R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
TS werkt nu tijdelijk fulltime in een supermarkt. Dat zit namelijk zo:
Ik heb een vrij heftige jeugd achter de rug (ben nu 22) met veel huiselijk geweld en kindermishandeling. Zo heb ik een moeder die zowel psychisch niet helemaal in orde was en een alcoholverslaving had. Het gevolg van deze combinatie was dat zij soms dingen 'hoorde' en 'zag' die er niet waren. Zo heeft ze me een keer met een mes bedreigd omdat ik volgens haar 'zwarte magie tegen haar zou gebruiken'. Zo zijn er wel meer dingen gebeurd maar al met al was het een heftige tijd, woon ik sinds kort op mezelf en heb ik het contact verbroken.
Mijn jeugd heeft wel zijn sporen achter gelaten. Zo heb ik een paniekstoornis ontwikkeld. Hiervoor ben ik in behandeling bij een psycholoog. Eén keer per week heb ik met haar een gesprek en dit gaat super!
Zij weet van mijn verleden af en we bespreken dit elke week. Zij helpt mij met het verwerken van mijn jeugd.
Nog een belangrijk punt dat jullie moeten weten is dat ik een sociale studie volg om hulpverlener te worden (welke studie zeg ik niet ivm herkenning). Ik heb zelf al gewerkt met mensen die ook te maken hebben gehad met kindermishandeling en dit ging allemaal goed. Ik loop natuurlijk tegen de gewone dingen aan waar je als stagiaire ook tegenaan loopt maar daarom ben ik niet tijdelijk met mijn studie gestopt.
In mijn tweede jaar heeft mijn moeder mijn broer dakloos gemaakt en werden de mishandelingen steeds erger. Ik kon het allemaal niet meer aan en heb mijn studie tijdelijk onderbroken. Ik wou er ook niet meer mee beginnen totdat ik op mezelf zou wonen en gewoon rust in mijn leven had.
Nu woon ik al een tijdje op mezelf en heb ik al veel therapie gevolgd. Ik zit daarom stukken lekkerder in mijn vel. Ik wil ook graag in september weer naar school.
Tot zover een deel inleiding op mijn verhaal.
Nu was er vandaag een situatie op het werk waar ik best nog wel mee zit.
Ik zat in de pauze in de kantine met een leidinggevende en nog een vrouwelijke collega van circa 19 jaar. Ik had al het gevoel dat die collega en ik elkaar niet echt lagen. Ik begroette haar wel altijd en vroeg altijd naar haar vriend en haar weekend etc. maar soms kon ze van gedrag veranderen...
Nou in elk geval zeg ik tegen mijn leidinggevende dat ik vanaf september nog maar parttime ga werken want ik ga weer naar school. Hierop zegt de leidinggevende dat het hem geen verstandig idee lijkt dat ik een hulpverlener word want hij vond mij emotioneel niet stabiel genoeg.
Ik vond het sowieso al raar dat hij dit zo deed vermelden waar collega's bij zaten en ik begon me ongemakkelijk te voelen. Dus ik vroeg waarom hij vond dat ik de opleiding niet kon afmaken. Hij reageerde hierop dat het gewoon zijn mening was en dat ik er niet naar hoefde te luisteren. Die vuile collega van mij zit daar echter met een steeds grotere grijns naar ons te luisteren.
Mijn pauze is dan voorbij en ik wil weer aan het werk gaan. Ik weet niet of het een natrappertje was of niet maar mijn leidinggevende vraagt aan een andere collega die binnenkomt wat voor HBO studie (ik volg ook een HBO studie) bij hem zou passen.. Hij wou zich namelijk verder ontwikkelen
.
Ik spreek mijn leidinggevende even later aan met waarom hij die opmerking maakte. Hij zegt dan dat hij volgens hem vrij veel mensenkennis heeft en dat zijn nieuwe vrouw (ze zijn sinds kort getrouwd) al 15 jaar hulpverlener is. Hij zei toen dat hulpverleners een bepaalde houding moesten hebben en dat ik die volgens hem niet had.
