R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Opaatje onlangs overleden,dement omaatje ontdekt dat elke dag weer :'(
Mijn opaatje is onlangs afgelopen week overleden op 88 jarige leeftijd.
Dat is natuurlijk an sich een trieste gebeurtenis, ware het niet dat het eigenlijk 'beter' is voor hem en daarom heb ik hier goede vrede mee. Hij is in zijn slaap overleden. Als hij niet was overleden had hij gedwongen naar een verpleeginstelling gemoeten, omdat hij zwaar dement aan het worden was (DDT) en zienderogen achteruitging (dagen lang niet eten, snachts de deur uit zonder jas, etc). Die lijdensweg van 'opgesloten' worden, en verpleeghuis in het algemeen is hem gelukkig bespaard gebleven want dat is iets waar hij altijd bang voor was.
Echter, wat ik al een beetje aan had zien aankomen raakt mij zeer: oma vraagt elke dag waar opa is (is ie nog op werk? etc..) en komt dan radeloos naar mijn ouders gelopen die elders in het dorp wonen. Ze vindt het vreselijk alleen te zijn. Mijn oma is ook dement, maar dan van het 'langzame' type: ze kan rustig 30 keer vragen of je werk hebt en je kunt 30 keer andere antwoorden geven. Heel erg leuke dingen (halve dag rondjes met mij rijden langs de zee e.d. met de auto) herinnert ze wel meerdere weken en nare dingen herinnert ze zich ook, maar dan 'zomaar ineens'. Zo beseft ze dus meerdere keren per dag ineens dat opa er niet meer is en dan is ze dus wederom ontroostbaar. Ik weet ook bijna zeker dat dit niet op gaat houden na de begrafenis. Maar... je kunt er ook moeilijk in huis gaan nemen, gok ik.
Dit vreet aan me. Je voelt je machteloos. Ik hoopte dat er iemand was die eenzelfde situatie heeft meegemaakt, of om wat adviezen.
HG
Lieve modjes, ik weet dat dit Fok is en dat er nogal wat mensen zijn die het nodig vinden om ongepast lollig te doen bij berichten. Ik vind dit normaal niet zo vervelend, maar nu even wel. Kan er een rondje extra gepatrouilleerd worden?
Dat is natuurlijk an sich een trieste gebeurtenis, ware het niet dat het eigenlijk 'beter' is voor hem en daarom heb ik hier goede vrede mee. Hij is in zijn slaap overleden. Als hij niet was overleden had hij gedwongen naar een verpleeginstelling gemoeten, omdat hij zwaar dement aan het worden was (DDT) en zienderogen achteruitging (dagen lang niet eten, snachts de deur uit zonder jas, etc). Die lijdensweg van 'opgesloten' worden, en verpleeghuis in het algemeen is hem gelukkig bespaard gebleven want dat is iets waar hij altijd bang voor was.
Echter, wat ik al een beetje aan had zien aankomen raakt mij zeer: oma vraagt elke dag waar opa is (is ie nog op werk? etc..) en komt dan radeloos naar mijn ouders gelopen die elders in het dorp wonen. Ze vindt het vreselijk alleen te zijn. Mijn oma is ook dement, maar dan van het 'langzame' type: ze kan rustig 30 keer vragen of je werk hebt en je kunt 30 keer andere antwoorden geven. Heel erg leuke dingen (halve dag rondjes met mij rijden langs de zee e.d. met de auto) herinnert ze wel meerdere weken en nare dingen herinnert ze zich ook, maar dan 'zomaar ineens'. Zo beseft ze dus meerdere keren per dag ineens dat opa er niet meer is en dan is ze dus wederom ontroostbaar. Ik weet ook bijna zeker dat dit niet op gaat houden na de begrafenis. Maar... je kunt er ook moeilijk in huis gaan nemen, gok ik.
Dit vreet aan me. Je voelt je machteloos. Ik hoopte dat er iemand was die eenzelfde situatie heeft meegemaakt, of om wat adviezen.
HG
Lieve modjes, ik weet dat dit Fok is en dat er nogal wat mensen zijn die het nodig vinden om ongepast lollig te doen bij berichten. Ik vind dit normaal niet zo vervelend, maar nu even wel. Kan er een rondje extra gepatrouilleerd worden?
