Positive Behavior Support (PBS)

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 09:55 schreef Moonah het volgende:
Ik vraag me af hoeveel mensen hier meelezen maar niet 'durven' te posten omdat zij het gevoel krijgen te falen in hun opvoeding. Jammer.

Mooi linkje over betekenisvolle complimenten geven.

Mooi stuk! Inderdaad, betekenisvolle complimenten kunnen heel veel doen.
Dit stuk vind ik trouwens wel een stuk waaruit blijkt dat PBS helemaal niet zo'n geschikt middel is. Hoe betekenisvol zullen de complimenten en beloningen zijn als ze schoolbreed voornamelijk over regels gaan?

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 09:55 schreef Moonah het volgende:
Ik vraag me af hoeveel mensen hier meelezen maar niet 'durven' te posten omdat zij het gevoel krijgen te falen in hun opvoeding. Jammer.

Mooi linkje over betekenisvolle complimenten geven.

mooi stukje. Confronterend ook wel want het herinnert me er weer eens aan hoe kwetsbaar onze kindjes zijn, en hoe het zelfbeeld van je kind nu voor een groot deel al gevormd wordt. Hoe die basis nu gelegd wordt. En dat het verdomde moeilijk is om als ouders te overzien hoe je je kind nu het best alles mee kan geven zodat hij/zij van binnen het kind/de puber/de volwassene wordt die je wilt dat hij wordt.

Uiteindelijk denk ik dat we als ouders onderling niet zoveel verschillen, we willen allemaal een kind wat opgroeit tot gelukkige, verstandige volwassene met een gezonde dosis zelfvertrouwen. De weg er naar toe is alleen wel voor ieder kind en iedere ouder anders. En daarbij komt dan ook nog dat je aandeel als ouders wel blijft maar steeds kleiner wordt. De docent voor de klas, de klasgenootjes, de sportleraar, de vriendjes/vriendinnetjes, de liefdes.

Ik ben all for een methode die voor ieder kind iets positiefs heeft. Ik heb gewoon wel sterk mijn twijfels bij een methode die zichtbaar maakt en die discrimineert tussen kinderen in aantallen. Voor sommige kinderen is dat wellicht nodig omdat die daar goed op varen, dan is dat helemaal prima, maar het zou misschien veel beter gaan op individueel niveau. En ik denk dat dat bij een groot deel van de scholen/juffen al veel gebeurd.

BE,
Ik weet dat er genoeg ouders zijn, die t super doen. Maar waarvan hun kinderen "ongewenst" (nee niet het goede woord, niet het perfecte) gedrag in de klas laten zien. En dat heeft echt niet te maken met jouw onkunde! (Als je wilt haal ik t zo weer weg...)

Verder lees ik dit mee, maar reageer ik maar niet. Ik word dan een beetje te fel op sommige reacties.

Fijn dat je reageert Brighteyes. Ik ben me er het hele topic niet bewust van geweest hoe zoiets overkomt op de ouders van die zogenaamd onopgevoede kinderen. Je zet me in ieder geval aan het denken, dank daarvoor.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 10:18 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Mooi stuk! Inderdaad, betekenisvolle complimenten kunnen heel veel doen.
Dit stuk vind ik trouwens wel een stuk waaruit blijkt dat PBS helemaal niet zo'n geschikt middel is. Hoe betekenisvol zullen de complimenten en beloningen zijn als ze schoolbreed voornamelijk over regels gaan?

Ik heb het eerder in dit topic ergens gezegd. Ik kan me niet voorstellen dat het alleen maar 'bandje geven' is. Alsof je een hond een koekje geeft om hem te trainen. Ook bij BPS zal er gepraat worden met kinderen over het hoe en waarom van de afspraken/regels. Leerkrachten zijn immers geen hondentrainers, maar toch ook pedagogisch onderlegd.

Overigens nog een compliment voor de juf van mijn dochter. Ze is jong, geen idee hoe oud maar ze werkt pas een jaar of 3, dus 25 ofzo?

