En dan komt dat nieuws echt als zon klap aan. Het is nu anderhalve week geleden. De eerste week kon ik het echt niet begrijpen (ring, leuke dingen > uit?) en was er dus ook wel emotioneel onder. We hadden afgesproken om 4 weken geen contact te hebben. Dat lukte echter na 1 dag al niet meer. Ik heb er elke avond ongeveer 1 uur aan de telefoon gehad. En toen op woensdags (na 3 dagen) maar gezegd dat dat waarschijnlijk niet goed was.
Ik probeerde lekker uit te gaan met vrienden om alles te vergeten (het was kermisweek). Maar op die een of andere manier bleven mijn gedachten bij haar. Wat kan je daar tegen doen? Ben de eerste dag ook maar naar huis gegaan omdat ik het niet langer meer trok. Die vrijdag ging het al wat beter. Ook op zaterdag kwam ik weer van de kermis af. En toen stond ze daar in haar eentje op de weg richting de kermis. We hebben even gepraat, op de kermis geweest en naar de kroeg wat gedronken. Best moeilijk om jezelf dan een houding te geven. Moet je haar wel/niet vasthouden, zoen geven etc. Heb maar besloten om het niet te doen, en niet teveel bij haar te blijven rond hangen. t Was gewoon super gezellig, we hebben gelachen enzo. Ook nog even thuis gebracht, maar voor de rest niks. Nah een zoen op mijn wang kreeg ik wel.
Ik heb r maar gevraagd om afgelopen zondag even langs te komen om er over te praten. Echter was er voor haarzelf niet meer duidelijkheid gekomen (en voor mij dus ook niet). Ze vond het wel supergezellig die zaterdag maar mist die vonk die in een relatie moet zitten :S. Je kan volgens mij niet voor altijd verliefd blijven. Gaat toch over in houden van, dat heb ik ook gezegd.
Afgelopen zondag weer afgesproken dat we elkaar rust moeten geven, deze keer 3 weken. Na 1 dag kreeg ik echter alweer een sms. Ik kon het niet laten om er 1 terug te sturen. Omdat ik niet begreep wat ze in haar sms schreef, en het er nog wel belangrijk uit zag, heb ik haar de volgende dag gebeld. Heb er toen denk 2 uur aan de telefoon gehad. Maar is dit nou een goed/slecht teken? Ze mist me toch wel, ik haar ook enorm. Ze heeft ook nog mijn ketting om. En stuurde ook of ze niet wist of ze wel de juiste beslissing had genomen. Hoe moet je over dit alles denken positief/negatief? Hoe hebben jullie je verdriet proberen te verwerken na zulk nieuws? Ik dacht dat praten de oplossing was. Heb met heel veel mensen erover gepraat maar de eerste week wou het echt niet helpen. Nu gaat het wel wat beter met me. Terwijl ik toch nog wel aan haar denk. En nog geen sms gehad vandaag.
Dit wou ik even kwijt (lucht misschien toch op).
Bedankt.
Ik bedoel, je ziet nu toch na die weken raar contact dat je elkaar gewoon mist? Dan kun je wel spreken van 'geen vonk' maar je kunt dus ook niet zonder elkaar.
Lijk me vrij duidelijk.
Suc6 + sterkte ermee, dat het hoop ik snel goed komt.
Ik weet wat je voelt ik maak het nu ook mee en makkelijk is het niet sterkte ermee!!
Guybrush: No! No, that's not true! That's impossible!
LeChuck: Search your feelings, you KNOW it to be true!
Guybrush: Noooooooo!!!!
Maar als ik je verhaal zo leer krijg ik een beetje een indruk wat er loos kan zijn.
Veel (goede) relaties gaan vaak stuk door het ontbreken van een gezamenlijk toekomst beeld of het ontstaan van een ongemakkelijke situatie, zoals nieuwe school,stad, werk en/of vrienden kring.
Wat je het beste kan doen is een open gesprek proberen te voeren met haar, en achterhalen wat haar dwars zit. Als je een beter beeld krijgt van haar probleem moet je het proberen uit te praten. Stel bijvoorbeeld voor om nieuwe dingen te ondernemen samen. Geef elkaar later even de ruimte geven om te herstellen.
Als je ondanks deze moeite nog steeds geen positieve wending krijgt in je relatie, zou ik er mee stoppen.
Je moet maar zo denken, op het moment dat je er net alleen voor staat lijkt de wereld in te storten. Maar je moet als het ware de oude herinneringen "overschilderen" met nieuwe ervaringen in je volgende toekomstige relatie. Het is beter dan zitten tobben en uiteindelijk erachter komen dat het toch niks wordt.
Ik zou zeggen suc6 !!! 
Op het moment is het ook ff uit tussen mij en **** daar heb ik voor gezorgd en op het moment sta ik er ook achter, maar het is al zo'n 5 keer uitgeweest, we kunnen er toch niet mee stoppen en ook wij hadden ooit eens afgesproken om even een paar weken geen contact te hebben maar dezelfde avond kreeg ik een sms en voor ik het wist zaten we weer op internet elkaar te vertellen hoe erg we elkaar missen blabla
Geen idee waarom zij zo twijfelt.. als ik het zo hoor houdt ze nog van je en mist ze je, dus waarom uitmaken idd? Kijk het nog gewoon even aan en idd2 je kan niet je hele leven verliefd blijven, op een gegeven moment moet het omslaan naar houden van en kan je daar niet mee omgaan of zakt alles gewoon weg dan moet je er niet mee doorgaan.
Sterkte 
Ik zal iig hard mn best doen om me niet meer kut te voelen en gewoon weer verliefd te worden op iemand anders, zodat ik niet hoef te wachten tot meneer eindelijk eens wat van zich laat horen 
Sterkte!
Maargoed, het leven gaat daarna toch echt wel weer verder. Maak der gewoon weer een leuke tijd van!
