R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Sinds een week is mijn therapie afgelopen en ik loop alweer heel erg tegen mijn falen aan.
Ik heb een heel erg laag zelfbeeld en dat wordt mede veroorzaakt doordat mij dingen niet lukken die anderen wel lukken. Vroeger ging het op school al fout; ik begon op het atheneum en eindigde 5 jaar later met hakken over de sloot een MAVO-diploma. Daarna een MBO-opleiding die mislukte en de HAVO geprobeerd alsnog wat ook niet goed ging. Ik was toen heel erg depressief en zat heel erg met mezelf in de knoop. Maar dat neemt niet weg dat het toch allemaal is mislukt.
Ik heb daarna weet ik hoeveel behandelingen gehad. Ik heb daar te horen gekregen dat ik de lat te hoog leg en te perfectionistisch ben. Daar zit absoluut wat in, maar het is wel erg makkelijk gezegd en bovendien erg vaag en cryptisch. Ik voel me waardeloos omdat dingen me niet lukken. Dat zou jij ook voelen in mijn plaats. Daarom vind ik het verschrikkelijk hypocriet van bijvoorbeeld psychologen om te roepen naar de dingen die wel goed gaan. Als jij een tentamen hebt gemaakt en je hebt maar 4 van de 100 vragen goed, ga je ook niet tegen jezelf zeggen "goh, wat heb ik het toch goed gedaan dat ik er 4 goed heb". Je hebt namelijk een baggertentamen gemaakt. De oorzaak dat het slecht is gegaan, is dat je bijvoorbeeld niet geleerd hebt en in plaats daarvan bent gaan feesten. Of je hebt uit het verkeerde boek geleerd. Of je hebt niet alles geleerd omdat je met andere taken naast je studie in de knoei bent geraakt. Of je hebt een black-out gehad tijdens het maken van het tentamen. Er kunnen ontelbaar veel verschillende redenen zijn waarom het is mislukt. Je moet erachterkomen wat er fout is gegaan, zodat je het de volgende keer wel goed doet. Wat in ieder geval niet gaat helpen, is het kutgevoel wat je eraan hebt overgehouden gaan verbloemen door tegen jezelf te gaan zeggen dat je het helemaal niet slecht hebt gedaan.
Waarom gebeurt dit dan wel bij de psychische hulpverlening? Waarom proberen ze je daar met alle geweld je anders tegen de situatie aan te kijken in plaats van dat ze je helpen om te situatie te veranderen? Het slechte gevoel van eigenwaarde is niet de oorzaak van je problemen, maar een gevolg daarvan.
Ik wil de situatie niet accepteren zoals die nu is, maar het veranderen. Wie of wat zou me daar eventueel bij kunnen helpen? Ik zoek hulp in de trant van: dit is de situatie nu, dit is de situatie die je wilt bereiken en dit is wat je daarvoor moet doen. Geen gewroet meer in mijn gevoelens, geen lulverhalen meer dat het de schuld is van mijn ouders omdat ze mij zogenaamd hebben verwaarloosd en geen gebakken lucht uitspraken als "je moet van jezelf leren houden"
Misschien heb ik tot nu nu toe de verkeerde hulp opgezocht. Misschien bestaat de hulp die ik nodig heb niet en moet ik het toch zelf doen. Maar als die hulp wel bestaat en jullie weten waar ik zou kunnen beginnen met zoeken, hoor ik het graag. Alvast bedankt!
Ik heb een heel erg laag zelfbeeld en dat wordt mede veroorzaakt doordat mij dingen niet lukken die anderen wel lukken. Vroeger ging het op school al fout; ik begon op het atheneum en eindigde 5 jaar later met hakken over de sloot een MAVO-diploma. Daarna een MBO-opleiding die mislukte en de HAVO geprobeerd alsnog wat ook niet goed ging. Ik was toen heel erg depressief en zat heel erg met mezelf in de knoop. Maar dat neemt niet weg dat het toch allemaal is mislukt.
