Toekomst

Stel je de volgende situatie voor:

Een achttien-jarige jongen die dit jaar succesvol zijn havo diploma behaald heeft. Een aantal baantjes gehad heeft. Een aantal vriendinnen. Een eigen boek heeft uitgebracht. Een rol zal spelen in een RTL4 programma. Een paar maanden in het buitenland gewerkt/gewoond heeft, totdat zijn wond weer tegen zou werken. Wond? Ja, wond. Daar kom ik zo wel op. Klinkt tot nu toe allemaal vrij normaal, toch? Behalve dat in het buitenland wonen dan, dat is op je achttiende geen vaste prik te noemen maar dat terzijde.

Hobby's? Net als vele andere leeftijdsgenoten: chillen met vrienden. Sporten. Voetbal, daar ben ik gek op. Verder op zijn tijd eens een goede film kijken. Klinkt normaal, toch?

Dan kom ik op mijn wond. Wond? Ja, wond. November 2011 ben ik naar de huisarts gegaan wegens bloed/pijn op een vervelende plek. Hij kwam al snel tot de conclusie dat het om een sinus pilonidalis ging. Ik heb hier meerdere topics over gehad op FOK! om zo af en toe mijn gal te spuwen.

Afijn, februari 2012 ben ik hieraan geopereerd. Een incisie van tien centimeter in de lengte, en enkele centimeters diepte. Oplosbare hechtingen, want de wond moest openblijven. Elke dag drie keer spoelen, dan zou het na zes weekjes genezen zijn. Dat liep anders. Vijf dagen later werd ik 's ochtends bebloed wakker in een bloederig bed. Naar de eerste hulp geweest, maar die konden weinig doen behalve meer gaasjes meegeven. Ik moest maar eerder op controle komen. De maanden die daarop volgden bestonden uit een aantal controles in het ziekenhuis, en het ging 'hartstikke goed' met mijn wond (volgens de assistent-chirurgen). Oh? Juni 2012, ik liep al vier MAANDEN met die rot wond in plaats van zes weken. Een grote wond die continu bloedt, bij elke beweging weer verder open knapt. Geloof me, das niet lachen.

Juni 2012 ben ik abrupt opgenomen voor een onderzoek. Ze hebben niks raars ontdekt en de wond moest vanzelf genezen. Kon nog even duren. Right. Augustus 2012 weer controle. De chirurg van het ziekenhuis hier wist het niet meer en stuurde mij door naar een ander ziekenhuis. De chirurg die ik daar kreeg was een specialist op dit gebied. Mooi, eindelijk vooruitgang. Of toch niet?

De wond was behoorlijk geïnfecteerd en ontstoken. 31 Augustus mocht ik weer onder het mes. Derde keer. Maar dit zou het oplossen! Daar kwam ik later achter. December 2012 en vele controles verder, zo vlak voor kerst, was het 'nog steeds niet goed' en mocht ik onder verdoving weer een heel stuk open. Februari 2013 zat de wond dicht. Ik was klaar en mocht weer gaan sporten, werken etc. Yes! Mooi toch?

Toen kwam het. De wond knapte na een paar weken net zo hard weer enkele centimeters open. Dat is zo'n acht keer gebeurd tot nu toe. En elke keer weer enkele weken voor hij weer dichtgroeide. Maar dan heb ik het enkel over de snee. Onder die snee zit gewoon een enorm gat, ergo daarom knapt die snee steeds weer open. Was het nu een klein sneetje, dan liep ik wel door. Maar dit gaat om grote gaten, waar bij vlagen veel bloed uitkomt. Ik ben een achttien-jarige jongen die met maandverband voor loopt. Al twee jaar. Dat is pas beschamend.

Twee weken geleden weer naar het ziekenhuis geweest. Kreeg daar een assistent plastisch chirurg (de normale chirurg/specialist wist het niet meer, again) en die vroeg mij wat nu het probleem was. Pardon? Wat is het probleem? Ik loop met een groot gapend gat dat nooit vanzelf gaat genezen. Och, dat bloed wat eruit komt, maakt niks uit, zo zei ze.Dat m'n broek vol bloed loopt als ik niet oplet, moet ik maar voor lief nemen volgens haar. Je reinste bullshit dus en ik ben geen klap opgeschoten met deze info.

Nu moet ik aankomende dinsdag naar de plastisch chirurg zelf. Deze heeft misschien wel of misschien niet nog een oplossing. Ik geloof er niet echt meer in. Ik voorspel dat ik het "maar vanzelf moet laten genezen" volgens hem. Hello, wake up call, not gonna happen.

