"Relatie" voorbij, wil dit van me af schrijven (lang verhaal alert!)

Een week geleden heeft de shit echt de ventilator geraakt, na een wekenlange periode van gezeik en ruzie met een meid waar ik sinds juli wat mee had. Dit lijkt misschien weer zo'n 13 in een dozijn-verhaal, helaas zit de waarheid een behoorlijk stuk gecompliceerder in elkaar.

Het begon allemaal in het najaar van 2012. Één van mijn beste vrienden had toen een vriendin waar ik best goed mee op kon schieten. Toen ik haar net een beetje leerde kennen zei ze ooit op een verjaardag dat mijn kledingsmaak eigenlijk om te huilen was. Dat kan best kloppen, want ik kocht mijn kleren altijd zelf en had eigenlijk nooit input gehad van een vrouw met een beetje gevoel voor stijl Dus we hadden afgesproken om een keer samen te gaan shoppen. Ik was weer een nieuwe garderobe rijker, en heb een hele gezellige dag met haar gehad. In de maanden daarna ben ik nog een aantal keer met haar kleren wezen kopen, gewoon omdat ik shoppen leuk vind (no homo) maar vooral omdat ik graag met haar op stap was. (je voelt 'm al aankomen waarschijnlijk)

Even een kleine stap vooruit, juni/juli 2013. Ik zal haar vanaf nu S. noemen. S en ik waren inmiddels hele goede vrienden geworden en trokken veel met elkaar op. Nu is het zo dat de relatie tussen S en haar vriend inmiddels behoorlijke scheuren aan het vertonen was. Ik was een beetje haar uitlaatklep geworden, ze vertrouwde me volledig en ik bood altijd een luisterend oor als ze weer ruzie hadden gehad. Op een avond toen we met elkaar aan het whatsappen waren heeft ze toegegeven dat ze behoorlijk veel gevoelens voor me had gekregen, en ik kon niet anders dan toegeven dat ik ook stapelgek op haar was. Uiteindelijk bleek ik de doorslaggevende factor geweest te zijn dat ze het een week later met hem uitgemaakt heeft. Ze heeft haar spullen gepakt en is weer bij haar ouders ingetrokken.

Ondanks het feit dat we allebei min of meer "afgesproken" hadden om niet gelijk met elkaar verder te gaan (ze wilde niet gelijk weer een andere relatie beginnen) kwam daar in de praktijk weinig van terecht. De week nadat het uit was, was haar familie 2 weken op vakantie, waardoor ze dus elke avond alleen zou slapen. Dat vond ze doodeng dus ik werd opgetrommeld om haar 's nachts gezelschap te houden. Ze is in die paar weken nog een paar keer langsgegaan bij haar ex, om wat spullen te pakken en omdat hij wilde praten of het misschien nog goed kon komen tussen hun. Hij wist toen nog niet wat er tussen ons speelde. Ik zag er verder geen kwaad in dat ze naar hem toe ging, wat achteraf behoorlijk naïef bleek te zijn.

Ik hoorde een paar weken later van haar beste vriendin -waar ik ook heel goed contact mee had- dat ze al die keren dat ze bij hem langs was geweest, seks hadden gehad. Terwijl wij ook seks met elkaar hadden Ik ben toen behoorlijk kwaad geworden en toen ik haar zei dat het zo voor mij ook niet verder hoefde schrok ze daar behoorlijk van en heeft ze me plechtig beloofd dat het niet meer zou gebeuren.

Even tussendoor, want ik hoor jullie denken; "TS is een achterbakse klootzak dat hij er vandoor gaat met de ex van een van zijn vrienden." Klopt, zit een kern van waarheid in, maar wat ik nog niet verteld heb is dat hij haar tijdens heel hun relatie als vuil heeft behandeld. Ik heb verhalen gehoord dat ze geslagen in toen hij onder invloed was van alcohol, ze werd minimaal een paar keer per week voor kankerhoer uitgemaakt en zijn wil was wet. In mijn ogen verdiende hij het om eens goed op zijn nummer gezet te worden. Ik heb haar ook meerdere keren gevraagd waarom ze niet veel eerder bij hem weg is gegaan, maar toen vertelde ze me dat ze letterlijk bang voor hem was en dat ze niet wist hoe hij zou reageren als ze dat deed.

