Sinds eind november begin december 2013 ben ik via Paiq aan de chat geraakt met een dame. In het begin via paiq, later via whatsapp... Ik vind die paiq app echt niks, dat even ter zijde.
We hebben enorm veel geapped en hebben dan ook al meerdere dates gehad (als je ze zo nog mag noemen).. ze komt hier savonds als de kinderen slapen weleens, en gaat dan savonds naar huis. Zelfde doe ik als ik de kinderen niet heb daar en ook ik ga gewoon netjes naar huis. Wel zijn we lekker knus en romantisch elke avond als we elkaar zien buiten een echte date om.. We hebben gezoend en zijn allebei handtastelijk, maar de echte intieme dingen hebben we nog niet gedaan.. ik denk dat ze er niet klaar voor is namelijk, en laat haar het tempo bepalen (zie later bericht!)
We hebben wel 3-4 echte dates gehad, waar we dan ook niet bij elkaar thuis zaten en samen enorm hebben genoten! Boswandeling en achteraf een lekkere cappuccino opwarmend van de kou, lekker uit eten en een borreltje drinken, en gewoon lekker lekker film kijken.. We weten allebei inmiddels enorm veel van onze vorige relaties, waardoor ik weet dat ze wat terughoudender is in het aangaan van een nieuwe relatie, ondanks dat de klik en het gevoel er is... maar de angst zit diep.
Ik heb haar dan ook aangegeven dat ik haar echt heel leuk vind, en gevoelens voor haar krijg... mijn hart slaat aardig wat slagen over als ik haar zie of spreek.... Ik ben zelf qua kinderen ook terughoudender en ik geniet gewoon van elk moment. Beide hebben we aangegeven niet te daten met een ander, en daar verder ook geen behoefte aan te hebben.
Ik kan soms wel de hele dag naar de whatsapp kijken en mijn gedachtes de loop laten gaan, soms duren de dagen lang als we elkaar niet zien, maar ach... we hebben ook beide aangegeven quality time met vrienden aardig op prijs te stellen.. Zij heeft er meer als ik, maar de vrienden die ik heb, draag ik op handen, daarnaast werken we beide FullTime en heb ik dan ook twee kinderen uit mijn vorige relatie.
Voor mijn gevoel wil ik wachten tot zij klaar is om de volgende stap te zetten, en ook daar hebben we het samen goed over gehad. Ik respecteer haar keuze, en ik sta er ook volledig achter.. Al vind ik het soms wel moeilijk

en kom ik soms wat opdringerig voor mezelf over, maar ze geeft aan dit totaal niet erg te vinden..
Zijn er meer mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten met het feit dat er aan beide kanten een vonk oversloeg, er echt een klik was en dat je elkaar oprecht echt leuk vind en dat de ander het rustig aan wilde doen.. Hoe ging je daar toen mee om? Ging je elkaar meer zien om die drempel juist te bestrijden? Liet je het gewoon zijn beloop?