Wat verdrietig 
Het ligt natuurlijk aan de ernst van de dementie, maar dit klinkt al vergevorderd. Steeds corrigeren dat je opa is overleden heeft - zoals je merkt - niet zoveel zin. Probeer mee te gaan in haar werkelijkheid: vertel dat hij inderdaad nog op zijn werk is. Steeds opnieuw je oma verdrietig laten zijn heeft niet zo veel zin. Ze zal je opa sowieso wel missen, of hij nu 'op zijn werk' of dood is; dat maakt weinig uit.
Als je bij haar bent: bekijk foto's van vroeger met je opa erop: de trouwfoto's bijvoorbeeld. Zo kun je toch iets doen bij het gemis van haar man.
Het ligt natuurlijk aan de ernst van de dementie, maar dit klinkt al vergevorderd. Steeds corrigeren dat je opa is overleden heeft - zoals je merkt - niet zoveel zin. Probeer mee te gaan in haar werkelijkheid: vertel dat hij inderdaad nog op zijn werk is. Steeds opnieuw je oma verdrietig laten zijn heeft niet zo veel zin. Ze zal je opa sowieso wel missen, of hij nu 'op zijn werk' of dood is; dat maakt weinig uit.Als je bij haar bent: bekijk foto's van vroeger met je opa erop: de trouwfoto's bijvoorbeeld. Zo kun je toch iets doen bij het gemis van haar man.
Jeetje, dat is echt vervelend. Ik heb zelf ook een oma in ongeveer dezelfde staat (beetje omgekeerde probleem, opa leeft nog wel maar dat vergeet ze ook soms wel eens). Wat bij haar vaak helpt, heb ik gemerkt, is als ze in een goede bui is ook gewoon daar volledig in mee te gaan. Ik sta dus regelmatig compleet voor gek in gezelschap omdat ik allemaal onzin aan het verkondigen ben, maar zij vindt het prachtig en daar gaat het uiteindelijk om 
.
.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Dat laatste doe ik ook. Beetje grapjes tussendoor, aftasten waar ze om moet lachen. Voordeel is wel dat je geslaagde opmerkingen / conversaties kunt hergebruiken, dat dan weer wel. Ik ga juist niet richting de negatieve kant. Als ze zelf in een sippe bui is dan probeer ik dat ook een beetje bij te sturen. Dat gaat meestal vrij gemakkelijk. Maarja ik ben er ook niet elke dag, want woon 100 km verderopquote:Op zondag 23 februari 2014 22:24 schreef Fir3fly het volgende:
Jeetje, dat is echt vervelend. Ik heb zelf ook een oma in ongeveer dezelfde staat (beetje omgekeerde probleem, opa leeft nog wel maar dat vergeet ze ook soms wel eens). Wat bij haar vaak helpt, heb ik gemerkt, is als ze in een goede bui is ook gewoon daar volledig in mee te gaan. Ik sta dus regelmatig compleet voor gek in gezelschap omdat ik allemaal onzin aan het verkondigen ben, maar zij vindt het prachtig en daar gaat het uiteindelijk om
Ik zou tegen haar 'liegen' en zeggen dat hij inderdaad nog aan het werk is, boodschappen doet en dat soort zaken.
Same here. Ik denk persoonlijk dat je niet veel meer kunt doen. Hoe gaan je ouders er mee om?quote:Op zondag 23 februari 2014 22:33 schreef Holy_Goat het volgende:
[..]
Dat laatste doe ik ook. Beetje grapjes tussendoor, aftasten waar ze om moet lachen. Voordeel is wel dat je geslaagde opmerkingen / conversaties kunt hergebruiken, dat dan weer wel. Ik ga juist niet richting de negatieve kant. Als ze zelf in een sippe bui is dan probeer ik dat ook een beetje bij te sturen. Dat gaat meestal vrij gemakkelijk. Maarja ik ben er ook niet elke dag, want woon 100 km verderop
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Als ze vergeet dat haar man dood is vergeet ze misschien ook het gas uit te zetten. Dus of toch in huis nemen, of naar een verzorgingstehuis. Heel klote natuurlijk. Sterkte!
Ethisch gezien een beetje tricky, maar ja, wat is zieliger, een vrolijk omaatje dat na 3 minuten vergeten is dat haar man 'boodschappen aan het doen is' , of een omaatje dat vier keer per dag diezelfde klap te verwerken krijgt..quote:
Ik zou tegen haar 'liegen' en zeggen dat hij inderdaad nog aan het werk is, boodschappen doet en dat soort zaken.
Ik zou hetzelfde doen denk ik. Die laatste tijd, laat die dan nog maar prettig zijn voor d'r.