Ik heb daarna weet ik hoeveel behandelingen gehad. Ik heb daar te horen gekregen dat ik de lat te hoog leg en te perfectionistisch ben. Daar zit absoluut wat in, maar het is wel erg makkelijk gezegd en bovendien erg vaag en cryptisch. Ik voel me waardeloos omdat dingen me niet lukken. Dat zou jij ook voelen in mijn plaats. Daarom vind ik het verschrikkelijk hypocriet van bijvoorbeeld psychologen om te roepen naar de dingen die wel goed gaan. Als jij een tentamen hebt gemaakt en je hebt maar 4 van de 100 vragen goed, ga je ook niet tegen jezelf zeggen "goh, wat heb ik het toch goed gedaan dat ik er 4 goed heb". Je hebt namelijk een baggertentamen gemaakt. De oorzaak dat het slecht is gegaan, is dat je bijvoorbeeld niet geleerd hebt en in plaats daarvan bent gaan feesten. Of je hebt uit het verkeerde boek geleerd. Of je hebt niet alles geleerd omdat je met andere taken naast je studie in de knoei bent geraakt. Of je hebt een black-out gehad tijdens het maken van het tentamen. Er kunnen ontelbaar veel verschillende redenen zijn waarom het is mislukt. Je moet erachterkomen wat er fout is gegaan, zodat je het de volgende keer wel goed doet. Wat in ieder geval niet gaat helpen, is het kutgevoel wat je eraan hebt overgehouden gaan verbloemen door tegen jezelf te gaan zeggen dat je het helemaal niet slecht hebt gedaan.
Waarom gebeurt dit dan wel bij de psychische hulpverlening? Waarom proberen ze je daar met alle geweld je anders tegen de situatie aan te kijken in plaats van dat ze je helpen om te situatie te veranderen? Het slechte gevoel van eigenwaarde is niet de oorzaak van je problemen, maar een gevolg daarvan.
Ik wil de situatie niet accepteren zoals die nu is, maar het veranderen. Wie of wat zou me daar eventueel bij kunnen helpen? Ik zoek hulp in de trant van: dit is de situatie nu, dit is de situatie die je wilt bereiken en dit is wat je daarvoor moet doen. Geen gewroet meer in mijn gevoelens, geen lulverhalen meer dat het de schuld is van mijn ouders omdat ze mij zogenaamd hebben verwaarloosd en geen gebakken lucht uitspraken als "je moet van jezelf leren houden"
Misschien heb ik tot nu nu toe de verkeerde hulp opgezocht. Misschien bestaat de hulp die ik nodig heb niet en moet ik het toch zelf doen. Maar als die hulp wel bestaat en jullie weten waar ik zou kunnen beginnen met zoeken, hoor ik het graag. Alvast bedankt!
Je moet het helaas zelf doen. Preventieve / Proactieve hulp bestaat nog niet in deze wereld. Heb je al geprobeerd om zelf de situaties te omschrijven?quote:Op maandag 23 september 2013 13:34 schreef Pulzzar het volgende:
Sinds een week is mijn therapie afgelopen en ik loop alweer heel erg tegen mijn falen aan.
Ik heb een heel erg laag zelfbeeld en dat wordt mede veroorzaakt doordat mij dingen niet lukken die anderen wel lukken. Vroeger ging het op school al fout; ik begon op het atheneum en eindigde 5 jaar later met hakken over de sloot een MAVO-diploma. Daarna een MBO-opleiding die mislukte en de HAVO geprobeerd alsnog wat ook niet goed ging. Ik was toen heel erg depressief en zat heel erg met mezelf in de knoop. Maar dat neemt niet weg dat het toch allemaal is mislukt.