Ik moet hierbij wel vermelden dat ik altijd heel open aan mijn leidinggevenden heb verteld dat ik in therapie zit en een angststoornis heb. Zij weten ook hoe mijn moeder was en mijn broer werkt bij hetzelfde bedrijf. Zij hebben dus meegemaakt dat hij op een gegeven moment niet naar het werk kwam want hij zat tijdelijk ergens ondergedoken. En je merkt helemaal niks van mijn angststoornis zolang ik maar dagelijks een pilletje bij het ontbijt inneem. Maar ik schaam mij dus niet voor mijn jeugd of voor mijn stoornis. En ik zag deze leidinggevende ook als een soort 'vriend' dus ik was zeker naar hem toe heel open over mijn jeugd. Nu maakte hij wel vaak grapjes over het feit dat ik in therapie zat. Volgens hem was een psycholoog grotendeels bullshit. Hij had zelf ook een tijdje bij eentje gelopen en vond dit maar niks.
Ik negeerde dit altijd maar. Ik heb wel eens bij hem geklaagd als ik op de dag werd ingeroosterd dat ik therapie heb en hij reageerde hierop 'o dan praat je maar wat sneller bij de psycholoog'.
Ik zag hem dus als iemand die niet veel begrip voor dit soort dingen kon opbrengen.
Veel andere collega's zeggen dat ik me niks van deze leidinggevende moet aantrekken. Hij is namelijk het type dat iedereen een autist vind. Ben je ietswat verlegen? AUTIST. Ik was een keer helemaal in gedachte met mijn werk terwijl hij iets tegen me zei. Ik zei dat ik het niet goed gehoord was en toen was ik een autist want ik kon niet meerdere dingen tegelijkertijd.
Hij is ook het type dat iemand of wel aardig vond of niet en daar moest je het maar mee doen. Diegene die hij niet aardig vond werkte er vaak ook niet lang. En hij is altijd heel vol over zichzelf. Ik heb hem ook verteld dat hij me maar 2 dagen per week op het werk ziet. Hij weet dus niet hoe ik met cliënten ben of thuis. Ik vertelde hem ook dat hij me maar deels kent. Maar hij bleef zeggen 'nou dan heb ik dus niet de mensenkennis die ik dacht die ik had. Nou ik zal Helma (zijn vrouw) wel vragen om je eens te observeren). Dit zei hij sarcastisch.
Nu weet ik dat jullie me natuurlijk maar beperkt tips kunnen geven want jullie waren niet bij de situatie aanwezig maar toch zou ik het op prijs stellen. Ik merk namelijk dat ik nog steeds met de situatie bezig ben. Als een volslagen vreemde of een cliënt zoiets tegen me zou zeggen zou ik het zo van me af kunnen schudden. Maar ik zag deze man als een vriend. En ook die andere collega zit me dwars. We mogen elkaar niet altijd even lekker liggen maar je gaat toch niet lachen als iemand de grond in word geboord?
tx
Ik heb een vrij heftige jeugd achter de rug (ben nu 22) met veel huiselijk geweld en kindermishandeling. Zo heb ik een moeder die zowel psychisch niet helemaal in orde was en een alcoholverslaving had. Het gevolg van deze combinatie was dat zij soms dingen 'hoorde' en 'zag' die er niet waren. Zo heeft ze me een keer met een mes bedreigd omdat ik volgens haar 'zwarte magie tegen haar zou gebruiken'. Zo zijn er wel meer dingen gebeurd maar al met al was het een heftige tijd, woon ik sinds kort op mezelf en heb ik het contact verbroken.
Mijn jeugd heeft wel zijn sporen achter gelaten. Zo heb ik een paniekstoornis ontwikkeld. Hiervoor ben ik in behandeling bij een psycholoog. Eén keer per week heb ik met haar een gesprek en dit gaat super!
Zij weet van mijn verleden af en we bespreken dit elke week. Zij helpt mij met het verwerken van mijn jeugd. Nog een belangrijk punt dat jullie moeten weten is dat ik een sociale studie volg om hulpverlener te worden (welke studie zeg ik niet ivm herkenning). Ik heb zelf al gewerkt met mensen die ook te maken hebben gehad met kindermishandeling en dit ging allemaal goed. Ik loop natuurlijk tegen de gewone dingen aan waar je als stagiaire ook tegenaan loopt maar daarom ben ik niet tijdelijk met mijn studie gestopt.
In mijn tweede jaar heeft mijn moeder mijn broer dakloos gemaakt en werden de mishandelingen steeds erger. Ik kon het allemaal niet meer aan en heb mijn studie tijdelijk onderbroken. Ik wou er ook niet meer mee beginnen totdat ik op mezelf zou wonen en gewoon rust in mijn leven had.