Mokkel met stuntstok
Lastig de oma van mijn vriend is dementerende en woont sinds kort in een instelling. Ze leeft daar helemaal op. Geestelijk was ze er nog net iets te goed. Ze verzorgde zichzelf op den duur echt heel erg slecht. En op een gegeven moment kan familie dat ook niet meer aan.
Ze kletst veel met de verpleging daar en is minder eenzaam.
Maar wat wijs is om te doen.. Ik weet het niet. Ik denk dat ik zou liegen puur om haar niet keer op keer die klap te geven de keren dat ze het uit zichzelf herinnert zijn al erg genoeg. Lastig TS veel sterkte.
Ze kletst veel met de verpleging daar en is minder eenzaam.
Maar wat wijs is om te doen.. Ik weet het niet. Ik denk dat ik zou liegen puur om haar niet keer op keer die klap te geven de keren dat ze het uit zichzelf herinnert zijn al erg genoeg. Lastig TS veel sterkte.
I solemnly swear i'm up to no good
Tjaaa klote situatie...het enige wat je een beetje kan doen is leuke dingen met je oma gaan doen...hopelijk komt ze er dan een beetje snel overheen
Ik zou ook echt gaan liegen tegen d'r. Zeker als ze het na een paar minuten weer vergeten. Als je haar elke keer vertelt dat haar man is overleden is het alsof je een kind constant in het gezicht slaat. Is toch nergens nodig voor? 't Is voor d'r eigen bestwil 
Haar er telkens aan herinneren lijkt mij (ja, ik besef dat dit heel erg wrang klinkt) niet erg. Ze weet het niet meer. Dus dat jij voor de 500e keer zegt dat opa overleden is, is voor haar steeds hetzelfde als de 1e keer.
Maar voor jezelf zou ik overdag zeggen dat 'ie nog op z'n werk is maar 's avonds zou ik de waarheid vertellen. Reden: het is niet logisch dat iemand 's nachts werkt en hoewel ze dement is, is ze niet gek, lijkt me. Maar als opa in ploegendienst werkte is dat natuurlijk een ander verhaal.
Hoe dan ook: sterkte. Dit is echt vervelend.
Maar voor jezelf zou ik overdag zeggen dat 'ie nog op z'n werk is maar 's avonds zou ik de waarheid vertellen. Reden: het is niet logisch dat iemand 's nachts werkt en hoewel ze dement is, is ze niet gek, lijkt me. Maar als opa in ploegendienst werkte is dat natuurlijk een ander verhaal.
Hoe dan ook: sterkte. Dit is echt vervelend.
Op maandag 14 mei 2012 23:55 schreef Sjoegerd het volgende:
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Volgens mij wordt geen enkele auto zo onderhouden en geliefd als de jouwe :)
https://www.facebook.com/groups/linkshandigen/
Ik zou niet weten hoe ik zou reageren in deze situatie. Ik vind het zo zielig om te lezen dat je oma dan vraagt 'waar opa is', ik zou echt niet weten hoe ik daarop zou reageren. Het enige dat ik zou kunnen bedenken is om je oma wat afleiding te bezorgen, leuke dingen doen, wat vaker op bezoek komen zodat ze niet alleen is..dat soort dingetjes. Heel veel sterkte in ieder geval, voor jou en voor je oma.
Ik heb ongeveer hetzelfde. Oma overleden en opa leeft nog ware het dat hij zwaar dement is. En wij 'liegen' (het klinkt best wel rot) ook tegen hem. Elke ochtend maakt hij nog 2 kopjes koffie en 2 keer ontbijt.
En bij de lunch en het avondeten staan er standaard 2 borden op tafel. Alsof hij verwacht dat ze elk moment binnen kan komen.
Wij doen dan ook wat hierboven al meerdere malen is gezegt. Als hij in een goede bui is, gaat iedereen daar volledig in mee. En natuurlijk doen wij ons uiterste best om hem te laten lachen.
Heel veel sterkte
En bij de lunch en het avondeten staan er standaard 2 borden op tafel. Alsof hij verwacht dat ze elk moment binnen kan komen.
Wij doen dan ook wat hierboven al meerdere malen is gezegt. Als hij in een goede bui is, gaat iedereen daar volledig in mee. En natuurlijk doen wij ons uiterste best om hem te laten lachen.
Heel veel sterkte
Huh? Cause I can't keep track of your professions honey! Last month you were a wine connoisseur, and now you're an aspiring landscape architect, Isn't that right?
