Werken en ouderschap

Ik heb altijd fulltime gewerkt. Voordat ik zwanger was, was mijn ideaalbeeld allebei 4 dagen werken. In 4 dagen kun je immers nog iets van een carrière opbouwen. Toen ik eenmaal zwanger was, vond ik het toch wel fijn om minder te werken en 2 dagen (onbetaald) ouderschapsverlof op te nemen. Toen ik na mijn verlof weer aan het werk was, vond ik het veel te snel. Thuisblijven was toen echt wel aanlokkelijk maar niet echt een optie. Wel wilde ik een baan dichter bij huis zoeken zodat ik wekelijk niet ook nog eens ruim 6 uur in de auto hoefde door te brengen. Liep allemaal even anders want weer zwanger. Eind december vorig jaar met (vervroegd) verlof gegaan en op 1 juni moest ik weer beginnen. Weer vond ik het te snel. Na 1 maand werken volgde echter ontslag en werd ik per direct vrijgesteld van werkzaamheden. Ik zit dus alweer een tijdje thuis met 3 kinderen.

De zomer was heerlijk. Meer tijd om alles op de rit te krijgen en wat meer mee te krijgen van de kinderen. Maar nu begint het wel een beetje benauwd te worden. Ik geniet volop van mijn kinderen maar ik zou wel graag weer aan het werk willen. Contacten met volwassenen, de adrenalinekick, je hersens laten werken. Niet alleen maar mama zijn.

Dus druk op zoek naar werk. Maar ik ben nog niet zo ver om al concessies te gaan doen in mijn baanwensen/eisen. Komt misschien wel als ik langer werkloos ben.

Hier nog een hoogopgeleide thuisblijfmoeder van drie zonen. Ik heb gewerkt tot mijn middelste een jaar was. Oudste liep vast bij de opvangouder, we hadden geen zicht op andere opvang en ook op school begonnen zich problemen voor te doen. Daarom toen gekozen om fulltime voor mijn kind te zorgen.
Inmiddels wil ik graag werken. Maar wel iets uitdagends. Helaas heb ik daar nu de cv niet voor
Uiteindelijk zal er wel (weer) een opleiding moeten volgen. Mag ik wel opschieten want over 3 jaar gaat mijn oudste al studeren.

Ik hou van deze discussie. Ik ben een vrouw, 34, hbo en wo oude stijl. Drs.ing. titel werk nu 10 jaar waarvan 8 in een leidinggevende positie. 2 kindjes nu; 3.5 jaar en 9 maanden. Ik werk fulltime, bij de overheid, dus 36 uur in 4*9. Mijn man werkt 34 uur trouwens. Mijn vrije dag met mijn meiden is heilig en die sta ik niet af. Ik ben meerdere malen gevraagd om te solliciteren maar altijd op basis van 5 dagen werken. Dat doe ik op dit moment dus niet. Ik ga wel weer een redelijk zwaar studie traject in en ik heb daar zoveel zin in. Ik haat stilstand en ben zo gemotiveerd om te leren dat het mezelf ook tegen kan werken.

Na de geboorte van de eerste ben ik wekelijks een snipperdag op gaan nemen (had nog genoeg uren staan dat dat lukte tot hij bijna twee was en ik weer met zwangerschapsverlof ging) mijn man heeft een dag in de week ouderschapsverlof opgenomen. Door dat ik onregelmatig werk (avonden, weekenden) heb ik wel degelijk het gevoel dat ik genoeg tijd door kan brengen met m'n kinderen ('s ochtends is toch het grootste deel dat de oudste wakker is(jongste is nog maar drie weken dus die slaapt sowieso nog veel))
Qua oppas hebben we een dag (of een halve dag afhankelijk van mijn dienst op die dag) opvang van oma en de overige tijd kinder dagverblijf. Ooit is dat een dag ooit twee en een half of wat er nog tussen in zit.
Ik heb flexibele opvang en kan wekelijks inplannen welke uren ik de week er op wil gebruiken, en daardoor in mijn situatie (met wisselende diensten) ideaal.

