Hallo daar
Ik ben een man van 22, nooit gezoend, nooit een relatie gehad. Drie keer afgewezen.
Meisje 1: Verliefd op de basisschool, nooit wat gedurfd, na de basisschool nog een aantal jaar verliefd op haar geweest, maar nooit gedurfd haar aan te spreken.
Meisje 2: Verliefd op het voortgezet onderwijs, nooit wat gedurfd. Nadat ik haar 2 jaar niet had gezien besloot ik te gaan fitnessen bij de sportschool waar zij werkte. Uiteindelijk kwam ik haar tegen op een feest en heb ik haar een drankje aangeboden op een best foute manier. Het was een grote stap in mijn leven maar ze wees me af.
Meisje 3: Mijn grootste verliefdheid, dit keer zou ik het slim en tactisch aanpakken. Terwijl ik dit lange proces uitdacht werd ik verliefder en verliefder. En ze leek mij ook leuk te vinden. Ik had zelfs haar nummer en een onschuldige date geregeld. Totdat ze vier weken niet op school kwam. Toen ze terugkwam had ze een vriend, waarna mijn wereld instortte. Ik heb me er bijna twee jaar klote om gevoeld tot een paar maanden geleden.
Ik besefte dat ik er met open ogen ben ingetrapt. Eigenlijk was het een oppervlakkig meisje die doet alsof ze iedereen leuk vindt en er uiteindelijk met iemand vandoor gaat die ze zelf ziet zitten.
En nu, heb ik er geen zin meer in. Ik heb een aantal meisjes leuk gevonden de afgelopen twee jaar, maar dit duurt altijd maar kort. Ik hoef ze maar even te kennen of mijn gevoel verdwijnt onmiddellijk, of ze blijken een vriend te hebben, of gewoon duidelijk niet in je geďnteresseerd te zijn. Ik doe dus iets fout, maar wat? Ik ben niet iemand die met vrienden uitgaat en dan een meisje aanspreekt wat tot zoenen leidt. Afgelopen week had ik mijn introweek in Groningen en werd ik ingedeeld in een groep met zo'n 20 man. Iedereen had het er maar druk mee, zoenen en relaties opbouwen tijdens die week. Ik niet. Ik kan het niet, weet niet hoe ik het zover moet laten komen, en omdat ik nooit gezoend heb durf ik het ook niet, en tja... Eigenlijk wil ik het niet eens op die manier. Zulke stapavonden passen namelijk niet eens bij mij. Ik weet niet eens wat ik tegen anderen inclusief vrienden moet zeggen in een discotheek/kroeg en dansen/gek doen geeft me geen genot, ook al doe ik het wel. Veel liever ga ik met drie á vier vrienden, niet te veel dus, lekker een terrasje zoeken of bij hem/haar thuis zitten. Dat is wie ik ben en dat is waar ik sociaal het best tot mijn recht kom.
Dus ik zit met een dubbel gevoel: aan de ene kant wil ik graag een vriendin en gezoend hebben, als ik zo door ga heb ik op mijn 40e nog niemand gevonden maar aan de andere kant wil ik niet met een random meisje zoenen dat ik sinds pas ken. Maar als ik te lang verliefd wordt weet ik wel hoe het gaat: net als de eerste drie meisjes kan ik ze niet uit mijn kop krijgen en voel ik me maanden klote, ik ken mezelf. Dat is waarom ik tegenwoordig, als ik een meisje leuk vindt, heel snel interesse verlies: ik ben A, niet goed genoeg voor meisjes (niemand heeft me ooit leuk gevonden) en B, ik wil me niet weer maanden klote voelen en C, mijn leven is goed genoeg zonder en wordt alleen maar beter!
Ik ben gelukkig zonder meisje en wil liever genieten van mijn eigen leven met lekker weinig zorgen. Meisjes leiden bij mij mijn leven lang al tot teleurstellingen en dergelijke grote teleurstellingen passen niet in mijn huidige leven. Zelfs al zou ik willen, weet ik niet eens hoe ik een vriendin moet vinden. Maar als ik helemaal niets doe, krijgt mijn toekomstige zelf het misschien ooit eens lastig te verduren...
Bedankt voor het lezen, commentaar is welkom.

E: toelichting, mensen begrijpen het verhaal verkeerd
Voor de duidelijkheid: ik ben gelukkig zonder vriendin, totdat het weer eens begint te knagen door sociale druk om me heen en ik me zorgen begin te maken over mijn toekomst. Ik schat de kansen niet zo hoog in gezien mijn vorige ervaringen, maar heb er wel veel uit geleerd. Ik weet niet hoe ik mezelf moet verbeteren en heb er op dit moment geen zin in, want: ik ben eigenlijk over het
algemeen wel gelukkig zonder vriendin op het moment. Ik heb moeite met het loslaten van meisjes in mijn gedachten, het is een ellenlang proces voor me. Ook dit is een reden dat ik eigenlijk geen zin heb om meisjes te ontmoeten en me op dat gebied te ontwikkelen, maar toch knaagt het soms.
[ Bericht 9% gewijzigd door BeyondTheGreen op 20-08-2013 00:43:28 ]