TTK-LPT 28.3

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 17:55 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Het is bovenal een excuus om mij niet meer zo kut te voelen over dat ik 'r mee stop. Maar Kundera had natuurlijk al een soortgelijke boodschap: Ambitie is voor zij die te dom zijn om lui te zijn.

Dit is ook een bekende uitspraak over luiheid.

quote:

„Ich unterscheide vier Arten. Es gibt kluge, fleißige, dumme und faule Offiziere. Meist treffen zwei Eigenschaften zusammen. Die einen sind klug und fleißig, die müssen in den Generalstab. Die nächsten sind dumm und faul; sie machen in jeder Armee 90 % aus und sind für Routineaufgaben geeignet. Wer klug ist und gleichzeitig faul, qualifiziert sich für die höchsten Führungsaufgaben, denn er bringt die geistige Klarheit und die Nervenstärke für schwere Entscheidungen mit. Hüten muss man sich vor dem, der gleichzeitig dumm und fleißig ist; dem darf man keine Verantwortung übertragen, denn er wird immer nur Unheil anrichten.“

http://de.wikipedia.org/wiki/Kurt_von_Hammerstein-Equord
In het leger tenminste. Als excuus voor lui gedrag.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 17:01 schreef I.R.Baboon het volgende:

[..]

Ik ben mijn hele leven al een mager alternatief.

.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 15:28 schreef Claudia_x het volgende:

Het is een vrij normaal proces om door te maken, zo in aanloop naar de bevalling en ook in de periode erna. Het je langzaam isoleren van de buitenwereld en richten op de geboorte heeft een functie. Ik heb me er vooral over verwonderd hoe mooi de natuur in elkaar kan steken en met name een vrouw zo voor kan bereiden op deze 'taak'. Ik had het net na de bevalling nog sterker, overweldigd door hormonale drift. Het gebrek aan slaap was nauwelijks een probleem, want ik kon de wereld aan. _{Al werd dat na een maand of drie wat moeilijker in verband met het combineren van baby, werk, kinderopvang, kolven. Hoewel ik graag wilde werken, heb ik het ook ervaren al een verstoring van een natuurlijk proces.}

Ja, ik begrijp dat het functioneel is wat er gebeurt. Maar ik merk ook dat ik een beetje heen en weer ga tussen gewoon op mezelf richten en relaxen en verder niet teveel lezen over bevallingen en baby's en dan ineens weer wel alles gaan lezen en dan een beetje in de war raken van al die informatie. Ik vind het een beetje lastig een middenweg te vinden tussen jezelf voorbereiden/informeren en teveel info tot je nemen waardoor je juist in de stress schiet. Ik had mezelf voordat ik zwanger was nooit in iets daarover verdiept dus alles is behoorlijk nieuw.

Verder is het een ontzettend prettig vooruitzicht dat ik pas 1 september weer echt aan het werk moet. Zwangerschapsverlof, daarna ouderschapsverlof en de zomervakantie erachter. Dat is wel een geweldige luxe. En dat kan ik ook nog niet helemaal bevatten, geloof ik. Zo lang uit het werkende leven zijn.

quote:

Ik ben het dus eens met een van die vrienden. Je kunt je krampachtig tegen het obsessieve verzetten om daarmee een beeld dat je van jezelf hebt overeind te houden. Je kunt ook dit proces omarmen en zien waar je uitkomt. Het is nu bijna 3 jaar geleden dat ik van Lena beviel en ik ben min of meer de oude. Dat wil zeggen, de kinderen staat niet meer zo centraal als ooit het geval was. Het is fijn dat er nu weer ruimte voor is voor andere dingen, maar die ruimte was er indertijd niet en had ik ook niet willen nemen.

Ik kijk er erg naar uit, maar die angst zit nogal diep. Het is eng en tegelijkertijd mooi en goed etc. dat dit gebeurt.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 16:17 schreef Mainport het volgende:

[..]

Een zo autonoom mogelijk leven.

Is autonomie niet meer een voorwaarde?

Ik weet zeker dat een hartstochtelijk leven niets van doen heeft met autonomie. Hartstocht is een vorm van ijver. Iets heel hard te willen. En daarvoor je best te doen.
Dat kan onder alle omstandigheden, onder elk bewind. Niemand hoeft vrij of autonoom te zijn om te vechten voor een doel.
De kunst van de autonome mens is nu juist, te leven zonder hartstocht, en daar niet onder te lijden.

quote:

Op zondag 5 januari 2014 01:40 schreef Ringo het volgende:

De kunst van de autonome mens is nu juist, te leven zonder hartstocht, en daar niet onder te lijden.

Dat lijkt me bijna waar, maar niet helemaal. Iemand die autonoom leeft, leeft vrij van zijn hartstochten. Dat betekent niet dat ze er niet zijn.

quote:

Op zaterdag 4 januari 2014 22:36 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ja, ik begrijp dat het functioneel is wat er gebeurt. Maar ik merk ook dat ik een beetje heen en weer ga tussen gewoon op mezelf richten en relaxen en verder niet teveel lezen over bevallingen en baby's en dan ineens weer wel alles gaan lezen en dan een beetje in de war raken van al die informatie. Ik vind het een beetje lastig een middenweg te vinden tussen jezelf voorbereiden/informeren en teveel info tot je nemen waardoor je juist in de stress schiet. Ik had mezelf voordat ik zwanger was nooit in iets daarover verdiept dus alles is behoorlijk nieuw.

