Een Schitterend Ongeluk

Een Schitterend Ongeluk

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Zo'n 20 jaar geleden heb ik deze serie voor het eerst gezien. Ik woonde nog thuis, zat nog op school. Uitermate fascinerende uitzendingen.

Afgelopen twee weken in etappes de verschillende uitzendingen gekeken.

Tegenvaller: alhoewel ik van trage TV houd, waren de afleveringen (muv de laatste aflevering, "de Samenkomst") traag en taai. Wim Kayzer blijkt een (creatieve) dromer te zijn, iets dat Gould meteen inziet, en waar de andere deelnemers ook moeite mee lijken te hebben. Pas tijdens de Samenkomst, als de heren onder elkaar zijn, komt de discussie lekker op gang, en is Kayzer ook goed op dreef als chairman.

Het programma zit niet logisch in elkaar. De eerste paar afleveringen blijf ik me afvragen waar Kayzer precies naar op zoek is. Kan me nog wel wat herinneren van vroeger, maar de precieze vraag blijft lang onduidelijk. Pas tijdens de uitzending met Gould zegt Kayzer welke vraag hij graag beantwoord ziet. Dit was het eerste interview van Kayzer; waarom deze aflevering niet als eerste uitgezonden?

Voor de rest is het toch wel genieten. Ik heb meer met de Amerikanen dan met de Britten. Gould komt zo gemakkelijk uit z'n woorden, kent weinig twijfel, kan het heel goed brengen. Dennett zit van de heren het dichtst bij mijn vakgebied. In de VS had ik een collega die z'n broer had kunnen zijn. Dyson heeft het moeilijk - als fysicus heeft hij te weinig biologie gezien om goed mee te kunnen met de rest. Maar als hij iets zegt, is het vaak raak. Sachs heeft wat mij betreft de meest relevante inbreng in de discussie tijdens de Samenkomst. Sheldrake is de jonge "punk" die het zaakje scherp houdt, en provoceert. Ook een dromer, maar zijn rol blijkt toch wel belangrijk te zijn in de discussie. Toulmin is de wijze oude man, die overal over kan meepraten. Een oude Johan Cruijff.

Jawel, het format van de samenkomst doet een beetje aan VI denken. Het is wel geinig om de heren zo nu en dan een nerdgrapje te zien maken, en daar besmuikt om te zien lachen.

Wat blijft hangen na de samenkomst, is dat er nog zo veel vragen onbeantwoord zijn. Ook nu, 20 jaar later! Vergeet niet dat er in 1993 nauwelijks e-mail was (Kayzer heeft het over telefoon en fax). We zijn in die 20 jaar heel veel opgeschoten, maar eigenlijk ook weer heel weinig.

We weten ondertussen wel dat duiven een heel gevoelig gehoor hebben (duiven kunnen frequenties van 0.1Hz horen (!!)), en mede daarmee de weg naar de duiventil terug kunnen vinden (Sheldrake). De ideeen van Dennett worden heel langzaam werkelijkheid. We weten steeds beter hoe de hersenen in elkaar zitten. Met SQUID en functional-MRI hebben wetenschappers apparatuur om de hersenen en denkprocessen in beeld te brengen. Met 2-photon imaging kunnen wetenschappers in de hersenen van muizen kijken, om te zien hoe de hersenen neuron voor neuron veranderen. Er gebeurt dus van alles.

Een vervolg zou MI welkom zijn. Zoals Dyson al aangaf niet alleen met oude grijze mannen, maar ook met jonge onderzoekers en filosofen. Wat mij betreft in het format van de Samenkomst. En dat iedere week.

Genieten!

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 02-11-2013 16:26:15 ]

Het zijn lange zitten, niet? Dat was voor mij de reden om het in 2 weken te verdelen.

Dennett heeft in het Schitterende Ongeluk een vooruitziende blik mbt godsdiensten.

Uitermate boeiend om hem te horen praten over de een-benige robot, de 2-benige robot en de 4-benige robot.

quote:

Op zondag 3 november 2013 02:15 schreef Grumpey het volgende:
Sowieso is onderschatten van het publiek op wetenschappelijk gebied, zelfs bij de vpro, schering en inslag. Men gaat er bij voorbaat vanuit dat mensen niet meer willen nadenken, en wanneer ze nadenken, dat dat vooral heel leuk en vermakelijk moet zijn (zie: colleges van DWDD uni).

Geen idee wat er door jullie heen gaat, als jullie naar z'n discussie luisteren, maar in mijn eigen werk haal ik de meeste voldoening uit nieuwe inzichten die ik haal uit discussies met collega's. Als je bijvoorbeeld samen een half uurtje tussen twee experimenten van inzicht wisselt, en tot een volledig nieuwe kijk op iets komt.

Als ik naar de heren luister, krijg ik hetzelfde gevoel. Ik mag dan geen Dyson of Gould zijn, maar op mijn eigen manier kan ik wel meedenken met de heren, en dat geeft enorm veel voldoening. Een nieuw inzicht krijgen in materie is een adrenaline rush. Kayzer probeert daar een vinger achter te krijgen, maar de grijze heren in het panel hebben al zo veel gezien, voor hun is die rush niet belangrijk. Maar juist voor jonge onderzoekers is dat een enorme motiviatie.

Ik denk dat die rush, maar natuurlijk ook de nieuwe inzichten die je krijgt in uitermate fascinerende materie het geheim achter het Schitterende Ongeluk is.

Ben het helemaal met jou eens dat we ver moeten blijven van popi jopi TV a la DWDD, waarbij wetenschap opgeleukt moet worden om een breder publiek erbij te betrekken. Diepgang willen we zien.

Bump - hebben jullie ondertussen de Samenkomst gezien, en zo ja, wat vonden jullie er van?

quote:

Op vrijdag 29 november 2013 15:22 schreef OllieWilliams het volgende:
Inmiddels de eerste twee afleveringen gezien. Had nog nooit van morfische resonantie gehoord, maar ben er wel direct door geboeid. Ga me daar zeker meer in verdiepen.
Sowieso is het heerlijk om die mannen te horen praten met hun Britse accent

Rupert Sheldrake heeft inderdaad wel mooie verhalen die je aan het denken zetten. In de Samenkomst is het grappig om te zien hoe Daniel Dennett zich zichtbaar zit te ergeren aan het ongegeneerd 'als het nou eens zo en zo zou werken' van Sheldrake.

quote:

Op zondag 17 november 2013 16:20 schreef Molurus het volgende:

[..]

Ik heb net 'the man who mistook his whife for a hat' - audiobook geheel geluisterd. Echt prachtig spul!

Dat zijn idd prachtige verhalen. Bij het lezen van 'the man who mistook his wife for a hat', een van de verhalen in de bundel met dezelfde titel moest ik meteen aan de film Memento denken.