MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Meisje voor me nam -zonder te overdrijven!- zeker 80 foto's van het concert. Leuk, 80 dezelfde foto's: Paar kleine mannetjes met net iets anders licht. Ze heeft er talloze op haar Facebook gezet en talloze gewhatsapped. Volgens mij heeft ze het hele concert niet gezien. Ze moest op een gegeven moment weer een foto maken, waardoor ze haar grote bier a 6 euro (zoiets?) liet vallen. Lachen! Treurig.
Ik vond het een prima concert. Fijn dat er echt veel gespeeld werd van In This Light And On This Evening, waarbij vooral de titeltrack (nummer één van die cd) echt mijn hoogtepunt was. Fantastisch. Het concert bewees in mijn beleving ook dat de nieuwe cd gewoon niet zo goed is. Het experimentele In This Light And On This Evening had veel meer inhoud, veel meer power, veel mooiere liedjes. Dat nummer van de nieuwe cd (ik weet niet meer hoe ie heet) waarbij die glittertjes naar beneden dwarrelde vond ik echt too much. Te Coldplay. Te kitch. Lelijk en niet bij de rest van het repertoire passen. Geen ergernis overigens. De nieuwe cd heeft overigens ook een paar gewoon hele mooie liedjes, die gisteren ook mooier dan op cd vertolkt werden.
Ik vond het een prima concert. Fijn dat er echt veel gespeeld werd van In This Light And On This Evening, waarbij vooral de titeltrack (nummer één van die cd) echt mijn hoogtepunt was. Fantastisch. Het concert bewees in mijn beleving ook dat de nieuwe cd gewoon niet zo goed is. Het experimentele In This Light And On This Evening had veel meer inhoud, veel meer power, veel mooiere liedjes. Dat nummer van de nieuwe cd (ik weet niet meer hoe ie heet) waarbij die glittertjes naar beneden dwarrelde vond ik echt too much. Te Coldplay. Te kitch. Lelijk en niet bij de rest van het repertoire passen. Geen ergernis overigens. De nieuwe cd heeft overigens ook een paar gewoon hele mooie liedjes, die gisteren ook mooier dan op cd vertolkt werden.
ja ik had 4 mensen voor me staan die volgens mij bij elkaar hoorden maar wel allemaal met hun telefoon hetzelfe stuk stonden op te nemen. terwijl iedereen om hun heen stond te springen. ik vraag me dan af of je echt van het concert aan het genieten bent.quote:Op vrijdag 25 oktober 2013 18:07 schreef Stofje het volgende:
Meisje voor me nam -zonder te overdrijven!- zeker 80 foto's van het concert. Leuk, 80 dezelfde foto's: Paar kleine mannetjes met net iets anders licht. Ze heeft er talloze op haar Facebook gezet en talloze gewhatsapped. Volgens mij heeft ze het hele concert niet gezien. Ze moest op een gegeven moment weer een foto maken, waardoor ze haar grote bier a 6 euro (zoiets?) liet vallen. Lachen! Treurig.
ik heb ook en paar foto's gemaakt vind ik wel leuk voor later maar zet ze altijd pas de volgende dag op facebook. je moet namelijk wel van het concert kunnen genieten.
je bedoeld honesty ik vond dat juist heel erg gaaf zeker omdat dit lied aan het einde van het concert gespeeld werd. (voor de "toegift") maar ik moet ook zeggen dat ik Honesty echt een mooi lied vind.quote:Ik vond het een prima concert. Fijn dat er echt veel gespeeld werd van In This Light And On This Evening, waarbij vooral de titeltrack (nummer één van die cd) echt mijn hoogtepunt was. Fantastisch. Het concert bewees in mijn beleving ook dat de nieuwe cd gewoon niet zo goed is. Het experimentele In This Light And On This Evening had veel meer inhoud, veel meer power, veel mooiere liedjes. Dat nummer van de nieuwe cd (ik weet niet meer hoe ie heet) waarbij die glittertjes naar beneden dwarrelde vond ik echt too much. Te Coldplay. Te kitch. Lelijk en niet bij de rest van het repertoire passen. Geen ergernis overigens. De nieuwe cd heeft overigens ook een paar gewoon hele mooie liedjes, die gisteren ook mooier dan op cd vertolkt werden.
Words are, of course, the most powerful drug used by mankind.
- Rudyard Kipling
- Rudyard Kipling
Je hebt gelijk, Honesty. Duidelijk een smaak-liedje, kan me voorstellen dat je het mooi vindt. Ik vind het echt een draak van een nummer, echt niet mijn ding.