Maar ze houdt toch maar wel mooi een klas met kleuters in het gareel. Daar zitten ook een aantal flinke stuiterballen tussen en ook de krijgen de kans/mogelijkheid om hun ding te doen en om zich te ontplooien etc. Kudo's want het zweet breekt mij al uit bij een vriendinnetje om te komen spelen

Wat betreft jouw post, BE: ik vind het zo naar om te lezen dat je het zo voelt. Het is in ieder geval van mij uit niet zo bedoeld. Ik denk bovendien (persoonlijke mening) dat het met 2 of 3 zoons toch wel even heel anders is. Sowieso heel anders dan met mijn ene dochter, maar ook zonder dat er meisjes in je gezin zijn. Jongens zijn nu eenmaal drukker, zitten heel anders in elkaar dan meisjes en moeten die ruimte ook hebben. Ik vrees dat daar veel te weinig ruimte voor is in het huidige schoolklimaat. Te weinig mannelijke leerkrachten ook die op een andere manier met ze omgaan.

Ik denk overigens bij 'slecht opgevoede kinderen' niet aan drukke jongetjes of kinderen die moeite hebben met in de klas blijven zitten of de leerkracht uit laten praten. Ik vind dat vooral kind-gedrag, en ik ben ervan overtuigd dat dat echt wel beter wordt.

Hou me ten goede, ik heb het filmpje niet bekeken, wel de brief gelezen en van wat ik er hier zo tussen de regels door van lees kan ik ook niet echt enthousiast worden van zichtbare dingen als armbandjes waar kinderen dan idd over en weer vergelijkingen mee kunnen gaan trekken. Ik word thuis al gek van 'ik was eerst, ik heb meer, ik was beter'-vergelijkingen.

Maar wat dan wel? En daarom ben ik dus ook zo blij met dat linkje van Moonah... Eindelijk iets dat me vertelt wat dan wel ipv wat dan niet.

[ Bericht 19% gewijzigd door BE op 11-02-2014 12:57:03 ]

Ik denk niet dat je de plank misslaat zolang je zoekende bent naar de manier die bij jullie als gezin, als ouders en kinderen, past. Niet iedereen is hetzelfde, ouders niet, kinderen niet, de relatie tussen ouders niet, school niet.

Fijn dat je wat hebt aan het linkje van Moonah. Ik vind het een fijn stuk!

BE

Omdat ik nog plat lig vanwege een operatie, heb ik nog niet gereageerd. Maar nu dan wel even.

Bij ons op school wordt ook zoiets gedaan, met het belonen van positief gedrag. Daar zit een heel idee achter, aan de hand van onderzoeken. Op zich kan ik me er in de grote lijn wel in vinden. De kinderen worden beloond, als groep, als subgroepje en als individu. De opdrachten zijn zó dat elk kind er wel iets van kan behalen. Daar worden de groepjes ook op samengesteld. In het begin leefde het heel erg, toen moesten ze de regels nog leren. Nu staat er eens in de zoveel tijd een andere regel centraal en gaat het veel natuurlijker. Als ouder heb ik geen idee welk kind hoeveel 'fysieke beloningen' heeft verzameld. De kinderen houden het zelf bij. Er zijn ook wat losse belonings- of stickerkaarten in omloop. Prima toch, als dat voor een kind werkt?

Op zich is mijn dochter heel makkelijk, maar zij rent soms ook echt wel door de gang, of zit te kletsen oid. Ik kan me niet voorstellen dat elk kind aan alle 'normen' voldoet. Ook niet als ze die als groep bedenken. Dat heeft niks te maken met opvoeding, maar met kind (mens) zijn. Heel natuurlijk en ik vind het fijn dat mijn dochter niet altijd meteen wordt aangesproken op die keer dat ze zit te kletsen, maar dat ze zelf ontdekt dat ze iets 'fouts' doet (doordat de juf tegen een klasgenootje zegt dat ze zo goed stil zit te luisteren). Je bent zo bezig met belonen van goed gedrag, maar je voorkomt dat je steeds hetzelfde kind moet corrigeren.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 10:33 schreef YPPY het volgende:
(doordat de juf tegen een klasgenootje zegt dat ze zo goed stil zit te luisteren).

"Ik zie dat veel kinderen hun boek al hebben gepakt. Fijn, dan kunnen we zo beginnen."

[ Bericht 100% gewijzigd door Clubsoda op 11-02-2014 14:03:18 ]

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 10:43 schreef Moonah het volgende:

[..]

"Ik zie dat veel kinderen hun boek al hebben gepakt. Fijn, dan kunnen we zo beginnen."

Ja, en dat is dus een betekenisvol compliment, voor zover je het al een compliment kunt noemen. Het is benoemen wat er gebeurt en de natuurlijke consequentie, het goede, er ook van benoemen.

quote:

Op zondag 9 februari 2014 18:04 schreef Moonah het volgende:

[..]

