakt als jij je gevoelens toont is diegene je verliefdheid toch niet waard?
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Misschien is diegene wel meer waard dan die verliefdheid. Zeker als die liefde zo voorwaardelijk is dat de ander de verantwoordelijkheid krijgt de lover te kwetsen als het niet wederzijds is.quote:
[..]
Ik snap daar niks van, als degene waar je verliefd op bent afhaakt als jij je gevoelens toont is diegene je verliefdheid toch niet waard?
Niet mee eensquote:Op woensdag 12 maart 2014 18:49 schreef Slip het volgende:
Liefde op het eerste gezicht is ook alleen voor shaapen, die niet zelf nadenken. oftewel psycho
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Het is gewoon een feit, alleen wel een feit dat in principe geldt voor "liefde" in het algemeen.quote:
De gemiddelde mens heeft een niet al te best cognitief vermogen en dit gaat al helemaal naar de tyfus als deze vlinders in zijn/haar buik heeft. Alles wat te maken heeft met rationaliteit verdwijnt dan.
Maar dat kan juist ook het leukste gedeelte van de liefde zijn. Natuurlijk kan het slecht uitpakken, maar dat als het goed uitpakt? Mijn ervaring met liefde op het eerste gezicht heeft zich nu, een aantal maanden later, prima ontwikkeld. En aan mijn cognitief vermogen hoef je niet te twijfelenquote:
[..]
Het is gewoon een feit, alleen wel een feit dat in principe geldt voor "liefde" in het algemeen.
De gemiddelde mens heeft een niet al te best cognitief vermogen en dit gaat al helemaal naar de tyfus als deze vlinders in zijn/haar buik heeft. Alles wat te maken heeft met rationaliteit verdwijnt dan.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Liefde op het eerste gezicht is een fabeltje.quote:Op woensdag 12 maart 2014 19:46 schreef ZarB het volgende:
[..]
Maar dat kan juist ook het leukste gedeelte van de liefde zijn. Natuurlijk kan het slecht uitpakken, maar dat als het goed uitpakt? Mijn ervaring met liefde op het eerste gezicht heeft zich nu, een aantal maanden later, prima ontwikkeld. En aan mijn cognitief vermogen hoef je niet te twijfelen
Je kan iemand op het eerste gezicht hoogstens aantrekkelijk vinden (dit kunnen wij al bepalen in slechts enkele secondes)..
Maar om echt verliefd op iemand te zijn moet je zijn karakter ook kennen.
Oh oke, tussen alle dagelijkse realiteit geloof ik graag in een fabeltjequote:
[..]
Liefde op het eerste gezicht is een fabeltje.
Je kan iemand op het eerste gezicht hoogstens aantrekkelijk vinden (dit kunnen wij al bepalen in slechts enkele secondes)..
Maar om echt verliefd op iemand te zijn moet je zijn karakter ook kennen.
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Wat emotioneel zeg.quote:
[..]
Oh oke, tussen alle dagelijkse realiteit geloof ik graag in een fabeltje
goed voor de kort en krachtige relatie?quote:
[..]
Oh oke, tussen alle dagelijkse realiteit geloof ik graag in een fabeltje
Neuh.. dat is niet mijn ervaring..quote:
[..]
goed voor de kort en krachtige relatie?
Just skip all the layers and go straight to the crazy!
Daar heb je gelijk in, maar dat is een rationele gedachte die je niet wil voelen als je zo verliefd bent. Dan denk je niet 'hij is het niet waard', je wil wederzijdse verliefdheid en meer.....Die knop zomaar omdraaien lukt mij niet.quote:
[..]
Ik snap daar niks van, als degene waar je verliefd op bent afhaakt als jij je gevoelens toont is diegene je verliefdheid toch niet waard?
En hoe kom je erachter dan of de liefde wederzijds is?quote:
[..]
Daar heb je gelijk in, maar dat is een rationele gedachte die je niet wil voelen als je zo verliefd bent. Dan denk je niet 'hij is het niet waard', je wil wederzijdse verliefdheid en meer.....Die knop zomaar omdraaien lukt mij niet.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Tja.......dat is mijn grote probleem! Je gevoelens willen tonen maar tegelijkertijd bang zijn dat je iemand afschrikt.....quote:Op donderdag 13 maart 2014 08:47 schreef PBateman1978 het volgende:
[..]