Nu de tweede geboren is wil ik na m'n verlof (nu m'n snipperuren 'op' zijn) een dag per week ouderschapsverlof opnemen. Dat zal financieel wel een kleine stap terug zijn en ook de opvang die dus meer wordt met extra kind.

Als m'n man een hogere functie krijgt eind van het jaar dat stopt hij z'n ouderschapsverlof omdat dat wat moeilijker te combineren valt, anders zet hij het nog even door. Hoe we die extra dag dan gaan invullen qua opvang moeten we nog even bekijken tzt.

Vooralsnog bevalt dit ons erg prima

Hier 31 jaar, 2 kindjes (2 en bijna 4) en HBO+ opleiding, werk 78,8 %, wat officieel 3,5 dag per week is (maar aangezien ik onregelmatig werk, komt het ook regelmatig voor dat ik een week 5/6 dagen werken en de weer erna 2), partner werkt fulltime en de kindjes gaan naar de flexibele opvang, waar ze gemiddeld 18 uur per week zijn. Kindjes vinden het leuk en ik geniet van mijn werk.
Naast het 'normale' werk bezoek ik met enige regelmaat symposia en dergelijke, en geef soms scholing.
En mocht het op mijn pad komen, dan zou ik erg graag, binnen nu en een aantal jaar, nog een masteropleiding gaan volgen in mijn vakgebied.

Zelf man 35 HBO en fulltime baan 36 uur (dus om de week een atv dagje ).
Mijn vrouw 33 WO opleiding en voor de zwangerschap ook fulltime in de GGZ zorg gewerkt.
Maar tijdens het zwangerschapsverlof besloten dat ze zou stoppen met werken. Het paste financieel en het scheelt mij een hoop in de "ochtend en avond spits" met wegbrengen en ophalen naar het KDV.
Daarnaast zijn wij van mening dat we de opvang en opvoeding van onze kinderen zelf beter kunnen dan de medewerksters op een opvang.

Nu 2 kinderen 5 en 3 en als de jongste naar groep 2 gaat mijn vrouw mogelijk wel weer uitkijken naar een andere baan, maar hoogstwaarschijnlijk niet terug naar de zorg. Dat maakte de keuze om te stoppen met werken namelijk ook makkelijker, wisselende diensten in de GGZ is niet ideaal te combineren met een gezinsleven.

Hier ook WO, met lastig vakgebied. Ik werkte 24 uur voor m'n verlof want meer uren konden niet. Nu is onze dochter 3 weken oud en is het nog maar de vraag of m'n contract verlengd wordt.

Ik zou het niet erg vinden om een jaar thuisblijfmoeder te zijn. Ik ben niet kapot van kinderopvang, precies wat HarryP zegt, en doe het liever zelf.
Daarbij, hoe dol ik ook ben op m'n vakgebied, ik heb een eigen bedrijf, ik schrijf boeken en heb de kans daarin te groeien, dus 'thuis' zou mij ook voldoende uitdaging bieden.

Helaas is ML werkloos, dus het ligt er nu aan wat hij gaat vinden - hoewel thuispapa hem ook wel iets lijkt. Zijn sector betaalt echter zoveel beter dat dat voorlopig geen optie is.

Het kan bij ons dus nog even alle kanten op. Niet leuk, maar ik ben benieuwd waar we over een jaar staan.

Ik ben 34 jaar en weet nog steeds niet wat ik worden wil hiervoor werkte ik eerst 40 en later 32 uur op een heel klein kantoor als een soort manusje van alles, maar ik ben uiteindelijk een écht administratieve baan ingerold die me veel minder uitdaging en plezier biedt, maar die ik wel beter kan uitvoeren als ik een nacht slecht heb geslapen doordat er een kind ziek is ofzo. Daardoor was voor mij het besluit ook makkelijker om een stap terug te doen toen wij aan kinderen begonnen; na de geboorte van onze zoon ben ik 24 gaan werken. Mijn man werkt 4x9 en neemt 1 dag voor zijn rekening, ik doe er 2. De overige dagen gaan de kinderen naar de opvang.