Nu woon ik al een tijdje op mezelf en heb ik al veel therapie gevolgd. Ik zit daarom stukken lekkerder in mijn vel. Ik wil ook graag in september weer naar school.
Tot zover een deel inleiding op mijn verhaal.
Nu was er vandaag een situatie op het werk waar ik best nog wel mee zit.
Ik zat in de pauze in de kantine met een leidinggevende en nog een vrouwelijke collega van circa 19 jaar. Ik had al het gevoel dat die collega en ik elkaar niet echt lagen. Ik begroette haar wel altijd en vroeg altijd naar haar vriend en haar weekend etc. maar soms kon ze van gedrag veranderen...
Nou in elk geval zeg ik tegen mijn leidinggevende dat ik vanaf september nog maar parttime ga werken want ik ga weer naar school. Hierop zegt de leidinggevende dat het hem geen verstandig idee lijkt dat ik een hulpverlener word want hij vond mij emotioneel niet stabiel genoeg.
Ik vond het sowieso al raar dat hij dit zo deed vermelden waar collega's bij zaten en ik begon me ongemakkelijk te voelen. Dus ik vroeg waarom hij vond dat ik de opleiding niet kon afmaken. Hij reageerde hierop dat het gewoon zijn mening was en dat ik er niet naar hoefde te luisteren. Die vuile collega van mij zit daar echter met een steeds grotere grijns naar ons te luisteren.
Mijn pauze is dan voorbij en ik wil weer aan het werk gaan. Ik weet niet of het een natrappertje was of niet maar mijn leidinggevende vraagt aan een andere collega die binnenkomt wat voor HBO studie (ik volg ook een HBO studie) bij hem zou passen.. Hij wou zich namelijk verder ontwikkelen
.Ik spreek mijn leidinggevende even later aan met waarom hij die opmerking maakte. Hij zegt dan dat hij volgens hem vrij veel mensenkennis heeft en dat zijn nieuwe vrouw (ze zijn sinds kort getrouwd) al 15 jaar hulpverlener is. Hij zei toen dat hulpverleners een bepaalde houding moesten hebben en dat ik die volgens hem niet had.
Ik moet hierbij wel vermelden dat ik altijd heel open aan mijn leidinggevenden heb verteld dat ik in therapie zit en een angststoornis heb. Zij weten ook hoe mijn moeder was en mijn broer werkt bij hetzelfde bedrijf. Zij hebben dus meegemaakt dat hij op een gegeven moment niet naar het werk kwam want hij zat tijdelijk ergens ondergedoken. En je merkt helemaal niks van mijn angststoornis zolang ik maar dagelijks een pilletje bij het ontbijt inneem. Maar ik schaam mij dus niet voor mijn jeugd of voor mijn stoornis. En ik zag deze leidinggevende ook als een soort 'vriend' dus ik was zeker naar hem toe heel open over mijn jeugd. Nu maakte hij wel vaak grapjes over het feit dat ik in therapie zat. Volgens hem was een psycholoog grotendeels bullshit. Hij had zelf ook een tijdje bij eentje gelopen en vond dit maar niks.
Ik negeerde dit altijd maar. Ik heb wel eens bij hem geklaagd als ik op de dag werd ingeroosterd dat ik therapie heb en hij reageerde hierop 'o dan praat je maar wat sneller bij de psycholoog'.
Ik zag hem dus als iemand die niet veel begrip voor dit soort dingen kon opbrengen.
Veel andere collega's zeggen dat ik me niks van deze leidinggevende moet aantrekken. Hij is namelijk het type dat iedereen een autist vind. Ben je ietswat verlegen? AUTIST. Ik was een keer helemaal in gedachte met mijn werk terwijl hij iets tegen me zei. Ik zei dat ik het niet goed gehoord was en toen was ik een autist want ik kon niet meerdere dingen tegelijkertijd.
Hij is ook het type dat iemand of wel aardig vond of niet en daar moest je het maar mee doen. Diegene die hij niet aardig vond werkte er vaak ook niet lang. En hij is altijd heel vol over zichzelf. Ik heb hem ook verteld dat hij me maar 2 dagen per week op het werk ziet. Hij weet dus niet hoe ik met cliënten ben of thuis. Ik vertelde hem ook dat hij me maar deels kent. Maar hij bleef zeggen 'nou dan heb ik dus niet de mensenkennis die ik dacht die ik had. Nou ik zal Helma (zijn vrouw) wel vragen om je eens te observeren). Dit zei hij sarcastisch.
