Mijn geest heeft het opgegeven.

Hallo,

Ik ben Beaver. Voordat je me gaat uitlachen heb ik liever wel dat je even leest.

Ik heb een groot probleem. Het lijkt alsof ik de wil om te overleven heb opgegeven. Dat betekent dus dat ik ziek ben. Ik kan gewoon niet meer bewegen, gevangen in een spinnenweb. Ik kies elke keer voor de makkelijke oplossing. Vermijden. Ik twijfel bij elke onderneming die ik moet doen. Ik durf mijn laptop niet open te klappen. Ik durf niet af te wassen. Ik wil het wel, maar ik kan het niet. Ik durf geen films te kijken. Alles wat ik volgde volg ik niet meer. Het nieuws vind ik zelfs eng. Zelfs van dit topic krijg ik nog spijt. Mijn sociaal leven en mijn werk/school leidt eronder.Het liefst kruip ik in mijn schelp. En dit heb ik eerder meegemaakt toen ik dacht dat ik dood ging.

Alles lijkt een strijd te zijn. Psychologie, Muziek, Goed/slecht, Haat/liefde, geloof, rassen. Ik moet er constant aan denken en het maakt me kapot. Het lijkt ook telkens of ik een kant moet kiezen of een keuze moet maken. Wat ik ook doe, het lijkt alsof ik het altijd verkeerd doe. Ik leef in het verleden. Heel veel dingen betrek ik op mezelf. Ik heb het gevoel dat mensen me kennen. Ik begin zelfs te twijfelen aan de oprechtheid van mijn naasten. Ik stoot alles en iedereen van me af. Ik heb alleen maar gedachtes, en kan niet meer tot rust komen. Alsof ik gewoon niet meer helder kan nadenken. De tijd vliegt en ik doe er niks mee. ik weet gewoon niet meer wat serieus is of niet als mensen iets zeggen. Of ze liegen of niet. De ene dag vertrouw ik mensen nog, de volgende dag niet meer. Ik vat alles ook heel zwaar en verkeerd op. Er is ook niemand die me serieus neemt. Niemand die me helpt. Iedereen wordt telkens boos. Het is gewoon niet eerlijk.

Ik denk wel dat ik een probleem heb.