Ook voetballers Cristiano Ronaldo en Lionel Messi worden regelmatig om deze eigenschap geprezen. En ook op het veld blijkt dit wel. Messi wordt een geïrriteerd klein verongelijkt dwergje wanneer het op het veld niet loopt zoals hij wil, en Ronaldo gaat nog een tikje verder wanneer zijn wedstrijd niet verloopt zoals hij in zijn hoofd had. Vorige week won Liverpool met 5-1 van Arsenal, maar Liverpool-spits Luis Suarez liep zelfs bij deze ruime voorsprong van zijn team nog met een chagrijnig gezicht over het veld, omdat meneer zelf nog niet gescoord had.
Waarom wordt het ''altijd willen winnen'' gezien als een positieve eigenschap die altijd benadrukt moet worden bij mensen die deze bezitten? Zelf zie ik het eigenlijk als een vorm van narcisme en egocentrisme en bovendien als een vorm van onzekerheid.
Ik vind het wel belangrijk dat je je best doet, maar waarom moet voor sommige mensen ''je best'' altijd beter zijn dan van anderen? In interviews op TV of in een artikel in krant of tijdschrift zie ik sporters vaak trots zeggen : ''Ja haha, zelfs met een spelletje monopoly MOET ik per se winnen, want anders ben ik een tijdje niet te genieten haha'', en ik geloof deze uitlatingen ook meteen.
Ben ik nu de enige die dit juist totaal geen positieve eigenschap vind? Dat soort mensen lijkt me echt enorm vermoeiend en irritant om mee om te gaan eerlijk gezegd. Waarom wordt dit in zijn algemeenheid als zo'n positieve eigenschap gezien?
Omdat de reden waarom sporters worden geïnterviewd waarschijnlijk de sport zelf is waar winnen het hoofddoel is, het is de basis van wat vereist is om te presteren maar ook om gewaardeerd te worden. Blijkbaar is de wil om altijd en alles te willen winnen een belangrijke factor om succes te behalen aangezien het een synoniem is voor inzet en de concurrentie moordend. Als jouw wil om te winnen niet groot genoeg is om over lijken te gaan (zeker bij individuele sporten) ga je het met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet halen. Aangezien talent je maar tot een bepaalde hoogte brengt zal je een hoop inzet moeten tonen wil je ergens komen. Het tegenovergestelde van "ik wil altijd alles winnen" is namelijk "ik geef geen neuk" en dat spreekt weinig mensen aan naast dat het redelijk onwaarschijnlijk is dat je dan ooit iets bereikt.quote:Op vrijdag 14 februari 2014 07:58 schreef Sheldon. het volgende:
Waarom wordt dit in zijn algemeenheid als zo'n positieve eigenschap gezien?
Daarom staan bijvoorbeeld datingsites ook vol met karaktereigenschappen als "spontaan" itt "dodelijk saai en voorspelbaar", "eerlijk" itt "onbetrouwbare hond" en "sociaal" ipv. "zolderkamerautist". Je goede eigenschappen (of eigenlijk de gewenste) worden benadrukt en afgestemd op de situatie/publiek.
Ik denk dat dit inderdaad de reden is: topsport. Dat gaat verder dan gewoon sporten en als je niet de intentie hebt om te winnen, heb je ook niet de motivatie om alles op te geven voor die topsport. Het wordt inderdaad wat triester als een speler uit het gemiddelde zondagmorgenelftal zo'n uitspraken doet.quote:
Als je in sporten een winnaar wilt zijn, zeker op topniveau moet je een egoistisch klootzak zijn die altijd wil winnen en daar alles voor over heeft.
Maar ik herken me totaal niet in die gedachte, mij boeit het echt geen ene fuck of ik nu verlies of win bij een spelletje. Lekker boeiend
Water = nat
Topsporter = iemand die altijd wil winnen
Dé onderscheidende factor van sport tov. spel is het competitieve element, de wil om te winnen zou dus vanzelfsprekend moeten zijn. Dergelijke uitspraken van een sporter zijn gewoon paginavulling en totale vanzelfsprekendheden net zoals dat water nat is, ijs koud is en de Sneekweek in Sneek plaats vindt en een week duurt. Het zou het pas waard zijn om te vermelden als daar van afgeweken wordt.
maar in een andere context weer niet
zo ingewikkeld is dat toch niet?
