OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
is ze de oudste thuis?quote:Op zaterdag 3 augustus 2013 02:29 schreef Duderinnetje het volgende:
Och en ons stoertje had het vanavond, zoals gebruikelijk weer zo moeilijk nadat ze naar huis heeft gebeld. Tranen met tuiten en die vielen bijna niet weg te knuffelen.
Ik vroeg haar waarom het haar zo verdrietig maakte om van huis te zijn en ze antwoordde dat haar moeder drie kinderen alleen moet opvoeden en dat ze zich zorgen maakte of dat wel lukte.
Ik heb haar stevig tegen me aangedrukt en zo hebben we een tijdje op bed gezeten. Ik kon eerlijk gezegd geen zinnig woord bedenken om haar zorgen weg te nemen. Dus hebben we elkaar maar gewoon stevig vast gehouden en daarna, voor het slapengaan, een gekke bek gekozen om mee in te slapen.
Arm kleintje, zo verantwoordelijk als zij zich voelt voor het leven thuis.
en hoe is het met het zakgeld afgelopen?
Nee, de jongste.quote:Op zaterdag 3 augustus 2013 11:39 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
is ze de oudste thuis?
en hoe is het met het zakgeld afgelopen?
Haar grote zus en broer zijn overigens van een andere vader.
Het zakgeld! Ik heb ze vier euro gegeven. Dat was binnen een mum van tijd op
Ze hebben verder ieder tien euro gekregen voor cadeautjes voor thuis. Dat doen we elk jaar zo.
Op dit moment talen ze verder niet naar zakgeld, dus ik ben zelfs vergeten om het ze wekelijks te geven.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Inmiddels is Arty al uren met ze aan het boodschappen doen. Wat voeren ze in hemelsnaam uit? 
Wel even lekker rustig voor mij. Ik heb het hele huis kunnen stofzuigen zonder dat achter me meteen weer een suikerpot omviel of een stukje piepschuim in triljoen delen uiteen werd geplukt.
Met kinderen in huis, zit geluk in kleine dingen.
Wel even lekker rustig voor mij. Ik heb het hele huis kunnen stofzuigen zonder dat achter me meteen weer een suikerpot omviel of een stukje piepschuim in triljoen delen uiteen werd geplukt.
Met kinderen in huis, zit geluk in kleine dingen.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Goed gedaan vakantiemoederquote:
Ik heb haar stevig tegen me aangedrukt en zo hebben we een tijdje op bed gezeten. Ik kon eerlijk gezegd geen zinnig woord bedenken om haar zorgen weg te nemen. Dus hebben we elkaar maar gewoon stevig vast gehouden en daarna, voor het slapengaan, een gekke bek gekozen om mee in te slapen.
Dit vind ik wel een hele goeie (waarschijnlijk de normaalste zaak van de wereld, maar ik had er geen moment bij stil gestaanquote:
[..]
Oh jemig... Maar daar is de organisatie toch ook bij? De meisjes en hun familie vullen jaarlijks een enquete in waarin ze worden ondervraagd over hun verblijf hier.
En de meiden hebben een 'noodkaart': een gefrankeerde kaart die ze op de post kunnen gooien als ze niet gelukkig zijn en waarna de organisatie binnen no time op de stoep staat.
).Wat sneu dat het stoertje zich zo verantwoordelijk voelt voor zulke grote mensendingen
Maar je hebt het goed opgelost
Nou nou nou nou, de laatste week is weer ingegaan hoor. 
Ik herken het patroon inmiddels. De eerste week is het aftasten en alle emoties uitvergroot tentoonspreiden. Dan volgt er een gemoedelijke 'middenweek' en nu zitten we weer in de aftelfase. En dat betekent: etteren, grenzen opzoeken, tot ver na middernacht keten en vreemde dingen doen zoals rommel uit hun slaapkamerraam gooien.
We hebben ze vandaag behoorlijk moeten aanpakken om de boel een beetje leefbaar te houden. Zoals gezegd: het patroon kennen we inmiddels en ik begrijp ook wel wat de emotie van een naderend vertrek (en weerzien met ouders!) met twee meiskes doet.
