Dilemma: Oud dier, euthanasie of laten sterven

Ik zou DA bellen om mijn huisdier z'n pijn te verlichten. Ik probeer zo minder mogelijk te lijden.

Als een dier lijdt is het nogal egoïstisch om dit te laten voortduren om meer afscheid te nemen. En de pijn onderdrukken? Hoe weet je hoeveel pijn een dier heeft? Of dit dragelijk is?

Ik heb vroeger konijnen gehad. De meeste gingen op natuurlijke wijze dood, gewoon ouderdom. Je ziet het dan elke dag wat minder worden en het is misschien akelig om te zien, maar het beestje valt dan gewoon langzaam maar zeker 'in slaap'. In die gevallen vind ik het niet nodig om het beestje naar een dierenarts te slepen om het einde sneller te laten komen. Maar ik heb ook een kat gehad, die net als TS nierproblemen had. Tegen het einde aan begon hij wankel te lopen en kon hij eigenlijk niet meer zo goed op bed springen (of er vanaf) maar hij bleef dit proberen. Toen heb ik hem laten inslapen want ik zou niet willen dat hij een poot brak, nog meer zou lijden, en dan alsnog in haast en paniek een spuitje zou moeten krijgen.
Hij was ziek, hij zou op korte termijn toch dood gaan, en hij kon niet meer behoorlijk kat zijn. In dat geval vind ik euthanasie de enige oplossing.

Ik denk dat het niet zo zwart/wit is van euthanasie ja of nee, dit ligt helemaal aan het dier en de situatie. Een oudje wat nergens last van heeft en gewoon ouder wordt, daar zie ik geen reden voor om te euthanaseren. Maar ik neem even 1 van mijn eigen katten als voorbeeld, ze is nu 11 en heeft een agressieve vorm van kanker, waarbij ik nu blij ben met elke maand die erbij komt.

Ze lijkt nu nog nergens last van te hebben, maar die tumoren gaan vroeg of laat dermate groot worden dat het vervelend en/of pijnlijk wordt, en ze kunnen ook door de huid gaan en een open wond achter laten. Sommige katten reageren goed op pijnstilling en willen graag leven, zolang er geen open wond is zou ik dan pijnstilling zeker overwegen om het beestje nog wat langer te laten leven. Maar dit katje is helemaal niet zo, de stress van pijnstilling en alles er omheen zorgt ervoor dat ze het duidelijk allemaal helemaal niet meer leuk vindt. Ik heb dus besloten bij haar om te euthanaseren zodra ze er echt last of pijn van krijgt, en tot die tijd gewoon gruwelijk te verwennen en ervoor te zorgen dat haar leventje zo leuk en fijn mogelijk is. Als ik pijnstilling moet gaan forceren (wat bij haar écht een drama is en ook niet snel vergeten is) en dan dat beestje met een open wond en waarschijnlijk ademhalingsproblemen en weet ik wat allemaal moet laten liggen tot ze sterft, dan vind ik dat ik behoorlijk slecht bezig ben.

Hopelijk worden mijn andere 2 katten gezond oud en vallen die gewoon in slaap om nooit meer wakker te worden. En daarnaast vraag ik me soms bij mensen af of euthanasie niet een draaglijker einde zou zijn.

In de natuur zou het veel sneller gedaan zijn dan wanneer je een dier maar "gewoon" laat sterven.

Een ziek of oud wild dier zou zich op eigen kracht niet meer kunnen drenken en voeden, dan is het binnen een paar dagen voorbij. Een ziek of oud huisdier dat gedrenkt en gevoed wordt, kan nog maanden blijven leven, en da's wat mij betreft inderdaad een lijdensweg.

Een buurmeisje van me liet haar hond ook pas op het laatste moment inslapen, die hond was helemaal weggeteerd, had doorligplekken omdat ie allang niet meer zelfstandig kon lopen, maar zolang het dier nog zijn kop op kon tillen om te eten en te drinken, vond zijn bazinnetje het nog te vroeg. Erg zielig en ik zou het mijn dieren nooit aan willen doen.

Dit lijkt me dus alleen een optie als je je dier laat uitdrogen en verhongeren, en stopt met enige medicatie, volgens mij wil geen enkele dierenliefhebber dat.

Ik heb een van mijn vorige katten laten inslapen toen hij na lange ellende van schildklier niet meer wilde eten en onder mijn bed ging schuilen.
De ander heb ik op operatietafel laten inslapen omdat darmafsluiting kanker bleek te zijn.

Bij uitzichtloos en ernstig lijden professioneel het beestje de drempel over helpen is het minste wat je imho kan doen na al die jaren dat het beestje er voor je was

Ik zou met lood in de schoenen naar de dierenarts gaan, maar lijkt me bij erg lijden wel het beste.
Onze Keeshond die al oud was lag op een geven moment dood op zijn mand, hij was wel wat versleten maar liep en at nog goed, kon nog rennen en waakte nog prima. Op zich even schrikken als hij dood op zijn mand ligt, maar wel de prettigste manier natuurlijk.
We hebben nog een Keeshond, die inmiddels 11 jaar is, erg actief nog maar mist de helft van zijn tanden omdat hij last heeft van tandsteen en na het verwijderen ervan telkens met minder tanden terug komt. Maar binnen nu een een paar jaar zal hij ook aan het einde van zijn leven zijn, hopelijk op dezelfde manier als die andere Kees. Voor onze Hollandse herder van 8 maanden duurt het normaal gezien nog een tijdje voordat die aan het einde van zijn leven is.