Ik zou nooit volledig thuis kunnen zitten, na een half jaar thuis zijn voor zwangerschap en geboorte van onze dochter was ik zó blij om weer te werken! Zoals gezegd, ik den dat ik een leukere mama ben als ik meer doe dan alleen mama zijn en ik vind de opvang ook een positief iets voor een kind (in principe natuurlijk, er zijn vast kinderen die dat niet goed in hun systeem krijgen). Ook wij hebben bewust gekozen voor het kdv, opa en oma hebben hun kinderen al opgevoed en kunnen we nu makkelijker inzetten als gelegenheidsoppas, hetgeen voor beide zijden een grot feest is

Nu gaat mijn zoon volgende maand naar school, idealiter zou ik dan 20 uur willen gaan werken zodat ik hem zelf van school kan halen, maar dat kan niet want de opvang waar onze dochter zit doet niet aan halve dagen afnemen en dan zou ik een dag extra opvang moeten betalen terwijl ik minder ga werken. Ik baal daar erg van maar kan er even niks mee. Onze zoon gaat nu 1 middag (2,5 uur) met oma en 1 middag met schoonzus bij ons thuis zodat hij niet naar een nso hoeft, dat vind ik erg heftig samen met 5 dagen school.

Ik ben gelukkig heel tevreden over de opvang van mijn kindjes. Ze doen daar veel meer dingen dan ik zou kunnen bedenken als moeder. Daarbij spelen ze lekker met andere kindjes samen. Het scheelt wel veel dat het een relatief klein kdv is en dat 1 van de directrices onze beste vriendin is.

Ik zou er niet aan moeten denken om thuis te moeten zitten. Ook met het idee dat ik niet voor niets gestudeerd heb (en een studieschuld terug te betalen heb). Daarbij vind ik het veel te leuk om te werken. Mijn man werkt ook veel in de avonden en op zaterdagochtend maar ik ook een dag in de week vrij. Onze kindjes gaan 3 dagen naar de opvang en straks als de oudste naar school gaat hebben we het zo geregeld dat we geen overblijf nodig hebben en maar 1 dag naschoolse opvang.

Ik werk zelf 32 uur, mijn man hbo 40 uur.
Mijn dochter ging 3 dgn naar de naschoolse opvang en 1 dag naar mijn moeder.
Vanaf februari komend jaar gaat ze 2 dagen naar de naschoolse en de baby 2 dgn naar een kdv
Daarnaast gaan ze 2 dagen naar mijn moeder.

Fulltime thuisblijf moeder zou ik nooit kunnen zijn. En voor mijn man telt dat minder uren gewoon geen optie is in zijn baan.

Ik denk dat we het best goed hebben geregeld zo, maar ik ben blij met een moeder die we als extra opvang kunnen inschakelen. Zeker omdat mijn man wel eens weg is voor zijn werk.

Mee eens, Becky. Er wordt vaak best negatief gedaan over kinderopvang, maar ik vind het een daadwerkelijke toevoeging op de ontwikkeling van m'n kind en geen noodzakelijk kwaad. Geen vijf dagen per weeg van half 8 tot half 7, maar voor die twee dagen per week wel. Mijn zoon speelt nu al graag met de andere kinderen, hij leert aandacht delen, wachten op z'n beurt, ze zijn heel veel buiten, hebben bergen met speelgoed te ontdekken, zingen liedje en doen creatieve dingen waar ik inderdaad geen kaas van gegeten heb.

Daar ben ik het ook mee eens. Ik denk ook dat de kinderopvang er voor heeft gezorgd dat de start op school veel soepeler ging als het anders zou zijn gegaan.
Ze is gewoon veel makkelijker geworden in de omgang met "vreemden" en heeft daar bepaalde sociale vaardigheden aangeleerd die ze in en 1 op 1 situatie met alleen papa of mama niet zo had opgepakt

Mee eens mbt de kinderopvang. Mijn zoon gaat maar 1 dag per week maar ook nu ik werkloos ben, probeer ik hem zo lang mogelijk te laten gaan.

Heel erg mee eens. Ik (HBO) werk 3 dagen en mijn man (HBO)40+. In zijn functie is minder werken geen optie en dat vinden we beide jammer. Op de dagen dat ik werk gaat onze dochter naar het KDV (2x) en naar oma (1x dus). Deze combi bevalt goed, een maand geleden ging E nog 3 dagen naar het KDV en dat was wel heel vermoeiend voor haar.