Overtuigt me trouwens ook wel van het belang van de drie weken (dat lijkt zo lang en dat is het ook wel). Als je ziet hoe waardevol zo'n rustige en vertrouwde 'middenweek' is, dan is het ook handig dat er een week voor en na zit om alle emoties weer op orde te krijgen.
Overigens: er waren geen enorme drama's hoor, maar gewoon speldenprikjes die aangeven dat er een boel onrust is in de drakenhoofdjes.
We hebben heerlijk met zijn vieren ge-BBQ'd en de meiden hebben, uit het kookboek van K., een browniecake gebakken. Die moest overigens uitgedeeld worden aan de hele buurt, dus hebben ze overal aangebeld en brownie aangeboden of, in het geval van geen gehoor, ingepakte plakken brownie door brievenbussen staan duwen.
Daar kwam ik een beetje te laat achter.
Verder hebben ze met Dirkje rondgesjouwd als was hij een handtas. Zo hóps over de onderarm en nonchalant het hele huis door wandelen. Hij laat het zich allemaal aanleunen. Pakken wij hem op, dan is het bonje, maar als de kindjes hem in bed leggen, onderdekken, weer oppakken, als een baby ronddragen en hem daarna over de schouder slingeren en ferm op de rug kloppen om 'boertjes te laten', dan vindt meneer alles goed.
Hij zoekt ze zelfs op!
Ik herken het patroon inmiddels. De eerste week is het aftasten en alle emoties uitvergroot tentoonspreiden. Dan volgt er een gemoedelijke 'middenweek' en nu zitten we weer in de aftelfase. En dat betekent: etteren, grenzen opzoeken, tot ver na middernacht keten en vreemde dingen doen zoals rommel uit hun slaapkamerraam gooien. We hebben ze vandaag behoorlijk moeten aanpakken om de boel een beetje leefbaar te houden. Zoals gezegd: het patroon kennen we inmiddels en ik begrijp ook wel wat de emotie van een naderend vertrek (en weerzien met ouders!) met twee meiskes doet.
Overtuigt me trouwens ook wel van het belang van de drie weken (dat lijkt zo lang en dat is het ook wel). Als je ziet hoe waardevol zo'n rustige en vertrouwde 'middenweek' is, dan is het ook handig dat er een week voor en na zit om alle emoties weer op orde te krijgen.
Overigens: er waren geen enorme drama's hoor, maar gewoon speldenprikjes die aangeven dat er een boel onrust is in de drakenhoofdjes.
We hebben heerlijk met zijn vieren ge-BBQ'd en de meiden hebben, uit het kookboek van K., een browniecake gebakken. Die moest overigens uitgedeeld worden aan de hele buurt, dus hebben ze overal aangebeld en brownie aangeboden of, in het geval van geen gehoor, ingepakte plakken brownie door brievenbussen staan duwen.
Daar kwam ik een beetje te laat achter.
Verder hebben ze met Dirkje rondgesjouwd als was hij een handtas. Zo hóps over de onderarm en nonchalant het hele huis door wandelen. Hij laat het zich allemaal aanleunen. Pakken wij hem op, dan is het bonje, maar als de kindjes hem in bed leggen, onderdekken, weer oppakken, als een baby ronddragen en hem daarna over de schouder slingeren en ferm op de rug kloppen om 'boertjes te laten', dan vindt meneer alles goed.
Hij zoekt ze zelfs op!
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Het is wonderlijk dat zelfs Poes zich laat optillen door de meisjes.
Poes H.A.A.T. namelijk alle menschen, maar gedoogt Arty et moi.
Nou ja, en de meiden dus. Als ze ze in het vizier heeft, neemt ze de benen. Maar als het L. lukt Poes te 'overvallen' , om haar vervolgens als een kangoeroebaby voor zich uit te tillen, dan accepteert
Poes haar lot gelaten.
Morgen geen plannen, maandag naar de ouders van Arty en dan verderop in de week een keer naar Pieterburen.