Volgens sommige foksters een lieverd :)
Ik neuk je, beuk je, kreuk je, deuk je,ik steek je aan en stamp je uit als een peukje!!
Geef haar dus wat tijd, en laat de deur open voor haar zolang je zelf nog wel verder wilt, maar probeer wel je leven te blijven leven, dan kan zij zien wat ze mist... Misschien trekt ze dan wel de conclusie dat ze je toch teveel mist!
Sterkte!
quote:Mijn vriendin zegt 'geen vonk', ik vroeg wie de brandweerman was die het water of de vonkt richtte. Ik snap er geen bal van. En daarom word ik er denk ook zo gek van
Op woensdag 25 september 2002 18:41 schreef Howlin_Mad het volgende:
Lijkt vrij duidelijk dat jullie elkaar missen, dus houden van... Waarom moet het dan zo gaan zoals het nu gaat?
Ik bedoel, je ziet nu toch na die weken raar contact dat je elkaar gewoon mist? Dan kun je wel spreken van 'geen vonk' maar je kunt dus ook niet zonder elkaar.
Lijk me vrij duidelijk.
Suc6 + sterkte ermee, dat het hoop ik snel goed komt.
Ik mis haar en zij mist mij... ik zie het probleem ook niet echt, maar zij wel
Ze weet niet wat ze wil. Ik kan alleen maar hopen inderdaad. Maar dat doe ik niet want als het niet goed komt, komt de klap nog is aan 
quote:We hadden inderdaad de laatste tijd zoveel goede gesprekken over de meeste onderwerpen. Daarom dacht ik niet dat het daar aan kon liggen.
Op woensdag 25 september 2002 19:47 schreef Synapse het volgende:
2,5 half jaar herinneringen in een klap moeten verwerken is zeker niet makkelijk.
Wat je het beste kan doen is een open gesprek proberen te voeren met haar, en achterhalen wat haar dwars zit. Als je een beter beeld krijgt van haar probleem moet je het proberen uit te praten. Stel bijvoorbeeld voor om nieuwe dingen te ondernemen samen. Geef elkaar later even de ruimte geven om te herstellen.
quote:Laten we het hopen. Tot nu heeft ze voor het eerst nog geen contact gezocht vandaag. Hoop dat ze me erg gaat missen.
Op woensdag 25 september 2002 22:02 schreef Nyame het volgende:
Soms weet je pas wat je had als je het niet meer hebt, het lijkt er een beetje op dat je vriendin dat een beetje aan het uitvinden denk ik...Geef haar dus wat tijd, en laat de deur open voor haar zolang je zelf nog wel verder wilt, maar probeer wel je leven te blijven leven, dan kan zij zien wat ze mist... Misschien trekt ze dan wel de conclusie dat ze je toch teveel mist!
Sterkte!
Thanx voor de reacties van iedereen!
quote:Alsof ik het zelf geschreven heb!
Op woensdag 25 september 2002 19:47 schreef Synapse het volgende:
2,5 half jaar herinneringen in een klap moeten verwerken is zeker niet makkelijk.
Maar als ik je verhaal zo leer krijg ik een beetje een indruk wat er loos kan zijn.
Veel (goede) relaties gaan vaak stuk door het ontbreken van een gezamenlijk toekomst beeld of het ontstaan van een ongemakkelijke situatie, zoals nieuwe school,stad, werk en/of vrienden kring.
Wat je het beste kan doen is een open gesprek proberen te voeren met haar, en achterhalen wat haar dwars zit. Als je een beter beeld krijgt van haar probleem moet je het proberen uit te praten. Stel bijvoorbeeld voor om nieuwe dingen te ondernemen samen. Geef elkaar later even de ruimte geven om te herstellen.
Als je ondanks deze moeite nog steeds geen positieve wending krijgt in je relatie, zou ik er mee stoppen.
Je moet maar zo denken, op het moment dat je er net alleen voor staat lijkt de wereld in te storten. Maar je moet als het ware de oude herinneringen "overschilderen" met nieuwe ervaringen in je volgende toekomstige relatie. Het is beter dan zitten tobben en uiteindelijk erachter komen dat het toch niks wordt.Ik zou zeggen suc6 !!!
Heb het kort geleden ook meegemaakt, en nu, na een half jaar denk ik dat het wel goed is zo! Ik had bijna 3 jaar... Zie haar nou nooit meer.
quote:Ik heb zelf eens een relatie na 5 jaar verbroken. En oh my god wat heb ik hem toen gemist, en getwijfeld of ik er wel goed aan had gedaan.
Op woensdag 25 september 2002 22:15 schreef Oesie het volgende:[..]
Ik mis haar en zij mist mij...
Diep in mijn hart wist ik dat het goed was.
Maar ja. We hadden geen ruzie. Ik wist alleen dat het over was, maar dat wil niet zeggen dat het voor de 'boosdoener' dan makkelijk is.
Ik had ook 5 jaar herinneringen. Hij was een onderdeel van mijn referentiekader op dat moment. 5 jaar lang alles samen, dus alles herinnerd je ook aan dat samen.
We zaten op dat moment op dansles en zijn er ook mee doorgegaan
tot het einde van het jaar. We zagen elkaar dus nog steeds 1 keer in de week, maar hadden het niet meer over 'ons'. Ik mocht ook niet vragen aan hem hoe het ging, want hij had het echt heel zwaar.
Ik heb het zelf ook nooit begrepen. Ik maakte het toch uit? Waarom had ik er dan zo veel moeite mee? Mede omdat we niet met ruzie uitelkaar zijn gegaan, er was helemaal niets aan de hand. Het kwam voor hem ook als donderslag bij heldere hemel. Maar het was gewoon over. Daar is gewoon niets aan te doen.
Beetje onsamenhangend verhaal hierboven. Wat ik wil zeggen eigenlijk is. Geef haar de rust die ze nodig heeft. Dat kan tot 2 dingen leiden die uiteindelijk voor jou ook alletwee goed zullen zijn.
