Ik heb mijn hele leven al iets raars. Iets heel raars waar op het internet niets over te vinden is. Het lijkt vrij simpel, maar ik heb het er steeds moeilijker mee. Ik heb dit nooit iemand vertelt maar als ik het ooit ga doen denk ik dat ik wel kan janken. Oftewel: ik heb het er moeilijk mee dus het gaat hier niet om een of ander flauw probleem.
Het gaat over lachen. Ik kan het zelf niet echt, glimlachen wel. Hardop lachen heel zelden. Bij vrienden soms... Maar echt hard lachen, met tranen of buikpijn? Van mijn leven niet, nooit gebeurd.
Nu wil het zo zijn dat ik sinds mijn 8e levensjaar ofzo (ben nu 23) me heel ongemakkelijk voel als anderen om mij heen zo hard lachen. Een dubbel gevoel:
Het ene gevoel geeft mij sexuele opwinding. Ja, zelfs toen ik 8 was al toen ik nog niet eens wist wat het was. Tegenwoordig gaan sexuele fantasieën vaak over vrouwen die niet ophouden met lachen. Als iemand om mij heen de slappe lach heeft wil deze kant van mij dat het zo lang mogelijk door gaat.
Maar het andere gevoel wil dat diegene onmiddellijk stopt. Het voelt denk ik het meest als sterke jaloezie omdat ik het zelf niet kan ervaren. Misschien is het dat niet alleen, ik weet het niet. Ik wordt er ook extreem zenuwachtig, depressief en ongmakkelijk van. Als iemand al zegt "ik heb mij kapot gelachen" ga ik me al ongemakkelijk tot verdrietig voelen. Het kan mijn hele dag of avond verpesten, ik klap namelijk dicht na zo'n situatie. Ook dit is al sinds mijn 8e levensjaar.
Tja, wat moet ik eigenlijk doen? Ik weet niet echt wat ik hiermee moet. Ik ben nu het huis uit dus kan er misschien wat mee doen zonder vragen van mijn ouders te krijgen.
Wat?quote:Op donderdag 16 januari 2014 18:32 schreef DoctorandusA het volgende:
Tegenwoordig gaan sexuele fantasieën vaak over vrouwen die niet ophouden met lachen
Behalve dat seks-stukje, dat is wel bijzonder
Een man kan niet lachen?quote:
Waarom ben je zo bang voor hun mening?quote:
Heeft iemand nog echte tips? Het lijkt me duidelijk waarom ik niet langs een psychiater durf te gaan. Aan een psycholoog of huisarts vertel ik het sowieso niet. Beroep of niet, het zijn sowieso mensen die er een mening over (kunnen) hebben.
Geen idee, ik durf het gewoon eventueel alleen aan een psychiater te vertellen, niemand anders.quote:
[..]
Waarom ben je zo bang voor hun mening?
En natuurlijk ook om je lach-obsessie te begrijpen. Ik neem aan dat je al op wikipedia enzo hebt gekeken?
Als je helemaal verlamd bent nietquote:Op donderdag 16 januari 2014 21:13 schreef Jaimy_Luca het volgende:
Iedereen kan lachen. Degenen die dat niet doen willen het niet.
Altijd, nooit en iedereen bestaan niet.quote:
Iedereen kan lachen. Degenen die dat niet doen willen het niet.
Het gaat niet om uitgelachen worden. En is het een fobie? Geen idee... Misschien een klein beetje.quote:
Iedereen kan lachen. Degenen die dat niet doen willen het niet.
OT: wel eens komedische FAIL filmpjes op YouTube gekeken? Tussen die miljarden slechte opnames is er altijd wel één pareltje te vinden.
Dit lijkt me meer iets voor een psycholoog ipv een psychiater. Ga eens langs bij je huisarts en vertel hem/haar het probleem. Ook deze zal 'constateren' dat het een 'probleem tussen de oren' is (en niets lichamelijks). Met een psycholoog kun je hierover praten, samen een oplossing zoeken, doelen stellen en stappen daartoe zetten.quote:
Is dit iets voor de psychiater, weet diegene überhaupt wat hij/zij ermee moet (niets op internet) of moet ik het maar met rust laten en ermee leven? Ik stel deze vragen maar even omdat hier nog geen enkele reactie in staat waar ik wat aan heb (niet zo raar overigens want tja, dit is niet het huis-thuis-en keuken probleem).
Psychologen hebben zelden een mening, ze zullen je zelden vertellen wat je moet doen. Eerder helpen met de stappen te zetten die jullie samen hebben besproken.
Dat zou ik in ieder geval doen in dit geval
Succes!Dankjewel, ik heb het nog nooit zo bekeken.quote:
[..]
Dit lijkt me meer iets voor een psycholoog ipv een psychiater. Ga eens langs bij je huisarts en vertel hem/haar het probleem. Ook deze zal 'constateren' dat het een 'probleem tussen de oren' is (en niets lichamelijks). Met een psycholoog kun je hierover praten, samen een oplossing zoeken, doelen stellen en stappen daartoe zetten.
