[Reisverslag] Nepal & Bangladesh (via India)

Reisverslag Nepal / Bangladesh (via India), 24 sept – 19 nov 2013

Hier volgt een verslag van mijn reis naar Nepal en Bangladesh via India. Het voornaamste doel van deze reis was gewoon het zien van deze landen, maar de reis had ook een ornithologisch tintje.

Samenvatting India:

De reis begon in India (Varanasi) en dat is een zeer kleurrijke bestemming, erg de moeite waard. En om over land van Nepal naar Bangladesh te reizen moet je ook weer door India, wat me de kans gaf om Darjeeling te bezoeken. Ik moet zeggen dat ik wel erg veel in bussen heb gezeten maar het is wel leuker en avontuurlijker en je ziet natuurlijk veel meer dan als je vliegt.

Samenvatting Nepal:

Nepal was schitterend, vriendelijk, probleemloos en extreem goedkoop. Totaal heb ik hier ongeveer 4 weken doorgebracht. Tegen mijn verwachting in heb ik meer dan de helft van de tijd besteed aan trekking in de Himalaya omdat dat veel makkelijker en toegankelijker bleek dan ik had verwacht. Hier kom ik zeker terug.

Samenvatting Bangladesh:

Het reizen in Bangladesh was enigszins problematisch door politieke onrust, de zogenaamde “hartels” (stakingen, blokkades, rellen...). De enige betrouwbare lange afstands transport methode was dan de trein, wat het aantal bestemmingen beperkte. Ik heb hierdoor constant m’n plannen moeten veranderen en heb helaas minder van het land kunnen zien dan gehoopt. Bangladesh heeft geen grote toeristische trekpleisters zoals Nepal of India maar is wel een extreem vriendelijk land en toeristen zijn hier echt een bijzonderheid. Mooie tijd gehad in Bangladesh.


Route:



1) Varanasi (India)
2) Pokhara (Nepal)
3) Ghorepani – Ghandruk Loop trek (Nepal)
4) Chitwan National Park (Nepal)
5) Kathmandu + Swayambhunath (Nepal)
6) Langtang trek (Nepal)
5) Kathmandu + Patan (Nepal)
7) Darjeeling (India)
8) Dhaka (Bangladesh)
9) Srimanagal (Bangladesh)
10) Chittagong (Bangladesh)
11) Bandarban (Bangladesh)
12) Sundarbans National Park (Bangladesh)
8) Dhaka (Bangladesh)

Varanasi (India)

De reis begon in Varanasi en dat betekent dat ik meteen werd ondergedompeld in een mix van kleur, geur en lawaai! Varanasi staat bekend om de “ghats” langs de Ganges die worden gebruikt voor rituele baden, offers en crematies.

De monsoon was nog maar net voorbij en het waterniveau in de Ganges was dus nog erg hoog. De onderste niveaus van de ghats stonden nog onder water maar het was laag genoeg om over bijna de hele lengte langs de rivier van ghat naar ghat te lopen.


Ritueel baden in de vroege morgen bij een van de vele bathing-ghats. En de beste manier om dit te zien is natuurlijk een boottochtje op de Ganges. (Varanasi, India)



Munshi Ghat in de vroege morgen (Varanasi, India)



De drukste bathing ghat in Varanasi is Dasaswamedh Ghat. Je kunt hier uren doorbrengen want er gebeurt van alles. Naast ritueel baden brengen mensen er ook offers en leggen bloemetjes en brandende lichtjes op een schaaltje in het water, die daarna vaak door de volgende bezoekers achteloos aan de kant worden gesmeten (vreemd…). Ik heb een saree van een badende vrouw bijna in de fik zien vliegen toen ongemerkt een brandend kaarsje onder de rand van haar saree dreef! (Varanasi, India)


Elke avond wordt er bij Dasaswamedh Ghat een ritueel uitgevoerd en het is er dan stampvol met mensen. De mensen op de achtergrond zitten op boten op het water. (Varanasi, India)



Ook hier, ergens anders langs de Ganges, wordt een of ander ritueel uitgevoerd. Ik heb er totaal geen verstand van maar het lijkt op het prepareren van bepaalde offers onder instructie van de mannen die staan. Er worden o.a. een soort balletjes gerold. Geen idee wat het allemaal betekent... (Varanasi, India)


Naast de bathing ghats zijn er ook crematie ghats waar doden op open vuren worden gecremeerd. Van de crematies zelf heb ik (uiteraard) geen foto’s maar ik heb het wel van dichtbij gezien. Voor mij was het een vreemde ervaring om te zien hoe opa op een open vuur wordt verbrand terwijl de kleinzoon het met z’n iPhone staat te filmen!

Na de crematie wordt de as in de Ganges gestrooid. De (kasteloze) mensen die de crematies uitvoeren kun je op die plaatsen het rivierslib zien zeven om (resten van) eventuele juwelen uit te zeven.


