abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_136989820
Uiterst stabiel als ik was, mijn leventje dik voor elkaar. Eigen huurhuisje, fijne baan, vrienden, hobby´s, sporten. Zo door elkaar geschud en onzeker voel ik me ineens.

Bijna dertig, een hoop gedaan in mijn leven. Maar ik heb ineens het idee dat ik een heleboel ben misgelopen.. dat ik er méér uit moet halen. Stappen, reizen, carrière maken, weer een opleiding beginnen, parachute springen. Voelen dat ik lééf!

Aan de andere kant wil ik me zo graag settelen, een fijne relatie.... samen zijn, mamma worden. Want een heel groot deel van mijn vrienden heeft dat al.

Ik slinger een beetje heen en weer met mijn gedachten, heb wel een min of meer vaste date... alleen durf niets toe te zeggen of meer dan een maand voorruit te plannen. Vakanties plannen lijkt ineens een enorm dilemma.

Iemand die dit herkent?
Wat moet je met deze onrust?
  vrijdag 21 februari 2014 @ 20:53:19 #2
373863 Paardlants
Alles kan kapot!!!
pi_136990169
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 20:47 schreef meIIyou het volgende:
mamma worden. Want een heel groot deel van mijn vrienden heeft dat al.
Ik hoop niet dat je om deze reden kinderen neemt :X
Op zaterdag 19 april 2014 15:12 schreef Frank_Drebin het volgende:
De herinnering zal voornamelijk bestaan uit het feit dat jij met het paardenvleesschandaal genoodzaakt was je naam te veranderen en verder vooral stoned bent.
pi_136990574
Waarom de massa achterna lopen? Doe wat je zelf wilt.
pi_136990601
Tja, het boek is er niet voor niets... Ik herkende er veel in toen ik tegen de 30 aanhikte...

  vrijdag 21 februari 2014 @ 21:03:20 #5
224960 highender
Travellin' Light
pi_136990727
Wanneer je denkt je leven voor elkaar te hebben door dat te spiegelen aan derden dan moet je nog even...
pi_136991110
Je doet wel heel moeilijk. Een beetje een leuk leven leiden kan prima zonder het te forceren. Je kunt prima op vakantie gaan zonder te veel geld uit te geven. En bovendien, je hebt echt geen parachutesprong nodig om te bedenken dat je leeft. Aan de andere kant - stel dat je besluit kinderen te nemen - zal dat een parachutesprong ook allerminst in de weg staan.
pi_136991273
quote:
2s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 20:53 schreef Paardlants het volgende:

[..]

Ik hoop niet dat je om deze reden kinderen neemt :X
Verkeerd geformuleerd misschien dan.... Ik ga echt niet iets doen dat mij zelf tegenstaat. Maar niets menselijks is mij vreemd... ik zie heerlijke gezinnen om mij heen en vraag mezelf af of ik dit nu ook mis.

En dat antwoord is ´ja´.

Is dit spiegelen aan derden, ja, dat lijkt me wel. Is daar iets mis mee? Op zoek naar mijn eigen geluk durf ik best om me heen te kijken.
pi_136991370
Jaha, daar heb je gelijk in.... Ik weet ook niet waarom ik ineens zo moeilijk doe haha...
pi_136991660
Of je leest de biografie over Ghandi, die werd echt wereldberoemd en presteerde het meest toen hij al oud, lelijk en verdord was.
pi_136992396
Gewoon uitgaan dat je leven mislukt is, en je hebt opeens weer veel ruimte.
Lurf is the message and the message is Lurf
  vrijdag 21 februari 2014 @ 22:09:07 #11
80443 snakelady
ssss...ssss...
pi_136994670
Ik heb dat eigenlijk nooit gehad en ik ben nu 33, ik leef mijn leven gewoon en doe leuke dingen en maak er het beste van, is tot nu toe het meest relaxed. :P
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
pi_136995142
Dacht wel bij het kijken van de olympische spelen, dat gaat hem niet meer worden. Gaan steeds meer dingen zijn die je af kunt schrijven. Merk ook dat ik steeds minder snel herstel en de tijd lijkt wel steeds sneller te gaan. :(
"Happiness is not getting more, but wanting less"
pi_137000096
Ik ben nu net 30, het gaat goed met mijn werk en maak stappen. Ben vrij om te gaan en staan waar ik wil en toch mis ik ook wel een 'soulmate'. Bah, dat woord alleen al. Het scheelt dat ik over 10 jaar ook gerust een gezin kan stichten. Ik heb ook steeds vaker het gevoel dat ik te weinig heb geleefd en meegemaakt heb door wat voor reden dan ook. Dat ik nog te weinig culturen heb leren kennen, te weinig landen heb gezien en te weinig levenservaring heb opgedaan van m'n 15e tot 25e.

Dus wel herkenbaar ;) die tijd haal ik niet meer in of ik moet mijn carriere nu laten voor wat het is en met minimale middelen de hippie uithangen haha.
  vrijdag 21 februari 2014 @ 23:55:39 #14
373863 Paardlants
Alles kan kapot!!!
pi_137000308
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 21:12 schreef meIIyou het volgende:

[..]

Verkeerd geformuleerd misschien dan.... Ik ga echt niet iets doen dat mij zelf tegenstaat. Maar niets menselijks is mij vreemd... ik zie heerlijke gezinnen om mij heen en vraag mezelf af of ik dit nu ook mis.

En dat antwoord is ´ja´.

Is dit spiegelen aan derden, ja, dat lijkt me wel. Is daar iets mis mee? Op zoek naar mijn eigen geluk durf ik best om me heen te kijken.
Iedereen spiegelt zich met derden. Niks mis mee.
Op zaterdag 19 april 2014 15:12 schreef Frank_Drebin het volgende:
De herinnering zal voornamelijk bestaan uit het feit dat jij met het paardenvleesschandaal genoodzaakt was je naam te veranderen en verder vooral stoned bent.
pi_137001356
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 21:31 schreef lurf_doctor het volgende:
Gewoon uitgaan dat je leven mislukt is, en je hebt opeens weer veel ruimte.
:D
  zaterdag 22 februari 2014 @ 13:05:47 #16
342349 Hiergaanwedan
Komt hier komt gaan
pi_137011006
Misschien dat het ook is dat je twijfelt of je wel kinderen krijgt en de tijd wat begint te tikken ervoor... Zou wel met je date het wat bespreken als je er zo mee zit of het graag wil. Kan afschrikken voor sommigen maar ja. Toekomstperspectief is belangrijker toch en dan weet je wel direct hoe de vork in de steel zit.
we dan
  Moderator zaterdag 22 februari 2014 @ 13:20:06 #17
214736 crew  dick_laurent
Dick Laurent Is Dead
pi_137011362
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 20:47 schreef meIIyou het volgende:
Uiterst stabiel als ik was, mijn leventje dik voor elkaar. Eigen huurhuisje, fijne baan, vrienden, hobby´s, sporten. Zo door elkaar geschud en onzeker voel ik me ineens.

Bijna dertig, een hoop gedaan in mijn leven. Maar ik heb ineens het idee dat ik een heleboel ben misgelopen.. dat ik er méér uit moet halen. Stappen, reizen, carrière maken, weer een opleiding beginnen, parachute springen. Voelen dat ik lééf!

Aan de andere kant wil ik me zo graag settelen, een fijne relatie.... samen zijn, mamma worden. Want een heel groot deel van mijn vrienden heeft dat al.

Ik slinger een beetje heen en weer met mijn gedachten, heb wel een min of meer vaste date... alleen durf niets toe te zeggen of meer dan een maand voorruit te plannen. Vakanties plannen lijkt ineens een enorm dilemma.

Iemand die dit herkent?
Wat moet je met deze onrust?
Herken dit helemaal niet eigenlijk. Ben nu 31 en heb in mijn leven meerrrrrr dan genoeg gestapt, gefeest weet ik veel wat. Heb jaren in een band gezeten en door het hele land optredens gedaan, talloze keren keihard bezopen geworden na een show, feesten, gekke dingen doen noem maar op. Heb nadat mijn band uit elkaar was ook een jaar in het buitenland gewoond, was ook awesome.

En nu woon ik samen met mijn vriendinnetje, heb ik sinds kort een auto, en stappen doe ik zelden nog. Ik vind het helemaal prima zo :)
pi_137036219
Ik ben bijna 28. Leef ook stabiel met mijn eigen huis, vriendin, goede baan.
Eigenlijk geef ik geen fuck om hoe het leven anders zou kunnen zijn. Ga 2x per jaar op vakantie en ben gewoon lui aangelegd. Doordeweeks doe ik zo min mogelijk, heerlijk!!

Snap wel dat je er tegenaan hikt !
Zonder wrijving geen glans
  zondag 23 februari 2014 @ 02:58:26 #19
396458 New_Pope
Nobody fucks with the Jesus!
pi_137037675
Al jaren last van. 34.
Let me tell you something, pendejo. You pull any of your crazy shit with us, you flash a piece out on the lanes, I'll take it away from you, stick it up your ass and pull the fucking trigger 'til it goes "click."
pi_137037871
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 20:47 schreef meIIyou het volgende:
Uiterst stabiel als ik was, mijn leventje dik voor elkaar. Eigen huurhuisje, fijne baan, vrienden, hobby´s, sporten. Zo door elkaar geschud en onzeker voel ik me ineens.

