'Mijn beharing maakt me vrouwelijker.'

Een vrouw met een baard? Het bestaat...Harnaam Kaur, een 23-jarige vrouw uit het Britse Slough, lijdt aan het polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS), een aandoening waarbij onder meer de eierstokken hoge gehaltes mannelijke hormonen kunnen produceren. Kaur heeft vanaf haar elfde een baard. Ook haar borstkas en armen zijn stevig behaard.



Kaur besloot sikh te worden, een religie waarin het verboden is om lichaamshaar af te knippen. 'Ik zou me nu nooit meer willen scheren. God heeft me zo gemaakt en ik ben er gelukkig mee. Ik voel me vrouwelijker en sexy'er, volgens mij straal ik dat ook uit. Ik heb geleerd om mezelf graag te zien, niets kan me nu nog van mijn stuk brengen.'

Als tiener schaamde Kaur zich zo om haar baard dat ze die twee keer per week waxte. 'Ik werd zwaar gepest op school. 'Baardmans' en 'shemale' noemden ze me. Ik kan er nu wel om lachen, maar in die tijd begon ik mezelf te verminken. Alles beter dan de verwensingen die ik toen te slikken kreeg. Ik praatte tegen mensen terwijl ik met één hand mijn gezicht bedekte en ik droeg te ruime kleren om het haar op mijn armen te verbergen. Ik sloot mezelf in mijn kamer op omdat ik die blikken van onbekenden niet langer kon verdragen. Het werd zelfs zo erg dat ik zelfmoordgedachten kreeg.'

Toen Kaur zestien jaar oud was, zette ze de stap naar het sikhisme. 'Mijn ouders hebben zich tegen die beslissing verzet. Ze zagen het niet zitten dat ik mijn baard zou laten groeien, ze vreesden dat ik nooit meer zou kunnen trouwen of werk vinden. Maar ik wilde mijn eigen leven leiden, niemand anders moest in mijn plaats beslissen. Ik had genoeg van verstoppertje spelen.'

Uiteindelijk legden haar ouders zich bij de beslissing van hun dochter neer. 'Ik had heel veel schrik om de straat op te gaan, want de mensen staarden me nu meer dan ooit aan. Eerst was ik kwaad, maar ik besefte dat ze het wellicht niet aandurfden om te vragen wat er met me aan de hand was. Het leek me daarom het best om gewoon terug te lachen.'

Eén keer nog zou Kaur haar baard afscheren, onder druk van andere familieleden. 'Ik zat toen diep in de put. Nadien kon ik alleen nog maar huilen, ik leek mezelf niet meer zonder die baard. Mijn broer was de enige die gechoqueerd reageerde. Hij knuffelde me en zei dat ik er knap uitzag met mijn baard. Hij snapte niet waarom ik dat gedaan had. Sindsdien zwoer ik: dit nooit meer.'

Kaur heeft inmiddels werk gevonden als onderwijsassistente in een school voor sikhs. 'In de winkel spreken ze me nog altijd met 'meneer' aan en ik krijg nog steeds van die vreemde blikken. Hoe kan het ook anders? Eerst zien ze mijn baard en dan merken ze dat ik ook borsten heb. Dat moet wel verwarrend overkomen. De leukste reacties krijg ik van de kinderen op school. Hen maak ik wijs dat dit mijn Halloween-kostuum is. Soms zeg ik voor de grap dat ik een man ben. Als ik dan met zware stem begin te praten, schrikken de mensen nogal. Grappig om dan hun reactie te zien.'


http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)e-vrouwelijker.dhtml

Het zit wel snor met haar zelfvertrouwen