Nu weet ik dat jullie me natuurlijk maar beperkt tips kunnen geven want jullie waren niet bij de situatie aanwezig maar toch zou ik het op prijs stellen. Ik merk namelijk dat ik nog steeds met de situatie bezig ben. Als een volslagen vreemde of een cliënt zoiets tegen me zou zeggen zou ik het zo van me af kunnen schudden. Maar ik zag deze man als een vriend. En ook die andere collega zit me dwars. We mogen elkaar niet altijd even lekker liggen maar je gaat toch niet lachen als iemand de grond in word geboord?
tx
Dank TS, ik beloofde mezelf nog alleen één topic te openen en daarna te gaan leren voor morgen. Nu heb ik geen verdere afleiding omdat ik toch niet de OP ga lezen. Succes verder 
Tldr
Ons soort mensen, trapt reeds jaren blij van zin, het vuile plebs de modder in.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Ons soort mensen, steunpilaar van vaderland en koningin.
Die gast mag inderdaad wel een botte lul zijn, echter vind ik ook dat hij een punt heeft, een ontzettend groot deel van mensen die psychologie etc. gaan studeren, daar valt me altijd bij op dat ze niet eens hun eigen leven fatsoenlijk op de rit hebben, en dan moet je vervolgens anderen gaan vertellen wat te doen etc.? Je kunt het zien als ervaring, ik zie het juist niet zo, onverstandig.
It's you my love, you who are the stranger
Ah, met zijn uitmuntende kennis over hulpverleners heeft hij het dus tot chef vulploeg geschopt? Chapeau.
Trek je toch niks van hem aan, misschien is ie gewoon jaloers omdat jij wel wat van je leven weet te maken
Trek je toch niks van hem aan, misschien is ie gewoon jaloers omdat jij wel wat van je leven weet te maken
Ik in principe ook, maar goed er zijn altijd uitzonderingen en wij weten natuurlijk niet of ts die uitzondering is, en die vulploeg chef net zo min waarschijnlijk.quote:Op dinsdag 4 maart 2014 19:36 schreef Inverted_World het volgende:
Die gast mag inderdaad wel een botte lul zijn, echter vind ik ook dat hij een punt heeft, een ontzettend groot deel van mensen die psychologie etc. gaan studeren, daar valt me altijd bij op dat ze niet eens hun eigen leven fatsoenlijk op de rit hebben, en dan moet je vervolgens anderen gaan vertellen wat te doen etc.? Je kunt het zien als ervaring, ik zie het juist niet zo, onverstandig.
Geen waarde hechten aan wat die leidinggevende zegt.
Blijf bij jezelf.
Blijf bij jezelf.
All she wants and needs is just a little taste..
Inderdaad, ik baseer het ook puur op een scroll door TS' postgeschiedenis. Dat maakt mij in die zin niet anders dan de chef in kwestie natuurlijk. Ik probeer het alleen niet als een botte lul te vertellen. Een uitzondering zou mogelijk kunnen zijn inderdaad.quote:Op dinsdag 4 maart 2014 19:40 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Ik in principe ook, maar goed er zijn altijd uitzonderingen en wij weten natuurlijk niet of ts die uitzondering is, en die vulploeg chef net zo min waarschijnlijk.
It's you my love, you who are the stranger
Die ironie wil dat die kerel mogelijk gelijk heeft, niet omdat hij mensen kennis heeft, maar omdat jij het kennelijk nodig vindt om je wat aan te trekken van zo'n twat.
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Kan mij voorstellen dat dit niet in je koude kleren gaat zitten wanneer je de persoon altijd hebt vertrouwd.
Maar dit zegt meer over zijn persoonlijkheid dan de jouwe. Probeer het van je af te zetten en probeer gewoon de opleiding te volgen. Wie weet ben je een kei vanwege je levenservaring. Misschien past de opleiding niet bij je. Dan kun je alsnog naar een andere kijken.
Maar dit zegt meer over zijn persoonlijkheid dan de jouwe. Probeer het van je af te zetten en probeer gewoon de opleiding te volgen. Wie weet ben je een kei vanwege je levenservaring. Misschien past de opleiding niet bij je. Dan kun je alsnog naar een andere kijken.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Hulpverlener worden omdat je vroeger zelf zo goed geholpen bent is echt de slechtste reden. Je zal echt teleurgesteld raken in je werk want amper 10% van de mensen die je helpt zal door je hulp uit de brand raken.