Ik heb daarna weet ik hoeveel behandelingen gehad. Ik heb daar te horen gekregen dat ik de lat te hoog leg en te perfectionistisch ben. Daar zit absoluut wat in, maar het is wel erg makkelijk gezegd en bovendien erg vaag en cryptisch. Ik voel me waardeloos omdat dingen me niet lukken. Dat zou jij ook voelen in mijn plaats. Daarom vind ik het verschrikkelijk hypocriet van bijvoorbeeld psychologen om te roepen naar de dingen die wel goed gaan. Als jij een tentamen hebt gemaakt en je hebt maar 4 van de 100 vragen goed, ga je ook niet tegen jezelf zeggen "goh, wat heb ik het toch goed gedaan dat ik er 4 goed heb". Je hebt namelijk een baggertentamen gemaakt. De oorzaak dat het slecht is gegaan, is dat je bijvoorbeeld niet geleerd hebt en in plaats daarvan bent gaan feesten. Of je hebt uit het verkeerde boek geleerd. Of je hebt niet alles geleerd omdat je met andere taken naast je studie in de knoei bent geraakt. Of je hebt een black-out gehad tijdens het maken van het tentamen. Er kunnen ontelbaar veel verschillende redenen zijn waarom het is mislukt. Je moet erachterkomen wat er fout is gegaan, zodat je het de volgende keer wel goed doet. Wat in ieder geval niet gaat helpen, is het kutgevoel wat je eraan hebt overgehouden gaan verbloemen door tegen jezelf te gaan zeggen dat je het helemaal niet slecht hebt gedaan.
Waarom gebeurt dit dan wel bij de psychische hulpverlening? Waarom proberen ze je daar met alle geweld je anders tegen de situatie aan te kijken in plaats van dat ze je helpen om te situatie te veranderen? Het slechte gevoel van eigenwaarde is niet de oorzaak van je problemen, maar een gevolg daarvan.
Ik wil de situatie niet accepteren zoals die nu is, maar het veranderen. Wie of wat zou me daar eventueel bij kunnen helpen? Ik zoek hulp in de trant van: dit is de situatie nu, dit is de situatie die je wilt bereiken en dit is wat je daarvoor moet doen. Geen gewroet meer in mijn gevoelens, geen lulverhalen meer dat het de schuld is van mijn ouders omdat ze mij zogenaamd hebben verwaarloosd en geen gebakken lucht uitspraken als "je moet van jezelf leren houden"
Misschien heb ik tot nu nu toe de verkeerde hulp opgezocht. Misschien bestaat de hulp die ik nodig heb niet en moet ik het toch zelf doen. Maar als die hulp wel bestaat en jullie weten waar ik zou kunnen beginnen met zoeken, hoor ik het graag. Alvast bedankt!
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Alweer, Pulzzar? Je hoeveelste topic over precies hetzelfde probleem is dit onderhand?
The love you take is equal to the love you make.
ach die paar topics...quote:Op maandag 23 september 2013 13:47 schreef Lienekien het volgende:
Alweer, Pulzzar? Je hoeveelste topic over precies hetzelfde probleem is dit onderhand?
pulzzar: je legt de lat te hoog, dat wordt ook gezegd, je hoeft de lat niet lager te leggen maar stel de weg er naartoe wat bij met behulp van wat kleinere doelstellingen, het hoeft niet in 1 keer, je kunt het ook trapsgewijs doen
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Dat advies heeft hij al veel vaker gekregen. Steeds maar weer herhalen helpt kennelijk niet.quote:Op maandag 23 september 2013 13:51 schreef Re het volgende:
[..]
ach die paar topics...
pulzzar: je legt de lat te hoog, dat wordt ook gezegd, je hoeft de lat niet lager te leggen maar stel de weg er naartoe wat bij met behulp van wat kleinere doelstellingen, het hoeft niet in 1 keer, je kunt het ook trapsgewijs doen
R&P / hoge eisen vs rust
Topic is nog geen twee maanden oud.
The love you take is equal to the love you make.
ja hij komt net uit therapie, laat die knul lekker zijn topics openen zit niet echt in de weg hoor en zo vaak is het nou ook weer nietquote:
[..]
