quote:Op zaterdag 16 november 2013 15:12 schreef Krzwl het volgende:
[..]
Ja, leuk. Je begrijpt wat ik bedoel.
Misschien moet je eens gaan kijken naar de Venus Project.quote:Op zaterdag 16 november 2013 15:12 schreef Krzwl het volgende:
[..]
Ja, leuk. Je begrijpt wat ik bedoel.
Ik ben ermee bekend. Hoewel ik dit soort initiatieven altijd wel interessant vind, ook gezien wat ik met mijn studie (economie) tegenkom, zie ik de toekomst somber in zolang de neoliberale economisch-financiële machtsstructuur in stand blijft. Die is helaas nog veel te sterk om over te gaan op een eerlijke en duurzame samenleving. En de massa vindt het ondertussen wel prima zo.quote:Op zaterdag 16 november 2013 18:33 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Misschien moet je eens gaan kijken naar de Venus Project.
Ik vind het ook niet erg om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Maar wanneer het denken de overhand neemt en vooral leidt tot pessimisme schiet het zijn doel voorbij. Mijn analysedrang en mijn omvangrijke fantasie zorgen er dan voor dat ik niet midden in het leven sta. En dat terwijl ik op deze leeftijd toch eigenlijk de basis leg voor de rest van mijn leven. Ik wil niet verbitterd zijn, maar zolang de realiteit niet kan voldoen aan mijn (te hoge) verwachtingen, zal dat niet zomaar verdwijnen.quote:Op zaterdag 16 november 2013 20:16 schreef Gwywen het volgende:
Ik vind het wel mooi dat jij op zo'n jonge leeftijd al bij zulke dingen stilstaat. Ik vind er niks geks aan. Sterker nog, ik wou dat ik iemand gekend had zoals jij toen ik die leeftijd had. Ik had echt het idee dat ik niet normaal was, omdat ik over dingen nadacht en niet gewoon net als iedereen die ik kende domweg uitging en genoot van het oppervlakkige leven. Maar misschien ben jij gewoon ook van nature niet oppervlakkig en ook nooit geweest. Wees blij dat niet alle mensen hetzelfde zijn.
Interessant topic. Te veel op de automatische piloot leven is nooit goed, maar te veel in je hoofd leven evenmin. Dan leef je net zo goed onbewust.quote:Op zaterdag 16 november 2013 20:16 schreef Gwywen het volgende:
Ken je dit topic? Of raakt dat niet aan jouw interesses?
Ik snap je heel goedquote:Op zaterdag 16 november 2013 23:26 schreef Krzwl het volgende:
[..]
Ik vind het ook niet erg om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Maar wanneer het denken de overhand neemt en vooral leidt tot pessimisme schiet het zijn doel voorbij. Mijn analysedrang en mijn omvangrijke fantasie zorgen er dan voor dat ik niet midden in het leven sta. En dat terwijl ik op deze leeftijd toch eigenlijk de basis leg voor de rest van mijn leven. Ik wil niet verbitterd zijn, maar zolang de realiteit niet kan voldoen aan mijn (te hoge) verwachtingen, zal dat niet zomaar verdwijnen.
En tja, wat is oppervlakkigheid? Als oppervlakkig zijn gelukkig maakt, is daar niets op tegen. Ik vind dat het niet aan mij is om te oordelen over wat anderen doen en denken, hoe oppervlakkig je sommige mensen ook kunt noemen. Ik sta ook regelmatig met m'n vrienden in de kroeg en kan het dan echt naar m'n zin hebben. Maar dan heb ik het ook wel weer gezien. Dan ben ik het liefst even helemaal alleen en beland ik weer in die stroom van (vaak negatieve) gedachten. Nee, dan zou ik het leven toch liever wat minder serieus willen kunnen nemen.
Het is trouwens heus niet zo dat ik de hele dag in een hoekje zit te huilen. Ik studeer, werk en heb genoeg mensen om me heen. Maar echt genieten van het leven doe ik niet echt. Het doet me allemaal niet zo veel en ik ben veel te kritisch, zowel op mijzelf als op anderen. Maar ligt dat nou aan de wereld om mij heen, of aan wat er zich in mijn hoofd afspeelt? Ook dat is een vraag waar ik al jaren over nadenk, maar hoe meer ik het doe, des te verder ik van het antwoord verwijderd lijk te geraken.
