R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het rottige is dat veel problemen idd wel te voorkomen zijn, maar als je bepaalde beperkingen hebt, is dat gewoon verrot moeilijk. Je maakt niet altijd even verstandige keuzes omdat je gevoel je gewoon in de weg zit en met sommige dingen kun je helemaal niet omgaan.quote:Op dinsdag 11 maart 2014 12:01 schreef rolklem het volgende:
[..]
Als ik eerlijk ben... ik lees hier al een tijdje mee en reageer heel zelden, omdat heel veel posts hier ook over zelfmedelijden gaan. Terwijl ik denk dat een heleboel van die problemen te voorkomen waren geweest.
Ik weet niet of je zelf een aandoening op dit gebied hebt of niet, maar voor buitenstaanders is het vaak makkelijk om te zeggen dat je bepaalde dingen op een bepaalde manier moet aanpakken, of dat iedereen dat soort zaken wel eens heeft en dat je gewoon even de schouders er onder moet zetten enz.
Was het allemaal maar zo makkelijk.
Ja herkenbaar probleem: een drukke omgeving levert mij VEEL te veel prikkels op, terwijl een te rustige omgeving juist weer depressie en eenzaamheid oplevert, ÉN waardoor mijn gedachtes allerlei (altijd negatieve) kanten opschieten. Ik heb sociaal contact nodig.quote:
Keer erop ging het over werk, werd me al haast aangepraat dat het voor mij toch echt niet goed was om in een kantoortuin te zitten en dat ik er bij mijn baas op aan moest dringen om een eigen hokje te krijgen. Nee... ik ga me lekker afzonderen van de rest van mijn collegae, DAAR wordt het allemaal beter van
Misschien is in jouw geval een eigen hokje iets te extreem, maar misschien een kleiner kantoor met een stuk of 2 collega's?
Tja, sommige wel sommige niet. Hangt ook een beetje van de mate van ASS-erigheid afquote:
[..]
Als ik eerlijk ben... ik lees hier al een tijdje mee en reageer heel zelden, omdat heel veel posts hier ook over zelfmedelijden gaan. Terwijl ik denk dat een heleboel van die problemen te voorkomen waren geweest.
Ik ben opgevoed vanuit het 'stel je niet aan en doorbijten'-principe, maar dat brengt je maar zover tot het een keer stuk loopt. Ben absoluut niet dom, maar kan niet leren uit een boekje. Dat maakt school nogal een hel. Toen ik ben gaan werken ging het al een heel stuk beter en heb een baan, een eigen huis en ben gelukkig getrouwd. Dus ogenschijnlijk gaat alles goed nu Nou ja, het is niet zo heel druk bij ons omdat iedereen vooral voor zichzelf bezig is. Geen muziek, weinig gepraat en weinig telefoons die overgaan. Ik zit in een hoek met 5 collegae en vind het wel best eigenlijk. De therapeut besloot echter direct al dat dat toch geen omgeving was voor mij en dat ik mijn leidinggevende en collegae moest vertellen van mijn diagnose. Mijn leidinggevende weet het, maar mijn collegae niet. Ook helemaal geen behoefte aan mijn familie en 3 vrienden weten het, waarom zou ik het mijn collegae vertellen?quote:Op dinsdag 11 maart 2014 12:16 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja herkenbaar probleem: een drukke omgeving levert mij VEEL te veel prikkels op, terwijl een te rustige omgeving juist weer depressie en eenzaamheid oplevert, ÉN waardoor mijn gedachtes allerlei (altijd negatieve) kanten opschieten. Ik heb sociaal contact nodig.
Misschien is in jouw geval een eigen hokje iets te extreem, maar misschien een kleiner kantoor met een stuk of 2 collega's?
Het viel mij vooral op dat er in de sessies (wat ook uit de verhalen van degene die al LANG in het traject zaten) vooral gefocussed werd op wat allemaal wel niet een probleem voor je moest zijn en hoeveel anders het wel niet is voor je itt 'normale' mensen. Als je al niet in een slachtofferrol zat had ik wel het idee dat ze je er wel in gingen praten.