En hoe kom je erachter dan of de liefde wederzijds is?
Dat probleem maak je echt zelf als je het mij vraagt, uit je gevoelens gewoon.quote:
[..]
Tja.......dat is mijn grote probleem! Je gevoelens willen tonen maar tegelijkertijd bang zijn dat je iemand afschrikt.....
50% kans dat ze het leuk vindt, 50% kans van niet.
Als het dat laatste is weet jij iig waar je aan toe bent, nu zit in je onzekerheid.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Je hebt gelijk! Dat doe ik ook zelf, maar onzekerheid is troef bij mij. Trouwens ik zij de ander hij.quote:
[..]
Dat probleem maak je echt zelf als je het mij vraagt, uit je gevoelens gewoon.
50% kans dat ze het leuk vindt, 50% kans van niet.
Als het dat laatste is weet jij iig waar je aan toe bent, nu zit in je onzekerheid.
Dat laatste verandert wat mij betreft niets.quote:
[..]
Je hebt gelijk! Dat doe ik ook zelf, maar onzekerheid is troef bij mij. Trouwens ik zij de ander hij.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Dat is jammer want op het moment dat je je volledig kwetsbaar durft te voelen kom je erachter dat je het niet bent. Waar je waarschijnlijk bang voor bent zijn de gedachten over kwetsbaarheid, alsof dat bestaat, alsof dat echt is, dat 'maakt' het eng.quote:
Haha. Ik heb moeite me kwetsbaar op te stellen en ik heb dit topic aangemaakt, hoe vind je die dan
Denk dat kern van dit topic ook is dat de meeste mensen rondlopen met allerlei negatieve, beperkende en pijnlijk opvattingen over zichzelf en vervolgens niemand dichtbij durven te laten uit angst om daarop geraakt te worden terwijl je alleen bang kunt zijn voor die dingen als je ze over jezelf gelooft en eraan vast houdt.
Het enige waar je door anderen op geraakt kunt worden zijn de negatieve gedachten die je over jezelf gelooft. Gevoelens en emoties zijn niet eng, beperkende gedachten over jezelf ten opzichte van gevoelens en emoties geloven maken ze eng.
Andere mensen zijn niet meer dan spiegels waar je hoe je over jezelf denkt in terug ziet, daarom heb je ze nodig om jezelf te ontdekken maar dan wel op een manier dat wat je ontdekt bij jezelf houdt, je er zelf mee aan de slag gaat en uit de illusie stapt dat er iets bestaat als ''het komt door hem/haar/dit/dat dat ik me zo over mezelf voelt'' want als je het niet over jezelf gelooft kan je het niet ervaren.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Zie liedje Harry Jekkers 'Ik hou van mij'......quote:
[..]
Dat is jammer want op het moment dat je je volledig kwetsbaar durft te voelen kom je erachter dat je het niet bent. Waar je waarschijnlijk bang voor bent zijn de gedachten over kwetsbaarheid, alsof dat bestaat, alsof dat echt is, dat 'maakt' het eng.
Denk dat kern van dit topic ook is dat de meeste mensen rondlopen met allerlei negatieve, beperkende en pijnlijk opvattingen over zichzelf en vervolgens niemand dichtbij durven te laten uit angst om daarop geraakt te worden terwijl je alleen bang kunt zijn voor die dingen als je ze over jezelf gelooft en eraan vast houdt.
Het enige waar je door anderen op geraakt kunt worden zijn de negatieve gedachten die je over jezelf gelooft. Gevoelens en emoties zijn niet eng, beperkende gedachten over jezelf ten opzichte van gevoelens en emoties geloven maken ze eng.
Andere mensen zijn niet meer dan spiegels waar je hoe je over jezelf denkt in terug ziet, daarom heb je ze nodig om jezelf te ontdekken maar dan wel op een manier dat wat je ontdekt bij jezelf houdt, je er zelf mee aan de slag gaat en uit de illusie stapt dat er iets bestaat als ''het komt door hem/haar/dit/dat dat ik me zo over mezelf voelt'' want als je het niet over jezelf gelooft kan je het niet ervaren.
ik ben het vaak niet eens met je, maar bij deze post kan ik me 100% aansluiten.quote:
[..]