Of ze komt tot de conclusie dat ze van je houd en komt bij je terug.
Of ze komt tot de conclusie dat het over is en komt niet bij je terug.
Geloof me, hoe hard het op dit moment ook klinkt, in beide gevallen wordt jij uiteindelijk gelukkig.
dit klinkt heel erg als een verhaal van 'geen hand vol, maar een land vol', 'er komt wel weer een ander' etc. etc. Maar zo bedoel ik het niet.
Misschien probeer ik wel te vertellen hoe zij zich op dit moment zou kunnen voelen
excuses voor het lange verhaal
quote:[herkenbaarheids-alert]
Op donderdag 26 september 2002 09:30 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Ik heb zelf eens een relatie na 5 jaar verbroken. En oh my god wat heb ik hem toen gemist, en getwijfeld of ik er wel goed aan had gedaan.
Diep in mijn hart wist ik dat het goed was.
Maar ja. We hadden geen ruzie. Ik wist alleen dat het over was, maar dat wil niet zeggen dat het voor de 'boosdoener' dan makkelijk is.
Ik had ook 5 jaar herinneringen. Hij was een onderdeel van mijn referentiekader op dat moment. 5 jaar lang alles samen, dus alles herinnerd je ook aan dat samen.
We zaten op dat moment op dansles en zijn er ook mee doorgegaan
tot het einde van het jaar. We zagen elkaar dus nog steeds 1 keer in de week, maar hadden het niet meer over 'ons'. Ik mocht ook niet vragen aan hem hoe het ging, want hij had het echt heel zwaar.Ik heb het zelf ook nooit begrepen. Ik maakte het toch uit? Waarom had ik er dan zo veel moeite mee? Mede omdat we niet met ruzie uitelkaar zijn gegaan, er was helemaal niets aan de hand. Het kwam voor hem ook als donderslag bij heldere hemel. Maar het was gewoon over. Daar is gewoon niets aan te doen.
Beetje onsamenhangend verhaal hierboven. Wat ik wil zeggen eigenlijk is. Geef haar de rust die ze nodig heeft. Dat kan tot 2 dingen leiden die uiteindelijk voor jou ook alletwee goed zullen zijn.
Of ze komt tot de conclusie dat ze van je houd en komt bij je terug.
Of ze komt tot de conclusie dat het over is en komt niet bij je terug.Geloof me, hoe hard het op dit moment ook klinkt, in beide gevallen wordt jij uiteindelijk gelukkig.
Weeeeeeewwwwww
[/herkenbaarheids-alert]
Toen ik dit las schrok ik even; ik had het net zo goed zelf kunnen schrijven. Ik heb ook na vijf jaar een relatie verbroken. Eigenlijk was er niet zo heel direct iets mis, maar het voelde gewoon niet goed meer aan. We deden veel samen, hadden veel lol, konden goed praten. We hadden eigenlijk al echt een leven samen opgebouwd, maar toch was er iets wat er niet lekker zat. Dat iets was ondefinieerbaar. Een gevoel van vrijheid missen, een vleugje verliefdheid wat er niet was. Ik weet het eigenlijk niet.
Na het uitgemaakt te hebben eerst een enorm gevoel van opluchting, maar dan slaat in een keer de twijfel toe. Heb ik het wel goed gedaan, is dit nu wel wat ik wil. Daarna elkaar nog wel vaak gezien, maar daar ga je op een gegeven moment kapot aan. Zoals de topicstarter al schreef: je weet niet goed meer wat je moet doen, en hoe je je een houding moet geven. Moet je haar vasthouden, knuffelen; mag je haar nog wel een zoen gevenen hoe voelt dat dan?!? Uiteindelijk hebben we besloten dat we elkaar een tijd niet zouden zien. En daarmee was het afgelopen.
Na het uitmaken was ik eigenlijk die daar nog het langst aan heeft lopen twijfelen; zeker toen zij al na een half jaartje al weer iemand anders had. Dan denk je ook : had ze mij nu nodig, of gewoon iemand. Het heeft me nog lang beziggehouden. Waarom was het nog zo moeilijk. Ik had het toch niet voor niets uitgemaakt?
Ik kan de topicstarter eigenlijk niet helpen, maar wel een steuntje in de rug geven. Geef haar wel de ruimte, maar blijf niet achter haar aanlopen. Het is net als met een hand vol met zand. Hoe harder je knijpt, hoe meer zand er uit je hand wegstroomt.
Life can be beautiful if you need someone,
Especially if they need you,
But only if they are there.
Vrouwen zitten bijzonder complex in elkaar, en vooral qua relaties en gevoelens zijn ze moeilijk te doorgronden. Dat blijkt ook duidelijk uit jouw topic. Dat is ook de reden waarom ik geen relatie zou willen hebben, maar liever een goede vriendschap.
quote:Maar waarom was het dan 'gewoon' over? Je mist hem, je houdt van hem, en hij wou jou terug neem ik aan. Ik begrijp het niet helemaal. Lijkt wel hetzelfde als wat mijn vriendin nu bij mij doet.
Op donderdag 26 september 2002 09:30 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Ik heb zelf eens een relatie na 5 jaar verbroken. En oh my god wat heb ik hem toen gemist, en getwijfeld of ik er wel goed aan had gedaan.
Diep in mijn hart wist ik dat het goed was.
Maar ja. We hadden geen ruzie. Ik wist alleen dat het over was, maar dat wil niet zeggen dat het voor de 'boosdoener' dan makkelijk is.Ik heb het zelf ook nooit begrepen. Ik maakte het toch uit? Waarom had ik er dan zo veel moeite mee? Mede omdat we niet met ruzie uitelkaar zijn gegaan, er was helemaal niets aan de hand. Het kwam voor hem ook als donderslag bij heldere hemel. Maar het was gewoon over. Daar is gewoon niets aan te doen.
