Hallo mede-leden

Ik ben een jongeman van 18jaar en mijn ouders behandelen mij als een kind van 10.
ik heb echt het gevoel dat ik hier in een gevangenis zit en dat ik een beest ben in een heel klein kooitje,
ik mag niet naar buiten zonder dat ze weten waar ik ben, en dan moet ik om 17uur alweer thuis zijn voor het eten..
Ook mag ik niet naar vrienden zonder dat ik ze bewijs geef dat ik ook echt naar die vrienden ga en niet naar iets anders.
Mijn meest pijnlijke punt is het feit dat ik een vriendin heb en dat we samen heel gelukkig zijn, maar mijn ouders halen mij van haar weg en proberen het uit te laten gaan. Ik mag noooit naar haar toe, in die 2maanden dat ik met haar heb, ben ik maar 1 keer bij haar geweest een dagje. Daarna werd het mij ten strengste verboden...
Als ik toch 1 van deze dingen doen dreigen ze mij mijn laptop en telefoon af te nemen..... Het stomme echter is dat ze voordurend zeggen dat ik nu 18 ben en mijn eigen verantwoordelijk heden moet nemen. Maar omdat ze me zo vast houden kan dat natuurlijk niet...
Mijn vriendin en mijzelf ook doet dit heel erg pijn, maar er moet iets veranderen. over 2 jaartjes hopen we samen te gaan wonen, en tot die tijd moet ik het dus nog volhouden. Mn vriendin rade mij aan om met Jeugdzorg contact te zoeken. Eerst wou ik dit niet doen. maar toen ik diep ging na denken was dit voor mij de enige oplossing, zelf met hun prate nemen ze niet serieus en ze luistere niet naar mij.. ik heb hier nix te zeggen...