Als je iets nieuws wil aanleren zul je in het begin veel complimenten geven. Als jouw zoon leert fietsen prijs je hem ook de hemel in. Als je kind naar zwemles gaat geef je hem ook tig complimenten als hij voor het eerst met zijn gezicht onder water durft. Als hij eenmaal gewend is en lekker meedraait in het zwemlesgedoe, dan is dat niet meer nodig.
Ik denk dat je dit systeem ook zo moet zien. Het aanleren vergt investering.

En die 4 complimenten tov 1 correctie is een bekend gegeven. Ik meen zelfs gelezen te hebben dat het een verhouding van 1:7 is. Dat de impact van een correctie opgeheven wordt door er 4 (of 7...?) positieve benaderingen tegenover te stellen.

@troel zo werken wij hier ook en bij Roy op school word ook zo gewerkt.

en het is fijn om te zien dat het werkt ook in de klas.

Roy kan door zijn achterstand niet alles even goed begrijpen,en haalt daardoor dingen uit die niet altijd mogen/kunnen. Dat doet hij thuis maar ook op school.

waardoor er thuis en op school best vaak (te) gecorrigeerd/straf moest worden,waardoor het niet echt gezellig werd,en er werd niks bereikt.

het belongings systeem in zijn klasje doen ze met muziek/filmp.
Hoe ze het daar precies doen weet ik niet helemaal zeker.
maar van wat ik lees is dat ze met het openen van de dag zich naar de kinderen richten soms appart per kind soms per groep.
en dan de dag doorgeven.
en dan en als jullie zo gaan snoezelen dan rustig aan niet gillen. Dan kunnen we daarna filmpje kijken of samen muziek luisteren/maken.

of zoals bij Roy die klimt graag overal op.
die mag dan een keer extra met de piano spelen bv als hij niet klimt.

Ook zijn wij thuis en de leidsters op school er kampioen in geworden om Roy positief iets anders te laten doen, hem afleiden.

Wat ik wel slim vind en heel grappig wij doen zoiets thuis ook.
ze hebben te maken met drukke kinderen,en als ze te druk zijn en blijven gaan ze met de kinderen naar de gymzaal en laten ze ze daar uitrennen,roepen,gek doen. Na een kwartier roepen ze de kinderen weer bij zich en gaan ze verder met het dagprogramma,maar wel eerst flink belonen "zo jongens dat hebben jullie goed gedaan is alle extra energie er nu uit? Nou dan gaan we nu verder goed zo!!!"

Wij thuis zetten dan de muziek wat harder aan en laten Roy dansen,we doen ons een spelletje en daarna belonen en verder met de dag.
nu praat ik wel over een groepje kinderen die verstandelijk achterlopen.

[ Bericht 14% gewijzigd door _Bar_ op 11-02-2014 10:56:22 ]

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 09:55 schreef Moonah het volgende:

Mooi linkje over betekenisvolle complimenten geven.

Heel mooi, ik heb daar al eens meer over gehoord. Ik vind het zelf wel moeilijk om toe te passen.

Wat ik wel een beetje vreemd vond was het volgende stukje:

quote:

(..) Een boek van de kinderen waarin alleen positieve boodschappen over elkaar geschreven worden. Zoals Birgit die schrijft over Christian: “Christian heeft me vandaag nog niet geërgerd.”

(cursivering door mij)
Ik lees dat toch negatief als: "Christian ergert mij altijd, maar vandaag heeft hij dat nog niet gedaan (komt vast nog wel)".

Wellicht een wat ongelukkig voorbeeld.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 10:53 schreef Grijs het volgende:

Wat ik wel een beetje vreemd vond was het volgende stukje:

[..]

(cursivering door mij)
Ik lees dat toch negatief als: "Christian ergert mij altijd, maar vandaag heeft hij dat nog niet gedaan (komt vast nog wel)".

Wellicht een wat ongelukkig voorbeeld.

Ja, die was mij ook meteen opgevallen!

Hoe worden de regels eigenlijk gesteld? Bij mijn kinderen op school zijn die positief verwoord, 2 voorbeelden:

"We hebben respect voor elkaar en voor elkaars spullen"
"We hebben respect voor de natuur en breken geen takken of bladeren af"
(waarbij ik bij dat laatste zelf gekozen zou hebben voor "...en laten de bomen en struiken heel")

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 10:54 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ja, die was mij ook meteen opgevallen!