[..]
Interessant topic. Te veel op de automatische piloot leven is nooit goed, maar te veel in je hoofd leven evenmin. Dan leef je net zo goed onbewust.
Helpt het misschien om die analyses op te schrijven in plaats van ze in je hoofd uit te voeren?quote:Op zaterdag 16 november 2013 23:26 schreef Krzwl het volgende:
[..]
Ik vind het ook niet erg om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Maar wanneer het denken de overhand neemt en vooral leidt tot pessimisme schiet het zijn doel voorbij. Mijn analysedrang en mijn omvangrijke fantasie zorgen er dan voor dat ik niet midden in het leven sta. En dat terwijl ik op deze leeftijd toch eigenlijk de basis leg voor de rest van mijn leven. Ik wil niet verbitterd zijn, maar zolang de realiteit niet kan voldoen aan mijn (te hoge) verwachtingen, zal dat niet zomaar verdwijnen.
En tja, wat is oppervlakkigheid? Als oppervlakkig zijn gelukkig maakt, is daar niets op tegen. Ik vind dat het niet aan mij is om te oordelen over wat anderen doen en denken, hoe oppervlakkig je sommige mensen ook kunt noemen. Ik sta ook regelmatig met m'n vrienden in de kroeg en kan het dan echt naar m'n zin hebben. Maar dan heb ik het ook wel weer gezien. Dan ben ik het liefst even helemaal alleen en beland ik weer in die stroom van (vaak negatieve) gedachten. Nee, dan zou ik het leven toch liever wat minder serieus willen kunnen nemen.
Het is trouwens heus niet zo dat ik de hele dag in een hoekje zit te huilen. Ik studeer, werk en heb genoeg mensen om me heen. Maar echt genieten van het leven doe ik niet echt. Het doet me allemaal niet zo veel en ik ben veel te kritisch, zowel op mijzelf als op anderen. Maar ligt dat nou aan de wereld om mij heen, of aan wat er zich in mijn hoofd afspeelt? Ook dat is een vraag waar ik al jaren over nadenk, maar hoe meer ik het doe, des te verder ik van het antwoord verwijderd lijk te geraken.
Ja, dat is ook de voornaamste reden dat ik het hier post.quote:Op zaterdag 16 november 2013 23:51 schreef Gwywen het volgende:
[..]
Helpt het misschien om die analyses op te schrijven in plaats van ze in je hoofd uit te voeren?
Vaak krijg je tijdens het schrijven duidelijkheid en kun je dingen/vraagstukken als het ware ordenen, wat in je hoofd (met veelal chaotische gedachtesprongen en associaties) vaak niet goed lukt.
Dat is in ieder geval ietsquote:
Troost je. Zoals jij zijn er velen. Ik noem mezelf altijd een misantroop-light. Ik heb echt met vlagen dat 't me allemaal geen ene moer meer kan schelen. Puur om de kortzichtigheid/oppervlakkigheid/etc van de doorsnee mens. Bij vlagen beheerst dat enorm hoe je in het leven staat, dat herken ik heel erg. Soms is het gewoon 'even te veel'. Hoort gewoon bij een intelligent mens zijn denk ik en het feit dat je jezelf bij vlagen realiseert dat je eigen leven er totaal niks toe doet. Maar dat is ook juist mooi. Misschien kun je daar juist iets bevrijdends in zien?quote:Op zaterdag 16 november 2013 14:12 schreef Krzwl het volgende:
Het blijft toch moeilijk om acceptatie te vinden.
Ik merk dat ik vaak met een erg cynische en pessimistische blik naar de wereld kijk, wat mijn gemoedstoestand over het algemeen niet ten goede komt. Alsof er een grauwe sluier over de realiteit hangt.
Het hoort misschien ook een beetje bij me. Ik lees en denk graag over het leven, de maatschappij, de economie, en wat eigenlijk niet. Maar ondertussen voedt die voortdurende nieuwsgierigheid ook mijn negatieve gedachten. Enerzijds zorgt het voor een enorme drive om later echt iets te betekenen voor de wereld, maar aan de andere kant ben ik bang dat ik al snel gefrustreerd zal raken over de beperkte mogelijkheden tot verandering en de individualistische aard van de mensen om mij heen. Het lukt me niet om het om te zetten in iets positiefs.
