Ik hoop niet dat je om deze reden kinderen neemtquote:Op vrijdag 21 februari 2014 20:47 schreef meIIyou het volgende:
mamma worden. Want een heel groot deel van mijn vrienden heeft dat al.
Verkeerd geformuleerd misschien dan.... Ik ga echt niet iets doen dat mij zelf tegenstaat. Maar niets menselijks is mij vreemd... ik zie heerlijke gezinnen om mij heen en vraag mezelf af of ik dit nu ook mis.quote:Op vrijdag 21 februari 2014 20:53 schreef Paardlants het volgende:
[..]
Ik hoop niet dat je om deze reden kinderen neemt
Iedereen spiegelt zich met derden. Niks mis mee.quote:Op vrijdag 21 februari 2014 21:12 schreef meIIyou het volgende:
[..]
Verkeerd geformuleerd misschien dan.... Ik ga echt niet iets doen dat mij zelf tegenstaat. Maar niets menselijks is mij vreemd... ik zie heerlijke gezinnen om mij heen en vraag mezelf af of ik dit nu ook mis.
En dat antwoord is ´ja´.
Is dit spiegelen aan derden, ja, dat lijkt me wel. Is daar iets mis mee? Op zoek naar mijn eigen geluk durf ik best om me heen te kijken.
quote:Op vrijdag 21 februari 2014 21:31 schreef lurf_doctor het volgende:
Gewoon uitgaan dat je leven mislukt is, en je hebt opeens weer veel ruimte.
Herken dit helemaal niet eigenlijk. Ben nu 31 en heb in mijn leven meerrrrrr dan genoeg gestapt, gefeest weet ik veel wat. Heb jaren in een band gezeten en door het hele land optredens gedaan, talloze keren keihard bezopen geworden na een show, feesten, gekke dingen doen noem maar op. Heb nadat mijn band uit elkaar was ook een jaar in het buitenland gewoond, was ook awesome.quote:Op vrijdag 21 februari 2014 20:47 schreef meIIyou het volgende:
Uiterst stabiel als ik was, mijn leventje dik voor elkaar. Eigen huurhuisje, fijne baan, vrienden, hobby´s, sporten. Zo door elkaar geschud en onzeker voel ik me ineens.
Bijna dertig, een hoop gedaan in mijn leven. Maar ik heb ineens het idee dat ik een heleboel ben misgelopen.. dat ik er méér uit moet halen. Stappen, reizen, carrière maken, weer een opleiding beginnen, parachute springen. Voelen dat ik lééf!
Aan de andere kant wil ik me zo graag settelen, een fijne relatie.... samen zijn, mamma worden. Want een heel groot deel van mijn vrienden heeft dat al.
Ik slinger een beetje heen en weer met mijn gedachten, heb wel een min of meer vaste date... alleen durf niets toe te zeggen of meer dan een maand voorruit te plannen. Vakanties plannen lijkt ineens een enorm dilemma.
Iemand die dit herkent?
Wat moet je met deze onrust?
Gedachtes leiden slechts tot conclusies. Het zijn de gevoelens die meestal leiden tot acties. Gelukkig voor jou kun je prima meer uit het leven halen en tegelijk settelen. Eenmaal mamma wordende voel je meer dan ooit dat je leeft.quote:Op vrijdag 21 februari 2014 20:47 schreef meIIyou het volgende:
Uiterst stabiel als ik was, mijn leventje dik voor elkaar. Eigen huurhuisje, fijne baan, vrienden, hobby´s, sporten. Zo door elkaar geschud en onzeker voel ik me ineens.
Bijna dertig, een hoop gedaan in mijn leven. Maar ik heb ineens het idee dat ik een heleboel ben misgelopen.. dat ik er méér uit moet halen. Stappen, reizen, carrière maken, weer een opleiding beginnen, parachute springen. Voelen dat ik lééf!
Aan de andere kant wil ik me zo graag settelen, een fijne relatie.... samen zijn, mamma worden. Want een heel groot deel van mijn vrienden heeft dat al.
Ik slinger een beetje heen en weer met mijn gedachten, heb wel een min of meer vaste date... alleen durf niets toe te zeggen of meer dan een maand voorruit te plannen. Vakanties plannen lijkt ineens een enorm dilemma.
Iemand die dit herkent?
Wat moet je met deze onrust?
Daar zit dus de sleutel volgens mij. Doen wat je écht interessant, leuk of spannend vindt en je daarin niet laten beperken doordat andere mensen het wel of niet doen. Voorbeeldje, wordt zelf 28 en heb nog nooit een echte relatie gehad (2 weken is het maximumquote:Op vrijdag 21 februari 2014 23:51 schreef artelligence het volgende:
Dus wel herkenbaardie tijd haal ik niet meer in of ik moet mijn carriere nu laten voor wat het is en met minimale middelen de hippie uithangen haha.
Ben benieuwd naar welke Olympische Spelen je dan hebt gekeken, door verbeterde trainingsmethoden kunnen sporters steeds langer mee gaan. Noriaki Kasai (42) haalt bij het schansspringen nog steeds een zilveren medaille, en dat in een supersterk deelnemersveld. Carien Kleibeuker (35) haalt een bronzen medaille bij het schaatsen. Stefan Groothuis (32) haalt goud op nota bene de snelste schaatsafstand, de 1000 meter. En wat te denken van het surfen (doe je dat nog?quote:Op vrijdag 21 februari 2014 22:18 schreef ssebass het volgende:
Dacht wel bij het kijken van de olympische spelen, dat gaat hem niet meer worden. Gaan steeds meer dingen zijn die je af kunt schrijven. Merk ook dat ik steeds minder snel herstel en de tijd lijkt wel steeds sneller te gaan.
quote:Op vrijdag 21 februari 2014 21:03 schreef highender het volgende:
Wanneer je denkt je leven voor elkaar te hebben door dat te spiegelen aan derden dan moet je nog even...
Ligt er helemaal aan tot in welke mate je dat doet, er is namelijk altijd wel iemand die het beter heeft dan jij. In mijn optiek zou je interne geluksgevoel los moeten staan van externe factoren, anders loop je het gevaar 'spoken' na te gaan jagen en daar kan je heel erg ongelukkig van worden. (Zie op)quote:Op vrijdag 21 februari 2014 23:55 schreef Paardlants het volgende:
[..]
Iedereen spiegelt zich met derden. Niks mis mee.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |