quote:
Op vrijdag 21 februari 2014 20:44 schreef clouds88 het volgende:Bedankt voor jullie reacties allemaal!
Ik snap dat ik bij sommigen overkom als een harteloos monster door een paar van mijn uitspraken, misschien ook ouders of mensen die geen kinderen kunnen krijgen dus ik snap het wel.
Het is voornamelijk machteloosheid waarom ik nu zo reageer.
Werkelijk ? of is het het besef dat je echt vader gaat worden ? Ik snap het wel maar begrijp het niet...
Dat je schrikt, snap ik, dat je eerste reactie is niet doen is nogal bot.
quote:
Wat mij heel erg dwars zit, en wat ik nog niet erbij zei is dat ik denk dat ze bewust zwanger geworden is, zelf ontkent ze dit volledig.
Ik ben bang dat of het kind er nu wel komt of niet ik sowieso erge relatieproblemen met haar krijg hierover.
Jij denkt veel maat weet weinig zeker.. Komt daar ook niet een stukje onzekerheid door ?
Begrijp me niet verkeerd ofzo, ik snap dat je schrik hebt... Maar jij kunt nu niets afdwingen. Als het zo is, is het zo. Als zij zegt dat het vergeten is en jij twijfelt is dat gelijk een twijfel aan de hele relatie.
quote:
Waarom de situatie extra waardeloos is omdat ik een half jaar geleden naar haar woonplaats toe ben verhuist zodat we samen konden wonen.
Ze woont anderhalf uur rijden van mijn eigen woonplaats en ik heb tot nu toe dan ook niets met dit gehucht. De planning was om een paar jaar werkervaring op te doen nu en dan eventueel te emigreren en dan eventueel kinderen.
Ligt eraan hoe je nu met zaken omgaat of dat doorgaat. Zoals je nu bezig bent zeker niet... Probeer die droom nog steeds te vervullen, alleen nu met zijn drieen.
quote:
Nu zijn de laatste paar maanden mijn ouders met veel gedoe gescheiden, dit terwijl mijn moeder kanker heeft en er nu dus alleen voor staat, mijn vader is acohol verslaafd en komt financieel nauwelijks rond nu. Vanaf vrijdag tot zondagavond ben ik dus in mijn geboorteplaats om voor hun van alles te regelen zodat de situatie wat leefbaarder is, echter hoor ik alleen maar hoe ongelukkig ze zijn elke keer. Ik ondersteun ze ook financieel zodat ze rondkomen (door studielening vol te zetten), ook al heb ik zelf niks over dan.
Dat zal dus even anders moeten gaan worden, het is niet anders. Ik snap je punt, maar he je kunt niet de ellende van de wereld op je schouders nemen. Nooit. Je moet je eiegen toko draaien, dat doet iedereen. Het klinkt hard maar zo is de waarheid wel.
quote:
Mijn zus woont in België en geeft er niks om.
Dan moet je die maar eens erbij gaan roepen nu.
Het zijn jullie ouders, maar jullie kunnen niet verantwoordelijk zijn voor hun daden.
quote:
Zelf ben ik ook verslaafd geweest aan gokken en alcohol al was ik dus tot gisteren al meer dan een jaar gestopt.
Ieder geval mijn punt is dus dat de situatie voor mij persoonlijk momenteel echt chaotisch is en ik heel graag alles stabiel wil hebben om zo goed mogelijk voor iedereen te kunnen zorgen en mijn kind goed te kunnen opvoeden.
Ik denk dat je stabiel genoeg bent om voor je eigen gezin te kiezen.
Dat moet prio 1 zijn. Je kunt het niet iedereen naar de zin maken.. Some win, some lose...
quote:
Al met al voel ik me dus nu echt genaaid ermee, ik vergeleek het met als of ik hiv had en dan geen condoom droeg bewust en het risico liep dat zei het ook kreeg. Dit kwam me natuurlijk op een "dus een baby is aids" argument te staan.
Het irritante is dat zij alles ontkent, doet of ze nu zwanger is door het laks omgaan met de pil ( want als het expres was waarom zou ze dan roken/drinken de afgelopen week?) en het compleet eens is met mij op alle punten en hoe ongeschikt het wel niet is op dit moment buiten de abortuskwestie om natuurlijk want dat is immers altijd moord.
Behalve als het kind een verstandelijke beperking blijkt te hebben dan is het opeens uit het belang van het kind wel te rechtvaardigen, of bij een morning after pil.
Stop nu eens met die schuldvraag, jullie zijn beide schuldig.
Die 3 minuten lol heeft nu een staartje. En dat gaat over 9 maanden gewoon geboren worden.
Dus wen eraan, je hebt ruim de tijd.
quote:
Zoals sommigen zeggen van dan betaald hij maar alimentatie of dan erken je het toch niet? dat is sowieso geen optie, ik wil mijn eigen kind goed opvoeden en als het zover komt doe ik dat waarschijnlijk ook wel.
Al heeft mijn vertrouwensband met haar nu wel een verschrikkelijke deuk opgelopen en ben ik erg ongelukkig op dit moment erdoor.
Dat vertrouwen komt door jou, jij vertrouwd haar niet op haar woord.
1 vraag, heeft ze die in de tijd van de relatie eerder geschaad ? Zo nee dan is dit onderbuikgevoel. Raak dat kwijt.
Zoja, waarom was dan niet eerder je conclusie dat deze relatie kennelijk niet wekte ?
Ik waardeer je om je verantwoordelijk die je wilt nemen. Dat hoort ook zo.
Mijn tip, ga in gesprek en probeer er het beste van te maken.
Zeg sorry dat je het wilde aborteren en bied een luisterend oor. Ik weet zeker dat jullie samen er dan uit gaan komen. En kijk regelmatig bij fokkers helpen fokkers.
Wat je ook doet, weet wat je te wachten staat en wees slim.
Handel ernaar en laat de boel niet escaleren. Zorg dat jullie samen dit mogen meemaken en geniet van al het moois wat het je zal brengen. En dat is heel wat kan ik je zeggen.
Wens je wijsheid en rust om dit te verwerken, hou je kalm en weet dat achter elke wolk een zon schijnt. Zelf bij jou gaat die wolk weg..... En sta je wellicht met z'n 3 in de mooie zon van elkaar te genieten. (waarbij ik niet zeg dat je ze soms niet achter het behang wil plakken... Echt wel, tot je beseft dat die bobbels wel erg lastig weggaan...)
Van harte alvast, want ik weet zeker dat jullie eruit gaan komen en straks een mooie baby hebben.