Het leven is veel te belangrijk om serieus te nemen.
Eerst jezelf helemaal bloot geven en dan raar opkijken als ze je daar op terug pakken.
TS het is maar werk en je collega's echt geen vrienden hoor.
TS het is maar werk en je collega's echt geen vrienden hoor.
Waarom doen zijn woorden je zoveel terwijl je weet dat ze nergens op gebaseerd zijn (immers, je zegt zelf al dat hij je eigenlijk helemaal niet goed genoeg kent om een oordeel te hebben)?
Hij mag dit soort dingen zeggen, en bedoelt het wellicht niet eens heel vervelend. Misschien zit het in zijn karakter zo met mensen om te gaan, en gaat hij er vanuit dat mensen er niet zo zwaar aan tillen. Maar evengoed heb jij het recht zijn woorden 200% naast je neer te leggen en er niet zo mee bezig te zijn.
Als jij deze opleiding wil afmaken moet je dat gewoon doen. Als jij vindt dat je nog wat moet bijspijkeren op bepaalde punten moet je dat ook doen, en is daar vast wel ruimte voor. Maar alleen als jij dat vindt.
Hij mag dit soort dingen zeggen, en bedoelt het wellicht niet eens heel vervelend. Misschien zit het in zijn karakter zo met mensen om te gaan, en gaat hij er vanuit dat mensen er niet zo zwaar aan tillen. Maar evengoed heb jij het recht zijn woorden 200% naast je neer te leggen en er niet zo mee bezig te zijn.
Als jij deze opleiding wil afmaken moet je dat gewoon doen. Als jij vindt dat je nog wat moet bijspijkeren op bepaalde punten moet je dat ook doen, en is daar vast wel ruimte voor. Maar alleen als jij dat vindt.
Iddquote:
Leidinggevende in een supermarkt. Zegt genoeg.
Niks van aantrekken.
Dat zijn de ergste....die hebben zelf nooit iets gepresteerd, vaak nog niet eens een studie afgemaakt en doen dat nou omdat ze nergens anders aan de bak kunnen. Vriend van me kon zonder een enkel diploma hoger dan vmbo gewoon gelijk aan de bak als assistent bedrijfsleider bij een Lidl.
Hij heeft het twee maand volgehouden en toen heeft hij ontslag genomen omdat het zo extreem kut en saai was. Iedereen kan dat doen, overal zijn regeltjes voor en alles wat je doet ligt vast, moet op een bepaalde manier.... aka echt zo'n robot baan.
Aan de andere kant, als iemand jou niet emotioneel stabiel genoeg vind is dat toch gewoon een mening die iemand mag hebben.
Dat je het zo opblaast is bijna een bevestiging van zijn punt zeg maar.
[ Bericht 4% gewijzigd door DEVIEZEMAN. op 04-03-2014 20:47:35 ]
Ik weet niet, hoor. Je opent steeds topics met een heel persoonlijk verhaal in de OP, maar reageren in je eigen topic? Ho maar.
The love you take is equal to the love you make.
Oh, beetje jammer zulke mensen. Hopelijk is ze later niet zo in d'r werk: mensen hun verhaal laten doen en vervolgens weglopenquote:Op dinsdag 4 maart 2014 21:00 schreef Lienekien het volgende:
Ik weet niet, hoor. Je opent steeds topics met een heel persoonlijk verhaal in de OP, maar reageren in je eigen topic? Ho maar.
Ook al neem ik mensen die zichzelf op de borst kloppen over hun mensenkennis het liefst met een flinke korrel zout, toch denk ik dat hij wel een punt heeft.
Een psychologisch hulpverlener die zelf nog met onverwerkte dingen uit zijn verleden kampt (ook op onbewust vlak) zal een soort "blinde vlek" houden voor bepaalde aspecten van de behandeling van zijn cliënten. Of juist gefocust zijn op bepaalde stokpaardjes - beide komen de behandeling vanzelfsprekend niet ten goede.
Open en onbevooroordeeld naar je patiënt/cliënt kunnen kijken zonder dat je eigen oude zeer in de weg zit is een vereiste.
Een psychologisch hulpverlener die zelf nog met onverwerkte dingen uit zijn verleden kampt (ook op onbewust vlak) zal een soort "blinde vlek" houden voor bepaalde aspecten van de behandeling van zijn cliënten. Of juist gefocust zijn op bepaalde stokpaardjes - beide komen de behandeling vanzelfsprekend niet ten goede.