De ene dag zou ik zo m'n werk op willen zeggen en de andere dag moet ik er niet aan denken fulltime thuis te zitten.

er bestaan ook peuterspeelzalen he dames

quote:

Op maandag 23 september 2013 10:18 schreef simmu het volgende:
er bestaan ook peuterspeelzalen he dames

Daar is neem ik aan ook wel een bepaalde minimumleeftijd aan verbonden
En daar leren ze wel sociale vaardigheden, maar een peuterspeelzaal kan volgens mij geen opvang vervangen als je wil blijven werken, aangezien het maar voor twee dagdelen per week is.

Ja, M is daar nog te jong voor. Ik heb wel berekent dat als ik geen baan kan vinden en ik heb geen recht meer op toeslag of gereduceerd tarief, hij dan wel door kan naar de psz. Maar ik hoop dat dat niet nodig is.

quote:

Op maandag 23 september 2013 10:18 schreef simmu het volgende:
er bestaan ook peuterspeelzalen he dames

Ja, dat klopt. Maar dat verandert toch niets aan mijn mening dat ik het kinderdagverblijf geen noodzakelijk kwaad vind? Ik zeg natuurlijk niet dat ik ga werken _omdat_ mijn kind dan naar het kinderdagverblijf kan.

quote:

Op maandag 23 september 2013 10:44 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Ja, dat klopt. Maar dat verandert toch niets aan mijn mening dat ik het kinderdagverblijf geen noodzakelijk kwaad vind? Ik zeg natuurlijk niet dat ik ga werken _omdat_ mijn kind dan naar het kinderdagverblijf kan.

wat heeft dat er mee te maken? een aantal komt met het argument "goed als voorbereiding op basisschool en sociale ontwikkeling" en ik zeg alleen maar dat er ook nog zoiets bestaat als peuterspeelzaal. het is een mededeling dat het bestaat. geen argument voor of tegen wat dan ook

Het punt wat ik maakte was niet bedoeld als argument. Ik geef aan dat ik vaak negatieve verhalen lees over kinderdagverblijven in de trant van "dat kan ik zelf beter". Daar ben ik het in mijn eigen situatie niet mee eens, voor mij biedt het kinderdagverblijf dingen die ik zelf niet kan bieden.

Dus in dat opzicht begrijp ik de opmerking dat er ook peuterspeelzalen zijn niet zo goed. Ja, dat is zo, en die bieden ongetwijfeld dingen die ik ook niet kan bieden. Maar het is, vanwege de minimumleeftijd en het maximum aantal dagdelen, geen alternatief voor een kinderdagverblijf. Als ik niet had gewerkt had ik dat een een waardevolle aanvulling gevonden op de opvoeding. Maar ik werk nou eenmaal wel.

quote:

Op maandag 23 september 2013 10:57 schreef Clubsoda het volgende:
Als ik niet had gewerkt had ik dat een een waardevolle aanvulling gevonden op de opvoeding. Maar ik werk nou eenmaal wel.

Dat is denk ik ook het punt wat Simmu probeert te maken. Peuterspeelzalen kunnen je kind ook wat voorbereiden op naar school gaan, omgaan met vreemden, delen, wachten op je beurt etc.
Niet dat het de kinderopvang kan vervangen

Hier beiden WO en we zijn beide 4 dagen gaan werken en zijn ook van plan dit te houden wanneer de 2e er is.
Geen opa's en oma's die oppassen. zij moeten gewoon lekker kunnen verwennen en niet opvoeden. Dagje oppassen is zo een feestje voor hen allemaal

Ik ben ook van mening dat mijn dochter nuttige vaardigheden leert bij de kinderopvang. Zaken die ik haar niet kan bieden. In mijn geval dus ook niet een "ik kan dat beter" gevoel.
Die dames hebben ervoor geleerd en hebben een pedagogisch plan, waar ik ook zo nu en dan leuke ideeen van opdoe en overneem.
Ik kan me overigens goed voorstellen dat andere moeders/vaders wel een dergelijk gevoel hebben. Lijkt me heerlijk om zo met je kind tijd door te brengen, maar is niet reeel voor mij.

