R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Geachte leden
Ik ben een jongen van 18 jaar oud, gediagnosticeerd met autisme (klassiek autisme). Dit is vastgesteld op 2013.
Toen ik naar groep 1/2 ging, op een normale basisschool kwam er uit dat ik nogwat ''gedragsgestoord'' was. Ik kon niet overweg met de prikkels, was erg impulsief en sociale contacten zocht ik ook niet snel. Ik werd toen overgeplaatst naar een basisschool voor speciaal onderwijs. Ik merkte al snel dat ik het moeizaam vond om me gedeisd te houden. Soms werd ik overprikkeld, en ook heel erg, dat ik dus b.v. tegen de lerares zei ''hou je bek''. Op een basisschool is dat natuurlijk best grof, waarbij ik dus voor straf naar de directeur moest en daar één uur stil moest zitten omdat ik iets fouts heb gedaan.
Ik werd vaak gepest, had bijna GEEN geduld, overprikkeld snel en snel opstandig waarbij ik dus een psychologisch onderzoek deed, ik werd daar voor aangemeld. Toen kwam eruit dat mijn TIQ, en nu praat ik over 2003, 142 was. Zowel cognitief als taalkundig. Ook kwam eruit dat ik veel zelf kon, goed was in het regelen en het manipuleren waaronder mijn slimheid gebruiken. Goed was om mezelf goed te vermaken en sociale contacten niet echt nodig had.
Toen werd ik overgeplaatst naar een Zmok school (zeer moeilijk opvoedbare kinderen). Heb het daar wel oké gevonden. Ik was aardig goed, behaalde hoge cijfers, maar op sociaal gebied was ik erg laag. Ik ben nooit blijven zitten op een groep, en toen ik naar groep 8 ging, en mijn Cito deed was ik heel pienter uit gescoord. Ik kon richting het Gymnasium of VWO op wat ik had bijna alles goed. Maar het advies was om toch op het speciale onderwijs te blijven en dan maar VMBO GL te doen.
Het ging niet echt goed met me uiteindelijk, de situatie thuis was niet echt zonnetjes. Moeder was alcoholverslaafde en als een borderliner bezig met mannen. Van het ene vriendje naar de andere. En ook hield ze van foute mannen, een dappere man was niet goed genoeg voor haar. Ze wou de foute kant op gaan, en met een foute man heb je toch avontuur; of niet dan hé? Ik vermaakte me thuis wel goed, mijn oudere zus was al snel het huis uit, en mijn moeder was meestal aan het feesten of bij verkeerde mannen. Ik ben ook een ''neukfout'' van een of andere man, maar moeder koos toch voor me, moeder heeft in totaal 2 kinderen. Die ze ook hield. Maar dat doet er niet aan toe. Het was wel dat ik in een bepaalde stadia depressief raakte: Nickelodeon was niet meer 24-uurs en werd Talpa, we hadden niet genoeg geld voor een Playstation of een Computer. Dus ik verveelde me. Heel erg. Soms zat ik in het huis gewoon te ijsberen. En muziek, waar me zus zo dol op was, dat deed ook geen genoegen in mijn oren.
Ik ging toen naar een VMBO ZMOK school, Gemengde leerweg. Maar het ging totaal niet, altijd getreiter in de bus, ik was aardig snel teruggetrokken en snel verdrietig. Ik durfde niet voor mezelf op te komen. Veel drugsgebruik, waar ik niet in thuis hoorde. Ik rookte niet, was clean, alleen was mijn moeder niet 100% en wist ik niet waarmee ik te kampen had.
Dus toen werd de nood zo hoog dat ik naar een Flexibel verlijf werd gestuurd, de ambulante begeleiding thuis kon de boel niet meer handhaven. Ik verbleef 9 maanden op het flexibel verblijf en toen ging ik naar een RIBW. Nog steeds, geen nieuwe psychologische onderzoek, helemaal niks. Ik werd volgepropt met medicatie: Risperidon, Haldol druppels en Abilify had ik dagelijks. Ik was er een beetje klaar mee. Ik werd agressief, ging roken en blowen, schreeuwen. Op het RIBW had ik al snel ruzie met leiding, ik wou niet naar school. Ik raakte depressief. En toen deed ik een zelfmoordpoging. Ik sprong van een flatgebouw van 6 hoog. En toen werd ik opgenomen op een PAAZ.