Dat advies heeft hij al veel vaker gekregen. Steeds maar weer herhalen helpt kennelijk niet.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Voor mijn part opent hij honderd topics. Maar hij schiet er kennelijk niks mee op.quote:
[..]
ja hij komt net uit therapie, laat die knul lekker zijn topics openen zit niet echt in de weg hoor en zo vaak is het nou ook weer niet
The love you take is equal to the love you make.
als je van VWO naar MAVO gaat, dan lijkt het alsof je een probleem hebt met studeren.
als het studeren je niet ligt, kan je iets zoeken waar je niet bij hoeft te studeren.
koken
schilderen
sport
chillen
als het studeren je niet ligt, kan je iets zoeken waar je niet bij hoeft te studeren.
koken
schilderen
sport
chillen
vrede, voedsel, vrijheid, veiligheid, vooruitgang
Dat komt omdat ik tot nu toe nog geen inzicht heb gehad waar ik iets mee kan. Het zal vast allemaal aan mij liggen. Misschien kan ik mijn vraag naar hulp niet concreet maken, waardoor mensen met andere adviezen komen omdat ze mij verkeerd begrijpen.quote:
[..]
Voor mijn part opent hij honderd topics. Maar hij schiet er kennelijk niks mee op.
Maar het punt is, is dat mijn situatie vrij uitzichtloos is. Zoals het er nu uitziet, zit ik voor de rest van mijn leven vast in de slachtofferrol en een uitkering. Dit kan en wil ik niet accepteren. En volgens mij ben ik niet de enige op de hele wereld met dit probleem: er zijn vast mensen die het herkennen en waarschijnlijk ook mensen die het gelukt zijn om eruit te komen.
Is een paar maanden gedeeltelijk verklaard. Ik heb me laten testen op ADD. Dat heb ik niet, maar ik heb wel een zogenaamde verbaal-performaal kloof. Mijn verbale intelligentie is veel hoger dan mijn performale intelligentie. In de praktijk betekent dat het voor mij moeilijker is om hetgeen wat ik bedenk tot uitvoer te brengen. Ik kan me bijvoorbeeld ook niet goed concentreren met lezen, omdat mijn verwerkingssnelheid laag is.quote:
als je van VWO naar MAVO gaat, dan lijkt het alsof je een probleem hebt met studeren.
als het studeren je niet ligt, kan je iets zoeken waar je niet bij hoeft te studeren.
koken
schilderen
sport
chillen
Tot zover lijkt hier niks aan te doen. Maar misschien zou ik baat kunnen hebben met neurofeedback. Hoewel dit een niet erkende wetenschap is die ook niet wordt vergoed.
als dat zo isquote:Op maandag 23 september 2013 14:29 schreef Pulzzar het volgende:
In de praktijk betekent dat het voor mij moeilijker is om hetgeen wat ik bedenk tot uitvoer te brengen. Ik kan me bijvoorbeeld ook niet goed concentreren met lezen, omdat mijn verwerkingssnelheid laag is.
dan zou ik me verder niet al te druk maken
en gewoon de dingen doen, die je wel kan
vrede, voedsel, vrijheid, veiligheid, vooruitgang
Beste TS ik was niet depressief en heb ook de weg van VWO naar Mavo afgelegd om vervolgens weer te zakken op de Havo, dus misschien wil je wat van me aannemen?quote:Waarom proberen ze je daar met alle geweld je anders tegen de situatie aan te kijken in plaats van dat ze je helpen om te situatie te veranderen? Het slechte gevoel van eigenwaarde is niet de oorzaak van je problemen, maar een gevolg daarvan.
Ik wil de situatie niet accepteren zoals die nu is, maar het veranderen.
Je wil de situatie veranderen maar daarbij wordt je geluk/ succes afhankelijk van anderen. Het is m.i. een enorme denkfout om af te geven op mensen die je op een andere manier naar iets willen laten kijken. Tenminste; bij gezonde personen werkt dat zo. Die hebben meer invloed op zichzelf dan op hun omgeving. Dus dat advies is niet zo gek.
Geluk (en dus ook succes) zit in de dingen te willen zoals ze komen, niet in de dingen proberen te veranderen in hoe jij het graag ziet.