Heb sterk het vermoeden dat als ze daar bij mij 25 jaar geleden mee begonnen waren ik nu ook in een speciaal afgezonderd huisje had gezeten.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Ja het moeten doorbijten en je niet aanstellen is ook heel sterk een deel van mijn opvoeding geweest. Het niet goed uit een boekje kunnen leren was ook een probleem bij mij, en dat heeft me thuis ontzettend veel ellenlange preken opgeleverd waarbij ik bewust met een enorm schuldgevoel opgezadeld werd. Ja ik zou een gezond stel hersenen hebben en pienter genoeg zijn, maar er met de pet naar gooien.quote:
Ik begrijp achteraf gezien die houding wel, omdat ik een IQ van 140 heb. Toch lukt leren me gewoon niet, en dat werd vroeger nooit begrepen.
Zaken die inzicht vergden kon ik beter dan wie dan ook, maar dingetjes in mijn hoofd stampen? Regeltjes leren die je moest toepassen zonder te begrijpen waarom? Forget it!
@ je werkomgeving: ja ze moeten geen problemen maken van dingen die voor jou feitelijk geen probleem zijn. Aan de andere kant KAN het natuurlijk zo zijn dat er daadwerkelijk wel problemen zijn, maar die jij niet als zodanig ervaart, maar waar je wel gevolgen van ondervindt die je er niet direct aan koppelt.
Zoals ik het hier lees is dat bij jou niet het geval, dus moeten ze niet hun standaard visie op jou projecteren. Met andere therapieën ben ik ook finaal stukgelopen op dat standaardvisies op mij geprojecteerd werden waar ik absoluut niets mee kon. Ik stond een keer echt op het punt te ontploffen en iedereen verrot te schelden toen de therapeute EINDELIJK precies op DAT moment ingreep en zei: "Laten we hier maar over ophouden, want volgens mij zit het probleem bij hem dieper dan dit."
No shit, Sherlock!
Herkenbaar ja, was ontzettend goed in hoofdrekenen alleen slecht met alle dingen die met motoriek te maken hadden (incl schrijven). Moeilijke schoolopdrachten deed ik goed, makkelijke gingen steeds mis. Leraren liepen daar ook op stuk, ik zou het allemaal op m'n sloffen moeten kunnen maar deed het niet enzo. Dat heeft heel veel frustratie opgeleverd.quote:
[..]
Ja het moeten doorbijten en je niet aanstellen is ook heel sterk een deel van mijn opvoeding geweest. Het niet goed uit een boekje kunnen leren was ook een probleem bij mij, en dat heeft me thuis ontzettend veel ellenlange preken opgeleverd waarbij ik bewust met een enorm schuldgevoel opgezadeld werd. Ja ik zou een gezond stel hersenen hebben en pienter genoeg zijn, maar er met de pet naar gooien.
Ik begrijp achteraf gezien die houding wel, omdat ik een IQ van 140 heb. Toch lukt leren me gewoon niet, en dat werd vroeger nooit begrepen.
Zaken die inzicht vergden kon ik beter dan wie dan ook, maar dingetjes in mijn hoofd stampen? Regeltjes leren die je moest toepassen zonder te begrijpen waarom? Forget it!
En eigenlijk nog steeds als ik moet leren, moet voor m'n werk nu mijn certificaten gaan halen en het is zo'n gevecht om door de stof heen te komen. Collega van me heeft er al 3 van de 5 en ik moet de eerste nog halen... des te frustrerender omdat ik in de praktijk op hetzelfde niveau zit als hem.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Hehehe ja met psychologische tests waren therapeuten altijd stomverbaasd dat ik zo goed kon hoofdrekenen en getallenreeksen kon onthouden. Voor die getallenreeksen gebruikte ik allerlei verschillende tactieken om het te onthouden, zoals rekensommetjes tussen de verschillende getallen, nummers visualiseren of andere logica er tussen zien te verzinnen.quote:
[..]
Herkenbaar ja, was ontzettend goed in hoofdrekenen alleen slecht met alle dingen die met motoriek te maken hadden (incl schrijven). Moeilijke schoolopdrachten deed ik goed, makkelijke gingen steeds mis. Leraren liepen daar ook op stuk, ik zou het allemaal op m'n sloffen moeten kunnen maar deed het niet enzo. Dat heeft heel veel frustratie opgeleverd.
En eigenlijk nog steeds als ik moet leren, moet voor m'n werk nu mijn certificaten gaan halen en het is zo'n gevecht om door de stof heen te komen. Collega van me heeft er al 3 van de 5 en ik moet de eerste nog halen... des te frustrerender omdat ik in de praktijk op hetzelfde niveau zit als hem.