[
quote:Ik dacht dat ik je dat ging vertellen in mijn eerdere post. Maar blijkbaar kan ik dat dus niet, nog steeds niet.
Op donderdag 26 september 2002 13:26 schreef Oesie het volgende:[..]
Maar waarom was het dan 'gewoon' over? Je mist hem, je houdt van hem, en hij wou jou terug neem ik aan. Ik begrijp het niet helemaal. Lijkt wel hetzelfde als wat mijn vriendin nu bij mij doet.
Ik heb inmiddels al weer 4 1/2 een relatie met de liefste, mooiste, aardigste etc. etc. vriend en ik kan nog steeds niet vertellen waarom het toen uitging, behalve dat ik toen wist dat dat het enige goede was. Het was gewoon over. Ik weet dat hij (mijn ex) inmiddels samenwoont en een kindje heeft, en dat heeft niet eens zo lang geduurd. Voor mij de bevestiging dat het ook voor hem goed was.
Ik wist op dat moment zeker dat ondanks die 5 leuke jaren (zelden ruzie) dat er zowel voor hem als voor mij een ander/beter dekseltje zou zijn. En dat is dus ook gebeurd.
Ik wil hiermee niet zeggen dat dit bij jouw (ex)vriendin hetzelfde geval is, misschien komt ze over 1 week, 2 weken tot inkeer en beseft ze zich dat ze wel van je houdt en dat ze een vergissing heeft gemaakt. Eentje die jou verrot veel pijn heeft gedaan, maar dat ze er wel weer mee door wil.
Meer kan ik er op dit moment ook niet over zeggen. Het is nu bijna een loterij met 50-50 kans. Ze komt terug, of ze komt niet terug.
Sorry dat ik niet wat opbeurender kan zijn.
Sterkte!
nou ja, als het zo makkelijk ging dan
Weet waar ik het over heb want ik ben meerderjarig.
quote:Ik had helemaal geen gevoel van opluchting, en nog steeds niet. Ben helemaal niet blij dat ik weer vrijgezel ben. Kan helemaal niet aan de voordelen denken. Ik zie het niet als voordelen.
Op donderdag 26 september 2002 10:18 schreef Mr_Shoot het volgende:[..]
Na het uitgemaakt te hebben eerst een enorm gevoel van opluchting, maar dan slaat in een keer de twijfel toe. Heb ik het wel goed gedaan, is dit nu wel wat ik wil. Daarna elkaar nog wel vaak gezien, maar daar ga je op een gegeven moment kapot aan. Zoals de topicstarter al schreef: je weet niet goed meer wat je moet doen, en hoe je je een houding moet geven. Moet je haar vasthouden, knuffelen; mag je haar nog wel een zoen gevenen hoe voelt dat dan?!? Uiteindelijk hebben we besloten dat we elkaar een tijd niet zouden zien. En daarmee was het afgelopen.Na het uitmaken was ik eigenlijk die daar nog het langst aan heeft lopen twijfelen; zeker toen zij al na een half jaartje al weer iemand anders had. Dan denk je ook : had ze mij nu nodig, of gewoon iemand. Het heeft me nog lang beziggehouden. Waarom was het nog zo moeilijk. Ik had het toch niet voor niets uitgemaakt?
En zij twijfelt ook zo erg
dat is ook zo vervelend. Ik zit te hopen terwijl ik weet dat ik dat niet moet doen. Maar het gaat automatisch. Zo vervelend.
quote:Helaas kan ik nog helemaal niet aan iemand anders denken. Mijn gedachtten vallen de hele tijd terug. Kwam haar net heeeeel toevallig tegen. 'k Snap er niks van. Of het gewoon gebeurt om mij/ons pijn te doen. Ze was aan het lessen in een andere plaats, en ik sta daar voor het eerst van mijn leven bij een halte op de bus te wachtten. Ik en zij van streek. Moest sms-en
Op donderdag 26 september 2002 14:21 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Ik heb inmiddels al weer 4 1/2 een relatie met de liefste, mooiste, aardigste etc. etc. vriend en ik kan nog steeds niet vertellen waarom het toen uitging, behalve dat ik toen wist dat dat het enige goede was. Het was gewoon over. Ik weet dat hij (mijn ex) inmiddels samenwoont en een kindje heeft, en dat heeft niet eens zo lang geduurd. Voor mij de bevestiging dat het ook voor hem goed was.
Ik wist op dat moment zeker dat ondanks die 5 leuke jaren (zelden ruzie) dat er zowel voor hem als voor mij een ander/beter dekseltje zou zijn. En dat is dus ook gebeurd.Ik wil hiermee niet zeggen dat dit bij jouw (ex)vriendin hetzelfde geval is, misschien komt ze over 1 week, 2 weken tot inkeer en beseft ze zich dat ze wel van je houdt en dat ze een vergissing heeft gemaakt. Eentje die jou verrot veel pijn heeft gedaan, maar dat ze er wel weer mee door wil.
quote:Ik bedoelde ook helemaal niet te zeggen dat je aan een ander moet gaan denken. KOm nou, het is 2 1/2 jaar! Dat vergeet je niet zomaar.
Op donderdag 26 september 2002 16:18 schreef Oesie het volgende:[..]
Helaas kan ik nog helemaal niet aan iemand anders denken. Mijn gedachtten vallen de hele tijd terug. Kwam haar net heeeeel toevallig tegen. 'k Snap er niks van. Of het gewoon gebeurt om mij/ons pijn te doen. Ze was aan het lessen in een andere plaats, en ik sta daar voor het eerst van mijn leven bij een halte op de bus te wachtten. Ik en zij van streek. Moest sms-en
Ik wilde alleen het verhaal vertellen van hoe het toen bij mij gegaan is.
Waarom weet ik eigenlijk ook niet. Zoals ik al zei, ik kan je er toch niet blijer door gaan laten voelen.
Iedereen weet hoe het werkt. Ze komt bij je terug of niet, maar dat kan ik niet voorspellen, en zij trouwens waarschijnlijk ook niet.