Poes H.A.A.T. namelijk alle menschen, maar gedoogt Arty et moi.
Nou ja, en de meiden dus. Als ze ze in het vizier heeft, neemt ze de benen. Maar als het L. lukt Poes te 'overvallen' , om haar vervolgens als een kangoeroebaby voor zich uit te tillen, dan accepteert
Poes haar lot gelaten.
Morgen geen plannen, maandag naar de ouders van Arty en dan verderop in de week een keer naar Pieterburen.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Na je vakantie vreemd ruikende, droge browniecake op je deurmat vinden: onvergetelijk 
Het is echt 3 weken hè? Het voelt altijd veel korter aan, vind ik. Hoe ervaren jullie dat. Vliegen die weken voorbij?
Het is echt 3 weken hè? Het voelt altijd veel korter aan, vind ik. Hoe ervaren jullie dat. Vliegen die weken voorbij?
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
hoe kom je eropquote:
We hebben heerlijk met zijn vieren ge-BBQ'd en de meiden hebben, uit het kookboek van K., een browniecake gebakken. Die moest overigens uitgedeeld worden aan de hele buurt, dus hebben ze overal aangebeld en brownie aangeboden of, in het geval van geen gehoor, ingepakte plakken brownie door brievenbussen staan duwen.
Als ik het zo lees, is de laatste week nog het lastigst voor vakantiemoeders/vaders.
In ieder geval waren de brownies ingepakt !?
In de buurt, in de plús kennen ze jullie inclusief draken inmiddels? Of de buren zijn op vakantie gevlucht...
In ieder geval waren de brownies ingepakt !?
In de buurt, in de plús kennen ze jullie inclusief draken inmiddels? Of de buren zijn op vakantie gevlucht...
Haha die drakenstreken, très amusant & aandoenlijk. Blijft een mooi topic om te volgen, dit.
(Mijn man dankt zijn bestaan overigens aan een vergelijkbaar project. Zijn oma kwam ooit als Hongaars vakantiekind naar Nederland en ze is na de 2e keer nooit meer weggegaan......
)
[ Bericht 10% gewijzigd door trui op 05-08-2013 09:13:48 ]
(Mijn man dankt zijn bestaan overigens aan een vergelijkbaar project. Zijn oma kwam ooit als Hongaars vakantiekind naar Nederland en ze is na de 2e keer nooit meer weggegaan......
)[ Bericht 10% gewijzigd door trui op 05-08-2013 09:13:48 ]
in de haak.
Dirk en Poes.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
+1!quote:
Op
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
En de draakjes natuurlijk.
En de poetjes.
En week 3 is dan idd de eh lastigste denk ik zo.
Sterkte ermee, nog ff volhouden cq genieten, zal wel een mix zijn intussen
En de poetjes.
En week 3 is dan idd de eh lastigste denk ik zo.
Sterkte ermee, nog ff volhouden cq genieten, zal wel een mix zijn intussen
Als 'ie inderdaad uitdroogt lijkt me dat nog de beste optie!quote:
Na je vakantie vreemd ruikende, droge browniecake op je deurmat vinden: onvergetelijk
Wij zijn een paar weken geleden in Pieterburen geweest en dat was erg leuk. Gelunched bij 't Appeltje, een boot dichtij het zeehondencentrum. En vanuit het bezoekerscentrum (aan de westkant van het dorp) kun je naar de dijk lopen/fietsen. Voor ons was het wat laat en vooral wat warm, maar anders leek dat me erg leuk.
Lieve hemel, ze moeten ook geen dag langer blijven dan gepland, want dan is het bloed onder onze nagels op. 
De hysterie heeft een hoogtepunt bereikt. Het is álmaar keten. Ze willen niet eten, ze willen niet slapen, ze willen geen tandenpoetsen en alles duurt driemaal zo lang als gewoonlijk.