Toen mijn wonden hersteld waren, en ik was pas 16 ging ik voor 2 jaar naar een gesloten Jeugdzorg. Toen werd ik 17 en ging ik naar een zelfstandigheidsunit op het terrein. Ik heb dus bijna een jaar achter de hekken geleefd. Ik ben ook vaak in de separatie terecht gekomen, en ook wel eens 1 week lang. Vanwege suïcidale uitspraken...
Toen werd ik 17 en kreeg ik ook uiteindelijk mijn diagnose's en had ik alsweer een psychologische onderzoek gedaan, daar kwam uit dat mijn IQ 80 is, er sprake is van Klassiek Autisme met psychotische episoden (mede door mijn sprong). Wel stond er in mijn psychologisch onderzoek dat ik beter kan presenteren dan dit, maar door de overdosis medicatie, trauma, operatie, en onrust (en ik ben ook uit de test gelopen want ik had er helemaal genoeg van) ik véél beter kan presenteren.
Echter, ik zit nu op een voltassenafdeling. Moeder's hart is gebroken en kan per 27 jan per ontslag en ga naar Amsterdam. Ik krijg ook zware begleiding thuis en een voorwaardelijke RM. Ik heb best wat meegemaakt.
ik wou graag mijn leven weer kleurrijk in willen delen, Mijn VMBO Kader diploma/ sector economie heb ik (ik ging in klas 3 van GL naar KB). Ik wil graag applicatieontwikkelaar worden. Maar dan moet ik eerst de VMBO TL hebben. Want minimale eisen: TL of GL. Ik heb ook een Wajong. Afgekeurd voor 100%. Maar advies, dat is m'n goud. Nawat ik allemaal heb meegemaakt ben ik nu wel stabiel en volwassener. Bijna 19 jaar oud. Ik vind het leuk om te computeren. Als jullie in mijn schoenen stonden, met alles wat ik meegemaakt had. En je weet dat je de 27e richting moeder kan. Moeder heeft het ook moeilijk, maar ik krijg wel de deursleutel en een kans om het beste van mijn leven te maken. En ik krijg ook begeleiding aan huis, wat zijn dan wijze stappen om te ondernemen?
Ik ben een jongen van 18 jaar oud, gediagnosticeerd met autisme (klassiek autisme). Dit is vastgesteld op 2013.
Toen ik naar groep 1/2 ging, op een normale basisschool kwam er uit dat ik nogwat ''gedragsgestoord'' was. Ik kon niet overweg met de prikkels, was erg impulsief en sociale contacten zocht ik ook niet snel. Ik werd toen overgeplaatst naar een basisschool voor speciaal onderwijs. Ik merkte al snel dat ik het moeizaam vond om me gedeisd te houden. Soms werd ik overprikkeld, en ook heel erg, dat ik dus b.v. tegen de lerares zei ''hou je bek''. Op een basisschool is dat natuurlijk best grof, waarbij ik dus voor straf naar de directeur moest en daar één uur stil moest zitten omdat ik iets fouts heb gedaan.
Ik werd vaak gepest, had bijna GEEN geduld, overprikkeld snel en snel opstandig waarbij ik dus een psychologisch onderzoek deed, ik werd daar voor aangemeld. Toen kwam eruit dat mijn TIQ, en nu praat ik over 2003, 142 was. Zowel cognitief als taalkundig. Ook kwam eruit dat ik veel zelf kon, goed was in het regelen en het manipuleren waaronder mijn slimheid gebruiken. Goed was om mezelf goed te vermaken en sociale contacten niet echt nodig had.