Afijn, weer een paar weken verder. Ex-vriend was er inmiddels achter gekomen wat er tussen S en mij speelde omdat hij ingelogd had op haar facebook terwijl wij op messenger met elkaar aan het kletsen waren. Het waren geen kinky gesprekken, maar voor hem vielen alle puzzelstukken nu wel samen omdat hij al wel heel lang het vermoeden had wat er tussen S en mij gaande was, maar het nooit heeft kunnen bewijzen. (S heeft het ook altijd ontkend als hij er naar vroeg, en dat was vaak, heel vaak) Uiteraard voelde hij zich door ons beiden behoorlijk belazerd, ook al is ze technisch gezien niet vreemdgegaan.

Een groot nadeel is wel dat we in dezelfde vriendengroep zitten. De eerste keer nadat alles uit was gekomen waren we naar een feest in de buurt gegaan en ik kwam later. Die gozer was er al en hij had al tegen S gezegd dat hij het wel even op ging lossen met me. Hij en ik waren blijkbaar de enigen die wisten wat er ging gebeuren, want zodra hij op me af kwam stormen toen ik aan kwam lopen had niemand van de groep enig idee wat er aan de hand was. Na een korte maar hevige vechtpartij is hij er kwaad vandoor gegaan en ik ben nog op dat feest gebleven, ik had immers het een en ander uit te leggen.

Fuck, ik ben pas halverwege mijn verhaal ofzo Ik ga proberen er een beetje tempo in te gooien.
Oktober 2013, ik begon me steeds meer te ergeren aan het feit dat ze nog zo vaak contact met haar ex had. Ik bedoel, als je zo verliefd bent op me, dan kan je toch ook wel afstand van hem doen? Die irritatie werd alleen maar erger omdat als zij bij hem op bezoek was ik helemaal niks van haar hoorde omdat hij door het lint zou gaan als hij erachter kwam dat ze met mij zat te whatsappen, maar als ik bij haar was zat haar telefoon aan haar hand vergroeid en zat ze continue met hem te chatten.

November. Ze bleek zwanger te zijn. Dat nieuws sloeg best wel hard in. Helemaal omdat ik rond die tijd steeds meer begon te twijfelen of ik echt nog wel zo graag met haar door wilde gaan, we kregen namelijk steeds meer wederzijdse irritaties en ruzie. Maar ja, geen condoom gebruiken en de pil af en toe 4 dagen niet slikken vergroot de kans op zwangerschap blijkbaar aanzienlijk (understatement)
Even voor de beeldvorming: zij is 21, ik ben 24 en we wonen allebei nog thuis. Dat maakt het er ook niet makkelijker op.

Voor haar was het in de eerste instantie een makkelijke keuze: weg laten halen. Ze wilde nog veel dingen doen, reizen en uitgaan, en een baby past niet echt in dat beeld. Ik ben geen tegenstander van abortus, maar om het weg te halen om deze redenen ging voor mij echt te ver. Ik heb haar gaandeweg weten te overtuigen dat we er samen wel uit zouden komen, als ze maar het contact met haar ex verbrak, want ik vertrouwde het nog steeds niet als ze bij elkaar waren. Later begreep ik waarom. Ik kreeg toen ik aan het werk was een ellenlang bericht waarin stond dat ze een week nadat wij met elkaar naar bed waren geweest, ook weer seks met hem had gehad en hoeveel spijt ze daar wel niet van had. Lang verhaal kort, ze had dus geen idee wie de vader kon zijn Toen draaide mijn mening 180 graden en heb ik haar gezegd dat ze het weg kon laten halen en dat ik niks meer met haar te maken wilde hebben.

Ze heeft lang op me in moeten praten om me van mening te laten veranderen, en ik heb het haar vergeven omdat ze beloofde dat het niet meer zou gebeuren (naïef, dat was al de 2e keer dat ze dat beloofde) Ze was er inmiddels van overtuigd dat het tussen ons helemaal goed zou komen, dat we weer naar elkaar zouden groeien, samen zouden gaan wonen en samen een kindje opvoeden, maar dat beeld zag ik steeds meer vervagen. Ik vertrouwde haar gewoon niet meer. Ze loog aan de lopende band tegen haar ex over het feit dat ze nog contact had met mij, aangezien ze tegen hem zei dat dat niet zo was. Hoe groot was de kans dat ze ook glashard tegen mij aan het liegen was? Het feit dat ik haar niet meer vertrouwde uitte zich in het feit dat ik steeds afstandelijker tegen haar was en we daarom vrijwel dagelijks ruzie hadden.

