Ik krijg inderdaad studiefinanciering. Iets minder dan ¤400,- (ik woon nog thuis, dit bedrag heeft ook te maken met het feit dat mijn vader niet meer in leven is en andere dingen, anders kreeg ik de basisbeurs van ¤75,-)
Aan schoolgeld betaal ik al zo'n ¤250,- p.m en dan komt de zorgverzekering er nog bij ¤140,- ong. Ik kan het dus net financieel redden. Soms betalen mijn ouders een deel, als het mij niet lukt en voor dingen zoals uitgaan of kleding kopen krijg ik geld van mijn ouders. Maar dit is allemaal sinds ik geen werk meer heb. Ik heb van mijn 16e tot mijn 20ste bij de Albert Heijn gewerkt als vulploegmedewerker. Daarna nog 3 maanden bij de Jumbo als kassamedewerker, maar ik werd ontslagen omdat ze mij te onzeker vonden overkomen.
Afijn, ik lees dus aan de meeste reacties dat het jullie persoonlijk ook niet helemaal lekker zou gaan zitten wat het krijgen van geld van mijn vriend voor mijn vervolgstudie betreft. Ik las dat iemand zei dat hij zijn (toenmalige?) vriendin een vakantie had gegeven als het ware. Mijn vriend had laatst onze overnachting in Amsterdam betaalt en de leuke dingen die wij daarnaast deden (zoals uiteten gaan). Ik bedank hem ook altijd, maar vooral bij dit soort grote uitgaven. Meer omdat ik hem gewaardeerd wil laten voelen en omdat ik weet hoe hard hij werkt voor zijn geld en tegelijkertijd lief is voor mij.
Ik heb trouwens ook wel eens aangeboden om dingen voor ons te betalen, maar dan zegt hij altijd: 'Ik hoef jouw geld niet, lieverd. Jij kan het goed gebruiken.' En dat is eerlijk gezegd ook zo, maar toch zit het mij dwars. Ik zou heel graag weer in een supermarkt willen werken omdat ik dit erg leuk vind, maar ook zodat ik natuurlijk meer geld heb. En ik wil niet dat hij denkt dat zijn vriendin een nietsnut is. Verder doe ik altijd heel erg mijn best voor mijn studie, ik vind dat absoluut een prioriteit. Dus ben wat dat betreft echt een doorzetter, doelgericht en gedreven.