Hoi mensen..Ehm, ik stel me hier meteen kwetsbaar op en vraag u zoveel mogelijk te beheersen om grappige of opzettelijk kwetsende antwoorden te geven. (normaal kun je echter wel dollen met me..)
Erg samengevat.. ik heb 12 jaar lang een zeer hechte relatie met een superlieve meid. iedere avond als we elkaar na werk weer zien wordt er eerst geknuffeld, delen alles en brengen al onze vrije tijd samen door en vinden het heerlijk.
Plots, als de donderslag bij heldere hemel zegt ze dat ze twijfels heeft. vanaf dat moment kan ik lullen als brugman maar het komt niet aan. na een dag besluit ze 'alleen verder te gaan'
Ja we hebben zware jaren gehad, ja ik ben ziek geweest(waar ik niet voor gekozen heb) en dat was zwaar voor haar.. wat ze even lijkt te vergeten dat ik vooral de eerste jaren ook veel 'werk'aan haar ontwikkeling had (onzekerheid, angst voor honden etc)
goed, 12 jaar lief en leed delen, ik houd meer van haar dan-wat me steeds meer te denken geeft- het leven zelf dus het gaat niet goed met me. 5 mnd opgenomen geweest etc.
Wat ik niet kan vatten/erg veel pijn doet, is de schaarse correspondentie over mail die we hadden,(nieuwjaar, verhjaardag, 'haar' fretje overleden, zakelijke dingen, vragen van mijn kant) van haar kant erg koud/kortaf/zakelijk was.
Alsof ik een vreemde ben en nooit wat voor haar heb betekendt. Dus dan heb je zoiets van; kom op! ik ben het..!!
3/4 jaar geleden kreeg ik een mail dat ze geen contact meer wilde, want het contact'was niet leuk meer'. alsof ze iedere confrontatie wat ze heeft gedaan wil negeren.
Haar plots kille/vreemde hoduing vind ik ronduit beangstigend.
Weet intussen van meer mannen dat vrouwen dat kunnen, maar heeft iemand hier een mogelijke verklaring voor?