Open en onbevooroordeeld naar je patiënt/cliënt kunnen kijken zonder dat je eigen oude zeer in de weg zit is een vereiste.
Mwah - mijn echtgenote doet ook hulpverlening, en die heeft ook niet de meest ideale jeugd gehad (wie heeft dat wel?). Zij staat ondanks die jeugd als een rots in haar schoenen. Niks mis met de achtergrond van de TS.
TS, je zult wel een olifantenhuid moeten ontwikkelen. Leren om uitspraken van mensen op waarde te schatten, je niet blootgeven aan anderen en je assertief te gedragen. Je bent nog jong, maar jouw leidinggevende heeft zeker wel een punt: als je je zoals nu gedraagt tijdens je stage als hulpverlener, heb je een grote kans om op je bek te gaan. Verder kan ik je geen tips geven, want zelf ben ik ook geen bikkel.
TS, je zult wel een olifantenhuid moeten ontwikkelen. Leren om uitspraken van mensen op waarde te schatten, je niet blootgeven aan anderen en je assertief te gedragen. Je bent nog jong, maar jouw leidinggevende heeft zeker wel een punt: als je je zoals nu gedraagt tijdens je stage als hulpverlener, heb je een grote kans om op je bek te gaan. Verder kan ik je geen tips geven, want zelf ben ik ook geen bikkel.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Helaas heeft TS dus inderdaad al een niet-succesvolle stage gehad. Kan heel goed dat ze met de hulp die ze nu krijgt straks wel succesvol de opleiding kan afronden. Maar het zet de opmerkingen van haar leidinggevende wel in perspectief. Het blijft vrij bot, maar de kern van waarheid schijnt TS niet te willen zien.
The love you take is equal to the love you make.
Ik denk (op basis van je topics) dat je leidinggevende gelijk heeft mbt je geschiktheid als hulpverlener, ik vind het echter behoorlijk bot van hem dat te zeggen waar collega's bij zijn.
Aan de andere kant snap ik ook niet waarom jij in die situatie met hem in overleg gaat of mededeelt dat je na de vakantie minder uren wilt maken.
Plus wat Lienekien zegt, je opent een topic en reageert dan niet meer.
Is dat omdat de reacties niet bevallen of kan het je gewoon niet zoveel schelen?
Aan de andere kant snap ik ook niet waarom jij in die situatie met hem in overleg gaat of mededeelt dat je na de vakantie minder uren wilt maken.
Plus wat Lienekien zegt, je opent een topic en reageert dan niet meer.
Is dat omdat de reacties niet bevallen of kan het je gewoon niet zoveel schelen?
Dit dusquote:
Ik weet niet, hoor. Je opent steeds topics met een heel persoonlijk verhaal in de OP, maar reageren in je eigen topic? Ho maar.
TS heeft haar toekomst uitgestippeld, er komt een botte hork voorbij die met een enkele opmerking dat helemaal onderuit haalt. Vervolgens komt TS haar hart luchten en verwacht wat steun maar iedereen staat aan de kant van de supermarkt manager.
Geef TS even wat tijd om dit te plaatsen. Het is niet zomaar wat als iedereen haar toekomstbeeld op drijfzand zet.
Bovendien weet niemand, behalve TS, of die emotionele instabiliteit iets tijdelijks vanwege onstandigheden is geweest. Haar persoonlijke ervaring hoeft geen struikelblok te zijn, het kan zelfs een toegevoegde waarde zijn. Ze moet misschien wel wat tijd nemen om de vervelende periode achter haar te laten zodat ze uit gewoonte niet te betrokken raakt.
Professioneel afstand houden TS, dan wordt het ook minder persoonlijk en dus makkelijker om terug te reageren als iemand iets zegt wat minder leuk voor je is. Maar daar heeft iedereen last van, dat hoort bij het volwassen worden en heeft m.i. verder niet per se iets met de persoonlijke ervaring van TS te maken.
Geef TS even wat tijd om dit te plaatsen. Het is niet zomaar wat als iedereen haar toekomstbeeld op drijfzand zet.
Bovendien weet niemand, behalve TS, of die emotionele instabiliteit iets tijdelijks vanwege onstandigheden is geweest. Haar persoonlijke ervaring hoeft geen struikelblok te zijn, het kan zelfs een toegevoegde waarde zijn. Ze moet misschien wel wat tijd nemen om de vervelende periode achter haar te laten zodat ze uit gewoonte niet te betrokken raakt.