O, ik was al bang dat ik de enige was die dat zo negatief opvat.
Misschien valt het ook op, omdat de rest wel zo positief was. Negatieve dingen worden toch sneller herkent, nu maak ik me er ook schuldig aan om een positief stuk negatief onder de aandacht te brengen. Dat bedoel ik ook met dat ik het lastig vind om het stuk in de praktijk te brengen.

Bij ons hebben ze blijkbaar per maand een regel die uitgelicht wordt en waar dan aandacht aan besteed wordt. Hij wordt aan ons als ouders meegedeeld door middel van de nieuwsbrief. Ze zijn altijd een beetje typisch geformuleerd die regels maar ik merk wel aan mijn oudste dat er blijkbaar wel echt in de klas aandacht aan besteedt wordt, ze vertelt dan thuis ineens eea over die regel en waarom dat zo is enz.

Een greep uit de selectie:
Schoolregel van de maand feb
Alle dingen hebben een doel, kapotmaken is niet cool!

januari: Pesten is nooit goed, Zorg dus dat je aardig doet!

december: Samen spelen, samen delen, elkaar niet vervelen!

november: Rennen doe je op het schoolplein, binnen moet je rustig zijn.

Enzovoorts.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 11:04 schreef Grijs het volgende:

[..]

O, ik was al bang dat ik de enige was die dat zo negatief opvat.
Misschien valt het ook op, omdat de rest wel zo positief was. Negatieve dingen worden toch sneller herkent, nu maak ik me er ook schuldig aan om een positief stuk negatief onder de aandacht te brengen. Dat bedoel ik ook met dat ik het lastig vind om het stuk in de praktijk te brengen.

Het is maar net hoe je het bekijkt, natuurlijk. Kennelijk is haar zelf opgevallen dat haar klasgenoot haar vaak ergert. Dat kun je dus ook op twee manieren opvatten: hij ergert haar (zijn schuld), zij laat zich ergeren (ze kan er zelf iets aan doen om dat te minderen).

Als ze het op de laatste manier bekijkt en zelf aanpakt om zich actief minder te laten ergeren, is het een positief iets en kan dat worden beschreven

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 11:04 schreef Grijs het volgende:

[..]

O, ik was al bang dat ik de enige was die dat zo negatief opvat.
Misschien valt het ook op, omdat de rest wel zo positief was. Negatieve dingen worden toch sneller herkend, nu maak ik me er ook schuldig aan om een positief stuk negatief onder de aandacht te brengen. Dat bedoel ik ook met dat ik het lastig vind om het stuk in de praktijk te brengen.

Dat is dus ook waar die verhouding 1:4 correctie/complimenten mee te maken heeft.
Iets negatiefs heeft meestal veel meer impact dan iets positiefs. Prettig gedrag wordt snel als vanzelfsprekend beschouwd, immers je hebt er geen last van.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 11:14 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Het is maar net hoe je het bekijkt, natuurlijk. Kennelijk is haar zelf opgevallen dat haar klasgenoot haar vaak ergert. Dat kun je dus ook op twee manieren opvatten: hij ergert haar (zijn schuld), zij laat zich ergeren (ze kan er zelf iets aan doen om dat te minderen).

Als ze het op de laatste manier bekijkt en zelf aanpakt om zich actief minder te laten ergeren, is het een positief iets en kan dat worden beschreven

Klopt. Maar voor het betreffende kind (met het ergernisopwekkende gedrag) lijkt het me toch niet echt heel prettig te lezen.
Voor volwassenen is het vaak al moeilijk om zich te realiseren (of durven toe te geven...) dat irritaties ook een oorzaak in jezelf hebben, laat staan voor kinderen.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 11:22 schreef Moonah het volgende:

[..]

Klopt. Maar voor het betreffende kind (met het ergernisopwekkende gedrag) lijkt het me toch niet echt heel prettig te lezen.
Voor volwassenen is het vaak al moeilijk om zich te realiseren (of durven toe te geven...) dat irritaties ook een oorzaak in jezelf hebben, laat staan voor kinderen.

Het voorbeeld is wat ongelukkig gekozen, want het kan natuurlijk zo zijn dat het in de klas, of tussen de twee leerlingen, besproken is.

Maar goed, je hebt gelijk dat het voor kinderen lastiger is.