De foto hierboven is genomen bij Manikarnika Ghat, de belangrijkste crematie ghat. Brandhout voor de crematies ligt hier metershoog opgestapeld en wordt ter plekke gewogen en betaald. (Varanasi, India)


Pokhara (Nepal)

Vanaf Varanasi was het een lange en vermoeiende busreis naar de grens met Nepal. Door een opeenstapeling van pech en incidenten (o.a. een dronken kerel die een fles tegen de voorruit van de bus gooide) duurde het 22 uur voordat ik eindelijk aankwam in een guesthouse net over de grens. Omdat ik pas midden in de nacht bij de grens aankwam heb ik zowel de grenswachters aan de Indiase als aan de Nepalese kant met veel kabaal wakker moeten maken, wat nog een hele opgave was!

Na slechts een paar uur slaap had ik vervolgens opnieuw een busreis van 8 uur ofzo naar mijn eindbestemming: Pokhara.


Op het moment dat je Nepal binnen komt zie je meteen het verschil met India. Veel mensen hebben platte gezichten en spleetogen en de kleding is anders (vrouwen in sarees, maar andere kleuren en patronen). Maar daarnaast ook veel mensen die er bijna net zo uitzien als in India. Een interessante etnische mix. (Omgeving Pokhara, Nepal)


De reis er naartoe was lang en vermoeiend, maar Pokhara is wel een plek waar je lekker tot rust kunt komen. Ik zat in een leuk guesthouse (voor 200 roepies = ¤1,50 per nacht!) bij een supervriendelijke familie en een tuin vol met vogeltjes. Tevens een goed stadje om mijn eerste trek te organiseren.


Pokhara heeft een prachtige ligging aan een meer en is tevens de basis voor mensen die treks gaan doen in Annapurna. Het is daardoor een erg toeristisch plaatsje, maar wel op een relaxte manier. (Pokhara, Nepal)



Het Phewa Tal meer in de avondschemering. (Pokhara, Nepal)


Geen gebrek aan vogeltjes en mooie vlinders zoals deze. (Pokhara, Nepal)


Ghorepani – Ghandruk Loop trek

In Pokhara organiseerde ik mijn eerste trek in de Himalaya: in 4 dagen de Ghorepani – Ghandruk Loop trek. Ik koos deze trek omdat ik had gehoord dat het mooi was, ook kwa vogeltjes en omdat het een rondje is, wat altijd leuker is dan heen en terug.

Tevens wou ik een niet te lange trek doen. “Trekking in the Himalayas” klinkt als iets wat je niet moet onderschatten. Ik had hierbij het idee van lastige zware trails waarbij je dagenlang moet leven op gedroogde kaakjes en slapen in primitieve omstandigheden.

Ik had voor deze trek dus een guide/ porter geregeld. Maar het bleek dat de trails zeer goed en makkelijk zijn. Verdwalen kun je ook niet en er zijn overal mensen. Verder hoef je maar weinig mee te nemen want overal op de route zijn guesthouses en teahouses waar je gewoon goed kunt eten, drinken en slapen Die guide/ porter was dus weggegooid geld!

Helaas had ik pech met het weer: veel regen en sowieso altijd bewolkt en mistig (het zou helder moeten zijn deze tijd van het jaar). Veel mensen die ik tegenkwam maakten het rondje daarom niet af en gingen voortijdig terug.

Ondanks het tegenvallende weer genoot ik van deze trek. Ook al krijg je weinig vergezichten te zien, de omgeving blijft mooi en de hoeveelheid vogeltjes die ik onderweg tegenkwam was ver boven verwachting! Omdat het zo leuk was besloot ik daarom dat ik later deze reis nog een tweede trek zou gaan doen, dit keer langer en zonder guide/ porter.



Ghandruk in de avondschemering op een van de zeldzame momenten dat de bergen wat uit de wolken kwamen. Echter, de hoge toppen met sneeuw kreeg ik op deze trek niet te zien. De karavaan met ezels is de voornaamste vorm van goederentransport. (Ghandruk, Ghorepani-Ghandruk Loop trek, Nepal)



Rijstterrassen op het laatste stuk van het rondje, tussen Ghandruk en Naya Pul. (Nepal)



Deze foto is s’morgens vroeg genomen op het busstation als ik Pokhara verlaat. En zie: voor het eerst komen eindelijk de sneeuwtoppen uit de wolken. Maar ik heb al besloten dat ik later deze reis opnieuw naar de Himalaya ga voor een herkansing! (Pokhara, Nepal)


Chitwan National Park (Nepal)

Na Pokhara vertrek ik naar de laaglanden van de Terai voor het sublieme Chitwan National Park. In dit park leven o.a. tijgers, neushoorns, de bedreigde gharial krokodil en het staat ook bekend om de hoeveelheid vogels.

Ik verbleef net buiten het park in Chitwan Gaida Lodge, dat overigens wordt gerund door een van de top ornithologen van Nepal. Een hele aardige en enthousiaste vent die terwijl we in de tuin thee zitten te drinken continue allerlei redelijk bijzondere vogeltjes spot.

Chitwan National Park is wel een enorm drukke toeristenbestemming maar de lawaaiige groepen Chinezen kun je vermijden door safari’s te voet te doen en niet in jeeps of op olifanten.