Motoriek is bij mij ook altijd een ramp geweest: hoe vaak ik op de basisschool publiekelijk door de leraren gekleineerd ben vanwege mijn handschrift....
En met gym ging het ook altijd bagger.Simpele dingen gingen bij mij ook vaak mis. Met topografie kon ik bijvoorbeeld helemaal niks! Aardrijkskunde vond ik in het algemeen heel simpel, maar zodra topografie er bij aan te pas kwam haalde ik alleen maar onvoldoendes omdat daar gewoon geen logica in te vinden is. Ik plaatste doodleuk steden van Groningen in Noord-Brabant enzo!
Certificaten halen op het werk heb ik ook altijd moeilijk mee gehad: MCSE, cursus didactiek waarbij je veel saaie boeken moest lezen enz.
Voor mij was het absoluut een opluchting! ...al moet ik wel eerlijk zeggen dat het zeker wel een half jaar duurde voordat ik het "geaccepteerd" had.quote:
[..]
ik dacht ook dat een stempel hebben een opluchting is maar dat is het eigenlijk ook niet.
dus of je nu een stempel hebt je gaat je niet anders voelen dan nu in ieder geval.
Nu heb ik er wel vrede mee (al is dat naar mijn mening soms meer een wapenstilstand, want opgeven is aan mij niet besteed!
).Het gaat er ook om om een juiste balans te vinden.quote:
[..]
Ja herkenbaar probleem: een drukke omgeving levert mij VEEL te veel prikkels op, terwijl een te rustige omgeving juist weer depressie en eenzaamheid oplevert, ÉN waardoor mijn gedachtes allerlei (altijd negatieve) kanten opschieten. Ik heb sociaal contact nodig.
Zeker als het over sociaal contact gaat
Ik heb daarvoor eigenlijk wel een prima oplossing gevonden en dat is skype. Zo heb ik wel contact met mn vrienden en tegelijkertijd minder overprikkeling door hun aanwezigheid
Ja mijn meeste sociale contacten lopen ook via internet, met name hier op Fok, waar ik in de loop der jaren een real life vriendenkring heb opgebouwd.quote:
[..]
Voor mij was het absoluut een opluchting! ...al moet ik wel eerlijk zeggen dat het zeker wel een half jaar duurde voordat ik het "geaccepteerd" had.
Nu heb ik er wel vrede mee (al is dat naar mijn mening soms meer een wapenstilstand, want opgeven is aan mij niet besteed!
[..]
Het gaat er ook om om een juiste balans te vinden.
Zeker als het over sociaal contact gaat
Ik heb daarvoor eigenlijk wel een prima oplossing gevonden en dat is skype. Zo heb ik wel contact met mn vrienden en tegelijkertijd minder overprikkeling door hun aanwezigheid
Heel af en toe komen we bij elkaar over de vloer, maar verder hebben we hier echt super fijn contact! 
Skype gebruik ik veel minder. MSN gebruikte ik vroeger heel vaak, maar toen dat over ging in Skype, heb ik het maandenlang niet meer gebruikt.
Ben zo wel heel wat vrienden uit het oog verloren.
Als het -echte- vrienden zijn (tegenwoordig noemt "iedereen" een vage kennis van 2 dagen geleden al een "vriend", magoedquote:
[..]
Ja mijn meeste sociale contacten lopen ook via internet, met name hier op Fok, waar ik in de loop der jaren een real life vriendenkring heb opgebouwd.
Skype gebruik ik veel minder. MSN gebruikte ik vroeger heel vaak, maar toen dat over ging in Skype, heb ik het maandenlang niet meer gebruikt.
), dan zal het niks uitmaken. Ik heb ook vrienden met wie het contact een paar jaar zo goed als helemaal stil heeft gelegen, maar als we elkaar dan eindelijk weer eens spraken, dan was alles gewoon weer koek en ei
Ik merk dat ik het heel snel afbouw, ik heb wat mensen die ik op een wekelijkse basis zie voor een spellenavond waarvan ik er 1 als echte vriend wil bestempelen. Voor de rest komen er eigenlijk nog 2 man voor in aanmerking. Merkte van mezelf dat bij de oudere vrienden de 'verplichting' contact te houden eigenlijk al zoveel frustratie met zich meebracht dat ik niet eens zin had om contact te maken. Kwam er vorig jaar 1 tegen in de Efteling met zijn dochtertje die ik ook nog steeds niet had gezienquote:
[..]