Dit! Vooral het refrein is verschrikkelijk.quote:
Je hebt gelijk, Honesty. Duidelijk een smaak-liedje, kan me voorstellen dat je het mooi vindt. Ik vind het echt een draak van een nummer, echt niet mijn ding.
quote:Op zondag 27 oktober 2013 10:50 schreef Vatta het volgende:
[..]
Dit! Vooral het refrein is verschrikkelijk. Überhaupt is dat laatste album zo nep en gemaakt.
Honesty is toch echt nummer met een Editors-sausje eroverheen
Malheureusement le fromage de cacahouète.
Editors in Sportpaleis: het perfecte rockconcert *****
Door: Bart Steenhaut − 03/11/13, 12u10
Dat het een bijzondere avond zou worden stond in de sterren geschreven. Het Sportpaleis was al maanden uitverkocht, en bovendien zouden Editors er de grootste indoorshow uit hun hele carrière spelen. Maar het werd veel meer dan dat. .
De voorbije weken legden Editors een gevarieerd parcours af met naast een uitverkocht optreden in de Amsterdamse Ziggo Dome vooral clubs en theaters, maar één halte van de huidige Europese tournee had de groep met rood aangestipt in de agenda: Antwerpen. Het Britse gezelschap is nergens ter wereld zo populair als in ons land, en na het optreden kreeg het Britse gezelschap al een gouden plaat uitgereikt voor 'The Weight Of Your Love', de afgelopen zomer verschenen vierde cd die Editors na een tumultueuze periode terug op de kaart zette. Die plaat stond gisterenavond centraal in de set, al werden de classics uiteraard niet vergeten. De set begon sterk met 'Sugar', en meteen sloegen de gensters van het podium, en tijdens het al vroeg prijsgegeven 'Smokers Outside The Hospital Doors' liepen de koude rillingen meteen over je rug.
De groep stond aanzienlijk strakker dan op Rock Werchter onlangs, en hoewel Tom Smith een droom van een frontman is, liet ook de rest van de band geen moment onbenut om een brug naar het publiek te slaan. Daarmee was de standaard voor de rest van de avond gezet, al durfde de band het toch aan om -getuige het aan Joy Division verwante 'Someone Says' en het donkere 'Like Treasure'- tussendoor wat minder evident werk op te diepen. Smith -kort kapsel, dit keer- zong voortreffelijk, en zowel gitarist Justin Lockey als keyboardspeler Elliott Williams waren inmiddels zodanig ingewerkt dat je zou gezworen hebben dat ze vanaf dag één bij de groep hoorden.
Op wat extra vuurwerk na zag de setting er heel sober uit: geen protserige Amerikaanse show, maar een smaakvolle gloed van blauw en wit licht. Soms zag je alleen schimmen op het podium staan, maar ook dat zag er prima uit. Vanaf het wervelende 'A Ton Of Love' begon de groep naar een climax toe te werken, en werd er bij elk volgend nummer nog een tandje bijgestoken. 'And End Has A Start', 'Bullets' en het dramatische 'In This Light And On This Evening' waren emotionele uppercuts, en ook als Smith akoestisch en in zijn eentje 'The Phone Book' en 'No Sound But The Wind' bracht kon je een speld horen vallen. Met 'Munich' en 'The Racing Rats' - met Tom Smith zowaar dansend op z'n piano - bereikte de set een kookpunt, en het als setsluiter opgespaarde 'Honesty' - de nieuwe single, overigens - was een apotheose om door een ringetje te halen.
Maar er was meer. Het door keyboards gedomineerde 'Bricks And Mortar' zette de bisronde zinderend in, 'Nothing' - op plaat een ballad - werd verbouwd tot een opzwepende rocksong, en met 'Papillion' bereikte het concert een extatische finale.
Op zo'n moment merkte je ook welke weg Editors de voorbije jaren had afgelegd. Met de rockgroepen die in kleine clubs kunnen overtuigen worden de straten geplaveid, maar bands die ook in een zaal met de afmetingen van het Sportpaleis een verpletterende indruk nalaten, en het bovendien voor elkaar krijgen om dat te doen zonder er hun eigenheid bij in te schieten zijn zeldzamer dan snikhete dagen in het hartje van de winter. Hard naar zwakke puntjes gezocht, achteraf. Stonden de lichtpilaren wel parallel? Was bassist Russel Leetch wel beweeglijk genoeg? Was drummer Ed Lay niet te drammerig? Maar nee: de set zat ronduit perfect in elkaar, de band steeg voortdurend boven de som der delen uit, en het enige waar je écht wat van kon zeggen was de spuuglelijke merchandise. Wie dit jaar een beter concert in het Sportpaleis heeft gezien: raise your hand right now.