Dat is jammer want op het moment dat je je volledig kwetsbaar durft te voelen kom je erachter dat je het niet bent. Waar je waarschijnlijk bang voor bent zijn de gedachten over kwetsbaarheid, alsof dat bestaat, alsof dat echt is, dat 'maakt' het eng.
Denk dat kern van dit topic ook is dat de meeste mensen rondlopen met allerlei negatieve, beperkende en pijnlijk opvattingen over zichzelf en vervolgens niemand dichtbij durven te laten uit angst om daarop geraakt te worden terwijl je alleen bang kunt zijn voor die dingen als je ze over jezelf gelooft en eraan vast houdt.
Het enige waar je door anderen op geraakt kunt worden zijn de negatieve gedachten die je over jezelf gelooft. Gevoelens en emoties zijn niet eng, beperkende gedachten over jezelf ten opzichte van gevoelens en emoties geloven maken ze eng.
Andere mensen zijn niet meer dan spiegels waar je hoe je over jezelf denkt in terug ziet, daarom heb je ze nodig om jezelf te ontdekken maar dan wel op een manier dat wat je ontdekt bij jezelf houdt, je er zelf mee aan de slag gaat en uit de illusie stapt dat er iets bestaat als ''het komt door hem/haar/dit/dat dat ik me zo over mezelf voelt'' want als je het niet over jezelf gelooft kan je het niet ervaren.
Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Als ik verliefd ben op iemand en ik vraag hem/haar op date, en het antwoord is nee, dan raakt dat, gewoon omdat het je pijn doet dat de gevoelens niet wederzijds zijn. En zo kan ik nog wel mer voorbeelden verzinnen: een goede vriend die je iets flikt, etc. Dat is niet erg, het hoort erbij, sterker nog, als je niet geraakt kan worden op negatieve wijze kan je dat ook niet op positieve wijze. Dat is nu het hele eieren eten van iemand dichtbij laten komen: als je om iemand gaat geven, kan die persoon je zowel negatief als positief raken.quote:
[..]
Dat is jammer want op het moment dat je je volledig kwetsbaar durft te voelen kom je erachter dat je het niet bent. Waar je waarschijnlijk bang voor bent zijn de gedachten over kwetsbaarheid, alsof dat bestaat, alsof dat echt is, dat 'maakt' het eng.
Denk dat kern van dit topic ook is dat de meeste mensen rondlopen met allerlei negatieve, beperkende en pijnlijk opvattingen over zichzelf en vervolgens niemand dichtbij durven te laten uit angst om daarop geraakt te worden terwijl je alleen bang kunt zijn voor die dingen als je ze over jezelf gelooft en eraan vast houdt.
Het enige waar je door anderen op geraakt kunt worden zijn de negatieve gedachten die je over jezelf gelooft. Gevoelens en emoties zijn niet eng, beperkende gedachten over jezelf ten opzichte van gevoelens en emoties geloven maken ze eng.
Andere mensen zijn niet meer dan spiegels waar je hoe je over jezelf denkt in terug ziet, daarom heb je ze nodig om jezelf te ontdekken maar dan wel op een manier dat wat je ontdekt bij jezelf houdt, je er zelf mee aan de slag gaat en uit de illusie stapt dat er iets bestaat als ''het komt door hem/haar/dit/dat dat ik me zo over mezelf voelt'' want als je het niet over jezelf gelooft kan je het niet ervaren.
Wat wel zo is, is dat er geen relatie hoeft te zijn tussen hoe iemand tegen je doet en hoe je je over jezelf voelt. Dat heeft met eigenwaarde en dergelijke te maken, misschien ook een stukje relativeringsvermogen. Maar daar ligt bij mij bijvoorbeeld absoluut het probleem niet. Ik voel me niet slecht over mijzelf als iemand vervelend tegen me doet, mijn eigenwaarde en zelfovertuiging zijn vrij onwrikbaar.
