Heb jij een goede band met je ouders?

Trouwens ivetje, er is hoop op 'betere' tijden. Sinds ik uit het huis ben, kan ik veel beter met ze omgaan. Maar goed, jij meent je er niet aan te storen, en dat deed ik wel.

overigens kan ik met mijn ma beter opschieten dan met mijn pa.

Ik heb een heel erg goede band met m'n ouders. Ik hou zielsveel van ze en weet dat ik altijd bij ze kan aankloppen, voor wat dan ook (heb ik het afgelopen jaar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt).

Eens in de zoveel tijd hebben mijn moeder en ik een MoDo (moeder-dochter dag) ; we gaan dan met z'n 2-en winkelen, naar een museum en uit eten enzo.

Ik spreek ze telefonisch minimaal 2 keer p.w.

Kortom; ik ben heel erg blij met ze.

[Dit bericht is gewijzigd door Noayla_ op 22-09-2002 13:52]

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 13:51 schreef portier het volgende:

Ik wil wel na me examen zo snel mogelijk het huis uit. As ik zonder ouders op vakantie ben dan vidn ik dat echt heerlijk, die vrijheid is gewoon erg lekker.

---

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 13:52 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

De maaltijden die je ouders voor je bereiden, zijn ook erg lekker.

---

Ik woon (nog) bij mijn moeder, maar die loopt constant te zeuren. Ik wil graag met mijn vriend samen wonen. Maar dat geluk gunt ze me niet.
Ze is erg egoïstisch, kan geen controle houden over mijn broertje (ADHD) en mijn zusje. Het is elke dag wel ruzie zo'n beetje.

Mijn vader heb ik al langere tijdgeen contact meer mee. Dat komt omdat hij verzuimt alimentatie te betalen. Ik zou misschien wel meer contact willen, maar als ik dat doe, dan betaalt hij het geld nooit meer (zo'n 10.000 gulden)

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 13:53 schreef Quintony het volgende:

maar het gezeur tijdens het eten en tijdens de afwas zijn dan weer minder.

---

Maar goed, dat zijn de kleine dingen die je ongelooflijk mist als je uit het huis bent. Natuurlijk weegt het uit de 'drukkende' sfeer zijn daartegen op. Ik zou het ook niet anders willen zien nu.

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 13:52 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

De maaltijden die je ouders voor je bereiden, zijn ook erg lekker.

---

En met mijn moeder kan ik goed opschieten. Ik woon nog thuis maar ik zit eignelijk altijd op mijn kamer. En als ik iets wil bespreken kan ik meestal gewoon naar beneden. ('s avonds dan want mijn moeder werkt ook veel) En echt veel zeuren doet ze ook niet dus ik denk dat ik hier nog wel een tijdje blijf wonen.

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 13:40 schreef Wolkje het volgende:
.. en woon je nog thuis, of bij ze in de buurt?

Kunnen jullie goed praten?
Doen jullie leuke dingen samen?

Ik heb zelf geen goede band met mijn ouders.
Maar dat komt voornamelijk omdat ik zo ontzettend gesloten ben.
Dit kan je je zo voorstellen: tussen mij en mijn ouders heb ik
een muur gebouwd, rondom mezelf.
Bij onbekenden is die muur er ook, maar minder hoog.
Dit komt omdat mijn ouders geen idee hebben van de dingen die ik heb meegemaakt.
Ze weten niet dat ik bij de riagg gelopen heb, weten niet dat ik depressief was.
Mijn leven was een toneelspel..

Wolkje

---

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 14:00 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Minder erg dan zelf bedenken wat te koken, boodschappen halen, het daadwerkelijke koken... Ik heb er een godsgruwelijke hekel aan!

Maar goed, dat zijn de kleine dingen die je ongelooflijk mist als je uit het huis bent. Natuurlijk weegt het uit de 'drukkende' sfeer zijn daartegen op. Ik zou het ook niet anders willen zien nu.

---

M'n ouders zijn gescheiden toen ik een jaar of 8 oud was en allebei 2 jaar daarna weer hertrouwd. Ze zijn achteraf gezien redelijk normaal uit elkaar gegaan, ze kunnen nog prima overweg met elkaar (op zich handig met verjaardagen en bij het brengen/halen van de kinderen) en omtrent mijn stiefvader en stiefmoeder zijn er ook absoluut geen problemen. Het klinkt heel raar: ik heb eigenlijk alleen maar geprofiteerd van het scheiden van m'n ouders - om maar even materieel te denken: dubbele vakanties, dubbele kadootjes, ik heb er een halfzusje bij gekregen (van m'n vader/stiefmoeder), mijn studentenleven is een stuk makkelijker vanwege tweezijdige financiering, etc

Daarnaast kan ik verschrikkelijk goed overweg met m'n stiefvader (ik denk dat hij mij beter kent en begrijpt dan mijn vader en moeder), mijn stiefmoeder is ook erg aardig, dus alles is gewoon .