Er zijn geen wilde olifanten in het park maar wel gedomesticeerde olifanten buiten het park, zoals deze. (Chitwan, Nepal)



In Chitwan National Park ging ik een volle dag (7:00-18:00) te voet beestjes spotten in deze tijger jungle! Voor de veiligheid loop je tussen twee guides in. De guide op deze foto (Bishnu Mahato) was echt subliem en we spotten o.a. neushoorns en heel veel vogels. We hebben wel hele afstanden door dat hoge gras lopen waden terwijl er gewoon een tijger kan zitten op 1 meter afstand en op die momenten vroeg ik me soms af of we wel verstandig bezig waren... (Chitwan N.P., Nepal)



Check die tijger voetstap met als referentie mijn eigen voet! Zie ook dat de modder nog zacht is terwijl de zon er op schijnt.... de tijger was hier erg kort geleden. Verder laten tijgers een zeer sterke geur achter. (Chitwan N.P., Nepal)

Overigens, toen ik Bishnu vroeg wat volgens hem de gevaarlijkste beesten waren in het park kwam de tijger pas op de derde plaats. Nummer 1 is de sloth bear (onberekenbaar) en nummer 2 de neushoorn. Tijgers gaan confrontaties met mensen bijna altijd uit de weg.


Deze neushoorn (“One-Horned Indian Rhino”) kwamen we tegen na lang waden door het hoge gras. Wereldwijd zijn er nog maar zo’n 3000 van. (Chitwan N.P., Nepal)



Gharial krokodil met zijn karakteristieke smalle bek waarmee hij vis vangt. (Chitwan N.P., Nepal)


Kathmandu (Nepal)

Na de snikhete laaglanden in Chitwan ging ik weer terug naar grotere hoogte. Kathmandu ligt op 1337m en tijdens de busreis (ca 8 uur) verbaasde ik me over de slechte kwaliteit van de wegen waarmee deze stad van 1 miljoen mensen is verbonden met de buitenwereld. Je vraagt je af hoe ze voldoende goederen naar die stad krijgen.

Kathmandu is druk en vermoeiend maar erg de moeite waard. Het is schitterend om te zien hoe eeuwenoude stupas en beelden overal verspreid staan door de stad terwijl het dagelijkse leven zich daar omheen afspeelt.

Een van de leukste plekken (maar erg toeristisch) is Durbar Square, waar je gewoon een hele middag kunt gaan zitten en genieten van alles wat er om je heen gebeurt.


Koopwaar ligt gewoon uitgespreid voor eeuwenoude tempels en over eeuwenoude beelden. (Kathmandu, Nepal)



Overal in de stad vind je dit soort eeuwenoude stupas. En overal drijven mensen hun handeltje. (Kathmandu, Nepal)


Leuk, al die kleuren en activiteit! (Kathmandu, Nepal)


Winkel met koperwaren. (Kathmandu, Nepal)



Een sadhu (holy man) en boterkaarsjes in een tempel (Kathmandu, Nepal)


Een van de vele tempeltjes op Durbar Square. (Kathmandu, Nepal)


Als je wilt relaxen dan klim je bovenop een van de vele tempeltjes en dan gewoon lekker kijken naar wat er om je heen gebeurt. (Durbar Square, Kathmandu, Nepal)



Volop activiteit bij tempels en andere religieuze plekken vanwege Nepal’s Dassain festival dat 15 dagen duurt. (Kathmandu, Nepal)



Nog steeds onder de indruk van mijn epische busreis vanuit India antwoordde ik op de vraag hoe ik hier was gekomen met: “By bus”. Je had de gezichten van deze kinderen moeten zien: “You came all the way from England by bus???!!!” (Kathmandu, Nepal)


Interessant om te zien hoe midden in deze stad van 1 miljoen inwoners anno 2013 mensen nog steeds hun water komen halen bij de eeuwenoude water reservoirs. Geen idee of het water nog steeds uit de oorspronkelijke bron komt of dat ze er stiekem een waterleiding in hebben gelegd. (Kathmandu, Nepal)


Swayambhunath

Deze Unesco World Heritage Site ligt op loopafstand van het centrum van Kathmandu. Komend vanuit Thamel (de toeristenwijk van Kathmandu) kom je dan bovendien nog langs een aantal andere tempels en crematie ghats.



De stupa van Swayambhunath. (Swayambhunath, Nepal)


Mensen lopen kloksgewijs rond de stupa en geven een swiepert aan de gebedsmolens er omheen. (Swayambhunath, Nepal)



Verkoopster van boterkaarsjes. (Swayambhunath, Nepal)



Deze dame prepareert boterkaarsjes onder een enorme gebedsmolen. (Swayambhunath, Nepal)


Langtang trek (Nepal)

Na de Ghorepani-Ghandruk trek had ik besloten om nog een trek te doen en dit keer in m’n uppie zonder gids. De keuze viel op Langtang, dat zou wat minder druk moeten zijn dan Annapurna en Mnt Everest.

De meeste mensen trekken 6 of 7 dagen uit voor Langtang. Zelf ben ik 11 dagen op pad geweest omdat ik een aantal dagen op het verste/ hoogste punt (Kyanjin Gompa) ben gebleven om vanaf daar een paar dagtochtjes te doen. En het is daar zo ontzettend mooi dat het moeilijk is om daar weer weg te gaan. Tevens ben ik 1 dag in Langtang village gebleven wegens noodweer.

Route: Syabrubesi (1460m) – Rimchu (2455m) – Langtang (3430m) – Kyanjin Gompa (3870m). Vanaf daar dagtochten naar o.a. Kyanjin Ri (4773m). En dan dezelfde weg terug.



De Langtang trek start in Syabrubesi, een plaatsje dat erg geïsoleerd ligt. Om daar te komen moet je eerst zo’n 10 uur met de bus over een slechte weg. Op de foto zie je de bus, die van binnen stampvol zit en bovendien reizen mensen op het dak van de bus. Hoe gevaarlijk dat is bleek toen we op een bepaald moment een noodstop moesten maken en een aantal mensen vanaf het dak op straat viel. Twee daarvan moesten door een dokter worden behandeld en reisden versuft en gewikkeld in verband door met dezelfde bus. (Kathmandu to Syabrubesi, Nepal)


De weg vlak voor Syabrubesi. Stukken zijn onverhard en soms voelde je de wielen van de bus wegglijden op steile stukken. Ik hoorde dat na het noodweer (toen ik al op de trek was) stukken zo gevaarlijk waren geworden dan mensen de bus uitstapten en de bus die stukken leeg passeerde. Toen ik er op de terugweg weer langs kwam was alles echter weer redelijk okee. (Syabrubesi, Nepal)



Syabrubesi, de start van de trek. (Syabrubesi, Nepal)

De trek start met stralend zonnig weer op de eerste dag, maar een dag later sloeg het weer om en begon het zachtjes en in de loop van de dag steeds harder te regenen.



Een van de redenen waarom die treks helemaal niet zo zwaar zijn is omdat je elke paar kilometer langs een vriendelijk vrouwtje komt die een heerlijke maaltijd voor je kan koken of voor gewoon een kop thee of een fles water. Goed kunnen eten en drinken maakt al het verschil. (Langtang trek, Nepal)


Locals dragen brandhout naar het dorp (Langtang Village, Nepal)


In Langtang Village verbleef ik in guesthouse “Tashi Delek”. Een klein guesthouse zoals dit is het leukste omdat je dan gewoon s’avonds met de familie rond de potkachel zit. Deze man en ook zijn kinderen konden uitstekend Engels en waren goed gezelschap. De kinderen zitten normaal gesproken in Kathmandu op school (en wonen dan bij familie) maar vanwege het Dasain festival waren ze thuis. De 15-jarige dochter (links) vertrouwde mij toe dat ze eigenlijk liever in Kathmandu zat want hier is echt niets te doen. Ik had het gevoel dat ze de buitenlandse bezoekers daarom ook als een aangename afleiding beschouwden. (Langtang Village, Nepal)


Moeder schilt aardappels bij de warmte van de potkachel. Vrijwel alle bewoners van de Langtang Valley zijn Tibetanen, nakomelingen van mensen die een aantal decennia geleden uit Tibet zijn gevlucht. De voertaal is hier ook Tibetaans. (Langtang Village, Nepal)


Bij aankomst in Langtang Village regende het al hard, maar de volgende dag was het nog erger en er stond een harde wind. Van mensen die terugkwamen uit Kyanjin Gompa (de eindbestemming, ca 450m hoger op 3870m) hoorde ik dat het daar erg koud en guur was met zware sneeuwval in de bergen. Beter een dagje binnen blijven, ik ben tenslotte toch flexibel met m’n tijd.


Het was wel mooi om te zien hoe het water langs de bergwand naar beneden kwam. (Langtang Village, Nepal)



Guesthouse “Tashi Delek” waar ik verbleef. (Langtang Village, Nepal)



Het wachten was niet voor niets, want een dag later was het droog en bovendien waren hier en daar (eindelijk) stukjes van de besneeuwde bergtoppen te zien! Deze foto is s’morgens genomen vlak na zonsopkomst. Prachtige herfstkleuren trouwens op de beboste berghellingen. (Langtang Village, Nepal)


En na een paar uurtjes lopen arriveer je dan in Kyanjin Gompa! Deze foto is een paar dagen na aankomst genomen want op de dag van aankomst was het nog wat minder helder. (Kyanjin Gompa, Nepal)


Kyanjin Gompa ligt in een subliem berglandschap. (Kyanjin Gompa, Nepal)



Hier het zicht op Kyanjin Gompa vanaf een hoger standpunt. In de vallei ligt de morene van een gletsjer (de gletsjer zelf ligt verder naar achteren deze tijd van het jaar). Rechts aan de andere kant van de rivier zijn prachtige bossen die ik later nog zou bezoeken. De helling links is Kyanjin Ri die ik later nog zou beklimmen. (Kyanjin Gompa, Nepal)



De eerste middag na aankomst ben ik een wandeling gaan maken in het dal langs de rivier en over de gletsjer morene. Daar kwam ik deze kudde yaks tegen. Prachtig gezicht zo half in de mist. (Kyanjin Gompa, Nepal)



Er groeien hier ook mooie bloemen, waaronder edelweiss. (Kyanjin Gompa, Nepal)


Ook in het dal, prachtige gelige herfstkleuren die contrasteren met de blauwe stukken lucht en de witte sneeuw en wolken. Een magisch mistig landschap... (Kyanjin Gompa, Nepal)

In Kyanjin Gompa verbleef ik weer in een klein guesthouse: “Snowleopard”. Deze mensen waren familie van degenen waar ik in Langtang had verbleven. Totaal ben ik 5 nachten gebleven omdat de omgeving van Kyanjin Gompa zo mooi is, je er diverse dagtochten kunt doen en omdat ik goed kon opschieten met de eigenaar van het guesthouse. Op 3 van de 5 avonden was ik hier trouwens de enige gast!



De eigenaar van het guesthouse had super schattige kinderen (2 en 3 jaar oud) en het buurjongetje kwam ook de hele dag over de vloer. Die kinderen waren helemaal gebiologeerd door mijn vogelgidsje met al die mooie plaatjes! Elke keer als ik het boek opensloeg om iets op te zoeken kwamen ze aanrennen en om me heen staan om naar de plaatjes te kijken. (Kyanjin Gompa, Nepal)



Oud klooster in de mist. (Kyanjin Gompa, Nepal)


Een andere korte wandeling vanuit Kyanjin Gompa naar een meertje. (Kyanjin Gompa, Nepal)



Kyanjin Ri (4773m) is zo’n 900 meter klimmen vanuit Kyanjin Gompa. Onderweg naar de top kwam ik deze grazende yaks tegen net onder de sneeuwgrens. (Kyanjin Ri, Nepal)



Op de top van Kyanjin Ri word ik, kijkend naar het zuiden, uiteindelijk beloond met dit prachtige uitzicht! (Kyanjin Ri, Nepal)



...en kijkend naar het noord-westen zie ik dit: Langtang Lirung (7227m) en de Langtang Lirung gletsjer. (Kyanjin Ri, Nepal)


....en naar het noorden heb ik dit uitzicht. In de lucht zie je een alpenkauw (zwarte vogel met kromme gele snavel). Deze vogels waren in grote hoeveelheden te zien rond Kyanjin Gompa en ook rond deze bergtop. Het zijn intelligente vogels die weten dat mensen vaak lunch bij zich hebben als ze de top bereiken en profiteren van de restjes die mensen achter laten. (Kyanjin Ri, Nepal)


Tenslotte op de terugweg dit beeld van Kyanjin Gompa, van bovenaf. (Kyanjin Gompa, Nepal)


Een dag later nog een wandeling gemaakt naar Langtang Lirung Basecamp, een makkelijke maar erg mooie wandeling. Dit zie ik in de vroege ochtend als ik terugkijk richting Kyanjin Gompa. (Kyanjin Gompa, Nepal)



De wandeling gaat door een prachtig dal met een riviertje en struiken die heel erg lekker maar apart ruiken. De eigenaar van het guesthouse vertelt me later dat die planten worden gebruikt om bepaalde soorten wierook van te maken. (Kyanjin Gompa, Nepal)



Dezelfde wandeling (teruglopend vanaf Langtang Lirung Basecamp) bij een breder deel van het riviertje. (Kyanjin Gompa, Nepal)



Weer een andere dag bezoek ik een bos aan de andere kant van de vallei. Het staat vol met verweerde bomen waar grote plukken mos in hangen (foto). Ik breng veel tijd door in het dichtere deel van het bos waar ik gewoon lange tijd doodstil blijf staan en de natuur naar me toe laat komen. Op een bepaald moment komt er op een paar meter afstand een hert uit de bosjes die mij totaal niet in de gaten had. Dat zijn mooie momenten. Ook veel vogeltjes gespot hier... (Kyanjin Gompa, Nepal)



S’avonds vlak voor zonsondergang als ik de rivier weer oversteek om terug te gaan naar de andere kant van de vallei zie ik de wolken om de bergen en in het dal liggen. Dit soort dingen gaat nooit vervelen... (Kyanjin Gompa, Nepal)


Een laatste tocht in Kyanjin Gompa brengt me weer naar de gletsjer morene, alleen loop ik nu een stuk verder door richting gletsjer. De eigenaar van het guesthouse had me een tip gegeven over een vogel die hij daar altijd zag met een lange kromme snavel en ik vermoedde dat dat een ibisbill was, die inderdaad van riviertjes in de bergen houden. De ibisbill heb ik gevonden en op de terugweg kwam ik weer een kudde yaks tegen. (Kyanjin Gompa, Nepal)



Tijdens deze laatste tocht word ik opnieuw getroffen door de mooie herfstkleuren van sommige bomen tegen de achtergrond van de witte bergen in de avondschemering. (Kyanjin Gompa, Nepal)

Na deze laatste dag in Kyanjin Gompa heb ik drie dagen uitgetrokken om rustig terug te lopen naar Syabrubesi (met overnachtingen in Ghodatabela en Bamboo Lodge – bewust andere locaties dan waar ik al eerder was, want dan zie je weer nieuwe dingen). In Syabrubesi had de vriendelijke dame van Lhasa Guesthouse netjes de rest van m’n spullen bewaard. De volgende dag vertrok ik weer naar Kathmandu.


Op de terugweg kom ik weer door Langtang village, wat er nu een stuk zonniger uitziet dan op de heenweg. (Langtang, Nepal)


Patan (Nepal)

Na de Langtang trek weer de lange busreis terug naar Kathmandu. Vanaf daar heb ik het oude stadje Patan bezocht, wat tegenwoordig gewoon een wijk is Kathmandu en op een uurtje lopen van het centrum ligt.


Mensen staan in de rij voor een tempel. (Patan, Nepal)



Alweer een hinduistisch ritueel waar ik niets van begrijp, maar leuk om naar te kijken.... (Patan, Nepal)



Vliegeren op Durbar Square. (Patan, Nepal)



Hanuman beeld, gekleed en het gezicht ingesmeerd met sandal wood paste. (Durbar Square, Patan, Nepal)


Darjeeling (India)

Vanaf Kathmandu ben ik met bussen en het laatste stuk per jeep verder gereisd naar Darjeeling, met een overnachting in Janakpur (waar ik helaas weinig heb kunnen zien). Erg lange reis en niet aan te raden voor de meeste mensen. Maar wel avontuurlijk.

In Darjeeling had ik (alweer) pech met de weersomstandigheden in de zin dat het bewolkt en mistig was. S’morgens vroeg heb ik een typisch toeristen dingetje gedaan, namelijk om 4:30am naar “Tiger Hill” om de zonsopkomst te zien. Hier zou je een prachtig uitzicht moeten hebben op de Himalaya, inclusief Mount Everest. Helaas zaten we midden in de mist dus ik heb niets van dit alles kunnen zien. Vanaf hier ben ik lopend terug gegaan naar Darjeeling, wat wel een leuke wandeling was.

Andere activiteiten in Darjeeling was (uiteraard) thee proeven en een flinke voorraad inslaan voor thuis en ik heb de botanische tuin bezocht.

Al met al was Darjeeling wat minder sereen dan ik had gehoopt: het is gewoon een grote drukke stad met veel toeterende auto’s (sja, India...). Vanuit de stad zelf zie je ook weinig van de thee plantages. Echter, de weg er naartoe is wel erg mooi.

Het is wel een interessante etnische mix en Darjeeling voelt ook meer als Nepal dan als India. Niet voor niets willen veel mensen hier afscheiding van “Ghorkhaland”.


Buitenwijken van Darjeeling


Observatory Hill net na zonsondergang (Darjeeling, India)


Dhaka (Bangladesh)

Toen ik aankwam bij de Changrabandha – Burimari grensovergang (India – Bangladesh) wilden de Indiërs me aanvankelijk niet door laten! Er was politieke onrust in Bangladesh met stakingen en wegblokkades (een “hartel”) en op verzoek van de Bangladesh kant hielden ze daarom alle westerlingen tegen omdat ze bang waren dat die ergens vast zouden komen te zitten.

Na overleg met zowel de Indiase als de Bengalese grenswachters wist ik ze te overtuigen om me toch door te laten (andere buitenlanders gaven te snel op en gingen terug). Tenslotte zou de hartel om 18:00 eindigen. In Burimari (net over de grens in Bangladesh) lukte het me om de laatste stoel in een nachtbus naar Dhaka te krijgen, dus rond 4:30am arriveerde ik gewoon zonder problemen in Dhaka

Echter, tijdens mijn verblijf in Bangladesh werden er steeds nieuwe hartels afgekondigd en daardoor moest ik mijn plannen continue veranderen. Ik heb daardoor minder van het land gezien dan ik had gehoopt.

Dhaka is best een aardige stad, vooral het oude deel met de smalle straatjes. Ik heb ook een paar musea bezocht zoals het Liberation War Museum en het National Museum. Maar de drukte, stoffigheid en luchtvervuiling maken het ook een erg vermoeiende stad. Toch een leuke tijd gehad hier.



Straatbeeld in Dhaka. Heel veel riksja’s. Vaak staat het verkeer muurvast en is lopen nauwelijks trager dan andere vormen van transport.



In Sadarghat in het oude deel van Dhaka kun je deze 100 jaar oude boot nemen over de rivier naar het zuiden: “The Rocket” (100 jaar geleden was het de snelste boot). Helaas vaart hij tegenwoordig niet meer helemaal naar Khulna en moet je het laatste stuk met de bus doen. De hartel maakte dit onmogelijk en dus viel deze vorm van transport helaas af en moest ik “saai” met de trein. (Dhaka, Bangladesh)


De politieke onrust en hartels hebben mijn reismogelijkheden flink beperkt. Er zijn volgens Al Jazeera de afgelopen maanden meer dan 300 doden gevallen maar gelukkig heb ik zelf alleen maar vreedzame demonstraties gezien zoals deze. (Dhaka, Bangladesh)


Srimangal (Bangladesh)

Srimangal is een leuk stadje omringd door thee plantages en met een prachtig national park (Lowacherra) in de buurt. Ik ben hier veel langer gebleven dan gepland (inderdaad, ik zat vast vanwege de hartel) maar dat was geen straf. Er zijn in Bangladesh maar weinig plekken waar je beter kunt vastzitten dan hier.

Ik heb een fiets gehuurd en ben rond gaan fietsen langs dorpjes, akkertjes en thee plantages. Verder heb ik bijna elke dag Lowacherra National Park bezocht, op loopafstand (ca 1,5 uur) van Srimangal.

Het grootste “probleem” hier is de hoeveelheid aandacht die je van iedereen krijgt. Westerlingen zijn hier nog bijzonder. In het national park zijn de Bengalen niet meer geïnteresseerd in apen en vogels; jij bent de wildlife en mensen komen om je heen staan om foto’s van je te maken. En dat is lastig als je zelf een zeldzaam vogeltje probeert te spotten



Een van de thee plantages net buiten Srimangal. (Srimangal, Bangladesh)


Bijna elke morgen rond zonsopkomst liep ik het stadje uit door de thee plantages naar Lowacherra National Park. En dan zag ik deze markt koopmannen met hun karren met groenten uit de mist opduiken, op weg naar de markt in Srimangal.


Veel tijd doorgebracht in Lowacherra National park. O.a. gezien: Hoolock gibbons, capped langur, Phayre’s leaf monkey, makaken, barking deer, veel vogels en enorme spinnen! Ow, en bloedzuigers....



In Lowacherra National Park zie je o.a. deze apen. Van links naar rechts: de bedreigde hoolock gibbon, capped langur en Phayre's leaf monkey.

Bandarban (Bangladesh)

Direct na het eindigen van de hartel die me vasthield in Srimangal heb ik een nachttrein gepakt naar Chittagong, daar een permit geregeld om de hilltracts te bezoeken en daarna per bus naar Bandarban.

De heuvels in Chittagong provincie zijn een speciaal deel van Bangladesh. Ten eerste zijn het heuvels (het grootste deel van Bangladesh is vlak) en ten tweede wonen er mensen van Burmese origine. Je hebt een permit nodig om deze omgeving te bezoeken omdat het er wat onstabiel is met een afscheidingsbeweging e.d. Die permit is gratis en makkelijk te krijgen maar je moet hem wel hebben want anders houden ze je tegen bij de checkpoints.

Bandarban is een leuk en super relaxed stadje, gelegen in een prachtige omgeving. Er is ook een kolonie flying foxes in bomen midden in de stad. Ik had meer plekken willen bezoeken in dit gebied maar direct na aankomst werd er een nieuwe hartel afgekondigd, wat betekende dat ik na 1 dag alweer weg moest om te voorkomen dat ik weer dagenlang vast zou komen te zitten – iets dat ik me niet kon permitteren vanwege een reeds geplande en betaalde (dure!) 3 daagse trip per boot in Sundarban National Park.

Tijdens de enige hele dag die ik hier had heb ik gewandeld in de heuvels rond Bandarban en de dorpjes Haatibandha en Sangiya bezocht.



Het dorpje Haatibandha is maar een paar hutjes. (Omgeving Bandarban, Bangladesh)



Het dorpje Sangiya ligt maar een kilometer ofzo van Haatibandha af maar hier woont een andere stam met andere gebruiken en een andere taal. (Omgeving Bandarban, Bangladesh)


Chittagong (Bangladesh)

In de stad Chittagong heb ik maar een nacht doorgebracht, op doorreis van Bandarban terug naar Dhaka. Dit is weer zo’n drukke stoffige stad maar het deel bij de rivier waar de schepen worden gelost was wel interessant om te bezoeken.



Straatbeeld in Chittagong. Btw, de reclameborden hier (zie achtergrond) blijven me fascineren; niemand in Bangladesh ziet er zo uit. Je ziet dat overal in Azië maar hier in Bangladesh is de mismatch wel heel erg sterk (overwegend streng islamitisch land met donkere mensen, reclameborden met bijna blanke westers ogende mensen). (Chittagong, Bangladesh)


Sundarbans National Park (Bangladesh)

Het laatste deel van mijn reis was een georganiseerde 3-daagse excursie per boot naar Sundarbans National Park.

De Sundarbans is het grootste mangrove forest ter wereld, verdeeld tussen Bangladesh (60%) en India (40%) Dit park heeft tevens de grootste tijgerpopulatie ter wereld (ca 500 stuks), maar de kans om er een te zien is nihil. Wel worden er hier regelmatig mensen door tijgers gedood (schattingen lopen uiteen van 25 tot 250 mensen per jaar!), vrijwel allemaal vissers, woodcutters en honey collectors.

Ik had een tour geboekt bij Guide Tours, een operator met een goede reputatie voor zowel de kwaliteit van de tour als voor sustainability. Normaal zitten deze tours helemaal volgeboekt deze tijd van het jaar maar vanwege de hartels waren er opzeggingen en zaten we op een boot met 14 gasten (capaciteit = 20). Dat maakte de tour beter en comfortabeler (maar wel iets duurder).

De tour was erg leuk/ mooi en het eten aan boord was uitstekend. Het is meer een relaxte vakantie trip dan een safari of iets dergelijks want je ziet niet heel veel wildlife, maar wel genoeg om het interessant te maken.


Aan het begin van de tour ben je nog in de bewoonde wereld en kom je langs veel van dit soort kleine vissersdorpjes. (Sundarbans, Bangladesh)



Hier nog een van de vele dorpjes waar je onderweg langs vaart. (Sundarbans, Bangladesh)



Onze boot (“Chhuti”) in de vroege morgen, gezien vanaf de roeiboot waarmee we s’morgens vroeg in alle stilte de smalle kanaaltjes verkenden. (Sundarbans, Bangladesh)



S’morgens met een roeiboot door de smallere kanaaltjes in de mangrove (Sundarbans, Bangladesh)



We gingen ook weleens aan land, zoals dit prachtige mangrove strand aan de zuidkust. (Sundarbans, Bangladesh)


Onze guards, die ons beschermen tegen tijgers en bandieten (Sundarbans, Bangladesh)



Locals aan het werk in de vroege ochtend mist. Dit soort mensen wordt regelmatig door tijgers gedood. (Sundarbans, Bangladesh)



Op de terugweg zijn we nog in een dorpje aan wal gegaan. En dan komt natuurlijk iedereen kijken naar die gekke westerlingen. (Sundarbans, Bangladesh)

Daarna met de trein terug naar Dhaka en vanaf daar het vliegtuig terug naar huis.

Conclusie: Dit was weer een fantastisch mooie reis!

Statistiek:
Aantal dagen: 56
Ter plekke uitgegeven: ¤1061 (omgerekend)
Geïdentificeerde vogelsoorten: 257 (zie volgende post voor complete lijst)

[ Bericht 2% gewijzigd door SeLang op 01-07-2017 12:54:02 (Links gerepareerd) ]

Complete lijst van vogelsoorten gespot in Nepal, Darjeeling en Bangladesh:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 25-10-2017 13:16:47 ]

quote:

Op donderdag 28 november 2013 11:41 schreef Sunnythesun het volgende:

En wat een lijst vogels Heb je ze ook op de foto of alleen gespot?

quote:

Op donderdag 28 november 2013 14:01 schreef Blik het volgende:

Ik mis alleen de foto's van de vogels

Sja, ik neem op reis alleen een klein pocketcameraatje mee dat in m'n broekzak past. Geen zin om met een grote camera te sjouwen. Wildlife foto's zijn daarmee zo goed als uitgesloten.

Daarnaast geniet ik persoonlijk veel meer van de reis (en de vogels) als ik weinig aandacht besteed aan fotograferen. Genieten van het moment en alles goed in me opnemen is voor mij belangrijker dan achteraf foto's hebben. Vroeger ging ik zelfs vaak op reis zonder camera!

Wat betreft fotograferen van vogels geldt dat nog eens extra sterk omdat je ze vaak maar een seconde ziet en dan ook nog eens half tussen de bladeren. Fotograferen is dan een frustrerende bezigheid en je bent dan echt alleen maar met fotograferen bezig en niet met het schouwspel zelf. In de meeste gevallen kun je niet zowel kijken als fotograferen, het is het een of het ander. Als ik door m'n verrekijker een glimp van een bijzonder vogeltje opvang dan heb ik een goede dag, maar als fotograaf heb je altijd wat te zeuren (licht niet goed, bewogen, onscherp, slechte compositie, etc...). Daarom geniet ik meer van gewoon kijken naar al het moois .

Nadeel is natuurlijk dat je achteraf je enthousiasme moeilijker kunt delen met anderen. Een lijstje met vogels (waarvan de meeste mensen geen flauw idee hebben hoe die vogels eruit zien) spreekt natuurlijk minder tot de verbeelding dan een paar mooie foto's. Maar de "foto's" in mijn herinnering (de beelden die ik door m'n verrekijker heb gezien) zijn veel mooier dan wat ik ooit had kunnen fotograferen. Dat is de afweging.

quote:

Op donderdag 28 november 2013 14:01 schreef Blik het volgende:
Mooi verslag weer, vind het erg knap dat je dit allemaal kunt doen voor onder de 20 euro per dag (ondanks dat de landen erg goedkoop zijn).

Zonder die trip in de Sundarbans en zonder die overbodige guide op de eerste trek in Nepal was het zelfs nog een stuk minder geweest. Die drie dagen in de Sundarbans waren even duur als de rest van de drie weken in Bangladesh! En op de treks in Langtang (zonder guide - en het absolute hoogtepunt van deze reis) kwam ik nooit boven de 10 euro per dag.