Daarbij zou ik gillend gek worden als ik full time zou thuiszijn met mijn kinderen. Mijn dag met haar is me heel veel waard, maar de volgende dag naar werk vind ik ook veel waard.

Ik werk 2 dagen. Voor nummer 2 er was was dit 2,5 dag, maar die halve dag zou met 2 zo'n gehaast worden dat ik die heb laten schieten.

Ik heb 5,5 maand thuisgezeten na de geboorte van de eerste en toen was ik er wel klaar mee (zat toen vanaf 28 weken zwangerschap thuis). Ik ging steeds minder in huis doen, slechter slapen enz. Toen kwam ik tot de conclusie dat ik niet geschikt ben om fulltime thuis te zitten.
Fulltime werken zou ik ook niet willen trouwens.

Als beide kinderen op school zitten wil ik een dag extra werken, even kijken tzt.
3 dagen vind ik op dit moment de max.

Oh en qua oppas. Oudste gaat 1 dag naar het kdv. Mijn moeder past een dag op beide kinderen en mijn schoonmoeder 1 dag op de jongste.
Ik vind het wel prettig zo. Er is denk ik wel een duidelijk verschil tussen oppasdagen en gewoon langsgaan.
Nou past mijn moeder bij ons thuis op, dus daar gelden gewoon de regels zoals ze zijn denk ik.
Ze is nog wel echt oma, ondanks het oppassen.

Ik werk 36 uur (4*9) en mijn dochter (vandaag 8 maanden) gaat dan naar het KDV. Ik ben heel blij met het KDV en ook mijn dochter heeft het daar naar haar zin.
Als het financieel mogelijk zou zijn, zou ik wel een dagje minder willen werken.

Ik (Msc., 26 toen dochtertje geboren werd) ben fulltime thuis bij haar. Mijn man (ing.) werkt 4x9 en nog één dag 4 uur thuis. Ik vind het een fijn idee dat ik mijn dochtertje het eerste jaar zo veel mogelijk bij me kan houden, en ik geloof dat een kdv ook geen toegevoegde waarde heeft voor een baby. Ze is nu bijna 6 maand oud en het plan is dat ik de eerste paar jaar thuis blijf, totdat ons jongste kind op de basisschool zal zitten. Tenzij we door financiële redenen gedwongen worden om het plan om te gooien natuurlijk. Ik zie het als een groot geluk dat ik vooralsnog thuis kan blijven, het zorgt voor minder stress in ons leven (geen ochtend- en avondspits bv) en ik denk dat het een goede stabiele basis biedt aan een jong kind. En voor de sociale vaardigheden kan ze t.z.t. naar de peuterspeelzaal.

Omdat ik wel nog af en toe iets anders wil doen dan alleen maar 24/7 moederen en zorgen wil ik begin volgend jaar een cursus gaan volgen en ben ik van plan om als mijn dochtertje nog wat ouder is vrijwilligerswerk te gaan doen een paar uur per week. Opa of oma willen dan die paar uur wel oppassen. En voordat ik over een aantal jaar de arbeidsmarkt op zal gaan wil ik graag nog een extra WO of HBO opleiding doen om mijn kennis wat op te frissen en hopelijk wat sneller werk te vinden

Ik ben 28, mijn man ook bijna. Hij IT'er en ik verpleegkundige (hbo). Ik werk 24 uur, onregelmatig. Hij 40 uur, regelmatig. Dat ik minder ging werken was voor mij logisch, ik vond het sowieso te zwaar om 32 uur te blijven werken. Hij verdient ook meer dus ja. Hij zou eerst 4x9 gaan werken maar de omstandigheden zijn nu zo, ook met zijn huidige opdracht, dat dat niet kan. Mijn moeder past 1 dag in de week op en verder gaat dochter naar de gastouder, gemiddeld 1,5 dag in de week (meestal minder). Ik vind het prima zo, wil zeker blijven werken, thuiszitten is voor mij niks. Het is wel pittig zo maar prima voor nu. Is meer de onregelmatigheid die het voor mij zwaarder maakt.