En nu? Werken? Dat kan ik dus niet, dat heb ik in Portugal wel gemerkt. Zit je op je werk terwijl het bloed je eruit loopt. Not cool, echt niet. Geld moet toch binnenkomen en dat gaat zo niet gebeuren. Sport? Ik sportte elke week, elke dag. Voetbal. Gaf training. Of met vrienden. Kan ook al zo lang niet meer. In het buitenland wonen vond ik echt tof, en ik wil later zeker naar een ander land om daar wellicht zelfs te settelen. Maar dat kán niet op deze manier. Daarbij, ik heb een havo diploma, ik ben geen domme debiel, maar op deze manier kan ik echt geen studie gaan volgen. Ik heb een gap-year genomen in de hoop dat mijn wond dan kan genezen en ik alsnog kan studeren of zo. Maar dat lijkt voorlopig heel ver weg.

Samengevat: Studie? Zit er zo niet in. Sport? Zit er niet in. Buitenland? Idem dito. Werk? Ook niet. Socialiseren met vrienden? Zo af en toe. Als het niet al te hard bloedt kan ik eventjes naar ze toe. En m'n vriendin. Leuke meid, maareh, dat gaat geen stand houden zo. Ik schaam me namelijk voor mijn wond (niet dat ik het kan helpen, maar zo gaat dat) en kan haar niet enorm vaak zien op deze manier. Kortom, ik voel me niet bepaald vrolijk.

Mensen, wat kan ik doen? Ideeën? Wat kan ik dinsdag allemaal gaan doen in het ziekenhuis? Het moet natuurlijk wel reëel blijven, maar ik wil me niet laten afschepen en maar doorlopen. Ook wil ik geen zware operatie ondergaan zonder 100% zekerheid dat het dan EINDELIJK opgelost is. En ik wil gewoon weer sporten, werken, doen wat ik wil doen. Er zijn zo veel ergere dingen, maar dit is niet relaxed.

Mensen die aankomen met tl;dr: post maar niets.
Mensen die niet serieus kunnen reageren: de kans is zomaar aanwezig dat ook jij een sinus pilonidalis krijgt.
Mensen die het hele verhaal lezen en normaal reageren: Jullie zijn tof.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:03 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Ander ziekenhuis?

Ben al geswitcht van het eerste naar het tweede ziekenhuis. Helaas kan ik zelf niet zomaar even naar een ziekenhuis in bijvoorbeeld Amsterdam gaan.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:03 schreef pl4kkie het volgende:
Gelezen. Maar geen antwoorden op je vragen.

Sterkte met je avonturen bij de dokters.

Bedankt

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:06 schreef Just_some_random_dude het volgende:
Holy shit ouwe, heftig.. hoop dat het goed komt met je.

Je zegt dat je wond de hele tijd weer open springt, wat dus echt raar is.. heb je er nooit over nagedacht om dan maar echt te moeten stil liggen in je bed, zo min mogelijk bewegen totdat je wond helemaal dicht is?. (het is maar een gekke gedachte but who knows).

verder.. tjah kan ik helaas niks voor je doen.. laat maar weten hoe het afloopt.

Ja dat heb ik dus niet in de OP gezet, in principe ziet elke dag er bij mij als volgt uit:

13:00 opstaan
22:00 naar bed

In de tussentijd zit ik eigenlijk de hele dag op een stoeltje. Soms ga ik wel eens naar een vriend, maar das vaker niet dan wel. Helaas helpt stil zitten of stil liggen echt niets, dat heb ik vorig jaar al geprobeerd. Thanks anyway

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-12-2013 18:09:07 ]

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:11 schreef Just_some_random_dude het volgende:

[..]

Hoe zag je wond er dan uit nadat je zo een lange tijd dat hebt gedaan?.

Ik bedoel dan ook echt gewoon hele dagen/maanden in bed liggen alleen voorzichtig op staan om je behoeftes te doen en dan meteen liggen. Het is extreem maar misschien is het wel nodig om dit te doen zodat je later weer normaal je ding kan doen .

je moet dan trouwens wel iemand hebben die voor je zorgt .

Niets beter. You see, de 'wond' is gewoon die snee. Die gaat wel dicht, maar knapt continu open omdat daaronder gewoon enorm veel weefsel mist. Er zit gewoon een groot gat, en dat vult niet vanzelf op is na twee jaar gebleken.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:14 schreef Just_some_random_dude het volgende:

[..]

.. normaal kan ik altijd met oplossingen komen maar hier... shit man succes!.