Hou daarom op je identiteit te ontlenen aan je eigenwijze sterke persoonlijkheid. Die muur die je om je heen lijkt te hebben getrokken (mede op basis van je andere recente topic) geeft je geen veiligheid maar maakt je eerder wereldvreemd.
Toevoeging: wellicht dat dit in de hand wordt gewerkt door het probleem dat je aanhaalde om iets wat goed in je hoofd lijkt moeilijk om te zetten is naar de praktijk. Dat zou kunnen dat daardoor onzekerheid binnen in je bestaat, maar de oplossing buiten jezelf zoeken door een zoektocht te gaan houden naar de specialist die jou volkomen begrijpt is een utopie en de wereld op zijn kop. De wereld zal zich niet snel naar jou (niemand niet) aanpassen!
[ Bericht 14% gewijzigd door Hineni op 23-09-2013 15:45:23 ]
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Waarom niet je eigen voorbeeld wezen?quote:
[..]
Dat komt omdat ik tot nu toe nog geen inzicht heb gehad waar ik iets mee kan. Het zal vast allemaal aan mij liggen. Misschien kan ik mijn vraag naar hulp niet concreet maken, waardoor mensen met andere adviezen komen omdat ze mij verkeerd begrijpen.
Maar het punt is, is dat mijn situatie vrij uitzichtloos is. Zoals het er nu uitziet, zit ik voor de rest van mijn leven vast in de slachtofferrol en een uitkering. Dit kan en wil ik niet accepteren. En volgens mij ben ik niet de enige op de hele wereld met dit probleem: er zijn vast mensen die het herkennen en waarschijnlijk ook mensen die het gelukt zijn om eruit te komen.
Wat voor mij hielp:
1) stoppen met wachten op iemand die De Methode aanrijkt om al je problemen op de lossen.
2) alle zelfhulpboeken lezen die ik kon vinden. Toepassen wat mij aanstond en doen wat daarvan werkt.
De boeken van Byron Katie hebben mij erg geholpen, maar dit is natuurlijk allemaal ontzettend persoonlijk.
1) stoppen met wachten op iemand die De Methode aanrijkt om al je problemen op de lossen.
2) alle zelfhulpboeken lezen die ik kon vinden. Toepassen wat mij aanstond en doen wat daarvan werkt.
De boeken van Byron Katie hebben mij erg geholpen, maar dit is natuurlijk allemaal ontzettend persoonlijk.
Wat ik wel moet nageven. Sinds de laatste jaren is mijn zelfbeeld wel wat sterker. Ik voel me minder 'bedreigd' door wat anderen vinden en ik kan ook meer ingaan tegen wat anderen zeggen als ik het er niet mee eens ben.
Ik waaide eerst met alle winden mee. Geen eigen keus, maar wat ik ergens van vond en wilde, wist ik gewoon niet. Passief-agressief gedrag was voor mij de enige manier om mijn eigen identiteit te kunnen behouden. Anders zou ik een willoze zombie zijn die doet wat anderen zeggen.
Ik kan soms minder aardig en meer een pain in the ass zijn voor anderen. Maar ik word wel meer serieuzer genomen. In die zin dat mensen meer willen gaan nadenken en niet zomaar met een stelling komen van "je moet van jezelf houden" en hop klaar, probleem opgelost en ik moet het maar met dat advies doen.
Maar op momenten zoals nu voel ik mij vrij kut. Ik moet zo verschrikkelijk veel overwinnen. Het komt me niet allemaal aanwaaien. En dan voel ik me lusteloos, passief en moe en zodoende besef ik dat het me voorlopig niet gaat lukken.
Ik waaide eerst met alle winden mee. Geen eigen keus, maar wat ik ergens van vond en wilde, wist ik gewoon niet. Passief-agressief gedrag was voor mij de enige manier om mijn eigen identiteit te kunnen behouden. Anders zou ik een willoze zombie zijn die doet wat anderen zeggen.