Maar als ik je verhaaltje hierboven lees, dan denk ik dat de kans dat ze terug komt niet eens zo heel erg klein is.
Helaas is er in dit soort situaties niet een handboek dat je kan vertellen wat jij wel en niet moet doen om haar 'terug te krijgen'.
Het enige dat ik kan zeggen. Wees jezelf en wees vooral eerlijk tegen en voor jezelf. Zij zal tot inkeer moeten komen en dat kan alleen als jij bent wie je was de afgelopen 2,5 jaar.
Geef haar wel een beetje ruimte, maar negeer haar niet volledig, je wil haar toch ook niet het idee geven dat het je niets kan schelen.
Maar ga ook niet 3 x per dag huilend bij haar op de stoep liggen.
Nogmaals, sorry, meer kan ik er niet van maken, hoe graag ik ook zou willen.
Sterkte!
quote:Natuurlijk, ikzelf ben 19 en mijn (ex)vriendin 18. Onze relatie is begonnen toen ik 17 was en zei 15. Ja, want zei ging 16 worden. Ze zei ook laatst dat ze me liever nu had ontmoet dan 2.5 jaar geleden (maar toen ging het nog goed tussen ons), ze zei er wel bij dat ze er helemaal geen spijt van had.
Op donderdag 26 september 2002 16:53 schreef Brighteyes het volgende:
Beetje vreemde vraag misschien, maar mag ik vragen hoe oud jullie allebei zijn?
quote:Uw reacties doen mij echter goed. Ik krijg er een eerlijke mening en het was niet de bedoeling om u af te kraken (kwam beetje verkeerd over denk), mijn excuses.
Op donderdag 26 september 2002 16:53 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Ik bedoelde ook helemaal niet te zeggen dat je aan een ander moet gaan denken. KOm nou, het is 2 1/2 jaar! Dat vergeet je niet zomaar.
Ik wilde alleen het verhaal vertellen van hoe het toen bij mij gegaan is.
Waarom weet ik eigenlijk ook niet. Zoals ik al zei, ik kan je er toch niet blijer door gaan laten voelen.
Iedereen weet hoe het werkt. Ze komt bij je terug of niet, maar dat kan ik niet voorspellen, en zij trouwens waarschijnlijk ook niet.Maar als ik je verhaaltje hierboven lees, dan denk ik dat de kans dat ze terug komt niet eens zo heel erg klein is.
Helaas is er in dit soort situaties niet een handboek dat je kan vertellen wat jij wel en niet moet doen om haar 'terug te krijgen'.
Het enige dat ik kan zeggen. Wees jezelf en wees vooral eerlijk tegen en voor jezelf. Zij zal tot inkeer moeten komen en dat kan alleen als jij bent wie je was de afgelopen 2,5 jaar.
Geef haar wel een beetje ruimte, maar negeer haar niet volledig, je wil haar toch ook niet het idee geven dat het je niets kan schelen.
Maar ga ook niet 3 x per dag huilend bij haar op de stoep liggen.Nogmaals, sorry, meer kan ik er niet van maken, hoe graag ik ook zou willen.
Sterkte!
Gelukkig heb ik de ergste emotionele week over me heen. Af en toe heb je van die periodes dat je wel wat minder goed voelt. Ik blijf volhouden. Zaterdag ff pannenkoeken met een meid van mijn werk en een paar anderen. Lekker even wat afleiding.
quote:Psst, je mag wel je zeggen hoor! En je hoeft ook je excuses niet aan te bieden.
Op donderdag 26 september 2002 17:56 schreef Oesie het volgende:[..]
Uw reacties doen mij echter goed. Ik krijg er een eerlijke mening en het was niet de bedoeling om u af te kraken (kwam beetje verkeerd over denk), mijn excuses.
Gelukkig heb ik de ergste emotionele week over me heen. Af en toe heb je van die periodes dat je wel wat minder goed voelt. Ik blijf volhouden. Zaterdag ff pannenkoeken met een meid van mijn werk en een paar anderen. Lekker even wat afleiding.
Ik ben blij dat je blijkbaar toch iets heb aan wat ik geschreven heb. Meestal monden dit soort topics uit in een fiks aantal reacties van:
Jammer dude, ga maar een ander zoeken en dan nog een aantal:
Oh, wat erg voor je
Ik probeerde eigenlijk op een rustige manier te vertellen... ja wat eigenlijk.
Nou ja. Veel plezier dit weekend!
quote:In dit topic nog geen negatieve reactie gezien. Maar als je kijkt hoe er in andere topics word gereageerd vraag je jezelf soms af waar de mensen de stomheid vandaan halen. Van mij mogen hun na 2x een al gehele ban krijgen. We zijn op de wereld om elkaar te helpen, en niet de stront in te helpen. Natuurlijk heeft iedereen een eigen mening en die respecteer ik ook. Net zoals die van mijn (ex)vriendin. Alleen begrijp ik het nog steeds niet
Op vrijdag 27 september 2002 08:46 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Ik ben blij dat je blijkbaar toch iets heb aan wat ik geschreven heb. Meestal monden dit soort topics uit in een fiks aantal reacties van:
Jammer dude, ga maar een ander zoeken en dan nog een aantal:
Oh, wat erg voor je
Ik probeerde eigenlijk op een rustige manier te vertellen... ja wat eigenlijk.Nou ja. Veel plezier dit weekend!
Ik ga mijn best doen om het vandaag te vergeten. Het jammere is dat ik geen werk meer heb voor het weekend. Moet je wat gaan verzinnen om te gaan doen he
En dat is juist zo moeilijk.
P.S. Voor de anderen, voel me nu wel wat beter na 7 weken. Maar ben toch nog niet de oude.
quote:Hier wel een lotgenootje..
