Ik ben een aantal jaren geleden getest op autisme (PDD NOS / Syndroom van Asperger). De uitslag was net een grensgeval van wel/geen autisme. Ik heb geen problemen met op mezelf wonen, relatie etc., dus ik houd het op geen autisme, de arts hield het op grensgeval.
Nou voor de mensen die er in het dagelijks leven wel veel last van hebben (niet op zichzelf kunnen wonen, moeilijk vriendschappen en relaties aangaan etc.) heb ik doordat ik laatst opnieuw getest ben goed nieuws.
Als je eenmaal de diagnose autisme hebt dan kom je er niet meer vanaf. Er is onvoldoende bewijs dat autisme op een of andere manier te genezen is. Toch heb ik ervaren dat je aan jezelf kan werken en zelfs de arts stond er versteld van.
Toen ik een aantal jaren geleden hoorde dat ik een grensgeval autisme was wou ik niks anders dan bewijzen dat je er iets aan kan doen, ook al kan dit officieel niet. Dit heb ik gedaan door risico's te nemen, hoe moeilijk dit ook is voor iemand die (misschien) autisme heeft.
Zoals algemeen bekend zijn autisten geneigd om dingen altijd op dezelfde manier te doen, erg op zichzelf zijn, vaak maar één hele specifieke hobby hebben en bang zijn als er onverwachte dingen gebeuren. Door aan deze dingen te werken heb ik de arts zover gekregen dat ook hij inmiddels meer neigt naar geen autisme dan grensgeval. Ik ben dingen telkens op een andere manier gaan proberen (elke dag een andere route naar school fietsen, elke dag 's morgens een andere volgorde met wassen, tanden poetsen, etc., etc.), ik ben de autoverkoop ingegaan zodat ik geen kans meer had om op mezelf te zijn, ik ben me met veel dingen bezig gaan houden waardoor ik nu meerdere hobby's heb en ik sta juist open voor onverwachte dingen. Dit maakt het leven niet zo saai.
Ik wist dat ik alles goed op een rijtje had. Daarom wou ik me graag opnieuw laten testen. De arts ging hiermee akkoord en dus met succes! Ik haalde een lagere score waardoor hij zijn kijk op de situatie positief heeft bijgesteld en hij dus ook eerder naar geen autisme neigt. Doordat er in het verleden een hogere score heb gehaald blijft dit helaas wel in mijn medisch dossier staan omdat autisme officieel niet te genezen is. Gelukkig heeft dit voor mij geen gevolgen (geen problemen met rijbewijs etc.).
Ik schrijf dit allemaal makkelijk op, maar begrijp goed dat dit voor iemand die een zwaardere vorm van autisme heeft klinkt als een onmogelijke taak. Ik raad aan om het op zijn minst te proberen. Je zal nooit genezen worden verklaard, maar als je aan jezelf werkt en je laat je opnieuw testen, dan kun je de artsen hun kijk op de situatie wel positief bijstellen. Dit is in veel gevallen een groot voordeel (bijvoorbeeld makkelijker door medische keuringen komen). Als je zoiets te horen krijgt, dat komt ook je zelfvertrouwen weer ten goede, dus werk aan jezelf!