Ja mijn meeste sociale contacten lopen ook via internet, met name hier op Fok, waar ik in de loop der jaren een real life vriendenkring heb opgebouwd.
Skype gebruik ik veel minder. MSN gebruikte ik vroeger heel vaak, maar toen dat over ging in Skype, heb ik het maandenlang niet meer gebruikt.
Een ander deed zo hard z'n best contact me mij te houden dat ik er echt *geen* trek meer in had. Paar maanden terug uit pure frustratie met iedereen mijn facebook verwijderd en nu heb ik ook met de laatste paar geen contact meer (voor zover je FB als contact kunt beschouwen).
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Heh ja dat wisselt heel sterk van persoon tot persoon. Ik heb vrienden die ik eens per maand zie, sommigen nog veel minder dan dat, maar de vriendschap is er niet minder om.quote:
[..]
Als het -echte- vrienden zijn (tegenwoordig noemt "iedereen" een vage kennis van 2 dagen geleden al een "vriend", magoed
Ik heb ook vrienden met wie het contact een paar jaar zo goed als helemaal stil heeft gelegen, maar als we elkaar dan eindelijk weer eens spraken, dan was alles gewoon weer koek en ei
En ik ben wel secuur met wie ik een vriend of een kennis noem!
Okee dan.quote:
[..]
Ik merk dat ik het heel snel afbouw, ik heb wat mensen die ik op een wekelijkse basis zie voor een spellenavond waarvan ik er 1 als echte vriend wil bestempelen. Voor de rest komen er eigenlijk nog 2 man voor in aanmerking. Merkte van mezelf dat bij de oudere vrienden de 'verplichting' contact te houden eigenlijk al zoveel frustratie met zich meebracht dat ik niet eens zin had om contact te maken. Kwam er vorig jaar 1 tegen in de Efteling met zijn dochtertje die ik ook nog steeds niet had gezien
Ja ikzelf heb ook actief met een aantal gebroken, maar de meeste vriendschappen zijn gewoon verwaterd. 1 vriend heb ik het hier wel eens over gehad: 16 jaar of zo mee bevriend geweest, maar hij was er fel op tegen dat ik psychologische hulp zocht; ik moest gewoon weer gaan werken en niet zeuren!
Verder was hij er fel op tegen dat ik "van zijn belastingcenten" hulp in de huishouding en begeleiding kreeg, terwijl hijzelf zijn dagelijkse 3 - 4 gram wiet altijd betaald krijgt door zijn vriendin. Met hem heb ik het dus bewust definitief afgekapt; aan bekrompen mensen die alleen maar kritiek kunnen leveren heb ik gewoon niks.
Actief verbroken heb ik er maar 1, maar de rest vewaterd gewoon. Ik vergeet contact op te nemen of het boeit me eigenlijk gewoon niet meer wat er met hem/haar gebeurdquote:
[..]
Okee dan.
1 vriend heb ik het hier wel eens over gehad: 16 jaar of zo mee bevriend geweest, maar hij was er fel op tegen dat ik psychologische hulp zocht; ik moest gewoon weer gaan werken en niet zeuren!
Verder was hij er fel op tegen dat ik "van zijn belastingcenten" hulp in de huishouding en begeleiding kreeg, terwijl hijzelf zijn dagelijkse 3 - 4 gram wiet altijd betaald krijgt door zijn vriendin. Met hem heb ik het dus bewust definitief afgekapt; aan bekrompen mensen die alleen maar kritiek kunnen leveren heb ik gewoon niks.
Oude vriend van me snapte het ook niet dat mijn behoefte aan menselijk contact ook echt helemaal klaar was aan het eind van een werkweek.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Dat komt wij geen energie halen uit sociaal contact, het kost ons energie. Het terugtrekken moet je zien als het opladen van de batterij om weer sociaal te kunnen zijn.
Dit inderdaad, absoluut!quote:
Dat komt wij geen energie halen uit sociaal contact, het kost ons energie. Het terugtrekken moet je zien als het opladen van de batterij om weer sociaal te kunnen zijn.