Op maandag 28 oktober 2002 09:54 schreef Oesie het volgende:
Brighteyes ben jij toevallig nog hier in de buurt... misschien dat je me nog wat adviezen kan geven?P.S. Voor de anderen, voel me nu wel wat beter na 7 weken. Maar ben toch nog niet de oude.
Voor mij was het dan geen 2,5 jaar maar wel 20 maanden.. Gisteren ineens.. precies hetzelfde verhaal..
T speelde bij haar blijkbaar al langer alleen tis er niet uitgekomen omdat ze t heel moeilijk er mee had en wellicht ook niet 100% zeker is, hoewel ze dat wel zegt.. Heel drama, kei veel huilen.. beide elkaars eerste.. ik ben echt heel belangrijk voor haar geweest bij belangrijke keuzes in en voor haar leven. Maar iets is er niet meer..
't zal moeilijk worden maar ja.. uit alle reacties op fok weet ik wel wat ik mag en moet verwachten..en dat is niet wat ik wil maar ik moet me sterk maken en me er bij neer leggen..
Je moet verder.. en er zijn inderdaad genoeg anderen maar dat is nu echt 
wanneer men dat zegt want daar wil je niet aan denken..
Tis triest en mijn verhaaltje loopt volgens mij voor geen meter maar jah Misschien heb je er iets aan....
quote:*Meldt. Zeg het maar, wat wil je weten?
Op maandag 28 oktober 2002 09:54 schreef Oesie het volgende:
Brighteyes ben jij toevallig nog hier in de buurt... misschien dat je me nog wat adviezen kan geven?P.S. Voor de anderen, voel me nu wel wat beter na 7 weken. Maar ben toch nog niet de oude.
Ik bedoel verwacht geen wonderen. Ik kan je alleen maar over mijn eigen ervaring vertellen. Ik was degene die het uitmaakte, maar na 5 jaar zat hij wel in mijn systeem gebakken, en dat krijg je er niet zo maar uit. Bij alles wat je doet, alles wat je denkt, liedjes op de radio, films op tv, overal hangt wel een herinnering aan vast.
Hier valt niets tegen te doen, het moet slijten (en soms veroorzaken sommige dingen bij mij nog een schok (hoewel het alweer bijna 5 jaar geleden is).
De beste remedie, maar dat is ook niet altijd even makkelijk, is erop uit trekken, 'nieuwe herinneringen' maken. Maar ja, hoe, en waar en vooral met wie, want dat deed je toch altijd met haar... etc. etc.
All I can say is, hang in there. It'll come. (Ik ontmoette mijn sweetheart +/- 3 maanden nadat het uit was en na een maand om elkaar heen draaien besloten we dat we elkaar wel aardig vonden.)
Heb je haar nog gezien of gesproken?
quote:Jij ook sterkte! Hoe stom het ook klinkt, ik ga er wel weer bovenop komen, maar weet niet hoe lang het duurt.
Op maandag 28 oktober 2002 10:58 schreef Smirnoff_ice het volgende:[..]
Hier wel een lotgenootje..
Voor mij was het dan geen 2,5 jaar maar wel 20 maanden.. Gisteren ineens.. precies hetzelfde verhaal..Heel drama, kei veel huilen.. beide elkaars eerste.. ik ben echt heel belangrijk voor haar geweest bij belangrijke keuzes in en voor haar leven. Maar iets is er niet meer..
't zal moeilijk worden maar ja.. uit alle reacties op fok weet ik wel wat ik mag en moet verwachten..en dat is niet wat ik wil maar ik moet me sterk maken en me er bij neer leggen..
Je moet verder.. en er zijn inderdaad genoeg anderen maar dat is nu echt
Tis triest en mijn verhaaltje loopt volgens mij voor geen meter maar jah
quote:Ik heb haar eigenlijk best wel vaak gezien en gesproken. Gisteren nog aan de telefoon, eergisteren was ze weer bij mij thuis. Ik zal vanavond een groter verhaal hierover posten wat er de afgelopen periode is gebeurd, wat ik gedaan heb, misschien dat het voor anderen ook steun geeft. Maar moet nu echt ff proberen om wat for skwel te doen, dus post het vanavond. Ik ging eigenlijk allen ff kijken of die Brighteyes nog steeds zo actief was
Op maandag 28 oktober 2002 12:10 schreef Brighteyes het volgende:[..]
Heb je haar nog gezien of gesproken?
Greetz da Oesie
P.S. Brighteyes heb jij ICQ ofzo?
quote:Nope, zit hier in de baas z'n tijd te fokken en heb thuis geen I-net. (Ben veel te bang voor hoge telefoonrekeningen i.v.m. Fok! enzo.)
Op maandag 28 oktober 2002 13:33 schreef Oesie het volgende:
P.S. Brighteyes heb jij ICQ ofzo?
quote:Ben wel benieuwd hoor!
Op maandag 28 oktober 2002 13:33 schreef Oesie het volgende:[..]
Ik zal vanavond een groter verhaal hierover posten wat er de afgelopen periode is gebeurd, wat ik gedaan heb, misschien dat het voor anderen ook steun geeft.
Greetz da Oesie
Ik hou nog steeds heel erg van haar maar niet meer als vriendin. Ik was constant geïrriteerd als ze bij me was enzo.
We hebben eerst besloten elkaar een tijd niet meer te zien en daarna hebben we het toch weer een maand volgehouden. Helaas kwam het slechte gevoel weer terug.
Ik twijfel nu ook nog wel een beetje, het is zo'n lieve meid. Vooral voor haar is het moeilijk want zij is nog gek op me. Het is voor mij nu gewoon effe doorbijten, de gewenning die je bij elkaar hebt effe doorbreken en dan zal het wel weer beter gaan.
Ik zie haar nog wel, we gaan altijd sporten samen, we willen dat allebei maar ik heb stiekem toch het idee dat ze het vooral doet om bij mij te zijn. Voorlopig gaat dat wel goed zo maar als een van ons 2 een nieuwe relatie krijgt is dat wel over denk ik.