Dat herken ik wel. Ik ging aan het einde een oude hobby, namelijk Civilization spelen, weer oppakken om er niet meer aan te hoeven denken. Op dat moment was mijn grootste angst dat ik middenin een game zou moeten bevallen. Het leidde af van de angst voor het onbekende.

quote:

Op zondag 5 januari 2014 08:40 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat lijkt me bijna waar, maar niet helemaal. Iemand die autonoom leeft, leeft vrij van zijn hartstochten. Dat betekent niet dat ze er niet zijn.

Ligt dat dan niet aan wat je verstaat onder autonomie?
Naar mijn idee betekent autonomie in eerste instantie niet anders dan zelfstandig/onafhankelijk zijn en eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen oftewel zelfbeschikking.

Vrij zijn van hartstochten klinkt vooral als de interpretatie die de stoïcijnen daaraan geven.

quote:

Op zondag 5 januari 2014 01:40 schreef Ringo het volgende:
Ik weet zeker dat een hartstochtelijk leven niets van doen heeft met autonomie. Hartstocht is een vorm van ijver. Iets heel hard te willen. En daarvoor je best te doen.
Dat kan onder alle omstandigheden, onder elk bewind. Niemand hoeft vrij of autonoom te zijn om te vechten voor een doel.
De kunst van de autonome mens is nu juist, te leven zonder hartstocht, en daar niet onder te lijden.

Als je hartstocht ziet als een vorm van ijver zou je het ook een vorm van ambitie kunnen noemen. En dat was nu juist iets waar MP zich van afkeert, geloof ik.

Zelf zie ik helemaal geen tegenstelling tussen ambitieus zijn en een zekere vorm van luiheid. Het ligt echt aan in welke richting je ambitie gaat. Ik zie ambitie ook zoals jij het beschrijft. En niet slechts als 'het streven naar maatschappelijk succes'.

Kortom, volgensmij betekent het poneren van stellingen en conclusies trekken zoals MP doet, niet zoveel als je niet ook uitlegt wat je persoonlijke interpretatie/invulling is van bepaalde termen en conclusies.

quote:

Op zondag 5 januari 2014 11:58 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ligt dat dan niet aan wat je verstaat onder autonomie?

Absoluut. Wat je zelf al zegt: je zult een preciezere definitie moeten geven.

Het is mij alweer veel te theoretisch. Zaterdagavond was ik nog dronken, dan zijn zulke kwesties een stuk beter te verteren.

Jaja. _Grmbl.

Mijn vader, die dit jaar 80 wordt, is op 1 januari toch maar eens serieus gestopt met roken. En het is eigenlijk 'best goed te doen', zegt ie.

Pas maar op dat-i niet binnen twee weken ineens omvalt - op die leeftijd is cold turkey stoppen erg spannend

Mijn vader heeft heel lang gedacht dat hij het eeuwige leven had. Maar de laatste twee jaar heeft hij ineens zoveel kleine gezondheidsproblemen die hem toch aardig dwarszitten, dat hij volgens mij echt denkt dat hij door te stoppen met roken nog wat langer stand kan houden. Ik hoop het met hem.

Maar dank voor de waarschuwing MP. Weet niet of mijn vader dit met zijn huisarts besproken heeft. Hem kennende niet.

Toen ik vijf maanden geleden met roken stopte kreeg ik na 10 dagen last van hele lage bloeddruk. Dat was mijn lichaam dat weer in balans kwam.

Zo'n kaasschaaf tref je eigenlijk altijd in de afwasmachine aan, nooit in de bestekla.

Kennis is macht. Arnon Grunberg zegt: literaire kennis is ook macht. Dat weet ik zo net nog niet; ik kom niet verder dan tegen mijn vrienden zeggen dat we de enige zijn die potverdorie nog eens een boek gelezen hebben. Maar wij komen dan ook uit het oosten van het land.

"What Orwell feared where those who would ban books. What Huxley feared was that there would be no reason to ban a book, for there would be no one who would want to read one."

Maar genoeg over boeken, we hadden het over kennis, mijn sigaretten zijn op, de tijd dringt - daarnaast heb ik een ontzettende hekel aan een discours over 'boeken' alsof dat een valide homogene variabele zou zijn: "Het maakt niet uit wat je leest, als je maar leest." Het type Biancavia, als het ware.

Nee kennis is macht. Ik heb vandaag vanuit mijn badjas een relatie kapot gemaakt door informatie die ik vannacht in het café had gehoord; hij bleek structureel vreemd te gaan enfin, jullie kennen het klappen van de zweep. Dit was door puur toeval omdat ik de enige link was tussen twee werelden, ik ben in beide werelden geïntegreerd, ik heb de informatie overgedragen, en daarom, beste lezers, omschrijf ik mezelf graag als DE INTRIGANT.

Tot zover,

Die zal inmiddels wel praktiserend filosoof zijn, ergens in een anonieme plattelandsgemeente. 's Avonds eet hij bij de notaris, de dokter of de schoolmeester. Daarna toepen ze.

Sarah Brightman, dat vind ik nou een mooie vrouw.

Ze is vast heel sympathiek, Mainport.

_{Ik heb geen idee wie die mevrouw is.}

quote:

Op dinsdag 7 januari 2014 21:13 schreef Gellius het volgende:
_{Ik heb geen idee wie die mevrouw is.}

Ik ook niet. En ik vind haar ook niet bijzonder aantrekkelijk.