Depressie & Angst #60

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:25 schreef Gray het volgende:
Tja, gedachten komen en gaan, en al lijkt het soms anders, je kan de inhoud niet afdwingen. Hoogstens wel of geen aandacht eraan besteden, wat voor mij doorgaans lijkt te werken. Als een sneetje in de vinger moet je soms het kwalijke negeren, dan geneest het vanzelf.

En geef het af en toe een verzorgend zalfje in de vorm van wat lieve woordjes voor jezelf, een gezonde snack en wat relaxte lichaamsbeweging als een wandeling.

Weet je wat het is? Ik weet heel goed wat ik wil, dat is het probleem

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:29 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Hoe kan je nu lieve woordjes tegen jezelf zeggen .

Gewoon, in de spiegel.

Hoe kan je immers wel jezelf haten, maar niet jezelf toefluisteren?

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:33 schreef Gray het volgende:

[..]

Gewoon, in de spiegel.

Hoe kan je immers wel jezelf haten, maar niet jezelf toefluisteren?

Ik kan mezelf heel goed haten, elke keer als ik in de spiegel kijk komt dat gevoel op.

Maar hoe verander je dat dan?

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:35 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Ik kan mezelf heel goed haten, elke keer als ik in de spiegel kijk komt dat gevoel op.

Maar hoe verander je dat dan?

Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.

Denken kan je leren, dus leer jezelf leuke gedachten aan.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 18:37 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Ik zat vorig jaar alleen thuis en toen was ik ook wel vrij depressief, ook omdat ik nauwelijks buiten kwam en weinig contact had. Nu ben ik sinds vorige week begonnen aan mijn nieuwe studie en dat gaat wel prima, goed contact met mensen uit mijn klas enzo. Maar toch ben ik dan weer depressief omdat ik geen vrienden kan maken en dan allemaal onzeker ben over wat ze van me vinden .

En qua zelfhaat, dat heb ik al helemaal. Ik walg echt van mezelf gewoon, qua gedrag en uiterlijk. En zelfmoord denk ik wel eens aan, maar ga ik dus echt niet doen. Al fantaseer ik dan wel zeg maar dat ik overhoop wordt geknald ofzo Dat zijn dus wel rare gedachtes.

Hmm zoiets dacht ik al. Zelf ben ik ook heel onzeker en hoewel ik aan de ene kant totaal geen zin heb om nieuwe contacten te maken- ik heb een fijne vriendengroep sinds jaren en vind het ook heel prettig om alleen te zijn- voel ik me vaak 'anders', minder sociaal en minderwaardig. Sociale contacten zorgen er meestal voor dat ik me veel slechter ga voelen, over mezelf vooral.
Maar het schept een afstand, en vaak walg ik ook van 'die grote massa'. Daar komen dan bij mij ook zieke gedachtes uit voort...maar daar ga ik het maar niet over hebben Dit heb ik wel minder als ik me goed voel.
Wel grappig om zoveel te herkennen in wat jij typt.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef Gray het volgende:

[..]

Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.

Denken kan je leren, dus leer jezelf leuke gedachten aan.

Dat is best lastig om te doen hoor. Want als mensen mij complimenten geven, bijvoorbeeld over mijn tekenen, schiet ik in de verdediging dat ik het kut vind. En daardoor maak ik geen vrienden

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef Gray het volgende:

[..]

Je kan beginnen met naast het aangeleerde patroon van zelfminachting, er een van zelfhoogachting op te starten. Noem positieve kanten van jezelf op, die waar zijn zelfs als je ze niet voelt. Je kan jezelf zelfs complimentjes geven over dat het niet slechter met je gesteld is, als een optimist die schuilt in de pessimist.

Denken kan je leren, dus leer jezelf leuke gedachten aan.

Dat kan, maar daar gaan de negatieve gedachten niet van weg. Ik heb ook wel eens de opdracht gekregen om elke dag iets goeds over mezelf op te schrijven. Gaat prima, maar dan moet ik ook meteen slechte dingen opschrijven om het te compenseren (anders is het liegen naar jezelf), en dat zijn er veel meer.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:48 schreef JR-Style-93 het volgende:

[..]

Dat is best lastig om te doen hoor. Want als mensen mij complimenten geven, bijvoorbeeld over mijn tekenen, schiet ik in de verdediging dat ik het kut vind. En daardoor maak ik geen vrienden

Misschien helpt het als je in elk geval doet alsof je het compliment accepteert. Ook wel fijn voor de ander. Je hoeft het niet met ze eens te zijn.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:46 schreef kuolema het volgende:

[..]

Hmm zoiets dacht ik al. Zelf ben ik ook heel onzeker en hoewel ik aan de ene kant totaal geen zin heb om nieuwe contacten te maken- ik heb een fijne vriendengroep sinds jaren en vind het ook heel prettig om alleen te zijn- voel ik me vaak 'anders', minder sociaal en minderwaardig. Sociale contacten zorgen er meestal voor dat ik me veel slechter ga voelen, over mezelf vooral.
Maar het schept een afstand, en vaak walg ik ook van 'die grote massa'. Daar komen dan bij mij ook zieke gedachtes uit voort...maar daar ga ik het maar niet over hebben Dit heb ik wel minder als ik me goed voel.
Wel grappig om zoveel te herkennen in wat jij typt.

Ik heb nooit echt vrienden gehad of ik stootte ze af. En nu op nieuwe school probeer ik dat te maken maar is allemaal lastig om te doen. Al heb ik er wel behoefte aan denk ik, anders ga ik nog depressiever worden. Dan ga ik echt rare dingen doen denk ik .

En wat jij zegt over het walgen van de massa ben ik het mee eens. Ik vind de meeste hypes en type mensen gewoon vreselijk. Vooral van die burgerlijke mensen vind ik echt irritant.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:50 schreef kuolema het volgende:

[..]

Misschien helpt het als je in elk geval doet alsof je het compliment accepteert. Ook wel fijn voor de ander. Je hoeft het niet met ze eens te zijn.

Ja dat probeer ik wel. Maar het is niet makkelijk uit te voeren zeg maar, omdat ik dan echt snel het tegenovergestelde moet zeggen van wat ik denk

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:02 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik heb een vraagje. Was jij niet op latere leeftijd gediagnosticeerd voor het één en ander? Wat vond je daarvan eigenlijk?
Ik vind het verschrikkelijk kut dat mensen mij een lange tijd niet geholpen hebben, inclusief mijn ouders, maar mijn ouders zijn net als ik en ze ondervinden, anders dan ik, daar geen hinder van. Terwijl ik niet eens wist dat ik het soort probleem heb waarvoor ik echt hulp moest gaan zoeken, maar ik wist niet dat ik daarvoor hulp kon krijgen of zoiets. Heb/had jij dat ook?

Ja en nogal kut dat ik jaren lang heb moeten doorploeteren in m'n 1tje.

Min of meer, ik wist niet eens dat ik een probleem had en dacht dat het normaal was om depressief te zijn.

quote:

Op vrijdag 6 september 2013 19:48 schreef kuolema het volgende:

[..]

Dat kan, maar daar gaan de negatieve gedachten niet van weg. Ik heb ook wel eens de opdracht gekregen om elke dag iets goeds over mezelf op te schrijven. Gaat prima, maar dan moet ik ook meteen slechte dingen opschrijven om het te compenseren (anders is het liegen naar jezelf), en dat zijn er veel meer.

Dit dus.

Ik kan er ook slecht trouwens als andere mensen wel positief over zichzelf kunnen zijn