Om effe op het verhaal van de topicstarter terug te komen; Je ex-vriendin is blijkbaar nog steeds aan het twijfelen maar als die twijfel er is is dat gewoon al een slecht teken.
Het moeilijks van het uitmaken is de weken erna, je bent zo gewend aan elkaar dat je je nauwelijks meer voor kan stellen hoe het zonder elkaar zou zijn.
Dat gevoel gaat vanzelf over na een tijd (tenminste dat hoop ik). Ik denk dat je ex het daar nu heel moeilijk mee heeft.
Voordat het uit was gegaan had ik een paar dingen die ik wel graag zo willen hebben of doen. Een desktop computer was al bijna besteld. Echter toen het is uitgegaan heb ik een week later besloten om mijn motorrijbewijs te gaan halen. Alles was binnen 1 dag geregeld. Mijn ex-vriendin wist hier niks van en dat wou ik ook zo houden. Dan zou ik haar nog 1x kunnen verassen. Maar op een avond praatte mijn vader een beetje te hard en ze had het gehoord terwijl ze beneden stond :S Je had die glinstering in haar ogen moeten zien. Wat was ze blij, blij voor mij denk. Aan de andere kant was ze bang dat ik mezelf wat aan ging doen. Ben ook helemaal van streek geweest. Eerste week niet naar school geweest, bijna geen concentratie en productiviteit is zelfs nu nog erg laag.
We zijn samen nog een keer uit geweest. Heb nog een keer bij haar thuis gegeten, haar haar geverfd. Meestal waren die situaties eventjes emotioneel maar daarna was het toch altijd weer gezellig. Goede gesprekken over van alles en nog wat.
Zaterdagavond is ze bij mij langs geweest, hebben we lekker gepraat en zelfs nog samen in elkaars armen op bed gelegen. Zij vond het erg prettig dat dit nog kon, en dat ik het nog toe liet. Voor mezelf was het ook wel prettig. Niet omdat het weer goed voelde, maar wel als hele goede vrienden.
Ik heb haar ook gevraagd waarom ze het nou echt had uitgemaakt. Ze had het gevoel dat ze graag bij me wou zijn niet meer. Dat lijkt me inderdaad wel belangrijk in een relatie. Ze heeft toen ook gezegd dat ze niet meer met me verder wil op dit moment en ook niet later. Maar ze is ook bang dat dat gevoel terug komt en mij dan voorgoed kwijt is. Toch kwam het bericht hard aan, die periode hiervoor had ik misschien teveel op het goede gehoopt. Gisteren had ik proberen te bellen maar er werd niet opgenomen. Stuurde ze later op de avond een smsje dat ze het nu zag. Ik nog eventjes gebeld. Ik wou even weten hoe ze de zondag was doorgekomen na die zaterdagavond. Ze had er veel over nagedacht maar voelde zich wel goed. En het gesprek was ook supah gezellig. Zei ook dat mijn parents voor een huis gingen kijken in een andere plaats, zelf was ik er wel door verrast, en mijn ex-vriendin zou dat echt niet leuk vinden als ik zou gaan verhuizen. Vandaag ook weer een berichtje gehad hoe het met haar stage ging lopen. Vind ik wel heel lief.
Ze mist me nog wel, mijn muziek, geur, litteken etc. En ze houdt ook nog van me. Klinkt tegenstrijdig he. Daarnaast heb er zon beetje 2 a 3 drie keer in de week gesproken. Meestal deed dat heel goed... soms misschien ook wel te vertrouwd. Waarna je soms weer een beetje in een dip komt. Gelukkig kan ik dit nu beter aan en kan het samen met een vriend van mij verwerken. Zijn vriendin heeft het namelijk ook ongeveer 7 weken geleden uitgemaakt. We trekken veel met elkaar op. Dit is een aanrader! Je kan er met iemand over praten die je begrijpt, en toch ook leuke dingen doen. Je hebt steun aan elkaar.
Sorry voor de vage opbouw, heb geen puf meer om het netjes te maken
Hoe denken jullie over het met elkaar omgaan?
Vrienden kunnen blijven na een lange relatie?
P.S. Waarschijnlijk komt er nog meer, maar is nu nog even te ingewikkeld voor mij om het uit te leggen. Daar zaten eigenlijk ook een paar vragen (voor BrightEyes) in. :\
quote:Ik krijg toch wel de indruk dat je teveel contact met haar hebt. Het loslaten is natuurlijk verschrikkelijk moeilijk, maar ik denk dat je dit 'rouwproces' met minder pijn doorkomt als je haar in ieder geval een geruime tijd niet meer ziet.
Op maandag 28 oktober 2002 20:24 schreef Oesie het volgende:(...)
Hoe denken jullie over het met elkaar omgaan?
Vrienden kunnen blijven na een lange relatie?
(...)
Iedereen moet dit natuurlijk voor zichzelf bepalen, en geen relatie is hetzelfde (geweest), maar om nog zoveel te bellen en af te spreken lijkt misschien fijn, maar aan afronden/afsluiten kom je zo zeker niet toe.
En Oesie, als je nog steeds hoop koestert, dan denk ik dat je sneller duidelijkheid krijgt als je haar echt niet meer spreekt of ziet. Dan pas zal zij zich echt een voorstelling kunnen maken hoe het is, zonder jou en je liefde voor haar.
Heel veel sterkte de komende tijd
Maare 1 tip; ga niet alleen op het net je verhaaltje plaatsen, maar heb het erover met je ouders, zus, broer. En zeker aan je vrienden! Dat is het beste wat je kunt doen!
oeps! zag niet dat het 25 september al was happenend!!
Het klinkt alsof jullie idd goede vrienden zouden kunnen blijven, maar ik zou (als dit over mij ging) proberen iets meer afstand te creeeren.
Maar ja, who am I. Ik kan alleen maar uit mijn eigen ervaring putten en vertellen.
