Mijn beste vrienden terugwinnen

Dag Fokleden,

Ik denk ik zet het hier maar eens op, want ik zie op het gegeven moment geen andere optie om tips te krijgen

Ik heb sinds de zomervakantie een probleem met mijn vrienden. Ze hadden tot voor kort nooit een probleem met mij gehad. Het zit namelijk zo. Iets heeft het tijdens de afgelopen zomervakantie in mijn kop gekregen dat ik mijn vrienden niet meer kan vertrouwen, echt totaal niet meer. Ik ben heel erg wantrouwig. Eigenlijk tegen iedereen maar bij mijn vrienden het meeste omdat deze mij het meest dierbaar zijn en ik ze absoluut niet wil verliezen. Ik heb constant het gevoel gehad dat ze mij niet mogen, ookal hebben ze dat mij al 1000x gezegd. Ik heb telkens het gevoel dat ze beiden (mijn 2 beste vrienden dus, laten we nu maar zeggen J en T) iets achter zich houden en ik krijg dit serieus niet uit mijn kop.

Ik ben hierdoor ook een controlefreak geworden. Ik hield ze (vooral T, dit komt omdat hij niet snel zegt wat hij van iets vind) constant in de gaten. Voorbeelden zijn:
- Laatste keer online op whatsapp constant te checken
- Ervoor zorgen dat ze zo min mogelijk alleen bij elkaar zijn, zonder mij erbij dus
- Ik ben zelfs een keer langs hun huis op een zaterdagavond gereden om te kijken of ze niet samen iets aan het doen waren, zonder mij
- Vragen aan het zusje van T (een goede bekende en vertrouweling overigens) of ze iets zonder mij gedaan hebben.
Hierdoor ben ik de afgelopen tijd niet mezelf geweest. De angsten drijven mijn acties, ookal weet ik dat het compleet absurd is wat ik doe.

Het ging de laatste tijd steeds beter. Ik heb een tijdje antidepressiva geslikt en ben nu bezig met acupunctuur. De acupunctuur helpt me echt van mijn angsten af te komen en ik denk dat ik dicht bij de oorzaak zit.

Alleen nu is er afgelopen weekend iets gebeurt. Ze zijn uiteindelijk zonder dat ze mij het gevraagd hebben iets samen gaan doen. Sterker nog, ik had gevraagd of we met zn 3en iets konden doen en ze logen erover dat ze beiden geen tijd hadden. Hier was ik dus heel toevallig (dit keer geen controle-acties) achter gekomen.

Ik heb T gevraagd waarom ze dat deden en na herhaaldelijk liegen gaf toch een het toe. Hier was ik best verdrietig en boos om, zeker omdat hetgene wat ik al maanden lang heb geprobeerd te voorkomen (door mezelf te veranderen, door er 100% van mn vrije tijd er mee zitten) toch gebeurt is. Hij kwam daarmee als tegenargument dat hij er achter is gekomen dat ik het aan zijn zusje heb gevraagd of ze iets zonder mij uitspookten. Toen ontstond er ruzie.

Ik heb daarbuiten ook nog eens J min of meer slecht behandeld, zonder dat ik dat 100% doorhad. Hier kwam hij op diezelfde dag mee. Dit is weer een compleet ander verhaal, maar het komt erop neer dat hij niet de sterkste is op het gebied van weerstand en ballen hebben om voor zichzelf op te komen, en daar heb ik min of meer misbruik van gemaakt.

Dit komt erop neer dat ze beiden niet meer met mij willen spreken, of toch voor een tijdje. Ze zeggen dat ik hun vertrouwen heb beschaamt. Als men het zo bekijkt is dat ook wel zo, mijn acties zijn niet verantwoord en ook niet meer omkeerbaar, maar ik heb ze nooit uit kwade zin gedaan. Ik ben juist 7 maanden bezig geweest met mezelf te worstelen om het ongedaan te maken, maar in het totaal heeft het niks meer uitgemaakt.

Mijn vraag is aan jullie wat ik hier nu mee moet doen. Ik heb morgen (woensdag dus) een gesprek met J. Hij heeft mij geappt dat ik de eerste persoon ben waar hij al heel lang een probleem mee heeft. Donderdag viert T zijn verjaardag en kom ik er heel even heen, maar ze hebben gezegd dat ze daarna het even rustig willen houden.

In ieder geval bedankt als je dit helemaal gelezen hebt . Als er nog onduidelijkheden zijn dan vermeld die aub. Ik wacht op een reactie

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 16:59 schreef datismijnmening het volgende:
Maar ik snap de aanleiding niet echt, jij bent zomaar paranoide geworden ??

Ik zou het zelf ook niet weten. Ik heb verschillende theorieën bedacht waarom dit zou kunnen. Deze ging ik dan testen en vervolgens klopte deze dan niet. Ik heb de laatste tijd wel iets kloppend kunnen worden. Ik heb sinds de basisschool verschillende vrienden(groepen) gehad die mij na een tijdje het gewoon lieten afweten. Dit wou ik ook zelf niet weer krijgen bij deze vrienden. Ze hebben af en toe eens wat gedaan wat voor mij niet echt door de beugel kan, en dat komt hierdoor nu harder aan als normaal, vandaar.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 17:02 schreef CherryOnTop het volgende:

[..]