Ik snap het, ik verwacht ook niet zo zeer dé oplossing te vinden hier wat betreft die wond. Thanks voor 't meedenken kerel.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:12 schreef maily het volgende:
Poe TS .... sterkte!

Thanks

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:26 schreef vera166 het volgende:
Wow ellendig. Ik wist niet eens dat dat bestond.

Heb ook je hele verhaal gelezen. Je bent ook nog eens net zou oud als ik. Moet er sowieso niet aan denken, maar op deze leeftijd lijkt het me toch allemaal nog wat verschrikkelijker.

Ik heb 0 verstand er van. Maar kun je niet het laten hechten? Dat het echt aan elkaar blijft zitten?? Of die mensen smeken er iets langer over na te denken ipv de gehaaste arts uit te hangen? Dat je wanhopig bent? Pfff sterkte

Het bestaat helaas erg onderschatte aandoening though. Hechten is op de een of andere manier geen optie dat heb ik vorig jaar al geopperd maar was gewoon geen optie. En je weet hoe 't gaat in ziekenhuizen, ze zijn je liever kwijt dan rijk. Mja, buiten dat alles, ik kan mezelf niet verzorgen, dat is onmogelijk. En vind maar eens een meid die niet gillend wegrent

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:29 schreef Tropanzia het volgende:
Klinkt misschien raar.
Maar wat als ze nou stukken uit je billen wegsnijden op de manier dat die stukken sowieso terug groeien en dat in ''het grote gat'' plaatsen?

Ik snap wat je bedoelt. De chirurg had mij al uitgelegd dat er misschien een kans was dat de plastisch chirurg de wond kon 'verleggen'. Dan komt de wond dus net iets meer op zij te liggen waardoor de spanning erop minder wordt. Maar de kans dat dat resultaat op zou leveren was nou ook niet denderend groot helaas.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:33 schreef vera166 het volgende:

[..]

Botox ofzo dan? Ik noem maar iets raars hoor ik weet het ook allemaal niet.. maar kan maar beter iets roepen dan niets.
Dar ze het gewoon opvullen als het ware?

Ja. Meisjes zullen dat inderdaad niet bijster leuk vinden. Maar ze zijn er vast :-) alleen nu nog niet misschien.

Hoe kom je er eigenlijk aan? Ontstaat het "gewoon"?

Wel raar hoor :S en ja, de houding van artsen is niet altijd even leuk nee.

Kijk bij jou is het misschien lastiger met een ander probleem, toch heb ik een keer een doorverwijzing voor elkaar gekregen door hard te gaan janken. Dit is anders maar toch, de moeite waard misschien

Verder dan deze flut-tips heb ik niks.

Botox o.i.d. is ook geen oplossing helaas. Zomaar opvullen überhaupt niet. Het ligt heel veel gecompliceerder dan dat blijkbaar (ik weet zelf ook niet alles haha), maar zeker bedankt voor het meedenken.

En ja, ze zullen er zijn, maar niet in mijn leeftijdscategorie. Dat zijn namelijk bontkraagjes en verder hoef ik al niks meer te zeggen denk ik

Hard janken zal niks uithalen, ik denk dat ik dan alleen maar mezelf voor schut zet.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:37 schreef HighVolume het volgende:
Sterkte man .... hoop echt voor je dat dit zsm geneest en je verder kan met je leven

Dankjewel ik hoop het ook.

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:37 schreef Dieter_Dengler het volgende:
Een collega loopt daar al zijn hele leven mee. Bij hem loopt de sinus precies ergens achter door, waardoor ze hem nooit goed zullen kunnen opereren. Nu gaat hij bijna met pensioen, maar zijn leven bestaat al 35 jaar vooral uit eens in de paar weken de 'pusbult' weer open laten snijden en dan weer in die wond spoelen totdat hij weer helemaal dicht is. Daarna begint het verhaal weer opnieuw.

Erg onderschatte aandoening inderdaad. Sterkte ermee. Ik hoop voor je dat het dichtgroeit.

35 jaar... zo lang ga ik er niet mee lopen kan ik je verklappen, dan ben ik het al lang zat ... vreselijk... bedankt voor de sterktewens verder

quote:

Op dinsdag 10 december 2013 18:41 schreef Dieter_Dengler het volgende:

[..]

Tja. Hij kan er bijna een jaarplanning op maken. Maar dan ook letterlijk. Hij weet wanneer hij het best vakantie kan boeken, omdat hij weet hoelang het duurt voordat er weer gesneden moet worden.
Zou niet willen ruilen.

Kan ik me voorstellen. Ik zou het allang opgegeven hebben.