Toen werd ik overgeplaatst naar een Zmok school (zeer moeilijk opvoedbare kinderen). Heb het daar wel oké gevonden. Ik was aardig goed, behaalde hoge cijfers, maar op sociaal gebied was ik erg laag. Ik ben nooit blijven zitten op een groep, en toen ik naar groep 8 ging, en mijn Cito deed was ik heel pienter uit gescoord. Ik kon richting het Gymnasium of VWO op wat ik had bijna alles goed. Maar het advies was om toch op het speciale onderwijs te blijven en dan maar VMBO GL te doen.
Het ging niet echt goed met me uiteindelijk, de situatie thuis was niet echt zonnetjes. Moeder was alcoholverslaafde en als een borderliner bezig met mannen. Van het ene vriendje naar de andere. En ook hield ze van foute mannen, een dappere man was niet goed genoeg voor haar. Ze wou de foute kant op gaan, en met een foute man heb je toch avontuur; of niet dan hé? Ik vermaakte me thuis wel goed, mijn oudere zus was al snel het huis uit, en mijn moeder was meestal aan het feesten of bij verkeerde mannen. Ik ben ook een ''neukfout'' van een of andere man, maar moeder koos toch voor me, moeder heeft in totaal 2 kinderen. Die ze ook hield. Maar dat doet er niet aan toe. Het was wel dat ik in een bepaalde stadia depressief raakte: Nickelodeon was niet meer 24-uurs en werd Talpa, we hadden niet genoeg geld voor een Playstation of een Computer. Dus ik verveelde me. Heel erg. Soms zat ik in het huis gewoon te ijsberen. En muziek, waar me zus zo dol op was, dat deed ook geen genoegen in mijn oren.
Ik ging toen naar een VMBO ZMOK school, Gemengde leerweg. Maar het ging totaal niet, altijd getreiter in de bus, ik was aardig snel teruggetrokken en snel verdrietig. Ik durfde niet voor mezelf op te komen. Veel drugsgebruik, waar ik niet in thuis hoorde. Ik rookte niet, was clean, alleen was mijn moeder niet 100% en wist ik niet waarmee ik te kampen had.
Dus toen werd de nood zo hoog dat ik naar een Flexibel verlijf werd gestuurd, de ambulante begeleiding thuis kon de boel niet meer handhaven. Ik verbleef 9 maanden op het flexibel verblijf en toen ging ik naar een RIBW. Nog steeds, geen nieuwe psychologische onderzoek, helemaal niks. Ik werd volgepropt met medicatie: Risperidon, Haldol druppels en Abilify had ik dagelijks. Ik was er een beetje klaar mee. Ik werd agressief, ging roken en blowen, schreeuwen. Op het RIBW had ik al snel ruzie met leiding, ik wou niet naar school. Ik raakte depressief. En toen deed ik een zelfmoordpoging. Ik sprong van een flatgebouw van 6 hoog. En toen werd ik opgenomen op een PAAZ.
Toen mijn wonden hersteld waren, en ik was pas 16 ging ik voor 2 jaar naar een gesloten Jeugdzorg. Toen werd ik 17 en ging ik naar een zelfstandigheidsunit op het terrein. Ik heb dus bijna een jaar achter de hekken geleefd. Ik ben ook vaak in de separatie terecht gekomen, en ook wel eens 1 week lang. Vanwege suïcidale uitspraken...
Toen werd ik 17 en kreeg ik ook uiteindelijk mijn diagnose's en had ik alsweer een psychologische onderzoek gedaan, daar kwam uit dat mijn IQ 80 is, er sprake is van Klassiek Autisme met psychotische episoden (mede door mijn sprong). Wel stond er in mijn psychologisch onderzoek dat ik beter kan presenteren dan dit, maar door de overdosis medicatie, trauma, operatie, en onrust (en ik ben ook uit de test gelopen want ik had er helemaal genoeg van) ik véél beter kan presenteren.