Ik kan soms minder aardig en meer een pain in the ass zijn voor anderen. Maar ik word wel meer serieuzer genomen. In die zin dat mensen meer willen gaan nadenken en niet zomaar met een stelling komen van "je moet van jezelf houden" en hop klaar, probleem opgelost en ik moet het maar met dat advies doen.
Maar op momenten zoals nu voel ik mij vrij kut. Ik moet zo verschrikkelijk veel overwinnen. Het komt me niet allemaal aanwaaien. En dan voel ik me lusteloos, passief en moe en zodoende besef ik dat het me voorlopig niet gaat lukken.
Thanx. Ik ga eens informeren.quote:
Wat voor mij hielp:
1) stoppen met wachten op iemand die De Methode aanrijkt om al je problemen op de lossen.
2) alle zelfhulpboeken lezen die ik kon vinden. Toepassen wat mij aanstond en doen wat daarvan werkt.
De boeken van Byron Katie hebben mij erg geholpen, maar dit is natuurlijk allemaal ontzettend persoonlijk.
Ga terug naar de basis en bouw van daaruit verder.
Basis is onderdak, eten, slapen.
Heb je die drie dingen voor elkaar?
Ga dan eens kijken naar een volgende stap om jezelf te verbeteren, 1 ding per keer, klein beginnen.
En je perfectionisme? Denk maar zo, over 100 jaar boeit het helemaal niemand meer wat jij ooit hebt gedaan, dus waarom moet alles perfect zijn/gaan van jezelf?
Basis is onderdak, eten, slapen.
Heb je die drie dingen voor elkaar?
Ga dan eens kijken naar een volgende stap om jezelf te verbeteren, 1 ding per keer, klein beginnen.
En je perfectionisme? Denk maar zo, over 100 jaar boeit het helemaal niemand meer wat jij ooit hebt gedaan, dus waarom moet alles perfect zijn/gaan van jezelf?
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Van met alle winden meewaaien naar beter weten dan mensen die ervoor geleerd hebben is van het ene uiterste naar het andere uiterste. Tussen passief en agressief zit assertief!quote:
Wat ik wel moet nageven. Sinds de laatste jaren is mijn zelfbeeld wel wat sterker. Ik voel me minder 'bedreigd' door wat anderen vinden en ik kan ook meer ingaan tegen wat anderen zeggen als ik het er niet mee eens ben.
Ik waaide eerst met alle winden mee. Geen eigen keus, maar wat ik ergens van vond en wilde, wist ik gewoon niet. Passief-agressief gedrag was voor mij de enige manier om mijn eigen identiteit te kunnen behouden. Anders zou ik een willoze zombie zijn die doet wat anderen zeggen.
Ik kan soms minder aardig en meer een pain in the ass zijn voor anderen. Maar ik word wel meer serieuzer genomen. In die zin dat mensen meer willen gaan nadenken en niet zomaar met een stelling komen van "je moet van jezelf houden" en hop klaar, probleem opgelost en ik moet het maar met dat advies doen.
Maar op momenten zoals nu voel ik mij vrij kut. Ik moet zo verschrikkelijk veel overwinnen. Het komt me niet allemaal aanwaaien. En dan voel ik me lusteloos, passief en moe en zodoende besef ik dat het me voorlopig niet gaat lukken.
Heb je je ooit wel eens afgevraagd of de mening van specilisten wel goed is, maar dat je het zelf op de een of andere manier niet goed weet om te zetten naar de praktijk?
Bescheiden mening: ik denk dat voor jou het meer waarde heeft om bij elk advies de vraag te stellen HOE je dat zou kunnen realiseren, dan continue verbolgen te voelen over WAT er in je ogen niet klopt omdat dat niet strookt met jou werkelijkheid (wat iets anders is dan realiteit).
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Heel vaak. In die zin dat ik enorm aan mezelf ben gaan twijfelen.quote:
Heb je je ooit wel eens afgevraagd of de mening van specilisten wel goed is, maar dat je het zelf op de een of andere manier niet goed weet om te zetten naar de praktijk?