Volgens mij snapt ie dat juist wel, hij zegt immers dat hij zelf ook weet dat het absurd is wat hij doet.

Ja ik snap dit ook. Het is echt belachelijk ik weet het zelf, maar ik heb gewoon altijd het gevoel gehad dat als ik de controle verlies we binnen de kortste keren niet meer vrienden zijn, alsof onze vriendschap altijd aan een dun touwtje hing, wat eigenlijk ook niet waar was, maar dit kon ik helaas niet beseffen.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 17:03 schreef Tocadisco het volgende:
Wisten je vrienden ook al van tevoren van je angsten (en je behandeling daarvoor)?

Ja dit wisten ze, en ze hadden er ook begrip voor

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 17:16 schreef oLexie het volgende:
Hier heb je een reactie.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Nee ik gebruik geen drugs buiten af en toe en wietje, en drank natuurlijk . Mijn familie herkent dit gedrag totaal niet, van beide kanten niet

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 17:32 schreef imikethat het volgende:
Waarom ga je ze dan ondervragen over het afspreken zonder jou? Je hebt hier geen recht toe logisch dat ze boos worden.

Nou ik zou het nooit erg gevonden hebben dat ze iets zonder mij willen doen, tuurlijk niet. Ik heb alleen de angst dat ze iets achter mij gaan doen, wat dus uiteindelijk ook gebeurt is. Uiteindelijk moest het ook wel gebeuren denk ik persoonlijk, aangezien de reden waarom ze dat deden was omdat ze me niet wouden kwetsen en ze dachten dat ze gezeik zouden krijgen.

Ik heb ze ook gezegd dat ik het niet erg vond dat ze ook eens alleen met zn tweeën wouden doen, al is dat achteraf wel makkelijk gezegd.

Maargoed, ik zou niet weten hoe dit nu moet aflopen. Ik heb mijn acties gedaan, en deze zijn onomkeerbaar, maar ik heb ze nooit gedaan met kwade zin. Hoe kan ik het beste te werk gaan denken jullie?

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 17:46 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
Ik denk dat ze wel klaar zijn met het gezeik van jou. Lijkt me logisch. Beter laat je ze allebei een beetje los en focus op andere dingen. Ga sporten of zoek een hobby met andere sociale contacten en haal dan later de banden met je twee vrienden weer wat aan. En beheers je controledrang, desnoods met professionele hulp.

Professionele hulp kies ik liever niet voor, aangezien ik geen stempel op me geplakt wil hebben van *zo ziek ben je in je hoofd*, en hier staan mijn huisarts en mijn ouders achter.

Ik denk dat je overigens wel gelijk hebt. Tijd heelt alles uiteindelijk. Ze zien me nog steeds een kans in me, maar het heeft tijd nodig.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 18:48 schreef F1978 het volgende:

[..]

Oke... dus je ouders en je huisarts vinden je gedrag naar anderen toe acceptabel ofzo, of zit het anders ??

Nee, ze willen er mij echt mee helpen. Ze willen alleen niet dat ik een psycholoog op zoek. Liever een pilletje dan een diagnose voor depressie of een stoornis zou ik zeggen

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 19:09 schreef CherryOnTop het volgende:

[..]

Oh, ik dacht dat je al professionele hulp gezocht had. En nee, niet liever een pilletje want op de lange termijn is het vele malen beter als je het onderliggende probleem oplost in plaats van het verdrukt.

Daar zit wel een kern van waarheid in. Misschien dat ik dat later dan ook eens moet overwegen. Mijn huisarts zei vooral dat iedereen wel eens een dipje heeft en tegenwoordig het te makkelijk is om een stempel op je te krijgen door middel van een psycholoog, waar ik dus absoluut geen fan van ben

Bedankt in ieder geval al voor de reacties, nu hoor het eens van iemand anders!

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 19:15 schreef CherryOnTop het volgende:

[..]

Mensen stiekem controleren, tot bij hun thuis aan toe, dat is toch geen "dipje".... En je zegt dat angsten je acties drijven. Waar komen die vandaan?

Nee je kan het niet als een dipje zien maar door deze gevoelens voel ik me echt down, vandaar dat pillen er bij van pas kwamen.

En ik zoals ik al zei ik geloof dat ze van het verleden afkomen. De maat zit voor mij snel vol als me vrienden iets doen wat niet door de beugel kan, maar wel gewoon makkelijk te vergeven is.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 19:26 schreef F1978 het volgende:

[..]

Mits het mogelijk is dat ze je ermee helpen en dat het zich oplost op termijn, want het echte hulp gaat het natuurlijk wel een stuk sneller dat je ervan afkomt.
En pilletjes zou ik alleen doen als je die door de professionele hulp wordt toegewezen, maar het zou het mooiste zijn als je er wel snel vanaf komt, want op deze manier doorgaan schiet echt niet op en dan zeggen ze echt op een dag in de toekomst dat ze je niet meer willen kennen en dan voorgoed.