Echter, ik zit nu op een voltassenafdeling. Moeder's hart is gebroken en kan per 27 jan per ontslag en ga naar Amsterdam. Ik krijg ook zware begleiding thuis en een voorwaardelijke RM. Ik heb best wat meegemaakt.
ik wou graag mijn leven weer kleurrijk in willen delen, Mijn VMBO Kader diploma/ sector economie heb ik (ik ging in klas 3 van GL naar KB). Ik wil graag applicatieontwikkelaar worden. Maar dan moet ik eerst de VMBO TL hebben. Want minimale eisen: TL of GL. Ik heb ook een Wajong. Afgekeurd voor 100%. Maar advies, dat is m'n goud. Nawat ik allemaal heb meegemaakt ben ik nu wel stabiel en volwassener. Bijna 19 jaar oud. Ik vind het leuk om te computeren. Als jullie in mijn schoenen stonden, met alles wat ik meegemaakt had. En je weet dat je de 27e richting moeder kan. Moeder heeft het ook moeilijk, maar ik krijg wel de deursleutel en een kans om het beste van mijn leven te maken. En ik krijg ook begeleiding aan huis, wat zijn dan wijze stappen om te ondernemen?
De situatie nu accepteren en je focus te leggen op school. Zoals ik lees gaat het nu wel beter met je, slik je nog nu nog medicatie?
Is er niet iemand op de volwassenafdeling (mentor, psycholoog o.i.d) die met jou een plan kan opstellen hoe je je leven verder wilt gaan inrichten? Vanaf een bureaustoel in een zolderkamer is het moeilijk advies geven, ondanks dat je veel info hebt gegeven.
Find your prince, before you start kissing frogs
Ja, ik krijg alleen nog Haldol.quote:Op zaterdag 11 januari 2014 18:22 schreef Stiftjelinks het volgende:
De situatie nu accepteren en je focus te leggen op school. Zoals ik lees gaat het nu wel beter met je, slik je nog nu nog medicatie?
De Abilify en Risperidon zijn stop gezet.
Ik heb een pber en ook een psycholoog die ik 1x per week zie en spreek. Maar ik zie de maatschappelijk werkster volgende week weer, en die wou een plan maken. Ook heb ik de 27e al direct het gesprek met diegene die me thuis gaat begeleiden, en mijn mentor zit er dan ook bij. De eerste stap zal school zijn, ik dacht zelf het VAVO maar dan speciaal onderwijs omdat ik een langere tijd geen school heb gehad. Om natuurlijk een TL papiertje te hebben zodat ik niveau 4 kan doen, maar ook om weer aan het schoolritme te wennenquote:Op zaterdag 11 januari 2014 18:22 schreef Kings het volgende:
Is er niet iemand op de volwassenafdeling (mentor, psycholoog o.i.d) die met jou een plan kan opstellen hoe je je leven verder wilt gaan inrichten? Vanaf een bureaustoel in een zolderkamer is het moeilijk advies geven, ondanks dat je veel info hebt gegeven.
Dit verhaal komt me bekend voor. Had je pas niet onder een andere naam al een topic geopend? Daar had je volgens mij nog een foto gepost van een gedeelte van het PO en dat je van 6 hoog van een flat was gesprongen en een RM had 
Die had een TIQ van 79.quote:
Dit verhaal komt me bekend voor. Had je pas niet onder een andere naam al een topic geopend? Daar had je volgens mij nog een foto gepost van een gedeelte van het PO en dat je van 6 hoog van een flat was gesprongen en een RM had
Oh wacht, ja dit lijkt me dezelfde.
The love you take is equal to the love you make.
Wauw, flinke bagage!
Belangrijkste is om je te focussen op het heden en wat je in het vooruitzicht wilt doen om je dromen te volgen. Ik zou als ik jou was nu even concentreren op school inderdaad.
Belangrijkste is om je te focussen op het heden en wat je in het vooruitzicht wilt doen om je dromen te volgen. Ik zou als ik jou was nu even concentreren op school inderdaad.
