We hebben al eerder een relatie gehad maar het werkte dus niet door deze situatie. Ik weet dat er zo'n kans is, dat sluit ik niet uit, maar als we nog steeds hetzelfde voelen voor elkaar over een jaar dan.. ja, dan wil ik er gewoon voor gaan.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 10:48 schreef Cue_ het volgende:
Maar nu zijn jullie dus gewoon vrienden, maar hopen dat het meer kán worden in de toekomst?
Als jullie komend jaar dan nog steeds als vrienden doorbrengen, vraag ik me af hoe groot de kans gaat zijn dat het daadwerkelijk wat gaat worden.
Of hoe zal het zijn als hij een meisje tegenkomt dat hem leuk vindt en wel een relatie wil?
Dit dus.quote:
Ik wilde alleen wat neutrale meningen en advies, ik wil ook niks impulsiefs doen en er goed over nadenken. M'n ouders gaan er niet aan wennen, ookal is hij half Irakees ofzo, een vriend mag gewoon niet. Het heeft geen zin om ze over te halen of een gesprek met ze te hebben, dat heb ik al eerder gedaan en we kregen heel veel ruziequote:Op vrijdag 25 oktober 2013 10:53 schreef expans het volgende:
Bij mij komt het in ieder geval over alsof je al je beslissing hebt genomen en dat gewoon bevestigd wil zien worden.
Als je dit zou plaatsen op een allochtonenforum zou 99% precies andersom reageren.
Doe geen domme dingen waar je spijt van gaat krijgen, probeer je ouders langzaam aan het idee te laten wennen van een Iraanse vriend. Mocht het echt voorbestemd (:')) zijn dan lukt het over 3/4 jaar ook wel.
19 op 18 maakt geen ruk uit. Je zegt het zelf al, andere cultuur etc. Wat verwacht je dan? Dat je ouders je op je 16e wat comdooms toewerpen onder het mom stay safe en dat je op je 18e uit huis mag? Get real.
Jep, daar heb je echt helemaal gelijk in. Zo ben ik ook.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 11:00 schreef Dven het volgende:
[..]
Dit dus.
Deze TS goed onthouden, over een paar maanden kan je je door haar later pijpen voor vijftien euro
Kan ik een soort van 10-Klitten-Kaart kopen bij jou?quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 11:04 schreef standbyme het volgende:
[..]
Jep, daar heb je echt helemaal gelijk in. Zo ben ik ook.![]()
Je maakt een grapje toch? Chick is 18, en ze hebben 4 jaar. Die jongen heeft genoeg laten zien dat hij serieus genoeg is denk ik zo of niet?quote:Op donderdag 24 oktober 2013 23:04 schreef CherryOnTop het volgende:
[..]
Als hij geen jaar wil wachten zou ik ook niet alles voor 'm opgevenHoe serieus is hij dan? Het gaat toch al 4 jaar zo, nu zou dat ene jaar ineens teveel zijn?
Zo ben je wat?quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 11:04 schreef standbyme het volgende:
[..]
Jep, daar heb je echt helemaal gelijk in. Zo ben ik ook.![]()
Het is m'n vriend nu niet meer en ik wil ook niet bij hem wonen, ik wil op kamers en hem gewoon vaker zien en zo. Nu kan het dus niet echt omdat hij ver weg woont. Ik snap dat ik de keuze moet maken, maar ik vind 't gewoon moeilijk.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 11:14 schreef applebee het volgende:
Het is geen vraag die wij hier kunnen beantwoorden. Dat komt omdat wij jou situatie niet kennen, wij weten niet wat voor band je met jou ouders en je vriend hebt. Het hoeft niet een of het andere te zijn. Je kan ook bij je vriend wonen en nog steeds je ouders zien. Als ze het niet eens met jou relatie zijn betekend het niet dat ze niet om jou geven.
Het is dus de keuze die je zelf moet gaan maken.
We hebben niks nu.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 11:57 schreef Redbullkid het volgende:
[..]
Je maakt een grapje toch? Chick is 18, en ze hebben 4 jaar. Die jongen heeft genoeg laten zien dat hij serieus genoeg is denk ik zo of niet?
In een traditioneel gezin vraagt de man aan de vader van het meisje de hand van haar. Als de vader dat accepteert kan er getrouwd worden. Overigens bedenk wel dat deze huwelijken vroeger op veel lagere leeftijd werden gesloten. Op een leeftijd waarin veel Nederlandse meisjes in 2013 hun maagdelijkheid meestal nog hebben.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 11:03 schreef standbyme het volgende:
[..]
Ik wilde alleen wat neutrale meningen en advies, ik wil ook niks impulsiefs doen en er goed over nadenken. M'n ouders gaan er niet aan wennen, ookal is hij half Irakees ofzo, een vriend mag gewoon niet. Het heeft geen zin om ze over te halen of een gesprek met ze te hebben, dat heb ik al eerder gedaan en we kregen heel veel ruzie. Ik verwacht ook niks, ik weet hoe de situatie nu is en ik probeer om dit zo "goed" mogelijk op te lossen.