Ik krijg te veel prikkels binnen bij sociaal contact en ben de hele tijd aan het bedenken van wat sociaal wenselijk is en wat niet. Hierdoor kom ik vaak weer erg onzeker en druk over (zoals laatst toen ik hier 3 vrienden tegelijk over de vloer had en als een bezetene met koffie, thee en hapjes heen en weer aan het rennen was), maar gelukkig kennen mijn vrienden me onderhand wel en accepteren dat gewoon.
Wel zorgt het er voor dat ik naderhand zowel zit te stuiteren als ook volkomen uitgeput ben!
En laten we het over werk maar HELEMAAL niet hebben, waarbij je vaak continu op de vingers wordt gekeken en steeds naar behoren moet presteren, targets moet halen, vaardig moet zijn in communicatie met klanten enz.
De grap is vooral dat ik op mijn werk steevast wordt gekenmerkt als communicatief zeer vaardig. Mensen vinden het fijn om met mij te spreken en fijn dat ze eindelijk eens een IT-er hebben waar wel mee te praten valtquote:
[..]
Dit inderdaad, absoluut!
Ik krijg te veel prikkels binnen bij sociaal contact en ben de hele tijd aan het bedenken van wat sociaal wenselijk is en wat niet. Hierdoor kom ik vaak weer erg onzeker en druk over (zoals laatst toen ik hier 3 vrienden tegelijk over de vloer had en als een bezetene met koffie, thee en hapjes heen en weer aan het rennen was), maar gelukkig kennen mijn vrienden me onderhand wel en accepteren dat gewoon.
Wel zorgt het er voor dat ik naderhand zowel zit te stuiteren als ook volkomen uitgeput ben!
En laten we het over werk maar HELEMAAL niet hebben, waarbij je vaak continu op de vingers wordt gekeken en steeds naar behoren moet presteren, targets moet halen, vaardig moet zijn in communicatie met klanten enz.
Zolang het over werk gaat ook helemaal geen moeite mee.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Hahaha! Toen ik nog in de IT zat, werd ik vaak ook naar lastige (interne) klanten gestuurd omdat ik een olifanthuid en een engelengeduld had. Ik mocht bepaalde mensen ook tutoyeren die van iedereen het diepste respect eisten enzo.quote:
[..]
De grap is vooral dat ik op mijn werk steevast wordt gekenmerkt als communicatief zeer vaardig. Mensen vinden het fijn om met mij te spreken en fijn dat ze eindelijk eens een IT-er hebben waar wel mee te praten valt
Zolang het over werk gaat ook helemaal geen moeite mee.
De pest was wel dat ik thuis vaak de tol er van betaalde. Als mensen mij slecht behandelden op het werk, kwam het helaas ook ter plekke wel naar buiten; ik heb meerdere keren staan janken als ik bepaalde keuzes helemaal tot op de kleinste details zat uit te leggen en mensen dan nog vanuit domme koppigheid aan hun standpunt vasthielden en mij persoonlijk aanvielen.
Nee (gelukkig) nooit last van gehad, ben zelf jaren Service manager geweest maar merkte wel dat al dat verplichte sociale contact zijn tol eistte; was aan het eind van de dag gewoon op. Na m'n burn-out ook gekozen voor een techniek richting waar minder klantcontact was en daar zit ik nu nog steeds. Beter planbaar, minder verplicht sociaal doen. En als specialist mag je gewoon awkward zijn.quote:
[..]
Hahaha! Toen ik nog in de IT zat, werd ik vaak ook naar lastige (interne) klanten gestuurd omdat ik een olifanthuid en een engelengeduld had. Ik mocht bepaalde mensen ook tutoyeren die van iedereen het diepste respect eisten enzo.
De pest was wel dat ik thuis vaak de tol er van betaalde. Als mensen mij slecht behandelden op het werk, kwam het helaas ook ter plekke wel naar buiten; ik heb meerdere keren staan janken als ik bepaalde keuzes helemaal tot op de kleinste details zat uit te leggen en mensen dan nog vanuit domme koppigheid aan hun standpunt vasthielden en mij persoonlijk aanvielen.
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Ik werk met dementerende ouderen, daar ben ik erg goed in maar ben wel kapot na een dag. Ik sta geloof ik wel bekend als open en communicatief sterk maar daar stop ik dan ook al mijn energie in.