Nee inderdaad, het gaat me er echt om dat deze angsten van mij weg gaan, en misschien als ze me ooit weer ene tweede kans geven dat het me dan helpt om ze echt te kunnen vertrouwen.

In ieder geval bedankt voor deze reacties! Het is echt om even te horen hoe iemand objectief naar deze situatie kan kijken, hoe lullig de uitkomst ook kan zijn.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 19:42 schreef F1978 het volgende:

[..]

Tja, overigens is een vrouw op mijn werk ook aan bepaalde pillen gegaan, dezelfde als die haar vader gebruikt en die had allerlei angsten, maar die is er dus gewoon vanaf gekomen van die angsten, omdat die pillen ervoor zorgden dat ze een gevoel ervan kreeg dat niks haar interesseerde, dus ze werd er meer ontspannen van zeg maar.
Ze durfde weer overal naar toe zonder angst te hebben ervoor van tevoren.
Enige nadeel was wel dat ze vertelde dat de zin in seks wel afnam daardoor ook, was een bijeffect.
Dus ik zou in elk geval zonder pillen wel proberen er vanaf te komen in jouw geval.

Ik ben er uiteindelijk mee gestopt omdat ze voor mij geen effect gaven. Sterker nog, ze sloopten mij eerder. Ik had een stuk minder energie en had constant last van draaierigheid. Acupunctuur, waar ik nu mee bezig ben, helpt ook voor een groot deel en geeft me juist meer energie en zin in dingen

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:28 schreef F1978 het volgende:

[..]

Tja, terwijl je zou denken bij zoiets, helpt dat nou echt .... maar wel mooi dat het voor jou werkt... sterkte verder

Thanks man en ja ik was er ook eerst sceptisch over, maar zelfs na de eerste behandeling voelde ik al een "boost" en na meerdere merkte ik wel dat het wel een langdurig positief effect geeft

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 20:45 schreef F1978 het volgende:

[..]

Goed dat te horen, ik hoop dat je volledig geneest van die angsten, want dit soort angsten verdien jij niet te hebben, je verdiend beter.

Thanks man ik ga er zeker aan werken

quote:

Op woensdag 29 januari 2014 11:31 schreef Joetjah het volgende:
Praten met een psycholoog is nooit een verkeerd idee. Het idee is dat deze professionals helpen vanaf het punt dat je bepaald gedrag vertoont of gevoelens/emoties hebt dusverre dat ze je storen in je dagelijks leven. Dit verhaal is er een van.

Psychologen zullen ook proberen het 'stempel-drukken' te vermijden. Het interesseert hun niet wat voor naam het heeft. Ze proberen alleen samen met jou de oorzaak te vinden en je te helpen met stappen nemen die je problemen kunnen oplossen.

Overigens krijg je inderdaad een stempel opgedrukt na je 1e gesprek ivm administratie. In dit geval zou het bijvoorbeeld een 'angststoornis' kunnen zijn of iets dergelijks. Maar daar zijn weer duizenden technieken en stappenplannen voor, een stempel wordt niet gebruikt, je krijgt persoonlijke begeleiding.

Bovenstaande ter informatie omdat mensen zich nog wel eens vergissen in wat er gedaan wordt in professionele hulp...

Ik heb donderdag een gesprek met de huisarts dus dit ga ik met hem bespreken ja. De acupunctuurdame adviseert mij ook hetzelfde:)

quote:

Op woensdag 29 januari 2014 12:46 schreef Zippow het volgende:
Ik heb zelf in deze positie gezeten, maar dan in de positie van je vrienden. Ik had twee beste vriendinnen waarvan ik met een op een gegeven moment vaak op stap ging, de ander had een hekel aan stappen en bovendien een vaste vriend dus niets te zoeken (haar woorden) in het uitgaansleven. Desondanks meerdere keren ruzie gehad omdat ze vond dat wij haar buitensloten, ondanks dat we haar allebei vaak mee vroegen om op stap te gaan maar daar had ze dan 'geen zin in'. Hele andere situatie, maar ik snap wel hoe het op een gegeven moment is gekomen want wij gingen ook 'stiekem' afspreken, alleen om ruzie te voorkomen. Wat jij moet doen is niet zo obsessief veel met je vrienden bezig zijn... Ik snap dat je om ze geeft en ze niet kwijt wil, maar je krijgt sowieso nieuwe vrienden en laat deze maar gewoon even met rust.

Hier heb je gelijk in. Ik heb gister een goed gesprek gehad met J met wat ik hem aangedaan heb. Hij vergeeft het mij opzich wel maar hij gaat nu zich vooral achterover leunen en het initiatief van mijn kant laten komen.

quote:

Op woensdag 29 januari 2014 18:16 schreef Jiang153 het volgende:
He? Wat een stalker ben jij zeg.

Hoezo wil je altijd iets met hun doen eigenlijk? Lijkt mij niet dat dit je enige vrienden zijn?.....of wel?

Ik heb meerdere vrienden maar mijn voorkeur gaat altijd uit naar deze 2 aangezien zij de enige zijn waarvoor ik mij kwetsbaar opgesteld heb zeg maar