Bijna dertig, een hoop gedaan in mijn leven. Maar ik heb ineens het idee dat ik een heleboel ben misgelopen.. dat ik er méér uit moet halen. Stappen, reizen, carrière maken, weer een opleiding beginnen, parachute springen. Voelen dat ik lééf!

Aan de andere kant wil ik me zo graag settelen, een fijne relatie.... samen zijn, mamma worden. Want een heel groot deel van mijn vrienden heeft dat al.

Ik slinger een beetje heen en weer met mijn gedachten, heb wel een min of meer vaste date... alleen durf niets toe te zeggen of meer dan een maand voorruit te plannen. Vakanties plannen lijkt ineens een enorm dilemma.

Iemand die dit herkent?
Wat moet je met deze onrust?
Gedachtes leiden slechts tot conclusies. Het zijn de gevoelens die meestal leiden tot acties. Gelukkig voor jou kun je prima meer uit het leven halen en tegelijk settelen. Eenmaal mamma wordende voel je meer dan ooit dat je leeft.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
pi_137037957
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 23:51 schreef artelligence het volgende:
Dus wel herkenbaar ;) die tijd haal ik niet meer in of ik moet mijn carriere nu laten voor wat het is en met minimale middelen de hippie uithangen haha.
Daar zit dus de sleutel volgens mij. Doen wat je écht interessant, leuk of spannend vindt en je daarin niet laten beperken doordat andere mensen het wel of niet doen. Voorbeeldje, wordt zelf 28 en heb nog nooit een echte relatie gehad (2 weken is het maximum :+ ). Velen vragen zich af hoe ik zonder relatie door het leven kan gaan. Het is mij echt al ontelbare keren gevraagd, dus de sociale 'druk' ervaar ik wel maar ik trek mij er niks van aan en trek mijn eigen plan. En relaties passen niet in dat plan.
pi_137037984
Leven van dag tot dag. Dat doe ik.. geen idee waar ik sta over een aantal jaar. Als ik iets mis of denk dat bepaalde dingen beter kunnen dan maak ik er werk van.
my ambition is handicapped by my laziness
pi_137037992
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 22:18 schreef ssebass het volgende:
Dacht wel bij het kijken van de olympische spelen, dat gaat hem niet meer worden. Gaan steeds meer dingen zijn die je af kunt schrijven. Merk ook dat ik steeds minder snel herstel en de tijd lijkt wel steeds sneller te gaan. :(
Ben benieuwd naar welke Olympische Spelen je dan hebt gekeken, door verbeterde trainingsmethoden kunnen sporters steeds langer mee gaan. Noriaki Kasai (42) haalt bij het schansspringen nog steeds een zilveren medaille, en dat in een supersterk deelnemersveld. Carien Kleibeuker (35) haalt een bronzen medaille bij het schaatsen. Stefan Groothuis (32) haalt goud op nota bene de snelste schaatsafstand, de 1000 meter. En wat te denken van het surfen (doe je dat nog? :) ), Kelly Slater (42) hoort nog steeds bij de besten ter wereld. Volgens mij is het veel meer een mentale kwestie dan een lichamelijke kwestie. Oja, en de meeste bergbeklimmers die bergen boven de 8000 meter (!) beklimmen zijn ruim over de 40 jaar.

[ Bericht 1% gewijzigd door Kowloon op 23-02-2014 04:13:00 ]
  zondag 23 februari 2014 @ 08:21:10 #24
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_137038452
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 21:03 schreef highender het volgende:
Wanneer je denkt je leven voor elkaar te hebben door dat te spiegelen aan derden dan moet je nog even...
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
pi_137038475
quote:
0s.gif Op vrijdag 21 februari 2014 23:55 schreef Paardlants het volgende:

[..]

Iedereen spiegelt zich met derden. Niks mis mee.
Ligt er helemaal aan tot in welke mate je dat doet, er is namelijk altijd wel iemand die het beter heeft dan jij. In mijn optiek zou je interne geluksgevoel los moeten staan van externe factoren, anders loop je het gevaar 'spoken' na te gaan jagen en daar kan je heel erg ongelukkig van worden. (Zie op)
American ninja, Ninja Gaiden, Real Motherfucking ninja shit.
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')