Kijk je anders naar het leven wanneer je 40+ bent?

quote:

Op zondag 29 december 2013 10:43 schreef Woelwater het volgende:
Ach, na je 40e ben je blij met elke dag die je nog hebt.

quote:

Op zondag 29 december 2013 14:28 schreef trovey het volgende:
Persoonlijk zie ik de betrekkelijkheid van de dingen meer in maar het zal er ook aan liggen hoe je leven is verlopen in al die jaren en wat je hebt meegemaakt. Ik maak me niet meer zo druk zoals ik deed toen ik 16-20 was en vond PUB/JNG dan ook altijd zeer vermakelijk. In mijn hoofd ben ik ergens bij de 25 blijven hangen maar helaas zegt de spiegel wat anders over het lichaam. Ach hoort er ook gewoon bij en gelukkig kan ik me er niet meer druk om maken.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 00:01 schreef Kola het volgende:

[..]

Hoe is het dan met mensen/vrienden om je heen? Voel je je alleen?

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 00:14 schreef trovey het volgende:

[..]

Absoluut niet, ouder worden betekent niet dat je geen vrienden/kennissen meer hebt...je gaat er alleen niet meer nachten mee aan de rol in clubs en discotheken en daar heb je ook geen behoefte meer aan (ik persoonlijk dan), zo veel andere leuke dingen die je ook kunt doen.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 00:24 schreef Kola het volgende:

[..]

Ik heb altijd het idee van 'oudere' mensen dat ze zo serieus worden met alles. En als jij zegt je nog 25 te voelen, heb je daar dan geen last van? Dat je niet meer echt goed kan opschieten met mensen om je heen omdat ze zo anders zijn geworden? Verveelt dat niet? Tenminste daar denk ik dan wel over na, als je ouder wordt en vrienden krijgen kinderen of worden sneller moe en willen meer tijd thuis doorbrengen, krijgen andere interesses. Dan blijf je alleen over...

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 00:44 schreef trovey het volgende:

[..]

Nog genoeg mensen over die er net zo over denken als ik hoor. Niet iedereen doet dezelfde dingen in het leven en niet iedereen trouwt en/of krijgt kinderen en mensen komen en gaan in je leven want maar weinig vriendschappen duren eeuwig. Enige wat ik wel merk is dat ik leeftijdsgenoten nooit herken, zie ik hun kinderen en denk "Oh, die moeten van mijn leeftijd zijn, dacht dat ze 5-10 jaar ouder waren" Maar ik denk dat dat alleen maar positief is.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 00:57 schreef Kola het volgende:

[..]

Ik weet het niet. Dan heb je wel geluk denk ik, dat je nog (veel) mensen hebt waar je plezier mee kan hebben. Ik begin het nu al te merken (in de 20 pas), steeds serieuzer bezig met studeren, een carrière, relatie. En heb je daar weinig interesse in dan kun je niks meer met elkaar op een gegeven moment. Dat zijn ook de enige mensen die ik ontmoet zo'n beetje. Saai, serieus. Alleen in het weekend nog zuipen ja. Alle spontaniteit verder valt langzaam weg, als in bij elkaar langsgaan enz. Mijn idee van de toekomst is dat dat alleen maar erger wordt zodra het tijd wordt voor kinderen en iedereen een vaste baan heeft. Deprimerend.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 01:16 schreef trovey het volgende:

[..]

Het zijn (bijna) allemaal andere mensen dan toen ik jouw leeftijd had. Zoals ik al zei, mensen komen en gaan in een leven en bij elke leeftijd en levensfase krijg je weer andere vrienden. gebeurt inderdaad vaak (maar niet altijd) dat als mensen trouwen/kinderen krijgen het vaak gebeurt dat contacten verwateren of gewoon verdwijnen omdat je dan andere ideeën en/of een andere tijdsindeling hebt of dat mensen je als concurrentie zien (dan denkt ik maar dat ze me nooit hebben gekend dus ik ben je liever kwijt dan rijk ) maar als je gewoon andere contacten blijft zoeken lost dat zichzelf ook weer op want nog genoeg mensen die wel aansluiting met je hebben. Voordeel van mijn leeftijd is nu weer dat de meeste mensen wel weer uit de (kleine) kinderen zijn en je dus weer wat meer contacten krijgt met mensen die ook weer contacten zoeken omdat die kinderen hun eigen leven hebben, alleen moet ik over een flink aantal jaren dan wel de foto's van de kinderen en de kleinkinderen constant zien en hoe goed ze het wel allemaal doen....dat is wer wat minder als je dan in het bejaardentehuis zit.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2014 02:36 schreef Kola het volgende:

[..]

Ja daar heb je gelijk in. Toch had ik altijd verwachtingen van hoe het zou zijn in de toekomst, met elkaar. En dan gaat ieder een andere, eigen, kant op en is het frustrerend en teleurstellend omdat het niet is gegaan zoals je dacht of wilde. Hoopte.
Op een gegeven moment lijkt het zo oppervlakkig te worden. Word je zelf ook zo naar anderen. Maar dat is juist wat het verpest toch? Bitter worden om dingen die zijn gebeurd, het niet kunnen laten gaan, steeds op zoek zijn naar iets soortgelijks, verlangen naar wat was en daardoor niet meer kunnen zien wat je nu kan hebben omdat het nooit zou zal zijn als toen, of zoals het met een bepaald persoon was.

Het zijn alle plannen die je wel hebt maar die op niets uitlopen omdat je de enige bent die die plannen heeft. Of je moet het alleen doen, maar alleen is ook zo alleen. Voor dingen die altijd vanzelf gingen moet je nu moeite doen. En dat krijg je natuurlijk met verantwoordelijkheden, als je dingen te doen hebt die gedaan moeten worden.
Je kan niet voor eeuwig hele dagen een kind blijven, maar soms zou het leuk zijn...

quote:

Op donderdag 16 januari 2014 13:16 schreef Iwanius het volgende:
Interessant dit. En hoe heb jij je leven nu ingevuld als in je dagelijkse doen?

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 18:05 schreef Iwanius het volgende:

[..]

Maar dan komt er toch op een bepaalt moment de sleur in....met als gevolg pure verveling.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 18:05 schreef Iwanius het volgende:

[..]

Maar dan komt er toch op een bepaalt moment de sleur in....met als gevolg pure verveling.