Jij begrijpt de "=" niet he?quote:
Gras = groen
Water = nat
Topsporter = iemand die altijd wil winnen
Toch begrijp ik wel wat TS bedoelt: het kan goed zijn, maar zodra het verandert in egoïsme komt dat teamsporten niet ten goede...quote:
[..]
Omdat de reden waarom sporters worden geïnterviewd waarschijnlijk de sport zelf is waar winnen het hoofddoel is, het is de basis van wat vereist is om te presteren maar ook om gewaardeerd te worden. Blijkbaar is de wil om altijd en alles te willen winnen een belangrijke factor om succes te behalen aangezien het een synoniem is voor inzet en de concurrentie moordend. Als jouw wil om te winnen niet groot genoeg is om over lijken te gaan (zeker bij individuele sporten) ga je het met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet halen. Aangezien talent je maar tot een bepaalde hoogte brengt zal je een hoop inzet moeten tonen wil je ergens komen. Het tegenovergestelde van "ik wil altijd alles winnen" is namelijk "ik geef geen neuk" en dat spreekt weinig mensen aan naast dat het redelijk onwaarschijnlijk is dat je dan ooit iets bereikt.
Daarom staan bijvoorbeeld datingsites ook vol met karaktereigenschappen als "spontaan" itt "dodelijk saai en voorspelbaar", "eerlijk" itt "onbetrouwbare hond" en "sociaal" ipv. "zolderkamerautist". Je goede eigenschappen (of eigenlijk de gewenste) worden benadrukt en afgestemd op de situatie/publiek.
Dat zie je wel eens bij voetbal, een spits die alleen op het doel afstormt omdat hij perse wil scoren. Daarmee goede kansen door af te spelen op ploegmaten missend.
Bij individualistische sporten heb je natuurlijk hier niet zo'n last van, zoals bij triathlon, hardlopen of schaatsen.
Een sporter die echter 'niet zo nodig hoeft te winnen' kan echter beter gewoon in een bierteam blijven spelen.
Naja, je hebt het wel over topsporters he?quote:
Momenteel lees ik regelmatig in het sportnieuws over de schaatsende gebroeders Mulder : ze willen al-tijd winnen, en dat is nu precies wat zo geweldig aan ze is. Of het nu de 500 meter schaatsen is, of een spelletje lingo ; Ze willen en moeten per se winnen.
Ook voetballers Cristiano Ronaldo en Lionel Messi worden regelmatig om deze eigenschap geprezen. En ook op het veld blijkt dit wel. Messi wordt een geïrriteerd klein verongelijkt dwergje wanneer het op het veld niet loopt zoals hij wil, en Ronaldo gaat nog een tikje verder wanneer zijn wedstrijd niet verloopt zoals hij in zijn hoofd had. Vorige week won Liverpool met 5-1 van Arsenal, maar Liverpool-spits Luis Suarez liep zelfs bij deze ruime voorsprong van zijn team nog met een chagrijnig gezicht over het veld, omdat meneer zelf nog niet gescoord had.
Waarom wordt het ''altijd willen winnen'' gezien als een positieve eigenschap die altijd benadrukt moet worden bij mensen die deze bezitten? Zelf zie ik het eigenlijk als een vorm van narcisme en egocentrisme en bovendien als een vorm van onzekerheid.
Ik vind het wel belangrijk dat je je best doet, maar waarom moet voor sommige mensen ''je best'' altijd beter zijn dan van anderen? In interviews op TV of in een artikel in krant of tijdschrift zie ik sporters vaak trots zeggen : ''Ja haha, zelfs met een spelletje monopoly MOET ik per se winnen, want anders ben ik een tijdje niet te genieten haha'', en ik geloof deze uitlatingen ook meteen.
Ben ik nu de enige die dit juist totaal geen positieve eigenschap vind? Dat soort mensen lijkt me echt enorm vermoeiend en irritant om mee om te gaan eerlijk gezegd. Waarom wordt dit in zijn algemeenheid als zo'n positieve eigenschap gezien?
Het is eigenlijk al gezegd, maar ik neem aan dat je ook een beetje refereert naar mensen die niet topsporter zijn en deze eigenschap hebben?
In dat geval is er een verschil tussen mensen die altijd willen winnen en mensen die niet tegen hun verlies kunnen