Sociale contacten verlopen voor een heel groot deel online, dat vind ik fijn, het scheelt veel energie en je kan elkaar toch regelmatig spreken. Eens per maand heb ik wel een avondje wijntjes drinken met een vriendin en af en toe na college een borrel. Ik vind het prima zo
Sociale contacten verlopen voor een heel groot deel online, dat vind ik fijn, het scheelt veel energie en je kan elkaar toch regelmatig spreken. Eens per maand heb ik wel een avondje wijntjes drinken met een vriendin en af en toe na college een borrel. Ik vind het prima zo
L'Enfer, c'est les autres.
Mja ikzelf ben wel aardig eenzaam. Online contacten zijn wel fijn, maar real life is toch wel fijner.
Aan de ander kant voel ik me meestal erg opgelaten als ik bij iemand op bezoek ben. Als iemand bij mij op bezoek gaat het beter, hoewel het wel per persoon en per situatie verschilt; als iemand al wat vaker op bezoek is geweest en hij/zij is relaxed, dan gaat het wel goed.
Aan de ander kant voel ik me meestal erg opgelaten als ik bij iemand op bezoek ben. Als iemand bij mij op bezoek gaat het beter, hoewel het wel per persoon en per situatie verschilt; als iemand al wat vaker op bezoek is geweest en hij/zij is relaxed, dan gaat het wel goed.
Ik lees heel veel, misschien klinkt het gek maar ik ben daardoor wel minder eenzaam. Heerlijk om me terug te trekken in een andere wereld.
L'Enfer, c'est les autres.
Ik lees niet vaak, maar tot mijn burnout kon ik wel compleet in een boek opgaan als ik zat te lezen.quote:
Ik lees heel veel, misschien klinkt het gek maar ik ben daardoor wel minder eenzaam. Heerlijk om me terug te trekken in een andere wereld.
Ik ben nu Game of thrones aan het lezen, maar dat gaat steeds met een paar pagina's en dan moet ik het boek weer ff wegleggen.
Grappig trouwens, de schoonmaakster die hier wekelijks komt, kent meerdere mensen met Asperger. Er zijn zo veel dingen zo herkenbaar voor elkaar als we over het onderwerp praten! 
Dat doet me gewoon echt goed, dat ik toch bepaalde erkenning krijg.
Dat doet me gewoon echt goed, dat ik toch bepaalde erkenning krijg.
Omdat je je niet kunt concentreren?quote:
[..]
Ik lees niet vaak, maar tot mijn burnout kon ik wel compleet in een boek opgaan als ik zat te lezen.
Ik ben nu Game of thrones aan het lezen, maar dat gaat steeds met een paar pagina's en dan moet ik het boek weer ff wegleggen.
Met GoT snap ik het trouwens wel. Daar begreep ik na een paar bladzijden al niks meer van
Ik ben niet zo goed in fantasy.
L'Enfer, c'est les autres.
idd @ concentratie.quote:
[..]
Omdat je je niet kunt concentreren?
Met GoT snap ik het trouwens wel. Daar begreep ik na een paar bladzijden al niks meer van
Ik ben niet zo goed in fantasy.
Ja ik heb eerst de serie gekeken en lees nu de boeken (ben nog met deel 1 bezig), en het is me nu allemaal wel een stuk duidelijker. Ik kan het verhaal wel volgen, maar mijn aandacht verslapt gewoon redelijk snel. Misschien komt het ook wel deels doordat ik het verhaal al ken door die serie.
Toch merk ik in het algemeen dat lezen een stuk moeilijker is geworden. Officiële papieren over financiële zaken zijn voor mij gewoon vellen met abstracte symbolen waar ik met de grootste moeite in mijn hoofd iets leesbaars van kan maken.
Herkenbaar wat theoretische teksten betreft. Ik studeer Literatuurwetenschap en moet dus veel lezen. Theoretische teksten zijn echter een ramp. Gehoorbescherming op en proberen is wat ik nu doe.
Het maakt wel dat normale boeken, dus die ik echt voor de lol lees, heerlijk weglezen. Die kan ik bij tijd en wijlen echt verslinden.
Het maakt wel dat normale boeken, dus die ik echt voor de lol lees, heerlijk weglezen. Die kan ik bij tijd en wijlen echt verslinden.
L'Enfer, c'est les autres.
