quote:
Omdat we volgens Tingo, nog niet in de ruimte zijn geweest, wel wat satelieten maar geen personen.
Mars One (2012)
Mars One is een sinds 2011 ontwikkeld en in 2012 onthuld Nederlands plan voor commerciële bemande reizen naar Mars door Bas Lansdorp en Arno Wielders. Net als bij de bovengenoemde projecten Mars to Stay en Hundred Year Starship biedt het ontwerp de astronauten niet de mogelijkheid terug te keren naar de Aarde, omdat die het project veel duurder en ingewikkelder zou maken. Het betreft dus emigratie en kolonisatie.
De eerste bemande vlucht zal in 2024 zijn (twee jaar later dan eerder gepland), met vier astronauten, daarna zullen er elke twee jaar meer volgen. Het zal gefinancierd worden als een soort Big Brother project; adviseurs en ambassadeurs van het project zijn onder meer Gerard 't Hooft, natuurkundige en winnaar van de Nobelprijs, en Paul Römer, één van de bedenkers en de eerste producent van Big Brother.
De eerste aanmeldingsronde is gesloten. Er zijn 200.000 aanmeldingen, waaruit de eerste kandidaat-astronauten zullen worden geselecteerd; Nederland is qua aantal aanmeldingen niet bij de eerste 21 landen. De kandidaat-astronauten gaan in een nagebootste basis in een woestijn verblijven; een en ander zal te volgen zijn via televisie en internet.
De eerste ruimtevlucht is gepland voor 2018: een onbemande demonstratiemissie met landing op Mars, en het in een baan om Mars brengen van een communicatiesatelliet. Lockheed Martin and Surrey Satellite Technology Ltd. (SSTL) gaan de plannen uitwerken.
In 2020 zal een robotisch exploratievoertuig landen. Deze zal rondrijden en de beste plek om de nederzetting te vestigen bepalen en deze klaarmaken voor het arriveren van de onderdelen van de basis. In 2023 zullen alle onderdelen van de nederzetting gebracht worden: twee woonunits, twee life support units, een tweede voorraadunit en een tweede robot. De robots zullen alle onderdelen naar de locatie van de nederzetting brengen en alles voorbereiden op de komst van de mensen. In 2024 zullen de onderdelen van de bemande vlucht naar een lage aardbaan gelanceerd worden en daar gekoppeld, en vervolgens zullen de vier astronauten - twee mannen en twee vrouwen - hier naartoe getransporteerd worden, en vervolgens naar Mars, waar ze na een reis van 7 maanden in 2025 zullen landen. Hierna zullen er elke twee jaar nieuwe mensen vanaf de aarde richting Mars gaan. Het communicatiesysteem bestaat uit een areostationaire satelliet (een satelliet die altijd op dezelfde plek boven de nederzetting staat), een satelliet in een baan om de zon en grondstations op aarde. Water wordt gewonnen uit de grond van Mars (er wordt een locatie geselecteerd waar dit, in de vorm van ijs, aanwezig is). Een deel van dit water wordt gebruikt om zuurstof te maken. Voor de leefatmosfeer wordt deze gemengd met stikstof en argon uit de atmosfeer van Mars.[2]
Er zal gebruikgemaakt worden van de Falcon Heavy (zware versie van Falcon 9) en de Red Dragon (aangepaste SpaceX Dragon). De rover zal geleverd worden door MacDonald, Dettwiler and Associates (MDA), opblaasbare woonunits door ILC Dover, de marspakken mogelijk door Paragon Space Development Corporation.
Er zijn kritische kanttekeningen bij dit project geplaatst. Onder andere wordt opgemerkt dat er veel stofstormen zijn op Mars (zoals die in 2007), waarna stofdeeltjes lang blijven hangen waardoor de zonnepanelen soms maandenlang weinig energie zullen leveren. Voor vitale functies zal daarom voldoende energie-opslag mogelijk moeten zijn, bijvoorbeeld in accu's of in de vorm van waterstof, maar er blijkt niet uit de plannen of en hoe daarin voorzien wordt; critici suggereren dat, anders dan volgens de plannen, een thermo-elektrische radio-isotopengenerator toch wel nodig kan zijn. Meer in het algemeen vindt men de plannen te optimistisch qua tijdplanning, kosten en veiligheid, omdat er veel onzekerheden zijn en er veel mis kan gaan. Als het inderdaad lukt om mensen op Mars af te leveren, maar uiteindelijk ondersteuning vanaf de Aarde wordt gestaakt, bijvoorbeeld als gevolg van een faillissement, dan kan, ondanks het streven de kolonisten zo veel mogelijk zelfvoorzienend te maken, toch een schrijnende toestand ontstaan.
Het plan om op commerciele basis mensen naar Mars te brengen, kreeg veel kritiek. Wubbo Ockels noemde het een 'fantasie zonder realistische plannen' en een 'zelfmoordmissie'.[4] Het Amerikaanse instituut Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI) stelt dat het brengen van mensen naar Mars 'verwoestende invloed op de planeet' zal kunnen hebben. In tegenstelling tot apparaten, zoals rovers, kunnen mensen niet steriel worden gemaakt. Zij zullen biljoenen micro-organismen naar het oppervlak van de planeet brengen. Eventuele microbes op Mars kunnen worden beïnvloed door de Aardse microbes en andersom kunnen astronauten bij een eventuele terugkeer de Aarde besmetten met microbes van Mars.[5] Deze problemen zullen eerst moeten worden beantwoord door wetenschappers en ethici, evenals het vraagstuk of een commerciële partij de beslissing mag nemen over het koloniseren van een andere planeet.