Ik kom erg graag thuis, tis altijd gezellig ook al is er verder niemand van m'n achtergebleven vrienden thuis.

En ik vind het heel erg jammer dat een scheiding normaal gesproken vrij desastreus voor de kinderen afloopt ... van een paar vrienden van mij zijn de ouders ook gescheiden, en daar is het puur haat, nijd en afgunst . En als de verhalen hierboven lees ... kan alleen maar blij zijn dat dat bij mij niet zo geweest is.

ik zal dan ook gewoon over sex kunnen praten.
verder heb ik niets te melden over de band.
het is gewoon een goede band.

Moeder woont c.a. 70 km bij me vandaan.
Onze band in basis is prima, maar verder.....

Ik ben in ieder geval heel blij met mijn moeder. Ben blij met de manier waarop ik ben opgevoed en hoe mijn vader en moeder met me zijn omgegaan. Elkaar respecteren, accepteren en gelijkwaardigheid zijn zaken die bij ons erg belangrijk zijn en bij iedereen zouden moeten zijn. Je ouders kunnen net zo goed ergens fout in zijn en ergens op terug komen als jij.

Wordt dus ook vrij gelaten in wat ik doe en laat, zolang ik mijn moeder er maar niet mee benadeel. Daarom woon ik ook nog steeds thuis. Heb het hier erg naar mijn zin. En met mijn moeder kan ik ook best met mijn problemen komen. We kunnen goed praten. En als we van mening verschillen is dat ook best. Nouja niet altijd, soms wordt ik wel een beetje erg kwaad, maar goed dat heeft iedereen wel eens he.

Nee, ben erg gelukkig met wat ik meegekregen heb van thuis en wat ik nu heb!

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 14:37 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Mijn ouders zijn ook ECHT aardige mensen,
alleen kan ik niet met ze praten.
Ik ben zelf ook niet tegen iedereen gesloten hoor..
Weinig mensen kennen me echt door en door, met het gevaar
dat ik te aanhankelijk kan gaan worden aan die mensen.
Maar dat zijn wel de mensen die echt te vertrouwen zijn,
die er altijd voor me zijn geweest.
De mensen die ik de kans heb gegeven er echt voor me te zijn..

Ik denk overigens dat de band met mijn ouders nooit echt goed zal worden.

Wolkje

---

Beetje afstandelijk
en ik vind het prima zo
Is ook de bedoeling dat ik volgend jaar uit huis ga.

quote:

---

Op zondag 22 september 2002 13:40 schreef Wolkje het volgende:
.. en woon je nog thuis, of bij ze in de buurt?

Kunnen jullie goed praten?
Doen jullie leuke dingen samen?

Ik heb zelf geen goede band met mijn ouders.
Maar dat komt voornamelijk omdat ik zo ontzettend gesloten ben.
Dit kan je je zo voorstellen: tussen mij en mijn ouders heb ik
een muur gebouwd, rondom mezelf.
Bij onbekenden is die muur er ook, maar minder hoog.
Dit komt omdat mijn ouders geen idee hebben van de dingen die ik heb meegemaakt.
Ze weten niet dat ik bij de riagg gelopen heb, weten niet dat ik depressief was.
Mijn leven was een toneelspel..

Wolkje

---

Het contact van mij met mijn ouders is niet goed, komt deels door mezelf - ik ben erg gesloten - en deels door mijn ouders. Helpt ook nog mee dat ze gescheiden zijn. Ook de relatie met mijn zus was niet om over naar huis te schrijven, maar de laaste paar jaar is dat beter geworden, als gevolg van een dodelijke ziekte die bij haar is vastgesteld en, zoals het er nu naar uit ziet, niet meer te genezen valt. Een hele klap, ze is pas 22...... Maar het brengt de familie wel nader tot elkaar.

Komt eigenlijk omdat ik nog een broertje van 6 heb. Die krijgt nogal veel aandacht, en de aandacht die ik krijg van me ouders is vrijwel altijd kinderachtig in mijn ogen gezien.

Een klein broertje hebben heeft zijn voor- en nadelen.

Mn vader wil heel graag goed contact onderhouden maar wet niet hoe, mn moeder stelt zich zo hard mogelijk op alsof ik haar niks doe (was een keer boodschappen aan het doen, toen kwam ik haar tegen dus ik wilde een praatje maken en ze wist niet hoe snel ze weg moest zijn er kon nog net ehh hoi vanaf...)

...Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet eigenlijk wil ik graag goed contact maar 9 van de 10 keer krijg ik toch weer een klap in mn bek (figuurlijk).
Ik woon 5 minuten bij mn ouders vandaan mijn zus woont 3 uur hiervandaan en om de één of andere stomme rede zitten ze dus daar heel vaak en bij mij eigenlijk nooit (heb ze afgelopen half jaar 3x bij me thuisgezien waarvan 2x voor een verjaardag).