Vanmorgen werden we wakker door een baklucht uit de keuken. Stonden ze 'pannenkoeken' te bakken met een mengsel van melk, eieren en gistpoeder. Geen afzuigkap aan, dus een vreselijke walm en het vuur zó hoog dat het met gemak hun mouwen had kunnen grijpen. Dat leverde dus een behoorlijke reprimande op.
Minder belangrijk dan de kans op fik, was het feit dat het beslag zich voor driekwart níet in een kom bevond, maar langzaam van het aanrecht afdroop en middels blote voetjes door het het hele huis zat.
Staat wel weer tegenover dat ze vanavond een speech hadden gemaakt voor ons en die was hartstikke lief. Dat ze zo veel mooie momenten met ons beleven en dat ze zo heel erg veel moeten lachen al maar. Oh en dat we hun tweede familie zijn.
Ach ja. Het zijn zoetjes hoor! De pannenkoeken van vanochtend waren ook voor ons bedoeld, dus het is geen kwade opzet. Ze zijn gewoon echt hevig in de war door het naderende afscheid. Zo erg als dit jaar, hebben we het nog niet meegemaakt. Ze liggen nu in hun spijkerjackjes in bed. Er was vandaag zo veel strijd, dat ik deze besloot niet aan te gaan.
Morgen op visite bij Arty's moeder en haar vriend. Dat geeft vast lekker wat afleiding.
De hysterie heeft een hoogtepunt bereikt. Het is álmaar keten. Ze willen niet eten, ze willen niet slapen, ze willen geen tandenpoetsen en alles duurt driemaal zo lang als gewoonlijk.
Vanmorgen werden we wakker door een baklucht uit de keuken. Stonden ze 'pannenkoeken' te bakken met een mengsel van melk, eieren en gistpoeder. Geen afzuigkap aan, dus een vreselijke walm en het vuur zó hoog dat het met gemak hun mouwen had kunnen grijpen. Dat leverde dus een behoorlijke reprimande op.
Minder belangrijk dan de kans op fik, was het feit dat het beslag zich voor driekwart níet in een kom bevond, maar langzaam van het aanrecht afdroop en middels blote voetjes door het het hele huis zat.
Staat wel weer tegenover dat ze vanavond een speech hadden gemaakt voor ons en die was hartstikke lief. Dat ze zo veel mooie momenten met ons beleven en dat ze zo heel erg veel moeten lachen al maar. Oh en dat we hun tweede familie zijn.
Ach ja. Het zijn zoetjes hoor! De pannenkoeken van vanochtend waren ook voor ons bedoeld, dus het is geen kwade opzet. Ze zijn gewoon echt hevig in de war door het naderende afscheid. Zo erg als dit jaar, hebben we het nog niet meegemaakt. Ze liggen nu in hun spijkerjackjes in bed. Er was vandaag zo veel strijd, dat ik deze besloot niet aan te gaan.
Morgen op visite bij Arty's moeder en haar vriend. Dat geeft vast lekker wat afleiding.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Ik heb dit topic vd winter ooit gevonden en heb midden in de nacht ademloos de delen gelezen, ik móest doorlezen 
.
Dus ook nu lees ik weer mee, "live" zelfs en heb onwijs respect voor jullie. De verhalen zijn geweldig, met een lach, ergernisjes, kleine en grotere frustraties, humor, genieten, geluk, blijdschap, kleine kinderdramaatjes, boosheid, relletjes en tegen het einde enerzijds een beetje blij met de aanstaande rust maar ook wel weer weke knieeën bij het afscheid, echt álles zit er in.
Geweldig hoe jullie het doen, respect, jullie "draken" hebben het getroffen.
En het zal wellicht al 1000 keer zijn gezegd maar het is absoluut boek- dan wel minimaal columnwaardig hoe je het allemaal beschrijft.
Ik heb de eerdere delen verslónden, meerdere malen en geniet weer.
Laatste week alweer...