Elke specialist zegt wat anders. Er zijn er geweest die meenden dat er niks met me aan de hand was (in de zin dat ik sterk genoeg was om mijn eigen leven te kunnen leiden), maar er zijn er ook geweest die meenden dat mijn patronen zo diep zaten dat behandeling toch geen zin heeft. Ik kan erg twijfelen en piekeren en veel therapeuten die mij behandelden zagen dat als hoofdprobleem. Maar bij borderline komt dat vooral voor uit dat je identiteitsgevoel niet sterk genoeg is. Ik heb veel diagnoses gekregen, maar bij borderline dacht ik uiteindelijk: "dit is het".
Maar ik wil het niet als excuus gaan gebruiken. Het maakt misschien dat ik labieler ben dan de meeste mensen, maar daarmee wil ik geen verantwoordelijkheden ontlopen in de trant van "het komt door mijn borderline". Als ik fouten maak, moet ik net als ieder ander de gevolgen daarvan ondervinden.
Therapeuten zijn geen tovenaars. Een goede diagnose stellen is erg moeilijk als er compliserende factoren en oorzaken zijn. Verwacht geen wonderen?quote:
[..]
Heel vaak. In die zin dat ik enorm aan mezelf ben gaan twijfelen.
Elke specialist zegt wat anders. Er zijn er geweest die meenden dat er niks met me aan de hand was (in de zin dat ik sterk genoeg was om mijn eigen leven te kunnen leiden), maar er zijn er ook geweest die meenden dat mijn patronen zo diep zaten dat behandeling toch geen zin heeft. Ik kan erg twijfelen en piekeren en veel therapeuten die mij behandelden zagen dat als hoofdprobleem. Maar bij borderline komt dat vooral voor uit dat je identiteitsgevoel niet sterk genoeg is. Ik heb veel diagnoses gekregen, maar bij borderline dacht ik uiteindelijk: "dit is het".
Maar ik wil het niet als excuus gaan gebruiken. Het maakt misschien dat ik labieler ben dan de meeste mensen, maar daarmee wil ik geen verantwoordelijkheden ontlopen in de trant van "het komt door mijn borderline". Als ik fouten maak, moet ik net als ieder ander de gevolgen daarvan ondervinden.
Je hebt al een heel scala doorlopen van hulpverlening. Zou het kunnen dat je hiermee je onmogelijkheden hebt gevoedt, terwijl de dingen die je wel kunt meer aandacht verdienen?
Acceptatie van jezelf maakt je minder impulsief en zorgt tot meer overwogen besluiten (minder zwart wit) waarmee je duurzamer aan je tekortkomingen kan werken zonder dat je wankele basis verplaatst van dingen die je wel kunt ipv dingen die je niet kunt en weer tot een uiterste drijven.
Train jezelf op het zoeken van balans, zowel in activiteiten als gedachtegangen.
Zoek je heil in oude wijsheden. Die hebben zich immers ruimschoots als waar bewezen, en geven blijk van balans, harmonie en vele andere dingen waar je kunt groeien.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Nou kerel. DOE ER DAN WAT AAN. Ga aan het werk, laat je goedkeuren; gaan met die banaan. Het is mij gelukt om hetzelfde te doen..quote:
[..]
Dat komt omdat ik tot nu toe nog geen inzicht heb gehad waar ik iets mee kan. Het zal vast allemaal aan mij liggen. Misschien kan ik mijn vraag naar hulp niet concreet maken, waardoor mensen met andere adviezen komen omdat ze mij verkeerd begrijpen.
Maar het punt is, is dat mijn situatie vrij uitzichtloos is. Zoals het er nu uitziet, zit ik voor de rest van mijn leven vast in de slachtofferrol en een uitkering. Dit kan en wil ik niet accepteren. En volgens mij ben ik niet de enige op de hele wereld met dit probleem: er zijn vast mensen die het herkennen en waarschijnlijk ook mensen die het gelukt zijn om eruit te komen.
