Beste fokkers,
Omdat het vorige topic is verpest door onnodige posts (en ik daar op inging) open ik een nieuw topic. Ik hoef niet persoonlijk aangevallen te worden en ik reageer niet op negatieve posts. Ik hoop op inzichten, tips en ervaringen.
Mijn vriendin (23) en ik (24) hebben een relatie van 5 jaar.
Sinds dit jaar ben ik afgestudeerd en heb ik een fulltime baan, helemaal perfect. Ik heb het redelijk druk, maar genoeg tijd voor een sociaal leven. Mijn vriendin is ook afgestudeerd, heeft ook een baan maar loopt nu een stage en een gedeeltelijke studie erbij. Ik ben erg trots op haar, maar tegelijkertijd is het ontzettend druk voor haar. Ze is enorm ambitieus, dat is natuurlijk positief, maar het komt onze relatie niet ten goede.
Het punt hiervan is namelijk dat er haast geen tijd meer is voor ons samen. Ik mag al blij zijn als ik haar één keer in de week zie. Eerst had ik nog begrip voor haar situatie en steunde ik haar, maar op dit moment merk ik dat ik een partner nodig heb die er ook voor mij is. Het is namelijk dat ik alleen maar geef, maar niets ontvang. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik onze relatie op dit moment geen relatie meer vind en dat ik hier samen uit wil komen. Ik begrijp heel goed dat mijn vriendin haar studie wil behalen, een goede carrière wil hebben, maar ik wil ook een fijne relatie hebben.
Mijn vriendin belooft constant verbetering, maar verbetering komt er niet. We hebben meerdere ruzies gehad over het feit dat zij amper tijd heeft voor mij, af en toe afspraken vergeet en er gewoonweg nooit is. Terwijl ik ook wel eens tot één uur 's nachts op kantoor zit. Ik heb het net zo goed druk met mijn werk, vrienden, familie en sport. Maar mijn vriendin denkt alleen maar aan zichzelf op dit moment.
Onze relatie is niet meer stabiel, de communicatie verloopt niet meer goed, de seks is niet meer spontaan. Ik heb het gevoel dat ik haar kwijt raak, maar ik wil mijn vriendin helemaal niet kwijt. Naast het drukke op dit moment, weet ik hoe het was tussen ons en dat wil ik graag terug.
Vandaag heb ik haar kort gezien en weer was mijn vriendin eerst afstandelijk. Ik merkte wel dat mijn vriendin het fijn vond om mij te zien, maar er kwam eerst weinig initiatief van haar kant. Ik heb aangegeven hard te willen werken aan onze relatie, en dat ik haar mis, en zij geeft aan ook te willen dat het goed komt. Toch blijkt dat niet uit haar kille gedrag.
Ik weet niet meer wat ik ermee aanmoet. Ik merk dat ik haar langzamerhand verlies, maar ik wil haar niet kwijt. Ik weet niet wat ze wil, ik begrijp niet dat het op deze manier moet. Gaat het nou zo dat ik moeite moet doen, en zij zo moeilijk blijft doen? Is de moeite voor niks? Van haar krijg ik geen duidelijk antwoord, ze laat me maar afwachten en in twijfel.