Hoe emotioneel zijn jullie?

niet, maar ben dan ook een psychopaat

13 jaar en dakloos?

Ik vind een man juist sterk als hij zijn emoties durft te tonen.

Ik kan het sterk onder controle houden.

Ik word verdrietig van topics zoals deze

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:21 schreef Roadtrip het volgende:

[..]

12, een typefout.

En ja lang verhaal. In mijn eentje. De eerste nacht alleen buiten was het enige moment ooit dat ik echt bang was.

Hoe kwam het dat jij op je 12de jaar dakloos was?

Uh bang ben ik wel eens, dat lijkt me eigenlijk wel gezond, dat je een fight or flight reactie krijgt, weet niet wat dat met emotioneel te maken heeft. De laatste keer dat ik gehuild heb (uien snijden niet meegerekend) is wel 20 jaar geleden.

Maar voelen mannen die emoties dan wel gewoon?

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:20 schreef Vogeltje88 het volgende:
Ik vind een man juist sterk als hij zijn emoties durft te tonen.

jeah, niks mannelijkers als in snikken uitbarsten als iemand een nare opmerking maakt.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:23 schreef Zapata het volgende:

[..]

jeah, niks mannelijkers als in snikken uitbarsten als iemand een nare opmerking maakt.

Dat is het andere uiterste van het beeld dat TS in zijn openingspost schetst.

Let's face it, mannen hebben ook gewoon emoties. Angst, verdriet, pijn, onzekerheid, blijheid, etc.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:28 schreef Vogeltje88 het volgende:

[..]

Dat is het andere uiterste van het beeld dat TS in zijn openingspost schetst.

Let's face it, mannen hebben ook gewoon emoties. Angst, verdriet, pijn, onzekerheid, blijheid, etc.

onzin, zodra dat de kop opsteekt gewoon keihard negeren
stoicijns de hele avond met een biertje en een shaggie aan de hoek van de bar zitten.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:19 schreef HSG het volgende:
13 jaar en dakloos?

Klinkt als een TV format.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:19 schreef pr0gressor het volgende:
niet, maar ben dan ook een psychopaat

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:22 schreef Mishu het volgende:
Maar voelen mannen die emoties dan wel gewoon?

ja, ze gaan alleen niet labiel gillen als het ze niet bevalt

13 jaar en dakloos. Uit wat voor paupermilieu kom je dan.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:20 schreef Vogeltje88 het volgende:
Ik vind een man juist sterk als hij zijn emoties durft te tonen.

Steeds vaker zie je ook mannen openbaar huilen, ik persoonlijk word ziek van. Het is onnatuurlijk, als een baby die kan praten of zo. Je bent geneigd het vermoorden.

Er is een verschil tussen emoties hebben en emoties uiten.

Iedereen heeft emoties, wat verschilt is de manier waarop je met ze omgaat. Emoties naar jezelf toe zo negeren dat je ze niet herkent lijkt me niet gezond. Een beetje relativeringsvermogen is echter wel gezond, zodat je niet meegesleurd wordt door je emoties maar er iets mee kunt doen. En dus ook niet te pas en te onpas in janken uitbarst.

Persoonlijk was ik altijd iets te goed in emoties ontkennen, nu doe ik dat minder. Ik denk dat ik afgelopen jaar wel een stuk of 20 keer gehuild heb, maar 80% daarvan deed ik dat alleen. Soms is het goed om even je frustratie kwijt te raken door er simpelweg aan toe te geven. Dat is echter iets wat je zelf doet, alleen. Je moet je emoties uiteraard ook soms eens naar anderen toe kunnen uiten, maar dan is er gewoon rustig met iemand over praten productiever dan in janken uitbarsten.

Ik voel me wel eens kut, maar huil bijna nooit.

Eigenlijk alleen om echt erge dingen.

Als man mag je best huilen als t ergens om gaat. Dus niet omdat die broek die je écht wou er niet meer is, of omdat iemand lelijk tegen je doet.

Ik huil echt nooit, laatste keer is 5 jr geleden en dat had een reden .

Ben wel snel geirriteerd .

Ik ben best emotioneel, maar ik kan slecht tegen dat 'kijk mij nu eens'-emotioneel zijn. Meestal wanneer ik verdrietig of down ben, ben ik dat in m'n eentje, daar hoeft niemand bij te zijn. Mensen faken vaak hun emoties voor aandacht, helaas.

Bij een assessment kwam er bij mij uit:

hij is niet emotioneel maar ook niet zonder gevoel

dat vond ik zelf wel een aardige

Ik huil bijna nooit eigenlijk. Heb mijn emoties verder ook vrij goed onder controle. Het komt niet vaak voor dat anderen in mijn omgeving er wat van merken in ieder geval.