Misschien eerst part-time werken of vrijwilligerswerk, iets waardoor je meer eigenwaarde krijgt. Vanuit die positie kun je dan verder groeien..
Vind ik een goeie uitspraak. Ik heb inderdaad gehoopt op 'iets' wat ik niet bij de hulpverlening heb kunnen halen. Ik had nooit verwacht dat zij mijn problemen zouden oplossen; in die zin dat ik het zelf moet doen. Maar ik had wel verwacht dat zij de oplossing zouden weten te vinden, dat zij alwetend zijn.quote:
Je hebt al een heel scala doorlopen van hulpverlening. Zou het kunnen dat je hiermee je onmogelijkheden hebt gevoedt, terwijl de dingen die je wel kunt meer aandacht verdienen?
Dat levert iets paradoxaals op. Enerzijds afhankelijkheid: help me, want ik kom er zelf niet uit. Anderzijds verzet: ik wil me niet langer door anderen de les laten lezen.
Ik denk toch dat mijn uitdaging is om mijn eigen koers te gaan varen, om mijn eigen leven te leiden. Ik ben met je eens dat zoiets niet betekent dat ik dan maar helemaal niks meer van anderen aan moet nemen. Ik verwijt degenen met goedbedoelde adviezen en raad ook niks, want het is immers met goede bedoelingen gedaan. Maar ik vind het wel heel moeilijk om een balans te vinden.
Laat je dagelijks inspireren door lieden die er om bekend staan wel die balans te hebben. Schrijf je in voor van die quote wijsheden.quote:
[..]
Vind ik een goeie uitspraak. Ik heb inderdaad gehoopt op 'iets' wat ik niet bij de hulpverlening heb kunnen halen. Ik had nooit verwacht dat zij mijn problemen zouden oplossen; in die zin dat ik het zelf moet doen. Maar ik had wel verwacht dat zij de oplossing zouden weten te vinden, dat zij alwetend zijn.
Dat levert iets paradoxaals op. Enerzijds afhankelijkheid: help me, want ik kom er zelf niet uit. Anderzijds verzet: ik wil me niet langer door anderen de les laten lezen.
Ik denk toch dat mijn uitdaging is om mijn eigen koers te gaan varen, om mijn eigen leven te leiden. Ik ben met je eens dat zoiets niet betekent dat ik dan maar helemaal niks meer van anderen aan moet nemen. Ik verwijt degenen met goedbedoelde adviezen en raad ook niks, want het is immers met goede bedoelingen gedaan. Maar ik vind het wel heel moeilijk om een balans te vinden.
Dwing jezelf om na elk minpunt, ook weer positieve dingen te benadrukken. Probeer bij elke gedachte ook even de andere zijde te zien.
Vindt het midden van je paradox.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Dank je voor dit überwijze advies. Is het misschien in je opgekomen dat ik zoiets al vaker geprobeerd heb, maar dat het niet van de grond komt? Het is niet voor iedereen zo simpel als jij beweert.quote:
Op Ik heb al vaker gesolliciteerd en ben elke keer afgewezen. Ze zien namelijk op mijn c.v. dat ik een hele poos niet gewerkt heb, vragen ernaar, ik geef toe dat het door privé-problemen komt (ik begin niet meteen over termen als borderline, want dat schrikt alleen maar af) en het vooroordeel van hun kant is dat ik de verantwoordelijkheid niet aankan, wat absolute bullshit is. Ik heb binnenkort weer vrijwilligerswerk om opnieuw werkervaring op te doen en mijn c.v. op te leuken, maar daarmee komt er geen brood op de plank.
"Gewoon doen" is een arrogant en kortzichtig advies. Waarschijnlijk doe je dat (onbewust) om jezelf een egoboost te geven dat jij het wel allemaal voor elkaar hebt of om je eigen frustraties op iemand anders te projecteren.
Om iets te bereiken moet je inderdaad in actie komen. Maar je moet het goed doen. Als je zomaar wat doet, gaat je keer op keer op je bek en schiet je uiteindelijk geen reet op.
|
|