Voor jezelf. Als je ouders je beperken om jezelf te kunnen zijn is het tijd geworden om ze te negeren in bepaalde opzichten.quote:Op donderdag 24 oktober 2013 22:47 schreef standbyme het volgende:
Stel je voor, je hebt ouders die het niet goed vinden dat je een vriend hebt. Alles wel en oke, totdat je iemand ontmoet waar je echt gek op bent. 4 jaar later wil je nog steeds samen met die persoon zijn, alleen 1) de persoon woont heel ver weg en 2) het mag niet van je geloof/ouders. De persoon zou graag samen met je willen zijn alleen je moet dus kiezen; ga je voor die persoon of voor je ouders?
Ja het maakt me inderdaad niet gelukkig, ik geloof dat m'n ouders het beste voor me willen alleen dat is dus niet wat ík wil. En even nog een vraagje, was je vriendin Nederlands of kwam ze uit een ander land? Gelukkig ging 't daarna wel beter met het contact, maar lijkt me nog steeds kut..quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 19:29 schreef El_Liberaliste het volgende:
Je gaat niet je ouders verlaten voor je vriend, maar voor de leefstijl die je wenst aan te hangen, met of zonder die vriend. En in die context denk ik dat het inderdaad verstandig is om afstand van je ouders te nemen omdat het duidelijk is dat de huidige situatie je niet gelukkig maakt.
Heb het trouwens zelf ook meegemaakt, maar daar was ik die 'vriend'. Contact met haar ouders was uiteindelijk toch nog redelijk hersteld nadat ze aanvankelijk op voet van oorlog stonden...
Makkelijker gezegd dan gedaanquote:Op vrijdag 25 oktober 2013 18:32 schreef Seikcid het volgende:
[..]
Voor jezelf. Als je ouders je beperken om jezelf te kunnen zijn is het tijd geworden om ze te negeren in bepaalde opzichten.
Ja, daar zit het 'm dus in.. Je kan eigenlijk niks doen, niet eens normaal iemand leren kennen en zien of jullie bij elkaar passen. Ik ga ook niet samenwonen met hem oid, ik wil alleen wat vrijheid om hem te zien en zo. Dat kan nu niet.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 18:11 schreef jaha het volgende:
[..]
In een traditioneel gezin vraagt de man aan de vader van het meisje de hand van haar. Als de vader dat accepteert kan er getrouwd worden. Overigens bedenk wel dat deze huwelijken vroeger op veel lagere leeftijd werden gesloten. Op een leeftijd waarin veel Nederlandse meisjes in 2013 hun maagdelijkheid meestal nog hebben.
Overigens was dit tot een jaar of honderd geleden in Nederland ook nog tamelijk gewoon. De wereld is een beetje veranderd.
Wat mij voornamelijk opvalt in de moslimgemeenschap is de "alles of niets" benadering. Een beetje aan elkaar wennen en kijken of je wellicht kan samenwonen, dat is absoluut haram. Nee, dan maar heel lang maagd blijven (niets) of de partner laten bekeren en meteen gaan trouwen (alles).
Ja, ze had een Islamitische achtergrond waarvan ze afstand had gedaan en had de eerste jaren van haar leven in haar land van afkomst gewoond (Midden-Oosten).quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 19:43 schreef standbyme het volgende:
Ja het maakt me inderdaad niet gelukkig, ik geloof dat m'n ouders het beste voor me willen alleen dat is dus niet wat ík wil. En even nog een vraagje, was je vriendin Nederlands of kwam ze uit een ander land? Gelukkig ging 't daarna wel beter met het contact, maar lijkt me nog steeds kut..
Dat dus. En als je ouders dat niet respecteren zou je er verstandig aan doen om te overwegen geen contact meer met ze te hebben. Let wel, ik zeg overwegen, niet dat je het per sé moet doen.quote:Op donderdag 24 oktober 2013 22:49 schreef Copycat het volgende:
Als je volwassen bent maak je je eigen keuzes.
Nou ja dat weet je dus. Gegeven het feit dat je je ouders waarschijnlijk niet kan overtuigen van het nut van een tijdje samenwonen, betekent dat dus dat je op een kruispunt in je leven bent aangekomen. Je opties zijn beperkt tot doen wat je ouders van je verlangt en dus je vriendschap/liefde voor de jongen op een laag pitje zetten. Of het inderdaad helemaal doorpakken: gaan trouwen. Dat kun je naar je ouders toe best verkopen als een goed idee, je gaat als maagd het huwelijk in en je kunt daarna zowel van je man gaan genieten als een band met de toekomstige opa en oma van je kinderen in stand blijven houden Een derde optie is dus dat je breekt met je ouders, maar bedenk dat wanneer je breekt met je ouders "om alleen maar samen te wonen" waarschijnlijk emotioneel veel ingrijpender is dan een huwelijk aangaan dat wel gesteund wordt door je ouders.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 19:43 schreef standbyme het volgende:
[..]