Wat wel zo is - en daar zit dan wel een stukje relatie tussen zelfbeeld en de acties van anderen - is dat ik in zijn algemeenheid niet zo goed tegen falen kan, en kleur bekennen qua emoties betekent ook op je bek gaan, af en toe. In die zin voel ik me dan dus minder goed over mezelf als ik 'met de billen bloot' ga. Daar zit dan ook een gevoel van schaamte aan verbonden: ik heb het gevoel dat ik zelf iets doms, of naiefs heb gedaan als het ongunstig uitpakt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Daardoor ben ik soms overmatig voorzichtig en afwachtend, een eigenschap die ik niet erg productief vind en waar ik dus aan werk. Gaat steeds beter hoor, trouwens. Want rationeel weet ik prima hoe het zit, en iedere keer dat je je grens weer een stukje over gaat realiseer je je dat het allemaal wel meevalt.
Overigens gaat dit wel allemaal heel erg over mijn eigen issues, terwijl zoals ik eerder aangaf er los daarvan wel zo'n soort van tegenstrijdigheid bestaat in onze cultuur in mijn optiek, waar enerzijds je moet zeggen hoe je je voelt maar anderzijds ook vaak wordt geadviseerd om je 'niet zo te laten kennen'. Dat vind ik een boeiend fenomeen (en dat vind ik uiteraard o.a. omdat ik zelf moeite heb met de balans).
Hier zit natuurlijk heel erg veel in ja, maar het is ook weer niet zo zwart-wit. Je kunt wel degelijk iemand afschrikken die je wèl echt ziet zitten als je te klef doet of te claimend, net zoals je iemand ook kunt afstoten door te afstandelijk te doen. Kortom, het is wel goed om te laten blijken dat je iets voelt voor iemand (anders weet je nooit waar je aan toe bent), de moeilijkheid zit hem in het hoe. En mensen als ik, die zo bang zijn om af te schrikken, hebben denk ik al heel snel (te snel) het gevoel dat iets 'too much' zou kunnen zijn (wellicht onder meer omdat we er zo weinig ervaring mee hebben omdat we het nooit doen).quote:
[..]
Dat probleem maak je echt zelf als je het mij vraagt, uit je gevoelens gewoon.
50% kans dat ze het leuk vindt, 50% kans van niet.
Als het dat laatste is weet jij iig waar je aan toe bent, nu zit in je onzekerheid.
Het raakt je maar het zegt verder niks over jou. Dat zijn dingen die anderen vinden of doen, en daar hebben ze hun eigen redenen voor, die los van jou staan.quote:
Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Als ik verliefd ben op iemand en ik vraag hem/haar op date, en het antwoord is nee, dan raakt dat, gewoon omdat het je pijn doet dat de gevoelens niet wederzijds zijn. En zo kan ik nog wel mer voorbeelden verzinnen: een goede vriend die je iets flikt, etc. Dat is niet erg, het hoort erbij, sterker nog, als je niet geraakt kan worden op negatieve wijze kan je dat ook niet op positieve wijze. Dat is nu het hele eieren eten van iemand dichtbij laten komen: als je om iemand gaat geven, kan die persoon je zowel negatief als positief raken.
In welke zin is het falen? Is er wel sprake van falen, of is dat al wat je zelfbeeld ervan maakt om zichzelf bevestigen?quote:Wat wel zo is, is dat er geen relatie hoeft te zijn tussen hoe iemand tegen je doet en hoe je je over jezelf voelt. Dat heeft met eigenwaarde en dergelijke te maken, misschien ook een stukje relativeringsvermogen. Maar daar ligt bij mij bijvoorbeeld absoluut het probleem niet. Ik voel me niet slecht over mijzelf als iemand vervelend tegen me doet, mijn eigenwaarde en zelfovertuiging zijn vrij onwrikbaar.
Wat wel zo is - en daar zit dan wel een stukje relatie tussen zelfbeeld en de acties van anderen - is dat ik in zijn algemeenheid niet zo goed tegen falen kan, en kleur bekennen qua emoties betekent ook op je bek gaan, af en toe. In die zin voel ik me dan dus minder goed over mezelf als ik 'met de billen bloot' ga. Daar zit dan ook een gevoel van schaamte aan verbonden: ik heb het gevoel dat ik zelf iets doms, of naiefs heb gedaan als het ongunstig uitpakt.
''ik mag niet falen'' of ''ik mag niks doms of naiefs doen'' etc, is allemaal zelfbeeld/opvattingen over jezelf en dat zijn dingen die je bij je draagt zolang je eraan vast houdt.
quote:Het is heel goed om dit zo helder te hebben, maar een patroon wat toen ontstaan is kan nu alleen nog maar bestaan als je eraan vast houden en het herhaalt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Als jij dat patroon niet zag als iets wat met jou te maken heeft (stukje zelfbeeld) zou het dan nog betekenis hebben?
Je hebt toen jezelf aangeleerd dat te verstoppen/vermijden en dat had een functie, namelijk dat je aan iets wat pijnlijk is kon ontsnappen, in de zin van als ik dit niet meer doe krijg ik nooit die vervelende reactie. Heel begrijpelijk en logisch maar je reageert dan nu nog alsof het toen is, je identificeert je daar nog mee en dan 'word' je dat. Als je het hebt over ''onbewust een link'' dan is die link eigenlijk niet onbewust meer want je bent je er bewust van, volgende stap is het plaatsen bij waar het hoort; toen. Ook het in negatieve zin op jezelf betrekken gaat ruimte voor het idee dat er aan te ontsnappen valt als jij goed genoeg doet/bent.
Het klinkt ook alsof je meteen in je hoofd/denken in gaat om niet te hoeven voelen, want waar je mee bezig bent eigenlijk fantasie; je wilt iets voorkomen wat al gebeurd is.
Maar goed je bent er al mee bezig dus dat weet je zelf vast ook al wel. Ik wil ook niet doen alsof zoiets niet heel moeilijk is, vooral als je er lang op leunt en het ziet als dat dat is wie je bent. Goed voorbeeld van hoe zulke ik-verhaaltjes altijd vluchten voor iets zijn.Haha ja klopt, dit is een veel gezien tafereel, denk vooral omdat de insteek van laten hoe je je voelt correct is en iedereen weet dat daar ruimte voor moet zijn maar wanneer iemand het doet en anderen daar zichzelf en hun eigen gevoel in terug zien en daar zelf nog niet goed mee hebben om leren gaan en dan voor vluchten kiezen ''weg met die gevoelens, ook bij een ander, als ik maar niet met mezelf geconfronteerd word''.quote:Daardoor ben ik soms overmatig voorzichtig en afwachtend, een eigenschap die ik niet erg productief vind en waar ik dus aan werk. Gaat steeds beter hoor, trouwens. Want rationeel weet ik prima hoe het zit, en iedere keer dat je je grens weer een stukje over gaat realiseer je je dat het allemaal wel meevalt.
Overigens gaat dit wel allemaal heel erg over mijn eigen issues, terwijl zoals ik eerder aangaf er los daarvan wel zo'n soort van tegenstrijdigheid bestaat in onze cultuur in mijn optiek, waar enerzijds je moet zeggen hoe je je voelt maar anderzijds ook vaak wordt geadviseerd om je 'niet zo te laten kennen'. Dat vind ik een boeiend fenomeen (en dat vind ik uiteraard o.a. omdat ik zelf moeite heb met de balans).Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Dat is precies wat ik bedoel juist, ja.quote:
[..]
Het raakt je maar het zegt verder niks over jou. Dat zijn dingen die anderen vinden of doen, en daar hebben ze hun eigen redenen voor, die los van jou staan.
Dat klopt, dat is ook precies wat ik wilde overbrengen. Dat dat inderdaad opvattingen van mijzelf, over mijzelf zijn. Falen, nouja, daar is sprake van in de (neutrale) zin dat iets niet lukt, het cruciale punt is dat het lang niet altijd vermijdbaar/jezelf verwijtbaar falen is. Als je faalt omdat je iets doms doet mag je jezelf best even voor de kop slaap (maar ook daar leer je van), maar als je faalt buiten je eigen macht om (bijvoorbeeld omdat je iemand op date vraagt die toevallig geen interesse heeft), tja dat zou je jezelf niet moeten verwijten en jezelf ook gewoon moeten toestaan. Je hebt immers zelf niets verkeerd gedaan, het falen is jouzelf niet verwijtbaar. Dat ik dat wel doe is dus niet productief, en ook onzinnig.quote:In welke zin is het falen? Is er wel sprake van falen, of is dat al wat je zelfbeeld ervan maakt om zichzelf bevestigen?