Dus ja aan de ene kant heb ik het hoofdstuk ouders toch wel heel erg afgesloten, maar aan de andere kant het zijn toch de mensen die me hier op deze planeet hebben neer gezet en 18 jaar voor me hebben gezorgd, ik weet het gewoon niet ik zie het wel, misschien dat het goedkomt, misschien dat we zo'n 1x per jaar op visite is meer dan genoeg relatie krijgen

quote:

---

Op maandag 23 september 2002 22:47 schreef shavirah het volgende:

[..]

het is net of je over mij praat. Ik ben nu 17, een jaar geleden het huis uit getrapt door mijn moeder. Heb geen contact meer met mijn familie, met mijn vader niet meer sinds 1996. mijn moeder verkoos mijn broer boven mij. Ik pas gewoon niet in hun lifestyle. Mijn moeder is alcoholist heeft mij nooit gewild, ik was een zwaar ongelukje dat maar als hoer moest gaan werken zodat ik voor mezelf kon gaan zorgen. mijn vader is pedo, mijn oom (broer van vader) zit in de gevangenis wegens kinderporno. Mijn broer kan zijn handen ook niet thuishouden, mijn oudste zus heeft mij altijd het ongewenste kutzusje gevonden, mijn andere zus moet me ook niet, heeft ze ook nooit gedaan, en ik heb nog een broer die het liever voor zijn familie opneemt dan voor zijn zusje. Ik heb 5 jaar bij het riagg gezeten, zit nu bij een pshychiater, slik al ong 2 jaar prozac, heb 3 mislukte zelfmoord pogingen gedaan. Maar ik heb een engeltje boven mij hoofd pfff.. ik heb 1 goede vriend en dat is het, ben een aantal keren zwaar belazerd door "vrienden" en nu lukt het me niet okm echt vrienden te maken.. kortom: nee ik kan niet goed praten met mijn familie, en doen geen leuke dingen samen.

---

Is eigenlijk ook zo met mijn zusje. Mijn zusje is ook mijn huisgenoot. In Delft is er echt een chronisch tekort aan betaalbare woonruimte, en dus hebben mijn ouders een appartement gekocht, die wij van ze huren. Prima constructie!

I'm lucky...

ookal doe ik het nie vaak, ik kan redelijk goed met ze praten

Helaas is de relatie met mijn ouders (lees (stief)vader) verslechterd, ik heb een keuze in mijn leven gemaakt. Deze keuze kan/ wil mijn vader (en de rest van de familie) niet accepteren waardoor ik nu alleen maar heel oppervlakkig contact heb met mn vader. Vroeger was het mn "maatje" iemand met wie ik altijd goed kon praten/ relativeren/ discuseren.

Pijnlijk.... had het liever anders gewild

_{Daarbij komt het ook dat ik nu sinds kort 200 km verder woon... en dat is alleen maar goed... anders zou het "te pijn" doen, omdat ik niet meer dan oppervlakkig contact zou hebben...}

quote:

---

Op dinsdag 24 september 2002 10:45 schreef SEMTEX het volgende:

[..]

Ik geloof hier helemaal niets van.....

---

quote:

---

Op dinsdag 24 september 2002 16:50 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Wat bedoel je daar precies mee?

Waar woon je dan nu btw?

Wolkje

---

Mijn vraag is voornamelijk: wie kent dit en wat heb je er aan gedaan om het contact diepgaander te krijgen?

quote:

---

Op donderdag 26 september 2002 15:04 schreef Wolkje het volgende:
Had het er vandaag even ontzettend moeilijk mee, en heb met iemand
gepraat die ik vertrouw, die zelf ook kinderen heeft..
Het was echt een goed gesprek, en ik moest het gewoon even kwijt.

Mijn vriend vindt het het best als ik het accepteer, dan doet het minder pijn.
Een andere mogelijkheid is toch langzaam het contact een beetje op te bouwen,
omdat je ouders toch bij je leven horen.
Maar dat is zo moeilijk..
Allebei is het moeilijk..

Wolkje

---

Ik vind het moeilijk dat je met (levens)vragen zit waar je je ouders voor nodig bent, maar ze niet kunt stellen...

quote:

---

Op donderdag 26 september 2002 15:07 schreef poep het volgende:

[..]

Het accepteren dat het zo is, is niet makkelijk. het leven word er wel makkelijker op als je het eenmaal geaccepteerd hebt!

Ik vind het moeilijk dat je met (levens)vragen zit waar je je ouders voor nodig bent, maar ze niet kunt stellen...

---

quote:

---

Op donderdag 26 september 2002 15:06 schreef meneer draak het volgende:
woon nog thuis en heb wel een goede band met m'n moeder. M'n vader is vorige maand helaas overleden

---

Het verleden kun je niet wissen
het heeft je gemaakt tot de mens
die je nu bent.