Hoewel dit ook wel iets zou zijn voor F&L, denk ik dat het toch vooral een persoonlijk probleem is. Ik zal moeten accepteren dat de wereld imperfect is en dat zal blijven. Maar aan de andere kant voelt het niet goed om maar mee te gaan met de massa en hun regeltjes en deel uit te maken van een systeem waar ik niet achter sta. Ik heb het idee dat ik voortdurend een oogje moet toeknijpen om normaal te kunnen blijven functioneren in de maatschappij en het een beetje leuk voor mezelf te houden. Maar ik wil gewoon mezelf zijn. Alleen heb ik het gevoel dat ik een veel te grote idealist ben voor die werkelijkheid. Het beheerst mijn leven, en dat kan niet de bedoeling zijn.
Misschien is ignorance inderdaad wel bliss.
Zeker niet. In mijn optiek zie je negativiteit omdat je daarnaar op zoek bent. Het komt mij wel enigszins bekend voor, ik was toen ik jonger was ook vrij cynisch ingesteld over vrijwel alles. Maar na al die tijd daar in te zwelgen werd ik er een beetje zat van. Probeer gewoon eens niet overal het negatieve te zoeken. Ignorance is zeker geen bliss. Er is genoeg moois in de wereld om je op te concentreren, je moet er soms alleen even naar zoeken.quote:Op zaterdag 16 november 2013 14:12 schreef Krzwl het volgende:
Misschien is ignorance inderdaad wel bliss.
Ja, en daaruit komt ook de drang voort om mezelf continu te bewijzen. Daarom is het voor mij ook maar moeilijk om het feit dat het leven in essentie zinloos is als iets bevrijdends te zien. Ik pretendeer wel dat ik iets voor de wereld wil betekenen, maar volgens mij zie ik het onbewust vooral als een mogelijkheid om bevestigd te krijgen dat mijn eigen waarheid de juiste is.quote:Op zondag 17 november 2013 00:37 schreef Seven. het volgende:
Koude-grond-psychologie: TS stelt hoge eisen omdat hij zichzelf niet toestaat gelukkig te zijn. Dit komt voort uit een gevoel dit niet te verdienen, ofwel: de voedingsbodem is een laag zelfbeeld.
Je kan alleen iets betekenen voor een ander of de wereld als je veel betekent voor jezelfquote:Op zondag 17 november 2013 01:03 schreef Krzwl het volgende:
[..]
Ja, en daaruit komt ook de drang voort om mezelf continu te bewijzen. Daarom is het voor mij ook maar moeilijk om het feit dat het leven in essentie zinloos is als iets bevrijdends te zien. Ik pretendeer wel dat ik iets voor de wereld wil betekenen, maar volgens mij zie ik het onbewust vooral als een mogelijkheid om bevestigd te krijgen dat mijn eigen waarheid de juiste is.
Seven. slaat em hier precies op de kopquote:Op zondag 17 november 2013 01:03 schreef Krzwl het volgende:
Ja, en daaruit komt ook de drang voort om mezelf continu te bewijzen. Daarom is het voor mij ook maar moeilijk om het feit dat het leven in essentie zinloos is als iets bevrijdends te zien. Ik pretendeer wel dat ik iets voor de wereld wil betekenen, maar volgens mij zie ik het onbewust vooral als een mogelijkheid om bevestigd te krijgen dat mijn eigen waarheid de juiste is.
grappigquote:
Erkenning, van anderen en daarmee van mezelf. Waarom ik die zoek? Ik weet het niet. Ik leg het mezelf in ieder geval op. Maar ik besef me ook dat het een verhaal zonder einde is. En het werkt ook nog eens averechts. Ik denk meer na over hoe ik mijn tijd zo efficiënt mogelijk kan besteden dan dat ik daadwerkelijk iets doe. Bang om niet het maximale eruit te halen, dat het niet zo perfect zal worden als ik zou willen. En zo gaat dat met vrijwel alle keuzes die ik maak in mijn leven. Het werkt verlammend. Desondanks weet ik niet hoe ik het los kan laten.quote:Op zondag 17 november 2013 01:22 schreef Canillas het volgende:
[..]
Seven. slaat em hier precies op de kopVolgende vraag is; wat hoop je met jezelf te bewijzen te bereiken? Dat anderen, iets buiten je, je gaan vertellen dat je eigen innerlijk negativiteit over jou niet waar is? Hoe lang 'werkt' zoiets?
Het gaat om hoe jij jou ziet en hoe je daarmee omgaat, dat je hier op dit moment zo over na denkt laat zien dat je klaar bent dingen echt anders te doen en dat is moeilijk en eng maar het is wel echt, en er kunnen hele goede dingen uit voortkomen
Je bent bezig met het idee van ergens mee bezig zijn ipv het daadwerkelijk te doen. Onderliggende is m.i. dat je nu nog gelooft dat het veiliger is om in je hoofd/gedachten te zitten ipv volledig in het leven te zijn en daar aanwezig te zijn. Die geconditioneerde overtuiging kan je je stapje voor stapje los van maken door meer echt te gaan doen en meer echt aanwezig in het leven te zijn. Zolang je in je hoofd zit hoef je niet te voelen terwijl echt leven zonder verzet voelen/ervaren is.quote:Op zondag 17 november 2013 01:57 schreef Krzwl het volgende:
Erkenning, van anderen en daarmee van mezelf. Waarom ik die zoek? Ik weet het niet. Ik leg het mezelf in ieder geval op. Maar ik besef me ook dat het een verhaal zonder einde is. En het werkt ook nog eens averechts. Ik denk meer na over hoe ik mijn tijd zo efficiënt mogelijk kan besteden dan dat ik daadwerkelijk iets doe. Bang om niet het maximale eruit te halen, dat het niet zo perfect zal worden als ik zou willen. En zo gaat dat met vrijwel alle keuzes die ik maak in mijn leven. Het werkt verlammend. Desondanks weet ik niet hoe ik het los kan laten.
Ik geloof dat het veiliger is omdat ik het idee heb dat ik mijn gedachten in controle kan houden en de realiteit niet. Maar daarmee ontvlucht ik vooral wat is en verlies ik nog meer controle over de werkelijkheid. Daarnaast probeer ik mijn emoties altijd te rationaliseren. Daarmee gaat de betekenis en spontaniteit ervan verloren. Misschien dat ik daarom liever in mijn hoofd zit dan aanwezig probeer te zijn in de (voor mij vaak grijze) realiteit.quote:Op zondag 17 november 2013 02:01 schreef Canillas het volgende:
[..]
Je bent bezig met het idee van ergens mee bezig zijn ipv het daadwerkelijk te doen. Onderliggende is m.i. dat je nu nog gelooft dat het veiliger is om in je hoofd/gedachten te zitten ipv volledig in het leven te zijn en daar aanwezig te zijn. Die geconditioneerde overtuiging kan je je stapje voor stapje los van maken door meer echt te gaan doen en meer echt aanwezig in het leven te zijn. Zolang je in je hoofd zit hoef je niet te voelen terwijl echt leven zonder verzet voelen/ervaren is.
Wat mij betreft de enige serie die zo'n soort boodschap kon overbrengen zonder kazig te wordenquote:
Preciesquote:Op zondag 17 november 2013 02:35 schreef Fir3fly het volgende:
[..]
Wat mij betreft de enige serie die zo'n soort boodschap kon overbrengen zonder kazig te worden.
Kan je iets meer vertellen over jezelf qua emoties ?quote:Op zondag 17 november 2013 02:33 schreef Krzwl het volgende:
[..]
Ik geloof dat het veiliger is omdat ik het idee heb dat ik mijn gedachten in controle kan houden en de realiteit niet. Maar daarmee ontvlucht ik vooral wat is en verlies ik nog meer controle over de werkelijkheid. Daarnaast probeer ik mijn emoties altijd te rationaliseren. Daarmee gaat de betekenis en spontaniteit ervan verloren. Misschien dat ik daarom liever in mijn hoofd zit dan aanwezig probeer te zijn in de (voor mij vaak grijze) realiteit.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |