Mijn blinde broer en zijn vriendin

quote:

Op woensdag 28 augustus 2013 22:15 schreef Roadtrip het volgende:
Beste Fok!ers,

Ik moet dit even van mijn hart hebben. Er is onderaan trouwens een samenvatting, want ik ben op de hoogte van de concentratieboog van een gemiddelde internet lezer.

Mijn broer is blind, en hij laat dit steeds meer zijn leven bepalen. Zijn vriendin is hierop aan het meeliften. Ook is hij zwaar Christelijk geworden, en heeft geen begrip meer hoe “normale” mensen leven. Hij is trouwens 24. Zijn vriendin 27.

Maatschappelijk onrealistisch

Als eerste is hij onrealistisch geworden in de maatschappij. Een voorbeeld daarvan is de wooncrisis waarin ze zich nu geworsteld hebben. Ze zitten in een huis wat in oktober gesloopt wordt. Ze zijn een half jaar naar een huis aan het zoeken. Dit zijn de eisen die ze aan een huis stellen:
- 5 kamers
- Vrijstaand
- Tuin van 75 m2
- Nieuwbouw
- Bij een bos, in dure plaatsen met huisprijzen van ¤800.000
- Goed openbaar vervoer

En dit alles voor maximaal ¤350 per maand. Vanzelfsprekend is dit niet gelukt. Hun eisen konden echter absoluut niet lager. Ze hebben 5 kamers nodig. Ze hebben een tuin van 75m2 nodig. Het is voor hun gezondheid nodig om in een bos te wonen. Ze hebben hier recht op.

Onzin dat ze hier recht op hebben. Mijn broer noch zijn vriendin hebben een baan. Zijn vriendin is overspannen geraakt in de 7 jaar dat ze met een pretstudie bachelor bezig is, zonder bijbaan of enige andere verplichtingen. Mijn broer vind zichzelf zielig: hij vind dat hij geen tijd heeft voor een baan, en zegt dat hij er ook geen kan vinden. De 6 banen die ik aan hem aangeboden heb, waarvoor ik sterk aan mijn connecties heb getrokken - misschien te sterk, waren allemaal niet genoeg. Of ¤10 euro per uur voor een eerste baan is te weinig. Banen die meer verdienen zijn te stressvol, te veeleisend, of niet flexibel genoeg. Vanzelfsprekend heeft hij hier nog nooit voor gesolliciteerd.

Dus NEE daar heb je geen fucking recht op. Er zijn koppels die beiden 60 uur per week werken, en die daar geen geld voor hebben. Onderdak is een recht. Een mansion niet.

Zowiezo dingen kosten geld. Al het “oh nee dat kost zo heul veel” gedoe begint me de neus uit te lopen. Niet alleen bij mijn broer, maar bij Nederlanders in het algemeen. “Die iPhone 5 kost ¤800 euro”: klopt helemaal, je kan er veel meer mee dan met je Nokia, er zijn ook goedkopere iPhone’s, en bovendien kan je ook nog steeds simpele telefoons kopen -- die zijn alleen maar goedkoper geworden. “Het eten tegenwoordig is zo duur. ”: uhm de prijs van eten is in vergelijking met inkomen historisch laag, en de prijs van eten is in Nederland in vergelijking met andere welvarende landen extreem laag. “Uit eten gaan is te duur”: het is inderdaad duurder dan thuis eten, maar economisch niet bizar geprijsd. Van de ¤50 euro die je betaald, gaat als eerste belasting af. Dan houden we, grof genomen, ongeveer ¤40 euro over. Daarvan wordt het gebouw, het personeel, de ingrediënten, de stroom, het gas betaald. Het gaat om een reden slecht in de horeca.

Ik krijg ook veel commentaar dat ik veel uitgeef. Maar als ik dat voor mij prettig is… Niet iedereen heeft de flexibele planning om vliegtickets uit te kiezen, wanneer het ze uitkomt. Ook zit ik liever in een KLM vliegtuig dan gedoe met Ryan Air of Easy Jet. Trans-Atlantisch vlieg ik liever zo rechtstreeks en snel mogelijk, ook als dat extra kost. In het buitenland neem ik mobiel internet en roam ik wanneer me dat tijdelijk handiger uitkomt dan een andere sim kaart -- ik begrijp die roam angst ook niet. Ik ga met de Fyra in plaats van normale intercity. Met de Thalys i.p.v. intercity. Ik koop voorgekookte rijst en noodles, en verse pasta omdat dat sneller gaat. Wanneer ik zin heb in biefstuk heb, haal ik een lekker ossenhaasje of rib eye natuurlijk gerijpt. Ik koop A-merk eten omdat dat lekkerder en gezonder is. Ik slaap op een tempur matras, omdat dat beter ligt. Ik koop een smartphone met fatsoenlijk mobiel internet. Ik koop een ¤3000 laptop. Ik luister naar muziek met ¤400 oortjes. Maar als ik dat geld zelf verdien, waarom is het dan schadelijk? Ik denk dat het voor de maatschappij zelfs beter is.

Natuurlijk krijg je dan het standaard commentaar van SP stemmers. Het is de schuld van mensen die speculeren van mensen die speculeren op de huizenmarkt. We moeten kantoorpanden ombouwen naar woningen. (ik zou echt heel graag in het gemiddelde kantoor willen wonen :-‘) En - natuurlijk - “het is belachelijk dat het niet meer mogelijk is om te kraken.” “Wij hebben het recht om in die huizen te wonen, gewoon een raampje inslaan en er gaan wonen. Leegstaande huizen zijn ook van ons.” Nee dat zijn ze niet. Ze zijn van de mensen die ervoor gewerkt hebben om ze te kopen. De mensen die hun spaargeld eraan hebben gespendeerd, of de mensen die een hypotheek hebben (afbetaald). De mensen die het niet vandaliseren. De mensen die het opbouwen.

Hij volgt nu ook een pretstudie, zo dramatisch onnuttig dat ze op de website van de universiteit nog geen eens aangeven dat er enige vorm van baanperspectief is. Toch vind hij het slecht dat mensen met functies waar mensen geen geld voor over hebben, weinig verdienen. “Mensen hebben ook iemand nodig om tegen te praten. En die werken ook heul hard.” Net zoals zijn vriendin die een paar maanden voor oppas is geweest, voor 12 uur per week, ook heel hard werkte en daar net zoveel geld voor verdient als de CEO van een groot bedrijf. Gewoon. geen. vergelijk.

Ik vind dat, juist als je blind bent, hard moet werken om dat op een ander punt te compenseren zodat je alsnog nuttig bent voor de maatschappij, iets toe kunt voegen, en cruciaal belasting betaald i.p.v. het krijgt.

Verwend

Mijn broer, en zijn vriendin inmiddels ook, zijn ontzettend verwend. Mijn moeder geeft ze ongeveer ¤500 per maand. Naast studiefinanciering en Wajong. Incidentele uitgaven worden ook vergoed: een iPhone 5, data recovery van een usb stick, kranten en boeken, etc. En niet alleen in geld, ook qua geld wat voor mijn moeder waarschijnlijk een nog schaarser goed is. ¬Mijn moeder gaat 3x per week heen en weer om ¬de was te doen, koopt hun boodschappen, helpt met schoonmaken, en geeft ze liften. Toen ik vorige week bij mijn moeder op visite was, net teruggekomen van het ophalen van de was, werd ze opgebeld of ze nog een keer heen en weer zou kunnen rijden (20km) voor een vergeten t-shirt. Hetzelfde gebeurt regelmatig met de boodschappen.¬

Ik heb een lening bij het duo. Dit gebruik ik als financiële buffer, niet om een maandelijks tekort aan te vullen, maar voor onvoorziene uitgaven. In de discussie die hierover ontstond was de conclusie van mijn broer dat ik stom bezig was. Waarom vroeg ik het niet gewoon aan mijn moeder? Ik heb toen ik meer ging verdienen gezegd tegen mijn moeder dat ik geen geld meer van haar wilde ontvangen, en bijvoorbeeld een vakantie van eigen geld leuker is.

Alternatief

En dit is de druppel. Geld uitgeven is slecht. En het milieu + de maatschappij + de economie + de arme negertjes in Afrika kan gered worden met buitengewoon stupide en ondoordachte redenen. Hier zijn een paar voorbeelden van de manieren waarop ze de wereld redden:

Dat verhaal van de was eerder? Dat komt doordat ze geen wasmachine + droger + wasmiddel + wasverzachter van mijn moeder willen aannemen. Dat is namelijk slecht voor het milieu. Wij wassen liever met de hand. Whaat? Mijn moeder gaat nu dus 3x per week heen en weer, met de auto, voor de was die uit gemak ook in de droger is geweest. Hun antwoord hierop is dat ze de industrie niet willen belonen voor deze vervuilende machines.

Ik krijg ook heel vaak naar mijn hoofd dat ik slecht ben. Ik ben zelf eigenlijk best rechts, waarschijnlijk door het zielige gedoe van mijn broer. Maar ik geloof niet in het sociale vangnet. Ik vind dat wanneer je ziek bent je die ziektedagen lekker van je vakantie dagen af kunt laten gaan. Toch die zomervakantie naar Bali gepland? Dan is het een optie op een weekje s ’avonds extra te werken. En ja als ik ziek ben werk ik door. Om de zoveel tijd even een pauze om te kotsen, en dat dan later op de dag inhalen. Zie ik het echt niet meer zitten en is het niet druk? Dan neem ik vrij. Wat kan de baas eraan doen dat ik ziek ben geworden / een kater heb?

Ook wanneer je niet ziek bent: is het druk op het werk, dan moeten we met zijn allen aan de slag om het recht te zetten; desnoods werken we 16 uur achter elkaar; desnoods halen we de nacht door; desnoods verzet je afspraken. Op mijn werk -- waar 60 mensen werken -- zijn er 10 ziek waarvan 5 al 4 maanden. Wanneer iemand terecht ziek is, vind ik het echt lullig. En tuurlijk mag je dan vrij nemen. Maar ik wil niet horen hoe je overspannen bent ook al werk je nog maar 2 dagen voor 2 uur. Het hele, best kleine, bedrijf raakt financieel onder zwaar water door deze mensen. Iets wat door ons opgelost moet worden.

Ik vind ook dat je salaris afhankelijk moet zijn, niet van hoe zielig je bent, maar van hoeveel toegevoegde waarde je hebt. En true een oppas zal vast wel wat verantwoordelijkheden hebben, en iets moeten doen. Maar het staat in het niets tegen mensen in hogere posities. En ja een stratenmaker werkt ook redelijk hard; die wordt ook redelijk betaald, kan vroeg stoppen, en is op de markt toch minder zeldzaam dus verdient vandaar minder dan de CEO van Shell. Dat gehaat op mensen die wel een prettig inkomen hebben vind ik nergens op slaan. Wij werken er ook hard voor.

Maar ook autorijden. Mijn moeder vind dat de vriendin van mijn broer, op de kosten van mijn moeder, een rijbewijs moet nemen. Ze wordt het zat praktisch elke dag ze rond te rijden, naast een 40 uur werkweek. Maar natuurlijk gaat ze die lessen niet nemen, want ze vind het slecht voor het milieu.

Over haar andere van haar dubbele standaard principes zou ik haar graag willen verwijzen naar de volgende quote van een eerder topic, maar nog voor te zeggen dat mijn moeder alleen maar -- voor hun -- mag winkelen bij de biowinkel omdat ze niet gelooft in het EKO keurmerk zoals bij de AH:

[..]

Verwaand

Hij is hier ook ontzettend verwaand mee. Bijvoorbeeld dat het mijn eigen schuld is dat ik geen ¤500 per maand van mijn moeder krijg -- gedeeltelijk waar, maar waarom zou ik dat vragen? Andere voorbeelden zijn dat mensen hem brengen naar andere bushaltes i.p.v. dat hij een extra overstap heeft naar en via haltes die hij kent. Of dat iemand hem een lift geeft i.p.v. dat hij een taxi belt -- die hij trouwens ook voor iets van 50 cent per km kan bellen. Maar das heul veel geld, een daarom regelt hij via zijn oh nee ik ben blind kaart een lift.

Ik zal toegeven dat ik er veel aan mee doe. Hij gaat nu bijvoorbeeld bij mijn opa en oma intrekken, waar geen internet is. Ik heb aangeboden dat hij mijn oude telefoon wel als wifi hotspot kon gebruiken. (ook geen slechte telefoon, een Note 2) Dan zou ik voor hem een mobiel internet sim regelen. Dat ze niet in dat hele huis een hele aansluiting moesten maken. Na wat gezeur over snelheden zei ik dat ik ook kon kijken of ik een 4g abonnement kon vinden. Ik had toch een verlenging nodig met 4g en een nieuw toestel. Dus dat ik dan tijdelijk op mijn nieuwe telefoon mijn 3g abonnement gebruik, en hij die met 4g.

Maar toen bedacht ik me dat hij ook mobiel internet heeft met zijn, natuurlijk ook gekregen, iPhone 5 -- die je ook kan gebruiken als wifi hotspot. “Ja klopt. Maar dan gaat mijn batterij misschien sneller leeg. Is dat niet slecht voor mijn iPhone?” Whaaat? Ik zou dus bijna ¤150 euro betaald hebben zodat de batterij van zijn telefoon minder snel leeg loopt, terwijl hij thuis is.

Dit is ook echt een cliché. Hij houd een heel dankbaar, vriendelijk, sociaal beeld op. Het is heel fijn dat hij die iPhone krijgt. Of de huur, boodschappen, stroom, elektriciteit etc. Maar tegelijk zeurt hij tegen iedereen dat hij het nodig heeft. Hij durft meerdere keren per dag mijn moeder op te bellen voor gunsten. En bij mij dus ook. Mij voor hem een mobiel internet abonnement af laten sluiten, en er toevallig vergeten bij te zeggen dat hij dat zelf ook al heeft.

Bang

Ze zijn ook overal bang voor. Die vriendin al helemaal. Ze is bijvoorbeeld bang in het donker, durft na 22.00 niet meer buiten te zijn, is bang voor de buren, durft niet door het plaatselijke park te lopen, durft niet te fietsen, is bang voor de auto bus tram metro trein boot en vliegtuig, durft niet te solliciteren, durft geen schoonmaker in te huren, durft niet in een tijdelijk huis te wonen, is bang voor insecten, is bang ergens allergisch voor te zijn, is bang voor uitstoot, is bang voor een wietlucht, is bang voor mensen die drinken, is bang wanneer anderen na 22.00 thuis zijn, en uhm bij nader inzien is deze lijst eigenlijk te lang.

Samenvatting:

Verwende broer is maatschappelijk debiel.

Subklachten:
Subklacht 1: consuminderen en biologische viswijfen
Subklacht 2: Nederlandse zuinigheid
Subklacht 3: Mensen die overal bang voor zijn
Subklacht 4: Een uur bezig zijn om een topic te maken
Subklacht 5: Maar 50 woorden per minuut kunnen typen

Inb4:
- "Mensen met een handicap zijn heul zielig": dat is inderdaad ook een manier om je leven te leven
- "Too long, didn't read lol": wat een nuttige toevoeging, echt heel interessant tijdens een discussie