Jij moet doen wat jij denkt dat goed is.
quote:Wow, dat is gewoon PRECIES hetzelfde als wat er bij mij/ons aan de hand is.. ik heb al eerder gereageerd in dit topic maar gisteravond heb ik 'mn meisje' telefonisch weer gesproken (zondag uit gegaan).. ik verwacht dat het bij ons ook zo zal gaan lopen.. ik zag haar sowieso niet zo heel vaak (alleen weekenden) nu bellen we gewoon als we elkaar iets te vertellen hebben en om t te verwerken. En spreken we als echte vrienden 1 keer per 2 weken iets af.. als t goed is, vond ze ook heel fijn.. maakt het voor mij iig een stuk makkelijker om het -in een keer overkomen- te versoepelen.. en het proces langzaam af te bouwen tot een vriendschapsrelatie.. ik ben er van overtuigd dat ik dat met haar, in tegenstelling tot met anderen (niet noemenswaardige) ex-en, wel kan hebben
Op maandag 28 oktober 2002 20:24 schreef Oesie het volgende:
Wat ... in. :\
quote:Is nog wel moeilijk hoor, om alles zelf te bedenken. Je weet niks zeker in deze situatie. Waar je wel/niet goed aan doet.
Op dinsdag 29 oktober 2002 11:57 schreef Brighteyes het volgende:
Het klinkt alsof je er wel goed mee bezig bent, hoewel ik me idd ook (net als spuuglokje) afvraag of jullie elkaar niet wat vaak zien.
Het klinkt alsof jullie idd goede vrienden zouden kunnen blijven, maar ik zou (als dit over mij ging) proberen iets meer afstand te creeeren.
Maar ja, who am I. Ik kan alleen maar uit mijn eigen ervaring putten en vertellen.
Jij moet doen wat jij denkt dat goed is.
quote:Het zal wel moeilijk zijn in het begin om elkaar niet meer te zien, tenminste niet meer zo vaak. Ik zag mijn ex zo'n beetje 6x per week. En dan is wel in ene alles weg. We wouden i.i.g. voor de rest van ons leven goede vrienden blijven. Als er goed over gepraat word dan is dat heel goed mogelijk volgens mij.
Op dinsdag 29 oktober 2002 16:04 schreef Smirnoff_ice het volgende:[..]
Wow, dat is gewoon PRECIES hetzelfde als wat er bij mij/ons aan de hand is.. ik heb al eerder gereageerd in dit topic maar gisteravond heb ik 'mn meisje' telefonisch weer gesproken (zondag uit gegaan).. ik verwacht dat het bij ons ook zo zal gaan lopen.. ik zag haar sowieso niet zo heel vaak (alleen weekenden) nu bellen we gewoon als we elkaar iets te vertellen hebben en om t te verwerken. En spreken we als echte vrienden 1 keer per 2 weken iets af.. als t goed is, vond ze ook heel fijn.. maakt het voor mij iig een stuk makkelijker om het -in een keer overkomen- te versoepelen.. en het proces langzaam af te bouwen tot een vriendschapsrelatie.. ik ben er van overtuigd dat ik dat met haar, in tegenstelling tot met anderen (niet noemenswaardige) ex-en, wel kan hebben
Ik wil jullie even bedanken voor de steun die jullie me toch wel toendertijd gegeven hebben. Het is nu ongeveer 4 maanden verder en ga weer de oude persoon worden die ik was. Het heeft een poosje geduurd maar ik denk ook omdat het door de omstandigheden kwam die ik heb meegemaakt nadat mijn vriendin het had uitgemaakt.
Ik heb te horen gekregen dat ze 2x met een vriend van mijn heeft gezoend toen we nog wat hadden. Hierover heeft ze nooit iets verteld. Alleen dat ze op hem verliefd was... maar dat hadden we uitgepraat. Kwam wel hard aan, vooral omdat ik alles eigenlijk wel vergeten was.
Toen heb ik de huidige vriend van haar een mailtjes gestuurd, iemand waarmee ze al een paar keer was weggeweest toen ik en mijn vriendin nog een relatie hadden, vond wel namelijk dat ik er het recht op had om daar wat over te weten.
En weliswaar kreeg ik een antwoord van die nieuwe vriend... ze heeft hem een keer proberen te zoenen, gevoelige sms-jes gestuurd e.d. Niet echt het antwoord waarop ik had gehoopt. De vriendschap zit/zat er nu zeker niet meer in.
Kreeg zelfs boze sms-jes van mijn ex, dat ik zo diep gezonken was enzo. Vervolgens ook nog aan de telefoon. En zelfs d'er moeder. Waarschijnlijk was ik in ene de zondebok. Vind het wel heel erg jammer dat ik er 2.5 jaar later achter moet komen. Maar het doet gewoon pijn om van andere de waarheid te moeten horen. Hetgene wat zij altijd heeft onkent. Nu vind ik het eigenlijk geen eens erg meer dat ze mijn vriendin niet meer is. Snap niet dat je iemand zoiets aan kan doen. Maar ja, genoeg geluld.
Iedereen met liefdesproblemen, sterkte, en er komt een tijd dat je er overheen komt!
Greetz Oesie
Veel sterkte ......
quote:Al tijdje geleden maar zie laatste post... kan mijn eerste post niet meer editen: Helaas, je mag een bericht maar tot maximaal 24 uur na posten wijzigen.
Op donderdag 16 januari 2003 17:38 schreef MrCaBLeGuY het volgende:
hey Oesie, kut voor je man
Waar je mee moet uitkijken,is dat je niet weer in hetzelfde schuitje terecht komt,want dan gaat het geheid toch weer mis ... als jullie weer wat nemen,weet dan wel dat je de goede beslissing neemt,anders zit je er weer mee opgescheept,en als ze het dan uitmaakt,doet het alleen maar meer pijn ....
Dat verdriet slijt wel weg ... ga lekker uit,leef je uit en lach gewoon !
|
|