Door: Bart Steenhaut − 03/11/13, 12u10
Dat het een bijzondere avond zou worden stond in de sterren geschreven. Het Sportpaleis was al maanden uitverkocht, en bovendien zouden Editors er de grootste indoorshow uit hun hele carrière spelen. Maar het werd veel meer dan dat. .
De voorbije weken legden Editors een gevarieerd parcours af met naast een uitverkocht optreden in de Amsterdamse Ziggo Dome vooral clubs en theaters, maar één halte van de huidige Europese tournee had de groep met rood aangestipt in de agenda: Antwerpen. Het Britse gezelschap is nergens ter wereld zo populair als in ons land, en na het optreden kreeg het Britse gezelschap al een gouden plaat uitgereikt voor 'The Weight Of Your Love', de afgelopen zomer verschenen vierde cd die Editors na een tumultueuze periode terug op de kaart zette. Die plaat stond gisterenavond centraal in de set, al werden de classics uiteraard niet vergeten. De set begon sterk met 'Sugar', en meteen sloegen de gensters van het podium, en tijdens het al vroeg prijsgegeven 'Smokers Outside The Hospital Doors' liepen de koude rillingen meteen over je rug.
De groep stond aanzienlijk strakker dan op Rock Werchter onlangs, en hoewel Tom Smith een droom van een frontman is, liet ook de rest van de band geen moment onbenut om een brug naar het publiek te slaan. Daarmee was de standaard voor de rest van de avond gezet, al durfde de band het toch aan om -getuige het aan Joy Division verwante 'Someone Says' en het donkere 'Like Treasure'- tussendoor wat minder evident werk op te diepen. Smith -kort kapsel, dit keer- zong voortreffelijk, en zowel gitarist Justin Lockey als keyboardspeler Elliott Williams waren inmiddels zodanig ingewerkt dat je zou gezworen hebben dat ze vanaf dag één bij de groep hoorden.
Op wat extra vuurwerk na zag de setting er heel sober uit: geen protserige Amerikaanse show, maar een smaakvolle gloed van blauw en wit licht. Soms zag je alleen schimmen op het podium staan, maar ook dat zag er prima uit. Vanaf het wervelende 'A Ton Of Love' begon de groep naar een climax toe te werken, en werd er bij elk volgend nummer nog een tandje bijgestoken. 'And End Has A Start', 'Bullets' en het dramatische 'In This Light And On This Evening' waren emotionele uppercuts, en ook als Smith akoestisch en in zijn eentje 'The Phone Book' en 'No Sound But The Wind' bracht kon je een speld horen vallen. Met 'Munich' en 'The Racing Rats' - met Tom Smith zowaar dansend op z'n piano - bereikte de set een kookpunt, en het als setsluiter opgespaarde 'Honesty' - de nieuwe single, overigens - was een apotheose om door een ringetje te halen.
Maar er was meer. Het door keyboards gedomineerde 'Bricks And Mortar' zette de bisronde zinderend in, 'Nothing' - op plaat een ballad - werd verbouwd tot een opzwepende rocksong, en met 'Papillion' bereikte het concert een extatische finale.
Op zo'n moment merkte je ook welke weg Editors de voorbije jaren had afgelegd. Met de rockgroepen die in kleine clubs kunnen overtuigen worden de straten geplaveid, maar bands die ook in een zaal met de afmetingen van het Sportpaleis een verpletterende indruk nalaten, en het bovendien voor elkaar krijgen om dat te doen zonder er hun eigenheid bij in te schieten zijn zeldzamer dan snikhete dagen in het hartje van de winter. Hard naar zwakke puntjes gezocht, achteraf. Stonden de lichtpilaren wel parallel? Was bassist Russel Leetch wel beweeglijk genoeg? Was drummer Ed Lay niet te drammerig? Maar nee: de set zat ronduit perfect in elkaar, de band steeg voortdurend boven de som der delen uit, en het enige waar je écht wat van kon zeggen was de spuuglelijke merchandise. Wie dit jaar een beter concert in het Sportpaleis heeft gezien: raise your hand right now.
Goede recensie inderdaad. En dezelfde setlist als in Amsterdam. Al vermoed ik dat het publiek in Antwerpen niet zo respectloos was en niet door het concert stonden te ouwe hoeren zoals in de Ziggo Dome? 