Ook voornamelijk vanwege de opmerking in mijn achterhoofd die ze ooit maakte, ze zei dat ze waarschijnlijk allang terug bij haar ex zou zijn geweest als ze niet zwanger van mij was (het bleek achteraf toch van mij te zijn). Ze had blijkbaar nog steeds gevoelens voor hem. Twee weken geleden heb ik de knoop doorgehakt. Aangezien we allebei nog thuis wonen, en ik het niet zag zitten om een kind vanaf dag 1 al gescheiden op te voeden heb ik haar aangeraden om toch een afspraak te maken bij de kliniek. Ik had het liever heel anders gezien, maar ik nam het haar heel erg kwalijk dat ze geen afstand kon doen van haar ex, en hij niet van haar.

We hebben nog één keer afgesproken met elkaar, toen heeft ze verteld dat ze een afspraak had gemaakt, maar ze wilde me niet vertellen wanneer het zou gaan gebeuren. Dat vond ik vrij gek, maar ze wilde het zelf doen en niet dat iemand zich er mee ging bemoeien of iets dergelijks. We hadden daarna nog een paar dagen contact met elkaar, ik heb haar nog een bericht gestuurd waarin ik betreur dat het allemaal zo gelopen is, maar dat ze kansen genoeg heeft gehad om het te veranderen, wat niet gebeurde. dat was meer dan een week geleden, en ze heeft nooit meer gereageerd. Voor mij was het ook wel klaar en ik heb daarna ook geen contact meer met haar gezocht.

Inmiddels stroomt mijn Facebook wall vol met foto's van haar en haar ex, zoals het er nu naar uit ziet zijn ze binnenkort weer samen. Ik heb nog wel het gevoel dat ik de juiste beslissing heb gemaakt, maar ik mis haar ontzettend, en het is behoorlijk pijnlijk om te zien dat ze weer terug bij haar ex is. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ik verantwoordelijk ben voor een abortus, dat zit me ook absoluut niet lekker.

Ik ben met dit belachelijk lange verhaal overigens niet echt op zoek naar advies, ik kan het toch niet meer terug draaien. Maar het voelt wel goed om dit even van me af te schrijven

TL;DR: jammer maar helaas, ik schrijf nu eenmaal enorm langdradig

quote:

Op maandag 20 januari 2014 22:22 schreef Gregor1994 het volgende:
Ulgh, gawd. Jezus zeg, gelukkig ben je van haar af, ze kwijlde al zolang over haar ex. Daarnaast vraag ik me af of die ex van haar wel echt zo slecht was, het is een geval van horen zeggen. Dat je iets hoort betekent niet pertinent dat het waar is, besef dat.

Ik heb de berichten gelezen die hij aan haar stuurde, daar lusten de honden geen brood van. En die blauwe plekken op haar lichaam kwamen er niet omdat ze 4x per week tegen een deur aan was gelopen.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 22:23 schreef flipsen het volgende:

[..]

Op welk kamp?

Geen

quote:

Op maandag 20 januari 2014 22:34 schreef bijdehand het volgende:
Klinkt als een uiterst goede relatie en een meisje waar je echt op kan vertrouwen. En TS is iemand die geen misbruik van zich laat maken.

Bijdehand

quote:

Op maandag 20 januari 2014 22:30 schreef arachide. het volgende:
Hoe weet je zo zeker dat ze van jou zwanger was?

Geloof dat er 7 dagen tussen zat bij mij en hem, ze is eerder naar de kliniek geweest, en daar konden ze het tot op de dag terugrekenen blijkbaar. Maar je hebt gelijk, ik weet het niet 100% zeker.

Ik heb geen DNA-test gedaan. Dat wilde ik pas laten doen als we beiden hadden besloten het te houden. Die dingen kosten een hoop geld Maar zo ver is het dus niet eens gekomen.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 23:52 schreef Oognip het volgende:
Denk je serieus dat ze die abortus heeft doorgezet?

Ze wilde er absoluut niet alleen voor staan. Het was of samen, of niet. En haar ex heeft gezegd dat hij het contact met haar zou verbreken als ze het zou houden. Aangezien dat niet is gebeurd, kan ik er wel van uit gaan dat het weg is. Maar ook in dit geval heb ik geen 100% zekerheid

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 09:29 schreef snakelady het volgende:
Weet je zeker dat ze wel zwanger was, heb je een zwangerschapstest gezien?

Maar wees blij dat je van haar af bent, met haar zou je nooit een leuke, stabiele en gezonde relatie hebben, je hebt met haar in die paar maanden meer drama gehad dan de meeste die al jaren in een relatie zitten.

Ik heb nooit een test gezien, die heeft ze gedaan toen ik aan het werk was. Een paar weken erna is ze naar de kliniek geweest (niet met de intentie om het weg te halen) en daar is wel een echo gemaakt. Maar een foto daar van heb ik ook nooit gezien. Dit verhaal begint hoe langer ik er over nadenk, steeds meer te rammelen.