''ik mag niet falen'' of ''ik mag niks doms of naiefs doen'' etc, is allemaal zelfbeeld/opvattingen over jezelf en dat zijn dingen die je bij je draagt zolang je eraan vast houdt.
Dat klopt wederom en is ook precies wat ik probeerde aan te geven: het is logisch dat ik het patroon ontwikkeld heb, ik had er toen wat aan, maar nu is het nut al lang weg (sterker nog, ik heb er last van), maar het patroon is nog aanwezig. Ik zeg onbewuste link omdat ik nu ik erover nadenk hem wel zie, maar op het moment zelf is het geen bewust proces, het is een patroon, een automatisme geworden. Een automatisme waar ik vanaf wil omdat het inderdaad niet meer van toepassing is.quote:Het is heel goed om dit zo helder te hebben, maar een patroon wat toen ontstaan is kan nu alleen nog maar bestaan als je eraan vast houden en het herhaalt.
Als jij dat patroon niet zag als iets wat met jou te maken heeft (stukje zelfbeeld) zou het dan nog betekenis hebben?
Je hebt toen jezelf aangeleerd dat te verstoppen/vermijden en dat had een functie, namelijk dat je aan iets wat pijnlijk is kon ontsnappen, in de zin van als ik dit niet meer doe krijg ik nooit die vervelende reactie. Heel begrijpelijk en logisch maar je reageert dan nu nog alsof het toen is, je identificeert je daar nog mee en dan 'word' je dat. Als je het hebt over ''onbewust een link'' dan is die link eigenlijk niet onbewust meer want je bent je er bewust van, volgende stap is het plaatsen bij waar het hoort; toen. Ook het in negatieve zin op jezelf betrekken gaat ruimte voor het idee dat er aan te ontsnappen valt als jij goed genoeg doet/bent.
Ook dat (het wordt eentonig!quote:Het klinkt ook alsof je meteen in je hoofd/denken in gaat om niet te hoeven voelen, want waar je mee bezig bent eigenlijk fantasie; je wilt iets voorkomen wat al gebeurd is.
) klopt als een bus. Dat is ook een van de redenen dat ik aan die patronen werk; mijn gevoel is ondergesneeuwd (of wil ik mijn gevoel meer naar voren laten komen omdat het me helpt het patroon te doorbreken? Kip-ei, ze zijn aan elkaar gerelateerd en houden elkaar in stand). Als je emoties meer op de voorgrond treden dan is het in elk geval ook lastiger ze te ontkennen en makkelijker er iets mee te doen, en als je minder angst hebt voor het 'falen' dan is het ook weer makkelijker om je emoties op de voorgrond te zetten. Ietsje meer in balans.True. Weten en doen zijn daarom twee verschillende zaken. Maar het is een proces dat al een tijd loopt en ik ben nu bij de fase aanbeland dat het zich ook steeds meer uit in daden.quote:Maar goed je bent er al mee bezig dus dat weet je zelf vast ook al wel. Ik wil ook niet doen alsof zoiets niet heel moeilijk is, vooral als je er lang op leunt en het ziet als dat dat is wie je bent. Goed voorbeeld van hoe zulke ik-verhaaltjes altijd vluchten voor iets zijn.
Mm, interessante gedachte. Zit wel wat in denk ik.quote:Haha ja klopt, dit is een veel gezien tafereel, denk vooral omdat de insteek van laten hoe je je voelt correct is en iedereen weet dat daar ruimte voor moet zijn maar wanneer iemand het doet en anderen daar zichzelf en hun eigen gevoel in terug zien en daar zelf nog niet goed mee hebben om leren gaan en dan voor vluchten kiezen ''weg met die gevoelens, ook bij een ander, als ik maar niet met mezelf geconfronteerd word''.
Een beter bewijs dat je goed bezig bent bestaat er nietquote:
True. Weten en doen zijn daarom twee verschillende zaken. Maar het is een proces dat al een tijd loopt en ik ben nu bij de fase aanbeland dat het zich ook steeds meer uit in daden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |