Nu heb ik wel wat trekjes van asperger dus ben echt niet goed in smalltalk en oppervlakkigheden, de manier waarop ik contact zoek met mensen is blijkbaar niet (meer) normaal want gesprekjes over concreetheden kunnen niet meer tegenwoordig, het kan het beste blijven bij snachts om 4 uur whatsappen uit verveling wat ik niet doe want ik heb (voor degenen die me niet kennen) geen mobiel en die neem ik ook niet punt.
Nu betrapte ik mezelf er weer op dat ik totaal geen inschattingsvermogen heb wat leeftijd betreft, ik blijf kijken naar meiden van 20-25 terwijl ik zelf ondertussen 30 ben en dat is een gigantische wereld appart, dus of ze er nu leuk uitzien of niet heb je daar toch geen aansluiting bij en laat dat nu net zijn wat al moeilijk is voor mij in deze tijden.
Ik ben praktisch nog maagd op een 'proberen' uit met mn ex die me van 'ik wil dat je mn vrienden/vriendinnen/ouders ontmoet en praten over kinderen en toekomst' in 'ik voel niks meer voor je' gooide en de volgende week alweer met een andere vent rondliep.
Ik ben toen ik 18ig was nog wel geregeld uitgegaan maar daar nooit echt oog gehad voor daten oid, ik was verliefd op één enkel meisje (zusje van een vriend van me) en heb daar ook wel mee 'gehad' ookal bleef dat bij 'dat, en nieteens mee gezoend. Was trouwens niet mn grootste liefde; die was onbereikbaar en bestaat onderhand niet meer want ze is totaal veranderd. Dichte deur.
Ben altijd romantisch ingesteld geweest met een ideaal beeld wat ik nu wel na dat ex verhaal kwijt ben.
Nu vind ik van mezelf toch wel wat kwaliteiten te hebben die het goed zouden moeten doen bij vrouwen; speel tijdje al gitaar (kan ook piano maar niet zoveel meer), houd van buiten zijn, fotografie in de natuur. Houd van dieren, ben betrouwbaar en eerlijk en ben geen typische neanderthaler die voetbal bier dikke tieten en met 20 vrienden kabaal maken een leuke tijd vind. (integendeel)
Wat is er dan mis? Nou goed ik ben wat onhandig en kom niet makkelijk uit mn woorden, heb ADD en kan me ook makkelijk op het verkeerde moment uit de zone voelen zeg maar, midden in een gesprek opeens zelfbewust worden en me ongemakkelijk en beetje derealiserend voelen.
Maar mischien het minst prettige is dat ik weinig geld heb, zelf interreseert me dat niet super veel want ik ben heel natuurlijk ingesteld dat mijn activiteiten weinig tot geen geld kosten maar een meisje wil natuurlijk elke week naar een restaurant of een ketting krijgen oid, dat gaat gewoon niet (zie hier geen stereotypering in, ik voel het gewoon zo en of het zo is of niet het is wel een barriere waar een onzekerheid in ligt)
Dat laatste bovenstaande is dan ookwel zo'n beetje mn enige onzekerheid want ik ben van mezelf uit totaal niet onzeker, sociaal ingesteld (niet technologisch sociaal maar face to face dus, hoe raar dat ook klinkt voor iemand met ADD en border-asperger.)
Het dillemma hier is dat 'ik denk/verwacht dat vrouwen van mijn leeftijd op zoek zijn naar iemand om te settlen en kinderen te krijgen en trouwen en het hele generieke gebeuren, daar ben ik helemaal niet mee bezig. Ik ben meer van het vrije leven. Lees dat niet verkeerd; ik wil juist wel vastigheid en determenatie wbt vrouwen maar niet het huisje boompje beestje in een soort van ladder-constructie waar je je leven naar een maatstaf dient te hebben opgebouwd.
Ik zet het hier trouwens een stuk ingewikkelder neer dan hoe ik het voel of bedoel maar ik probeer het te begrijpen te maken voor anderen.. hopelijk lukt dat.
Een verhaal wat lang is nog even kort gemaakt, hetgeen ik me nu afvraag uiteindelijk is;
Hoe kom ik nu in godsnaam een ..vrouw tegen van mijn leeftijd waar het mee kan klikken.
Wat ik heb geprobeerd tot nu toe en in geen enkel opzicht slaagt dus dit hoef je niet neer te typen als suggestie:
-datingsites. (meesten moet je voor betalen, en verder krijg ik nooit reacties)
-terrasjes zitten. (laatste tijd veel gedaan, kom niemand tegen behalve éénkeer twee meiden die met de rug naar ons toe gingen zitten en op hun mobiel bezig gingen, dan hoeft het voor mij ook niet meer.. zo onsociaal..)
-supermarkt (beetje out of place mischien maar hier wat het het makkelijkst voor me om meiden aan te spreken of iig sociaal te zijn, bij de kassa is dat een illusie verder want daar doen ze allemaal aardig tegen iedereen omdat de baas ze anders de deur uit klapt)
-je eigen ding (blijven) doen: heeft me in 15 jaar mn ogen en oren open houden niks opgeleverd qua contact met meiden/vrouwen.
-feestjes (ken geen mensen die feestjes hebben, heb in 10 jaar tijd 1 vriend gemaakt en die is maar 1x per jaar jarig en de meiden die daar komen zijn 18-24 oid)
-sport/activiteit (ik wilde op fitness maar geen geld voor, verder zijn er geen opties in de buurt verder)
-vereniging (ik ben wel actief met vrijwilligerswerk maar daar kom je echt niemand tegen geloof me)
-dobbelsteen (ik heb geen geluk, dus zomaar iemand tegenkomen komt me welgeteld 1x per 300 jaar in de schoot vallen en dan fuck ik het nog up... zo liep ik een keer met een schutting over straat tijdens een verhuizing, moest dat ff naar mn moeders huis brengen.. kwam er een best knap meisje aanlopen die me aanbood me te helpen met tillen.. ik met mn domme harses zei "nee joh hoeft niet het lukt zo wel

"
wss omdat ik dus toch echt een asperger vorm iets heb oid.. zucht.. ja en dan achterhaf mep je jezelf voor je kop he, dat is trouwens 5 jaar geleden oid)
Nou, iemand anders nog iets?
Heb het zelfs al op fok geprobeerd, niks heeft zin hierin. Ik ben geen 'player' en wil ook niet 'scoren' dus oppervlakkige acties zoals 'he schatje jy bent egt lekker' oid zie je mij niet typen naar iemand.
[ Bericht 0% gewijzigd door BaajGuardian op 29-10-2013 18:29:48 ]
Vraag yvonne maar hoe tof ik ben, die gaf mij er ooit een tagje voor.