Wat ben jij een ontzettend goede kleinzoon. Ik zit hier half emotioneel je verhaal te lezen en kan alleen maar denken "verdomme, ik wou dat die rot ziekte niet bestond." Mijn opa heeft alzheimer, en het is dus ook een gegeven dat die op een gegeven moment niet meer alleen kan en ook 'opgesloten' moet worden. Wel heeft hij elke dag iemand van de thuiszorg aan huis die eten voor m maakt en kijkt of alles in orde is, want hij vergeet inderdaad zelf te eten. Is er ook al zo'n systeem voor je oma geregeld? Ze kan waarschijnlijk wel goed voor zichzelf zorgen, maar misschien is het wel heel fijn om elke dag iemand aan huis te hebben, ook in de trant van 'even wat afleiding'?
Misschien kun je, als thuiszorg (nog) geen optie is, een soort maatjesproject starten?
Over het 'liegen' kan ik niet zo veel zeggen, ik weet dat mijn moeder nooit liegt tegen mijn opa en alles heel rustig (al moet het 30 x) uitlegt. Je weet op een gegeven moment niet meer wat ze nou wel precies door hebben en wat niet, en mensen met dementie kunnen ook héél wantrouwig worden en als ze er dan achterkomen dat je liegt heb je ook de poppen aan het dansen..
Maar jij kent je oma het allerbeste natuurlijk, en als jij denkt dat het haar helpt om zich beter te voelen door gewoon in haar wereldje mee te gaan dan moet je dat vooral blijven doen.
Ik wil als tip meegeven, blijf doen vooral doen waar jij je goed bij voelt. Sterkte!
Misschien kun je, als thuiszorg (nog) geen optie is, een soort maatjesproject starten?
Over het 'liegen' kan ik niet zo veel zeggen, ik weet dat mijn moeder nooit liegt tegen mijn opa en alles heel rustig (al moet het 30 x) uitlegt. Je weet op een gegeven moment niet meer wat ze nou wel precies door hebben en wat niet, en mensen met dementie kunnen ook héél wantrouwig worden en als ze er dan achterkomen dat je liegt heb je ook de poppen aan het dansen..
Maar jij kent je oma het allerbeste natuurlijk, en als jij denkt dat het haar helpt om zich beter te voelen door gewoon in haar wereldje mee te gaan dan moet je dat vooral blijven doen.
Ik wil als tip meegeven, blijf doen vooral doen waar jij je goed bij voelt. Sterkte!
"...en altijd als ik een schreeuwer zie, met een alternatief voor de democratie dan denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar, voor ben ali libi de tovenaar..."
Ja deze fase van dementie is het minst leuke. Wat je zou kunnen doen is een briefje schrijven dat opa een weekend weg is of een kalender ophangen dat opa na een week weer terug komt.
Plak dat ergens op de deur of waar ze graag zit. Zo heeft zij een rustige gemoedstoestand. Maar de familie moet wel meespelen.
De andere kant is alles eerlijk zeggen dat opa er niet meer is. Maar die keuze moet ieders voor zichzelf maken.
Veel sterke, mijn oma is hieraan overleden. Het is en blijft een verschrikkelijke ziekte.
Plak dat ergens op de deur of waar ze graag zit. Zo heeft zij een rustige gemoedstoestand. Maar de familie moet wel meespelen.
De andere kant is alles eerlijk zeggen dat opa er niet meer is. Maar die keuze moet ieders voor zichzelf maken.
Veel sterke, mijn oma is hieraan overleden. Het is en blijft een verschrikkelijke ziekte.
Nou TS, aan het omgaan met je oma heb je al genoeg tips gehad.
Maar de (reeds genoemde) terechte opmerking: is er thuiszorg of andere zorg? Niet de bedoeling dat ze vergeet zich aan te kleden of het gas uit te draaien..
Maar de (reeds genoemde) terechte opmerking: is er thuiszorg of andere zorg? Niet de bedoeling dat ze vergeet zich aan te kleden of het gas uit te draaien..
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Mijn oma heeft hetzelfde, maar dan met mijn vader en goede vrienden van haar. Wanneer ze opmerkt dat ze ze al lang niet heeft gezien zeggen we dat we ze zullen bellen voor een afspraak, dan laat ze het los. Eén keer hebben we gezegd dat mijn vader was overleden en dat was een heel drama voor haar, dat wil je iemand niet constant aandoen.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
|
|
Opaatje onlangs overleden,dement omaatje ontdekt dat elke dag weer :'(