Professioneel afstand houden TS, dan wordt het ook minder persoonlijk en dus makkelijker om terug te reageren als iemand iets zegt wat minder leuk voor je is. Maar daar heeft iedereen last van, dat hoort bij het volwassen worden en heeft m.i. verder niet per se iets met de persoonlijke ervaring van TS te maken.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Het is een collega, waarschijnlijk is ie wat ouder dan jij bent en is blijkbaar comfortabel genoeg bij je om zijn mening te geven. Wat jij daar mee doet is jouw ding. Ik zou er in ieder geval niet zo zwaar aan tillen omdat iemand niet dezelfde mening heeft als jij, dat komt vast nog wel vaker voor in je leven.
Sterker nog, ik vind zelfs dat je je een beetje aanstelt.
Sterker nog, ik vind zelfs dat je je een beetje aanstelt.
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
Je leidingevende heeft gelijk.
Emotioneel onstabiele meisjes horen niet in de sociale zorg of wat dan ook.
ga jezelf eerst op orde krijgen en kijk daarna nog eens naar je studie.
Emotioneel onstabiele meisjes horen niet in de sociale zorg of wat dan ook.
ga jezelf eerst op orde krijgen en kijk daarna nog eens naar je studie.
Persoonlijk ben ik van mening dat je jeugd en de dingen die je daarin mee hebt gemaakt geen belemmering hoeven te vormen. In tegendeel: Ik verwacht dat het je zal helpen relativeren wanneer mensen je vertellen over hun problemen.
Wel lijkt me dat als jij al zo ondersteboven bent van een paar (wellicht niet eens serieus bedoelde) opmerkingen van een of andere vulploegchef je wellicht niet stabiel genoeg bent om dat werk vol te houden. Daar zul je dus aan moeten werken.
Wel lijkt me dat als jij al zo ondersteboven bent van een paar (wellicht niet eens serieus bedoelde) opmerkingen van een of andere vulploegchef je wellicht niet stabiel genoeg bent om dat werk vol te houden. Daar zul je dus aan moeten werken.
One cannot make an omelette without
breaking eggs -- but it is amazing how
many eggs one can break without making
a decent omelette.
breaking eggs -- but it is amazing how
many eggs one can break without making
a decent omelette.
De manier van de leidinggevende komt over als typisch laagopgeleid communiceren. Niet teveel van aantrekken dus.
Wel vertel je dat je al je hele jeugd lastige omgang met je moeder gehad hebt en je merkt dat je vastloopt bij meer stress, ondanks praten en een pilletje.
Hoe de toekomst gaat lopen weet je niet, maar het is wel goed om continu kritisch te blijven kijken. Je liep namelijk niet vast op je stage door je thuissituatie, maar door de manier waarop je ermee omging.
Stage is altijd confronterend in het begin, maar uiteindelijk moet je daar juist je zelfverzekerdheid en professionaliteit ontwikkelen, tijdens je echte baan wordt je nog wat meer i het diepe gegooid.
Wel vertel je dat je al je hele jeugd lastige omgang met je moeder gehad hebt en je merkt dat je vastloopt bij meer stress, ondanks praten en een pilletje.
Hoe de toekomst gaat lopen weet je niet, maar het is wel goed om continu kritisch te blijven kijken. Je liep namelijk niet vast op je stage door je thuissituatie, maar door de manier waarop je ermee omging.
Stage is altijd confronterend in het begin, maar uiteindelijk moet je daar juist je zelfverzekerdheid en professionaliteit ontwikkelen, tijdens je echte baan wordt je nog wat meer i het diepe gegooid.
Ik hsb ook fulltime gewerkt in een supermarkt
Als parttimers weggingen om te studeren, lachte ik altijd om hun studierichting.
Maar dat kwam uit jaloezie, want ik bleef leveloos valjes vullen en de kwaliteit van appeltjes controleren.
Waarschijnlijk heeft hij het zelfde.
Als parttimers weggingen om te studeren, lachte ik altijd om hun studierichting.
Maar dat kwam uit jaloezie, want ik bleef leveloos valjes vullen en de kwaliteit van appeltjes controleren.
Waarschijnlijk heeft hij het zelfde.
-Er valt elke dag wel wat te klagen. :)
|
|