Gelukkig kunnen we bij dieren die beslissing nemen. Ons konijn had snot, en daarbij moet je je een chronische verkoudheid voorstellen, waarbij al je holtes volzitten met groen slijm. Dit komt door zowel je neus als je ogen naar buiten. Met als gevolg dat er altijd korsten aan de ogen en de neus zitten, en dat er bijna geen adem gehaald kan worden door de verstopte luchtwegen. Dit wordt nooit beter, en alleen maar erger.
Gelukkig hebben we hier voortijdig een einde aan kunnen maken, in plaats van dat we zitten te wachten tot het dier stikt in het groene slijm. Gelukkig mag dat. Het zijn geen makkelijke beslissingen, maar ik ga niet zitten wachten tot iets voorbij is wat toch nooit meer beter kan worden.

Nu moet ik wel bekennen dat ik bij een kip of konijn zelf het heft in handen kan nemen, maar bij een hond niet.

Ik zou het nog niet durven zeggen. Ik zou een groot deel van de beslissing overlaten aan de dierenarts. Desnoods een second opinion...

Het probleem is dat je (in elk geval bij katten) niet weet hoeveel pijn ze lijden. Katten zijn vaak stoere beesten, die zelfs blijven spinnen terwijl je ze aait (ondanks dat ze verlamd zijn geraakt).
Kortom je merkt zelf vaak niets van het lijden van jouw kat, en je mag ervan uitgaan dat de dierenarts hier wel meer inzicht in heeft.
En in dat geval zouden onze emoties er niet meer toe moeten doen, al zou ik me mijn ogen uit mijn kop janken als zo'n kat in mijn armen zou sterven na een spuitje (katertje keek me net even in mijn ogen aan, en ik krijg nu al een brok in mijn keel, als ik eraan denk).

De vraag is meer waarom geven we mensen niet ook gewoon ''een spuitje'' zoals we dieren meteen uit hun lijden verlossen..

quote:

Op zondag 25 augustus 2013 01:06 schreef Poeke het volgende:
Ikzelf merkte 6 jaar geleden dat het met mijn kat die al 8 jaar leed aan nierziekte het niet meer ging redden. Ik ben ermee naar de noodarts (niet de mijne) gegaan en hij zei dat mijn kater leed en dat ik hem moest laten inslapen. In mijn emoties en ik wilde niet dat hij nog meer pijn had heb hem toen laten inslapen. Achteraf was het voor mijn gevoel te vroeg, ik had nog meer afscheid willen nemen... had willen wachten.

Nierfalen is niet lekker rustig doodgaan hè? De dokter geeft al aan dat je huisdier lijdt maar een volgende keer neem je hem weer lekker lijdend mee naar huis omdat jij er nog niet klaar voor bent? Lekker is dat .

quote:

Op zondag 25 augustus 2013 08:37 schreef beestjuh het volgende:
In de natuur zou het veel sneller gedaan zijn dan wanneer je een dier maar "gewoon" laat sterven.

Een ziek of oud wild dier zou zich op eigen kracht niet meer kunnen drenken en voeden, dan is het binnen een paar dagen voorbij. Een ziek of oud huisdier dat gedrenkt en gevoed wordt, kan nog maanden blijven leven, en da's wat mij betreft inderdaad een lijdensweg.

Een buurmeisje van me liet haar hond ook pas op het laatste moment inslapen, die hond was helemaal weggeteerd, had doorligplekken omdat ie allang niet meer zelfstandig kon lopen, maar zolang het dier nog zijn kop op kon tillen om te eten en te drinken, vond zijn bazinnetje het nog te vroeg. Erg zielig en ik zou het mijn dieren nooit aan willen doen.

Dit lijkt me dus alleen een optie als je je dier laat uitdrogen en verhongeren, en stopt met enige medicatie, volgens mij wil geen enkele dierenliefhebber dat.

Verder wat deze dame zegt, zij weet.

Ik had ook een kat met chronische blaasproblemen, zelfs ooit eens een penisamp gehad maar het kwam toch steeds met regelmaat terug. Beestje is er gelukkig toch oud (ruim 20!) mee geworden maar er toch aan overleden (combi nierfalen toen). De laatste anderhalve week van zijn leven zag ik hem in korte tijd achteruit gaan, levenloos worden en hij had pijn als ik hem alleen al oppakte. Ik kan dit niet aanzien hoor en heb er toen voor gekozen om hem te laten gaan en in te laten slapen. In het buitenland ben ik ook wel eens (zwerf)honden en katten tegen gekomen die op waren en waar je aan zag ze zijn aan het sterven. Als het je huisdier is zou ik dti verschrikkelijk vinden om hier tegen aan te moeten kijken maar het is wel iets westers om je huisdier op deze wijze op een waardige manier te laten gaan. Zoals ik al zei in andere landen laten ze zo'n beestje gewoon aan zijn lot over, krepeert en blaast zijn laatste adem uit op straat