De laatste keer dat ik gehuild heb was toen mijn broer met een kurkenschieter in mijn rug schoot Geen idee hoeveel jaar dat geleden was.

[ Bericht 100% gewijzigd door Catch22- op 04-02-2014 23:42:41 (Toch maar niet) ]

Het verschil tussen mannen en vrouwen op dit gebied is dat het sociaal-emotionele deel van de hersenen sterker ontwikkeld is. (bij de vrouwen). Zo kunnen vrouwen ook andere dingen beter dan mannen. Zo kunnen mannen ook weer dingen beter dan vrouwen. Gelukkig kunnen we elkaar aanvullen.

Uitspraken zoals: 'vrouwen zijn zwakker dan mannen' zijn niet van hoog niveau. Het ligt er namelijk maar net aan in welk perpectief je het bekijkt.

Het is zogenaamd niet stoer voor een man om te huilen. Veel mannen verdringen het om die reden ook. Ik denk dat echte stoere mannen zich daar niks van aantrekken. Heb ik het dan over janken om lucht? Nee!

Ik laat weleens een traantje. Dit doe ik alleen, bij me vriend of vriendinnen. Toon ik dan me zwakheid? nee! Ik leer mezelf er beter door kennen, kan er dingen mee verwerken, accepteren. Je versterkt een relatie als je je openstelt aan de ander daar hoort huilen ook bij, man of vrouw.

Ik ga nu een jaar met me vriend en ik heb hem in totaal 2 keer zien huilen in mijn bijzijn. Soms zit iets op je hart en moet je dat luchten. Mijn vriend is alles behalve een zwakkeling. Niemand die hem kent zou het met mij oneens zijn. Na die 2 uitingen kijk ik absoluut niet anders tegen hem aan. Ik vind het juist bandversterkend. Emotie is onmiskenbaar in een hechte relatie!

Dat gejank op tv de heletijd word ik wel schijtziek van. Mensen willen graag zielig gevonden worden ofzo. Dit gaat natuurlijk het gehele doel voorbij.

[ Bericht 1% gewijzigd door madewithlove op 05-02-2014 01:34:06 ]

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:49 schreef Kola het volgende:
teeds vaker zie je ook mannen openbaar huilen, ik persoonlijk word ziek van. Het is onnatuurlijk, als een baby die kan praten of zo. Je bent geneigd het vermoorden.

Beetje gestoorde gedachte dit.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 22:49 schreef Kola het volgende:

[..]

Steeds vaker zie je ook mannen openbaar huilen, ik persoonlijk word ziek van. Het is onnatuurlijk, als een baby die kan praten of zo. Je bent geneigd het vermoorden.

Het zijn menselijke emoties, ben je ook geneigd het te vermoorden als het lacht? Ja, ik ben ook een emotioneel persoon.

quote:

Op woensdag 5 februari 2014 02:04 schreef LazyDave het volgende:

[..]

Het zijn menselijke emoties, ben je ook geneigd het te vermoorden als het lacht? Ja, ik ben ook een emotioneel persoon.

Betekent niet dat je zo maar in ieders gezicht mag lachen wanneer het jou uitkomt. Onbeleefd.

quote:

Op dinsdag 4 februari 2014 23:27 schreef Roadtrip het volgende:

[..]

Bizar. Mag ik vragen wat je dan bijvoorbeeld bang maakt? Het is eigenlijk echt een emotie die ik niet meer ken.

Je kan er ook helemaal niets mee. Normaal gesproken kan je over problemen praten. Troosten. Naar oplossingen zoeken. Maar huilen is gewoon "kijk mij zwak zijn".

Misschien ben je wel bang voor emoties en 'zwak' voelen. Onbewust natuurlijk dus je zal het stellig tegenspreken.

Tja, hoe emotioneel ben ik? Aan de ene kant nogal, maar toch ook wel rationeel.
Allereerst huil ik niet zonder echte aanleiding en dus zeker niet elke maand ofzo. Een stuk minder vaak. Er moet wel echt iets gebeurd zijn. Als er dan iets gebeurt kan ik me inhouden tot ik alleen ben. Dan ga ik even helemaal los. Lijkt op een soort hyperventileren dan. Snel ademen, misselijk enz. Dat sta ik even toe en ga vervolgens slapen. Als ik weer wakker word, overheerst de rationele kant weer. Ook maak ik niet vaak emotionele opmerkingen. Ik ben me er van bewust dat dat geen zin heeft. Dus ik wacht tot ik rustig ben en kijk dan nog eens eerlijk naar de situatie.