Ja het maakt me inderdaad niet gelukkig, ik geloof dat m'n ouders het beste voor me willen alleen dat is dus niet wat ík wil. En even nog een vraagje, was je vriendin Nederlands of kwam ze uit een ander land? Gelukkig ging 't daarna wel beter met het contact, maar lijkt me nog steeds kut..
[..]
Makkelijker gezegd dan gedaan![]()
maar dit is wel idd waar m'n keuze naartoe gaat eigenlijk...
[..]
Ja, daar zit het 'm dus in.. Je kan eigenlijk niks doen, niet eens normaal iemand leren kennen en zien of jullie bij elkaar passen. Ik ga ook niet samenwonen met hem oid, ik wil alleen wat vrijheid om hem te zien en zo. Dat kan nu niet.
Ik wil wel trouwen, ooit, maar niet nu. Ik wil gewoon van het leven genieten en meer ervaringen opdoen e.d. Ik snap dat iedere keuze zo z'n voor- en nadelen heeft, maar er moet eigenlijk toch een keuze worden gemaakt. Toch heel erg bedankt voor je advies! Ik ga er nog gewoon goed over nadenken en het bespreken met hem.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 20:47 schreef jaha het volgende:
[..]
Nou ja dat weet je dus. Gegeven het feit dat je je ouders waarschijnlijk niet kan overtuigen van het nut van een tijdje samenwonen, betekent dat dus dat je op een kruispunt in je leven bent aangekomen. Je opties zijn beperkt tot doen wat je ouders van je verlangt en dus je vriendschap/liefde voor de jongen op een laag pitje zetten. Of het inderdaad helemaal doorpakken: gaan trouwen. Dat kun je naar je ouders toe best verkopen als een goed idee, je gaat als maagd het huwelijk in en je kunt daarna zowel van je man gaan genieten als een band met de toekomstige opa en oma van je kinderen in stand blijven houden Een derde optie is dus dat je breekt met je ouders, maar bedenk dat wanneer je breekt met je ouders "om alleen maar samen te wonen" waarschijnlijk emotioneel veel ingrijpender is dan een huwelijk aangaan dat wel gesteund wordt door je ouders.
Alle drie de beslissingen hebben hun voor- en nadelen, zoals gememoreerd door de mede users hier. Daarnaast kan het zijn dat de jongen helemaal niet geaccepteerd wordt door je ouders.
Maar bedenk wel dat de enige die verantwoordelijk is voor het geluk in je eigen leven jezelf bent. Je moet goed voor je zelf op een rijtje hebben waar je het meest gelukkig van wordt, en hoe dat het best bereikt kan worden.
Ja, ik ben er dus nog steeds over aan het denken. Zo'n beslissing is nou niet 1, 2, 3 gemaakt helaas.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 20:30 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Dat dus. En als je ouders dat niet respecteren zou je er verstandig aan doen om te overwegen geen contact meer met ze te hebben. Let wel, ik zeg overwegen, niet dat je het per sé moet doen.
Waarschijnlijk zullen je ouders zich net zo lang zo opstellen als jij het toelaat.
Ik had een collega die in deze situatie zat en die is gewoon weggegaan en gaan samenwonen met die jongen. Laatste wat ik ervan heb gehoord is dat haar moeder nog steeds contact weigerde en verwachtte dat ze 'terug naar huis' kwam.Dat had volgens haar ook veel te maken met druk van de omgeving van de ouders, misplaatste eergevoelens en schaamte en dergelijke. Die ouders moeten dan als het ware, als ze zich er al bij neer willen leggen, op hun beurt weer kiezen tussen hun dochter en praktisch hun hele sociale omgeving.
Speelt dit bij jouw familie ook, TS?
Heel erg bedankt!quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 20:22 schreef El_Liberaliste het volgende:
[..]
Ja, ze had een Islamitische achtergrond waarvan ze afstand had gedaan en had de eerste jaren van haar leven in haar land van afkomst gewoond (Midden-Oosten).
Ik hoop voor je dat je de juiste keuze maakt en dat je ouders op termijn inzien dat je op deze manier veel gelukkiger bent, ze zijn gewoon bang voor het onbekende.
Altijd maar die religie...
Ik stuur je wel even een DM, vind het tricky om allerlei details neer te zetten..quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 21:57 schreef standbyme het volgende:
Heel erg bedankt!Ik snap hoe je je vriendin zich voelde, maar kan jij vertellen hoe jij je voelde een beetje? Ik ben benieuwd wat je dacht e.d., ik wil mezelf even 'verplaatsen' in jouw belevenis. Hebben jullie nog steeds een relatie of niet?
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |