R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Meer waarde hechten aan fictionele mensen dan echte mensen
Ik kan echt helemaal leven voor een serie. Als ik aan een serie begin die ik leuk vind kan ik er dag en nacht naar blijven kijken, en voor ik het weet ben ik door alle seizoenen heen.
Op het moment dat ik zo in het verhaal zit voel ik me ook een soort van verbonden met de personages uit het verhaal. Veel meer dan dat ik dat heb met de mensen die daadwerkelijk om me heen bestaan.
Er heerst in mij sowieso een grote drang om te vluchten uit de echte wereld en in mijn hoofd creëer ik altijd mijn eigen wereldje.
In de overgang van mijn kindertijd naar pubertijd leefde ik helemaal voor The Sims 2. Het idee dat ik mijn ideale wereld kon maken met ideale mensen en overal de controle over kon hebben heeft iets onomkeerbaars in me getriggert.
Een paar van de Sims die ik maakte veranderde langzamerhand in mijn gedachten van 3D figuren in werkelijk uitziende mensen. En zo heerst het beeld van het droommeisje dat ik maakte op mijn 12e na 8 jaar nog altijd in m'n hoofd.
Niemand om me heen lijkt in mijn leven te passen, en iedereen die ik ontmoet kan ik makkelijk missen. Eigenlijk heb ik om te beginnen niet de intentie om langdurige contacten met mensen op te bouwen. Ik heb mijn droomwereld, en dat is de enige die me niet teleur stelt.
Ik begin me te beseffen dat dit misschien wel een van de dingen kan zijn die mijn leven moeilijk maken. Eeuwig blijven verlangen naar iets dat er niet is en alles dat er wel is afwijzen.
Maar als ik heel eerlijk ben tegen mezelf wil ik mijn droomwereld ook niet kwijt, en vind ik het gewoon heerlijk om in het leven van fictieve personages (zoals momenteel Ally McBeal) te duiken. Het lijkt bijna onmogelijk om me open te stellen voor het echte leven, ik zit er gewoon zo diep in.
Hoewel ik ergens weet dat niet iedereen om me heen vreselijk is of onuitstaanbaar heerst er zo'n afkeer voor mensen in het algemeen in mij. En het erge is dat ik niet eens precies weet waarom. Maar telkens komt het gevoel in me op dat iedereen tegen me is en dat niemand de moeite is om energie in te steken.
Eigenlijk voelt het hele leven als één groot drama waar ik geen moeite in wil steken. Dee weerzin tegen alles, de meest simpele dingen in het leven vreten me helemaal op van binnen. Soms wordt ik letterlijk met een
gezicht wakker, tegenzin in mijn lichaam en mijn leven en het feit dat ik weer op moet staan.
Soms zou ik willen dat ik voor 100 of zelfs 1000 jaar kon slapen. Gewoon een tijd lang niet meer wakker hoeven worden.
Wat ik wil met dit topic? Eigenlijk niks, maar ik heb ineens deze epifany en moest hem ergens opschrijven.
Op het moment dat ik zo in het verhaal zit voel ik me ook een soort van verbonden met de personages uit het verhaal. Veel meer dan dat ik dat heb met de mensen die daadwerkelijk om me heen bestaan.
Er heerst in mij sowieso een grote drang om te vluchten uit de echte wereld en in mijn hoofd creëer ik altijd mijn eigen wereldje.
In de overgang van mijn kindertijd naar pubertijd leefde ik helemaal voor The Sims 2. Het idee dat ik mijn ideale wereld kon maken met ideale mensen en overal de controle over kon hebben heeft iets onomkeerbaars in me getriggert.
Een paar van de Sims die ik maakte veranderde langzamerhand in mijn gedachten van 3D figuren in werkelijk uitziende mensen. En zo heerst het beeld van het droommeisje dat ik maakte op mijn 12e na 8 jaar nog altijd in m'n hoofd.
Niemand om me heen lijkt in mijn leven te passen, en iedereen die ik ontmoet kan ik makkelijk missen. Eigenlijk heb ik om te beginnen niet de intentie om langdurige contacten met mensen op te bouwen. Ik heb mijn droomwereld, en dat is de enige die me niet teleur stelt.
Ik begin me te beseffen dat dit misschien wel een van de dingen kan zijn die mijn leven moeilijk maken. Eeuwig blijven verlangen naar iets dat er niet is en alles dat er wel is afwijzen.
Maar als ik heel eerlijk ben tegen mezelf wil ik mijn droomwereld ook niet kwijt, en vind ik het gewoon heerlijk om in het leven van fictieve personages (zoals momenteel Ally McBeal) te duiken. Het lijkt bijna onmogelijk om me open te stellen voor het echte leven, ik zit er gewoon zo diep in.
Hoewel ik ergens weet dat niet iedereen om me heen vreselijk is of onuitstaanbaar heerst er zo'n afkeer voor mensen in het algemeen in mij. En het erge is dat ik niet eens precies weet waarom. Maar telkens komt het gevoel in me op dat iedereen tegen me is en dat niemand de moeite is om energie in te steken.
Eigenlijk voelt het hele leven als één groot drama waar ik geen moeite in wil steken. Dee weerzin tegen alles, de meest simpele dingen in het leven vreten me helemaal op van binnen. Soms wordt ik letterlijk met een
gezicht wakker, tegenzin in mijn lichaam en mijn leven en het feit dat ik weer op moet staan. Soms zou ik willen dat ik voor 100 of zelfs 1000 jaar kon slapen. Gewoon een tijd lang niet meer wakker hoeven worden.
Wat ik wil met dit topic? Eigenlijk niks, maar ik heb ineens deze epifany en moest hem ergens opschrijven.
Het lijkt me verstandig om professionele hulp te gaan zoeken.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Laat je invriezen, over 100 jaar is de wereld om ons heen helemaal digitaal geperfectioneerd en kun jij lekker je droomleventje hebben. Mits je hersenen geen drap zijn natuurlijk, tegen die tijd hebben ze wel een oplossing tegen het te langzaam ontdooien van het brein.
Bay of Plenty
Waarschijnlijk vind je de fantasiewereld zo prettig omdat de echte wereld niet zo mooi is als je fantasie. Ik herken het wel een beetje en kan me ook helemaal verliezen in 'digitale omgevingen' en dat kan van alles zijn, van youtube filmpjes over mensen die op leuke lokaties in de bergen / natuur wonen tot aan computergames. Gewoon omdat dat aantrekkelijker is dan real life vanwege de mate van controle of domweg omdat het nou eenmaal leuker is dan je huidige leven kan je je daar best wel in verliezen. Probeer het te beperken maar ik zie er geen kwaad in om het als uitvlucht te zien. Net als andere mensen vluchten in drankgebruik of drugs vlucht ik wel eens GTA4 of een andere digitale omgeving in.
Childhood is over the moment you know you're going to die.
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
'Snelwegen verbreden om files op te lossen? Dat is zoals de broeksriem losser maken tegen obesitas'
Klopt. Het is ook veel aantrekkelijker. Precies wat je zegt.quote:Op woensdag 14 augustus 2013 14:06 schreef Metro2005 het volgende:
Waarschijnlijk vind je de fantasiewereld zo prettig omdat de echte wereld niet zo mooi is als je fantasie. Ik herken het wel een beetje en kan me ook helemaal verliezen in 'digitale omgevingen' en dat kan van alles zijn, van youtube filmpjes over mensen die op leuke lokaties in de bergen / natuur wonen tot aan computergames. Gewoon omdat dat aantrekkelijker is dan real life vanwege de mate van controle of domweg omdat het nou eenmaal leuker is dan je huidige leven kan je je daar best wel in verliezen. Probeer het te beperken maar ik zie er geen kwaad in om het als uitvlucht te zien. Net als andere mensen vluchten in drankgebruik of drugs vlucht ik wel eens GTA4 of een andere digitale omgeving in.
Droom je leven niet, leef je dromen
Ik snap dat je eigen wereld leuker is dan de echte wereld. Je leeft echter gewoon op aarde
Probeer de dingen uit je droomwereld die realistisch zijn op te schrijven, zet je schouders eronder en ga tot het uiterste om dat in de echte wereld voor elkaar te krijgen. De moed opgeven is te makkelijk en bovendien eeuwig zonde. Je leeft maar één keer. Doe vandaag nog iets dat je opbeurt en ga aan de slag om stukjes van jouw droomwereld naar de echte wereld te brengen. Zoek contact met vrienden (maak ze als je ze niet hebt) en aanschouw wat voor prachtigs onze wereld heeft dat in geen droomwereld te vinden is: gevoelens van genegenheid. Vriendschap, of misschien zelfs wel liefde.
Succes TS, ik heb de volste vertrouwen in je
Ik snap dat je eigen wereld leuker is dan de echte wereld. Je leeft echter gewoon op aarde
Probeer de dingen uit je droomwereld die realistisch zijn op te schrijven, zet je schouders eronder en ga tot het uiterste om dat in de echte wereld voor elkaar te krijgen. De moed opgeven is te makkelijk en bovendien eeuwig zonde. Je leeft maar één keer. Doe vandaag nog iets dat je opbeurt en ga aan de slag om stukjes van jouw droomwereld naar de echte wereld te brengen. Zoek contact met vrienden (maak ze als je ze niet hebt) en aanschouw wat voor prachtigs onze wereld heeft dat in geen droomwereld te vinden is: gevoelens van genegenheid. Vriendschap, of misschien zelfs wel liefde.Succes TS, ik heb de volste vertrouwen in je
Hier schreef tong80 het volgende:
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Faux is een FOK!held, zoals dat vroeger Gellarboy en Brechtje waren. Users die je koestert.
Dankje.quote:Op woensdag 14 augustus 2013 14:22 schreef Faux. het volgende:
Droom je leven niet, leef je dromen
Ik snap dat je eigen wereld leuker is dan de echte wereld. Je leeft echter gewoon op aarde
Succes TS, ik heb de volste vertrouwen in je
Het zijn fictieve personen dus zij kunnen bijvoorbeeld wel heel emotioneel zijn want de regisseur weet toch wat er gebeurt.
Als jij in het echte leven witty comments gaat geven op je werk wordt je toch echt wel ontslagen
Maar karakters zijn wel gebaseerd op echte emoties van echte mensen, alleen dan in een wereld waar veel meer kan omdat het toch nep is.
Als jij in het echte leven witty comments gaat geven op je werk wordt je toch echt wel ontslagen
Maar karakters zijn wel gebaseerd op echte emoties van echte mensen, alleen dan in een wereld waar veel meer kan omdat het toch nep is.
Ja klopt. Vergelijk nu alleen al de werkplek van Ally McBeal. Wat daar allemaal kan en de verhoudingen die de mensen onderling met elkaar hebben, in het echte leven gaat dat gewoon niet zo.quote:
Het zijn fictieve personen dus zij kunnen bijvoorbeeld wel heel emotioneel zijn want de regisseur weet toch wat er gebeurt.
Als jij in het echte leven witty comments gaat geven op je werk wordt je toch echt wel ontslagen
Maar karakters zijn wel gebaseerd op echte emoties van echte mensen, alleen dan in een wereld waar veel meer kan omdat het toch nep is.
Ik kan me hier wel wat bij voorstellen.
Van fictieve personages weet je vaak meer dan van de mensen om je heen. Als je het hebt over bijvoorbeeld filmpersonages... in het algemeen krijg je hun levensverhaal te zien. Dat is vaak iets waar je bij 'echte mensen' heel geleidelijk achter komt. Je zie in eerste instantie alleen het gedrag en pas veel later kan je dat ook echt plaatsen omdat je te weten bent gekomen wie de ander is.
In games heb jij de controle over je personages, waardoor je ze bijvoorbeeld dingen kan laten doen die je zelf wel wilt, maar niet durft/kan.
En inderdaad, fictieve personages zullen je ook niet snel teleurstellen.
Echt een advies heb ik zo gauw niet eigenlijk. Ik denk dat het er op neer komt om minder verwachtingen te hebben van mensen. Iedereen heeft namelijk zijn onmogelijkheden, soms juist op het gebied waarop jij verwachtingen hebt. Wat ik altijd geleerd heb: ga er vanuit dat het geen onwil is van de ander, maar onmacht. Laat de ander zichzelf zijn en ga er vanuit dat iedereen eigen dingen heeft om nog te leren.
Van fictieve personages weet je vaak meer dan van de mensen om je heen. Als je het hebt over bijvoorbeeld filmpersonages... in het algemeen krijg je hun levensverhaal te zien. Dat is vaak iets waar je bij 'echte mensen' heel geleidelijk achter komt. Je zie in eerste instantie alleen het gedrag en pas veel later kan je dat ook echt plaatsen omdat je te weten bent gekomen wie de ander is.
In games heb jij de controle over je personages, waardoor je ze bijvoorbeeld dingen kan laten doen die je zelf wel wilt, maar niet durft/kan.
En inderdaad, fictieve personages zullen je ook niet snel teleurstellen.
Echt een advies heb ik zo gauw niet eigenlijk. Ik denk dat het er op neer komt om minder verwachtingen te hebben van mensen. Iedereen heeft namelijk zijn onmogelijkheden, soms juist op het gebied waarop jij verwachtingen hebt. Wat ik altijd geleerd heb: ga er vanuit dat het geen onwil is van de ander, maar onmacht. Laat de ander zichzelf zijn en ga er vanuit dat iedereen eigen dingen heeft om nog te leren.
I believe i can fly!
I believe i can touch the sky!
I believe i can touch the sky!
Openbaring.quote:
[..]
Tja, hoe zou je dat in het Nederlands zeggen... Een verheldering.
En verder zou ik inderdaad eens met iemand gaan praten, want dit kan je leven nogal belemmeren en da's toch ook niet handig.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Sporten.quote:Op woensdag 14 augustus 2013 16:16 schreef OllieWilliams het volgende:
Wat doe je verder, behalve series kijken?
Ja dat is het ook. Je zit helemaal in hun beleving en dat geeft je een gevoel van verbondenheid met het personage.quote:
Van fictieve personages weet je vaak meer dan van de mensen om je heen. Als je het hebt over bijvoorbeeld filmpersonages... in het algemeen krijg je hun levensverhaal te zien. Dat is vaak iets waar je bij 'echte mensen' heel geleidelijk achter komt.
De meeste echte mensen zijn ook fake * steekt joint op*
[ Bericht 1% gewijzigd door Bonzai. op 15-08-2013 15:13:39 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Bonzai. op 15-08-2013 15:13:39 ]
Ik zie rond in de wereld,
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
waarin de stenen rusten,
de planten levend groeien,
de dieren voelend leven ...
- Sociale isolatie
- Geen fuck te doen hebben
- Toegang tot het internet
Dan krijg je dit.
Oplossing: met mensen omgaan: werk/school & vrienden.
- Geen fuck te doen hebben
- Toegang tot het internet
Dan krijg je dit.
Oplossing: met mensen omgaan: werk/school & vrienden.
Grijp ze!
Ik ontmoet mensen op school en dergelijken. Maar ik heb er gewoon niet zoveel mee.quote:
- Sociale isolatie
- Geen fuck te doen hebben
- Toegang tot het internet
Dan krijg je dit.
Oplossing: met mensen omgaan: werk/school & vrienden.
Herkenbaar. Ik ben een tijdje liedjes ingezongen voor de doorverkoop, als een soort paspop zeg maar. BN-ers bleken zo anders dan ik dacht. Ze zijn ook gewoon bezig met plannen, handjes schudden, gezicht laten zien, handjes schudden... en hebben vaak een slonzig geklede partner die al hun zaken regelt.quote:
[..]
Ik ontmoet mensen op school en dergelijken. Maar ik heb er gewoon niet zoveel mee.
Ik hoop dat de Amerikaanse formule je op een gegeven moment zal gaan vervelen. Vergeet niet dat deze shows er alleen op zijn gemaakt om de Yanks te blijven kijken naar reclame. Zodat men juist niet gestimuleerd wordt om zelf de kers op je slagroom te vinden. Ik was een tijdje echt verslaafd aan series kijken, het liefst 's nachts. Werd er oliedom en wereldvreemd van.
Futue te ipsum et caballum tuum.
BN-ers idealiseer ik ook niet. Nederlandse televisie boeit me over het algemeen niet zo heel erg. Maar als ik heel eerlijk ben zie ik Los Angeles wel altijd als een grote droomwereld. Terwijl ik weet dat dit ook niet zo zal zijn, maar dan heb ik iets om over te dromen.quote:
[..]
Herkenbaar. Ik ben een tijdje liedjes ingezongen voor de doorverkoop, als een soort paspop zeg maar. BN-ers bleken zo anders dan ik dacht. Ze zijn ook gewoon bezig met plannen, handjes schudden, gezicht laten zien, handjes schudden... en hebben vaak een slonzig geklede partner die al hun zaken regelt.
Ik hoop dat de Amerikaanse formule je op een gegeven moment zal gaan vervelen. Vergeet niet dat deze shows er alleen op zijn gemaakt om de Yanks te blijven kijken naar reclame. Zodat men juist niet gestimuleerd wordt om zelf de kers op je slagroom te vinden. Ik was een tijdje echt verslaafd aan series kijken, het liefst 's nachts. Werd er oliedom en wereldvreemd van.
quote:
Gewoon een openbaring...quote:
[..]
Tja, hoe zou je dat in het Nederlands zeggen... Een verheldering.
Ik smack meer chickies dan Regilio Tuur
Is dat niet hetzelfde als doodgaan, of is dat weer te ingrijpend?quote:
Soms zou ik willen dat ik voor 100 of zelfs 1000 jaar kon slapen. Gewoon een tijd lang niet meer wakker hoeven worden.
Hallo!
Als je doodgaat kom je nooit meer terug. Als je lang slaapt word je ooit weer wakker. In de hoop dat je er dan wel klaar voor bent.quote:
[..]
Is dat niet hetzelfde als doodgaan, of is dat weer te ingrijpend?
spiegel het eens naar jezelf toe...ben jij ook een ideaal droomfiguur voor anderen
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Dit inderdaad.quote:Op donderdag 15 augustus 2013 10:19 schreef Re het volgende:
spiegel het eens naar jezelf toe...ben jij ook een ideaal droomfiguur voor anderen
nay
Als je doodgaat kom je ook terug d.m.v. reïncarnatie.quote:
[..]
Als je doodgaat kom je nooit meer terug. Als je lang slaapt word je ooit weer wakker. In de hoop dat je er dan wel klaar voor bent.
Hallo!
Ze mogen jou nooit een wapenvergunning geven, Abraham. Je bent helemaal gek!
Tuurlijk jongen.quote:
[..]
Als je doodgaat kom je ook terug d.m.v. reïncarnatie.
Wat heeft dat er mee te maken? Niet iedereen die afwijkt van wat de samenleving als 'normaal' ziet is een potentiële moordenaar...quote:
Ze mogen jou nooit een wapenvergunning geven, Abraham. Je bent helemaal gek!
Trantor, 12,069 (1 F.E.)
Heb je Catcher in the Rye gelezen? Gaat over een intelligente jongeman die op een grappige manier beschrijft hoe hij steeds meer de 'klik' met andere mensen verliest. Hij is niet gemotiveerd op de uni omdat hij ziet dat mensen met succes vaak vuil zijn. Hij kan amper naar zijn goedbedoelende professor luisteren omdat die ouwe er wanstaltig uitziet. Hij wil niet volwassen worden, hij wil niet oud worden, hij wil een onschuldige held zijn. Zijn terugkerende droom is dat hij aan een afgrond van een korenveld (?) staat. In het veld spelen kinderen. Het enige wat hij wil doen is indien nodig zo'n kind opvangen. Wie hij ook om zich heen heeft, hij voelt zich eenzaam in zijn (enigszins hypocriete) naïviteit. Dit boek is een aanrader voor iedereen die niet zeker weet of het zin heeft om een ruggegraat te kweken.
Futue te ipsum et caballum tuum.
Het is ontwijkgedrag, niks minder. Een manier om je niet kwetsbaar te voelen. Ik raad je aan professionele hulp te zoeken, aangezien je aangeeft dat het voelt alsof iedereen tegen je is en de meest simpele dingen in het leven je helemaal opvreten van binnen. Een levendige fantasie is een ding, maar dat is daadwerkelijk problematisch.
Fictieve personages zijn veilig. Jij weet alles over hen, zij niks over jou. Is het niet een manier waarop mensen jou nooit leren kennen?
[ Bericht 10% gewijzigd door -Strawberry- op 15-08-2013 13:22:43 ]
Fictieve personages zijn veilig. Jij weet alles over hen, zij niks over jou. Is het niet een manier waarop mensen jou nooit leren kennen?
[ Bericht 10% gewijzigd door -Strawberry- op 15-08-2013 13:22:43 ]
En hij eindigt in een psychiatrische instelling, niet te vergeten.quote:
Heb je Catcher in the Rye gelezen? Gaat over een intelligente jongeman die op een grappige manier beschrijft hoe hij steeds meer de 'klik' met andere mensen verliest. Hij is niet gemotiveerd op de uni omdat hij ziet dat mensen met succes vaak vuil zijn. Hij kan amper naar zijn goedbedoelende professor luisteren omdat die ouwe er wanstaltig uitziet. Hij wil niet volwassen worden, hij wil niet oud worden, hij wil een onschuldige held zijn. Zijn terugkerende droom is dat hij aan een afgrond van een korenveld (?) staat. In het veld spelen kinderen. Het enige wat hij wil doen is indien nodig zo'n kind opvangen. Wie hij ook om zich heen heeft, hij voelt zich eenzaam in zijn (enigszins hypocriete) naïviteit. Dit boek is een aanrader voor iedereen die niet zeker weet of het zin heeft om een ruggegraat te kweken.
Dat is me wat te serieus denk ik. Ik houd meer van comedy's. Drama heb ik al genoeg in m'n eigen hoofd zitten.quote:
Heb ik dat ooit beweerd dan?quote:
spiegel het eens naar jezelf toe...ben jij ook een ideaal droomfiguur voor anderen
Bang dat ik een school binnenwandel en ga schieten? Maak je daar maar niet druk omquote:
Ze mogen jou nooit een wapenvergunning geven, Abraham. Je bent helemaal gek!
Dat klinkt herkenbaar... Misschien huur ik het eens.quote:
Hij wil niet volwassen worden, hij wil niet oud worden, hij wil een onschuldige held zijn.
Psychologische hulp ben ik klaar mee. Ik geloof daar niet in.quote:
Het is ontwijkgedrag, niks minder. Een manier om je niet kwetsbaar te voelen. Ik raad je aan professionele hulp te zoeken, aangezien je aangeeft dat het voelt alsof iedereen tegen je is en de meest simpele dingen in het leven je helemaal opvreten van binnen. Een levendige fantasie is een ding, maar dat is daadwerkelijk problematisch.
Fictieve personages zijn veilig. Jij weet alles over hen, zij niks over jou. Is het niet een manier waarop mensen jou nooit leren kennen?
Verder klopt het wel wat je zegt. Maar aan de andere kant heb ik zoals sommige mensen al suggereerde zelf ook iet veel te bieden.
waarom zou een droomfiguur jou dan willen accepteren als "partner"quote:
[..]
Heb ik dat ooit beweerd dan?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Als je weinig te bieden hebt aan andere mensen, is dat een punt waar je aan kunt werken. Als je groeit als persoon, sta je vanzelf meer open voor contact met andere mensen.quote:
[..]
Psychologische hulp ben ik klaar mee. Ik geloof daar niet in.
Verder klopt het wel wat je zegt. Maar aan de andere kant heb ik zoals sommige mensen al suggereerde zelf ook iet veel te bieden.
Even afgezien van TS zijn (andere) issues: is leven in een fantasiewereld echt zo erg? Romans lezen is toch feitelijk ook een soort vlucht uit de werkelijkheid en daar kijkt niemand van op.
The love you take is equal to the love you make.
Als elk aspect van je leven bestaat uit het ontwijken van de werkelijkheid, lijkt me dat niet gezond. Het belemmert hem om zich open te stellen voor mensen die echt bestaan. Bij de gemiddelde romanlezer is het tijdelijk vermaak en heeft het geen gevolgen voor de omgang met echte mensen.quote:
Even afgezien van TS zijn (andere) issues: is leven in een fantasiewereld echt zo erg? Romans lezen is toch feitelijk ook een soort vlucht uit de werkelijkheid en daar kijkt niemand van op.
En dat is volgens mij ook een heel belangrijk punt... Je eigen onzekerheid zit je in de weg.quote:
[..]
Als je weinig te bieden hebt aan andere mensen, is dat een punt waar je aan kunt werken. Als je groeit als persoon, sta je vanzelf meer open voor contact met andere mensen.
Ik herken jouw situatie maar al te goed, en voor mij was persoonlijke ontplooiing/ontwikkeling de oplossing.
Trantor, 12,069 (1 F.E.)
Ja, ik zeg ook: afgezien van zijn (andere) issues.quote:
[..]
Als elk aspect van je leven bestaat uit het ontwijken van de werkelijkheid, lijkt me dat niet gezond. Het belemmert hem om zich open te stellen voor mensen die echt bestaan. Bij de gemiddelde romanlezer is het tijdelijk vermaak en heeft het geen gevolgen voor de omgang met echte mensen.
Maar misschien is TS hier wel heel happy mee. Kunnen wij hem wel weer allemaal de kant van 'normaal' op willen duwen, maar het is zijn keuze.
The love you take is equal to the love you make.
Dank jequote:Op donderdag 15 augustus 2013 13:19 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
En hij eindigt in een psychiatrische instelling, niet te vergeten.
Sorry.
Iets zegt me dat hij dan niet dit topic had geopend.quote:
[..]
Ja, ik zeg ook: afgezien van zijn (andere) issues.
Maar misschien is TS hier wel heel happy mee. Kunnen wij hem wel weer allemaal de kant van 'normaal' op willen duwen, maar het is zijn keuze.
Iets?quote:
[..]
Iets zegt me dat hij dan niet dit topic had geopend.
Ik lees de OP, m.n. de laatste regel. En ik zie nergens staan: hoe kom ik hier vanaf?
The love you take is equal to the love you make.
Omdat het een droomfiguur is. Lijkt me nogal logisch. En omdat mijn droomfiguur geen smaak heeft.quote:
[..]
waarom zou een droomfiguur jou dan willen accepteren als "partner"
|
|
Meer waarde hechten aan fictionele mensen dan echte mensen
