Ook maar eens een account aangemaakt om mijn verhaal te doen:
Heb pas (3weken) een relatie van 2 jaar achter de rug.
Alles voelde heel goed aan, we zagen elkaar niet veel (1x per week) omdat we beiden studeren en dus ver weg van elkaar leven.
Mijn vriendin kwam echter 3 weken geleden op de proppen dat ze het niet meer goed wist en dat heb ik gezien als "ik wil het uitmaken" (dom van me).
Ze wou het eigelijk nog niet zeggen want ze twijfelde nog maar een kleine week en wou nog langer nadenken maar ik voelde gewoon dat er iets niet klopte..
Een echte duidelijke reden was er dus ook niet; ze wist gewoon niet goed wat ze wou.
Ik heb toen gezegd dat het het beste is dat we elkaar niet meer spreken voor een lange tijd maar dit kon ik nagenoeg niet laten na een paar dagen.
Ik ergerde me ook wel aan een paar dingen van haar maar heb deze nooit echt durven zeggen omdat ik bang was haar kwijt te geraken (nogmaals dom van me).
Nu heb ik deze in driftbuien gestuurd via sms (Guess what, weer dom

).
Daarom wou ze me ook geen 2de kans meer geven en heeft ze zich erover gezet.
Ik denk echter nog heel veel aan haar en denk nog altijd dat ze super goed bij mij past.
We hebben gisteren samen nog gepraat en ik heb al de dingen die ik nog kwijt wou gezegt en we zien beiden onze fouten in. Dus we weten ook wat we beiden mis hebben gedaan.
Ik heb ergens ook om een 2de kans gevraagd omdat ik nu ook alles beter snap omdat we nu "echt" met elkaar hebben gepraat. Wat we eigelijk nog nooit echt serieus hebben gedaan.
Nu twijfelt ze ergens nog steeds maar ze zei ineens dat ze denkt dat ik niet bij haar pas. Terwijl daar niet echt een duidelijke reden voor is en we beiden tot op de laatste week gelukkig zijn geweest. Ook kan ik haar nog steeds gelukkig maken en aan het lachen brengen,...
Ik voel ook nog erg veel voor haar maar haar "verliefdheid" is over (mijne ook) maar ik accepteer haar nu zoals ze is en wil ergens gewoon met haar verder.
Maar dus, na het gesprek wou ze dat dus blijkbaar niet meer of niet zeker en hebben we besloten dat het beter is dat we elkaar niet meer zien.
Ook zegt ze erbij dat als ik haar toen gewoon een week of 2 tijd had gegeven dat het dan wel goed had gekomen. Ik weet niet of ik dit moet geloven. Maar ik denk dat het beste is dat ik verder probeer te gaan met mijn leven? Ook al wil ik haar nog graag in mijn leven..
Ik heb ergens echt spijt dat ik haar niet gewoon die tijd had gegeven want ik heb het voor mijn eigen een beetje *****.
Is er nog enige hoop hier? Vriendin is 18, ik 19.