“Tomorrow there’ll be sunshine, And all this darkness past”
Wie weet... Belgen zijn wel echt dol op Editors natuurlijk...quote:
Goede recensie inderdaad. En dezelfde setlist als in Amsterdam. Al vermoed ik dat het publiek in Antwerpen niet zo respectloos was en niet door het concert stonden te ouwe hoeren zoals in de Ziggo Dome?
Maar dat gelul onder een concert door is geen typische Nederlands iets heb ik weer gemerkt laatst...
Ja, kansloos.quote:
Wtf, is die ruis bij het Ziggo Dome-filmpje serieus gepraat van het publiek?
Trieste zooi
Het is echt een groot verschil ja, dat valt me ook steeds tegen als ik naar een concert ga, ipv echte fans die voor de muziek komen is het net een soort cafésfeer met mensen die maar blijven praten en pratenquote:
Ga dan ook gewoon lekker naar de kroeg en vraag een Editors-nummertje aan, maar ga niet 40 euro dokken voor een kaartje om dan over de muziek heen te praten
Eigenlijk moet de artiest dan even een "shut up when I'm singing or get the fuck out"-momentje hebben maar dat gebeurt helaas niet.
Man, wat een verschil!! in Antwerpen wordt er ook meegezongen.. in Amsterdam totaal niet.quote:
NSBTW in Sportpaleis
NSBTW in Ziggo Dome
Nuff' said...
Nou, volgende keer maar concertje pakken van Editors in Belgie dan.
Heb ze wel op Werchter gezien, en het is groot verschil, merkte ik toen al op.
Zeg hou eens stil! Ik ga al jaren niet meer naar concerten in Nederland, maar altijd naar Belgie of Duitsland (woon in het zuidoosten dus is ook wel goed te doen).
Maar dat hoeft niet iedereen te weten dat daar de sfeer beter is, het eten en drinken lekkerder en stukken goedkoper, en nog veel meer dingen die daar beter zijn. Dat hoeft niet iedereen te weten, stil nou!
Maar dat hoeft niet iedereen te weten dat daar de sfeer beter is, het eten en drinken lekkerder en stukken goedkoper, en nog veel meer dingen die daar beter zijn. Dat hoeft niet iedereen te weten, stil nou!
![[HD] Passenger Unplugged: ''Blind love'' @ Heineken Music Hall](http://i.ytimg.com/vi/lqkMIA6G1F4/default.jpg)
Zoooo, dat verschil is echt zo overdreven, wat een kutvolk die Nederlandersquote:
Snap sowieso het hele punt van schreeuwen en fluiten niet, enthousiasme oké, maar als ze vragen om stilte de hele tijd maar stom "whooooooo" schreeuwen
tering
Mijn ervaringen in Duitsland zijn echt geen haar beter dan die in Nederland, Belgie geen ervaring mee.quote:
Zeg hou eens stil! Ik ga al jaren niet meer naar concerten in Nederland, maar altijd naar Belgie of Duitsland (woon in het zuidoosten dus is ook wel goed te doen).
Maar dat hoeft niet iedereen te weten dat daar de sfeer beter is, het eten en drinken lekkerder en stukken goedkoper, en nog veel meer dingen die daar beter zijn. Dat hoeft niet iedereen te weten, stil nou!
Concertbezoek is zeker in de grote zalen een uitje geworden voor veel mensen met een hooguit matige interesse in muziek en dat komt de sfeer idd bepaald niet ten goede.
"The whole image is that eternal suffering awaits anyone who questions God's infinite love. Believe or die! Thank you, forgiving Lord, for all those options.”
Pratende mensen bij een concert....
Gelukkig bij Nick Cave gister mensen met fatsoen... Weinig gepraat bij langzame nummer, eigenlijk geen gepraat... en ook niet veel van verrotte kut telefoons....
Slechts een handjevol gezien....
Praters en mensen met hun telefoon omhoog... afschieten en afvoeren....
Gelukkig bij Nick Cave gister mensen met fatsoen... Weinig gepraat bij langzame nummer, eigenlijk geen gepraat... en ook niet veel van verrotte kut telefoons....
Slechts een handjevol gezien....
Praters en mensen met hun telefoon omhoog... afschieten en afvoeren....
Dit account is niet meer in gebruik.
Hoor aan, hoor aan!quote:
Pratende mensen bij een concert....
Gelukkig bij Nick Cave gister mensen met fatsoen... Weinig gepraat bij langzame nummer, eigenlijk geen gepraat... en ook niet veel van verrotte kut telefoons....
Slechts een handjevol gezien....
Praters en mensen met hun telefoon omhoog... afschieten en afvoeren....
Hopen dat het de 17de niet ook zo is, het is een ware plaag namelijk.