[ Bericht 6% gewijzigd door knoblaucha6 op 04-08-2013 23:32:01 ]
.Dus ook nu lees ik weer mee, "live" zelfs en heb onwijs respect voor jullie. De verhalen zijn geweldig, met een lach, ergernisjes, kleine en grotere frustraties, humor, genieten, geluk, blijdschap, kleine kinderdramaatjes, boosheid, relletjes en tegen het einde enerzijds een beetje blij met de aanstaande rust maar ook wel weer weke knieeën bij het afscheid, echt álles zit er in.
Geweldig hoe jullie het doen, respect, jullie "draken" hebben het getroffen.
En het zal wellicht al 1000 keer zijn gezegd maar het is absoluut boek- dan wel minimaal columnwaardig hoe je het allemaal beschrijft.
Ik heb de eerdere delen verslónden, meerdere malen en geniet weer.
Laatste week alweer...
[ Bericht 6% gewijzigd door knoblaucha6 op 04-08-2013 23:32:01 ]
Waar het stinkt is het warm.
Ja 't Appeltje is leuk.quote:
[..]
Als 'ie inderdaad uitdroogt lijkt me dat nog de beste optie!
Wij zijn een paar weken geleden in Pieterburen geweest en dat was erg leuk. Gelunched bij 't Appeltje, een boot dichtij het zeehondencentrum. En vanuit het bezoekerscentrum (aan de westkant van het dorp) kun je naar de dijk lopen/fietsen. Voor ons was het wat laat en vooral wat warm, maar anders leek dat me erg leuk.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Dank je wel!quote:
Ik heb dit topic vd winter ooit gevonden en heb midden in de nacht ademloos de delen gelezen, ik móest doorlezen
Dus ook nu lees ik weer mee, "live" zelfs en heb onwijs respect voor jullie. De verhalen zijn geweldig, met een lach, ergernisjes, kleine en grotere frustraties, humor, genieten, geluk, blijdschap, kleine kinderdramaatjes, boosheid, relletjes en tegen het einde enerzijds een beetje blij met de aanstaande rust maar ook wel weer weke knieeën bij het afscheid, echt álles zit er in.
Geweldig hoe jullie het doen, respect, jullie "draken" hebben het getroffen.
En het zal wellicht al 1000 keer zijn gezegd maar het is absoluut boek- dan wel minimaal columnwaardig hoe je het allemaal beschrijft.
Ik heb de eerdere delen verslónden, meerdere malen en geniet weer.
Laatste week alweer...
Ik vind het bijzonder als mensen hier zeggen dat ze de verhalen zo waarderen. Ik heb het topic ooit geopend als noodkreet en zo is het voor mij nog steeds: ik vind hier altijd weer bemoedigende woorden en goede adviezen.
Ik ervaar het dus andersom als sommige lezers: wij hebben juist jullie zo nodig en ik verbaas me erover dat mensen zo genieten van verhalen. Want ik schrijf simpelweg op hoe het gaat hier. Daar is geen kunst aan!
Laatste week inderdaad. Het vloog om!
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Nou, jouw manier van verslaglegging maakt een groot deel uit van de kwaliteit hoor! Rake observaties, grappig opgeschreven, en dat alles respect- & liefdevol.
in de haak.
Ja dat!
Je schrijfstijl heeft mij al meerdere malen hardop laten lachen of "aaaaw"en
Je schrijfstijl heeft mij al meerdere malen hardop laten lachen of "aaaaw"en
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
Dan ga ik ook uit de lurkmodus om datgene dat anderen al gezegd hebben van je schrijfstijl te bevestigen! Toen met Dirkje deed je het ook, je schrijft enorm beeldend, wat het voor de lezer maakt alsof ze erbij zijn..
Geniet nog even van de streken, grappen en grollen en van de meisjes!
(En natuurlijk ons laten meegenieten)
Geniet nog even van de streken, grappen en grollen en van de meisjes!
(En natuurlijk ons laten meegenieten)
Ik heb vrijdagnacht die eerste delen nog eens doorgelezen Spelen ze nog wel es Uno?
Op dinsdag 20 december 2011 03:07 schreef minthy het volgende:
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
Zelfs ik zou oh-oh doen, alleen al op basis van haar postgedrag en ui O+
'Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.'
( Groucho Marx )