Psychologen hebben zelden een mening, ze zullen je zelden vertellen wat je moet doen. Eerder helpen met de stappen te zetten die jullie samen hebben besproken.
Dat zou ik in ieder geval doen in dit geval
Misschien is het inderdaad geen psychiatrisch probleem maar wordt ik gewoon te snel jaloers. Jaloezie heb ik wel meer richting andere mensen en vooral op leuke dingen die vrijwel iedereen al heeft meegemaakt maar ik zelf niet (als ik bijvoorbeeld niet op vakantie kan en al jaren niet ben geweest, dan gun ik NIEMAND een vakantie...). Misschien moet ik leren van jaloezie af te komen. Dit specifieke probleem ga ik overigens niet met een psycholoog bespreken maar ik zal dat jaloezieding eens aankaarten.Dat zou ook verklaren waarom er niets over te vinden is.
Ik denk dat je je te terughoudend opstelt tegenover psychologen, of überhaupt hulp van buitenaf. Het zal je verbazen hoe zeer deze mensen je kunnen helpen (hier en daar een uitzondering natuurlijk).quote:
[..]
Dankjewel, ik heb het nog nooit zo bekeken.
Dat zou ook verklaren waarom er niets over te vinden is.
Door middel van de gesprekken die je zult hebben zul je vanzelf concluderen dat (misschien) jaloezie inderdaad het probleem is. Vervolgens bespreek je samen met je psycholoog hoe het komt dat die jaloezie in deze extreme vorm is (want jaloezie is gewoon een normaal menselijk gevoel) en wat je eraan kunt doen. En geloof niet wat je in films ziet waar mensen gehypnotiseerd worden op een leren bank
Het kan zijn dat die twee gevoelens, van opwinding en jaloezie met elkaar verbonden zijn. Dat je dus begeert in een ander wat je zelf niet hebt, in jouw geval ongecontroleerd lachen. Het lijkt mij een fetisj, maar geenszins een kwalijke. Of een rare.
Een seksuoloog zou je hier meer over kunnen vertellen denk ik.
Daarna begint er 1 met lachen.. en dan volgt de rest automatisch.
Schijnt te werken
Hij is bang dat ze gaan lachen en dan wordt ie helemaal geil.quote:
[..]
Waarom ben je zo bang voor hun mening?
Maar er is toch niks mis met geil zijnquote:Op maandag 20 januari 2014 03:07 schreef BlueMage het volgende:
[..]
Hij is bang dat ze gaan lachen en dan wordt ie helemaal geil.
Niet dat ik het snap. Maar er is dus je laten gaan vs het niet laten gaan dus de hele tijd het gevoel hebben dat je controle over jezelf hebt. Dat je acties logisch voortkomen uit je eigen schedel door stimuli uit de omgeving waardoor je ook weer meer in het moment bent lijkt mij, dwz minder afleiding door de eigen gedachtes dus meer aandacht voor de omgeving. Ikzelf ben ook wel wereldvreemd genoemd, achteraf snap ik dat nu beter omdat ik in gedachten mijzelf bijna op een ruimte schip waande omdat ik nu eenmaal veel van science fiction hou en veel ermee bezig was, de hele gedachtegang ook van zoiets als Star Trek.quote:
Heeft het iets te maken met ongeremdheid, je helemaal kunnen laten gaan? Dat is wel een link die ik kan leggen tussen de slappe lach en seksuele opwinding. En als je dat (op beide vlakken?) niet kunt, kan ik me voorstellen dat je jaloers bent op mensen die dat wel kunnen.
Als je dan iets werkelijk grappigs vind komt die lach er vanzelf, spontaan en toch logisch want je begrijpt de grap direct. Ipv dat je meelacht zonder te weten waarom, klinkt een beetje onintelligent ook al is het wel een positieve onintelligentie.
Het lijkt mij gewoon zo dierlijk en het tegenovergestelde van wat ik wil, mensen begrijpen en daarmee humor. Jammer dab als ik niet altijd kan meelachen in groepen omdat ik te gepreoccupeerd ben of de grap nog aan het analyseren ben in gedachten of het wel werkelijk grappig is, of het niet onethisch is of anderen het helemaal niet zo grappig zouden vinden. Als lachen een verplichting is dan hoef ik toch niet met zulke mensen om te gaan.
Lachen kan op zich wel, maar de slappe lach niet. Ook voor mijn 8e niet nee. Als ik goed terugdenk voel ik me eigenlijk al ongemakkelijk bij mensen met de slappe lach (minus de sexuele opwinding) sinds mijn kleutertijd... Maar waarom, geen idee.quote:
Interessant! Is er iets gebeurd rond je 8ste, kon je voor die tijd nog wel lachen?