Nijmeegse Nederturk verdwaald in Utrecht

Medio oktober 2011 heb ik besloten om op mezelf te gaan wonen. Ik was toen 25,5 jaar, enkele maanden weer vrijgezel, werkte al jaren full-time en woonde nog thuis in een buurt met veel Turken.

Dat ik nog thuiswoonde kwam enerzijds doordat ik nagenoeg nooit thuis was (ik beschouwde het meer als een slaapplek), anderzijds doordat het binnen de Turkse cultuur 'not done' is om als vrijgezel op jezelf te gaan wonen. Kostgeld accepteerden mijn ouders niet, dus gaf ik hen zo nu en dan wat cadeau (nieuwe tv, nieuw meubilair, vliegtuigtickets, boodschappen, rekeningen die ik betaal voordat zij het zien).

Ik begon me aan de kleinste dingen te ergeren. Daarnaast was ik net begonnen aan een HBO deeltijdstudie (naast mijn full-time baan) en had ik behoefte aan een rustige omgeving waar ik kon studeren. Bij m'n ouders thuis ging dat niet.

Na veel ruzie met m'n familie toch de knoop doorgehakt en van Nijmegen naar Utrecht (Leidsche Rijn) verhuisd. Ondanks dat ze het er niet mee eens waren waren ze niet meer boos. Ergens in februari 2012 begon ik daar te wonen.

Nu, bijna anderhalf jaar later...

Het op mezelf wonen heeft voor mij zo z'n plus- en minpunten gehad. Uiteraard is het fijn om pluspunten hebben. Minpunten horen echter ook bij het leven. Eén van de belangrijkste pluspunten is dat ik het afgelopen jaar heb geleerd dat ik een perfectionist ben die zonder obstakels van A naar B wil gaan. Langzaam maar zeker zie ik in dat dat niet mogelijk is, dus ik raak niet meer teleurgesteld als ik onderweg een obstakel tegenkom.

Daarnaast heb ik veel nieuwe mensen leren kennen, onder andere via FOK!. Met de een heb ik beter contact dan met de ander, er zitten echter wel enkele bijzondere tussen. Daar ben ik echt dankbaar voor.

Nu de minpunten...
• Afgelopen zomer bijna tegen een burnout aangelopen. Het is me nog onduidelijk of dit te maken heeft met het op mezelf wonen, ik denk wel dat dit een rol heeft gespeeld. De combinatie van een full-time baan (waar ik niet meer met plezier werkte), HBO deeltijdstudie en het niet hebben van vrienden in de directe omgeving is ongezond. Dankzij professionele hulp ging het na een paar maanden weer goed.
• Ik wist dat de deeltijdstudie ten koste van mijn - toch al magere - sociaal leven, alleen ik had niet verwacht dat het zó moeilijk zou zijn om nieuwe vrienden te "vinden" in mijn nieuwe omgeving. Om tijd door te brengen met vrienden uit Nijmegen moet ik echt "afspreken", geen spontaniteit meer... Dat mis ik!
• Wegens samenloop van omstandigheden (achillespeesontsteking -> niet kunnen hardlopen, dus ook niet ontspannen; organisatiewijziging op het werk; ruzie met broer; een behoorlijk bedrag op de beurs kwijtgeraakt ; einde relatie) zat ik weer tegen een burnout aan, of zelfs een zware depressie.
• De mensen in mijn woonomgeving passen niet bij mij: ik ben gewend om tijdens het hardlopen voorbijgangers gedag te zeggen. In Nijmegen zegt men ook gewoon "goedemorgen" terug, maar hier kijken ze mij vreemd aan ("wtf? Ken ik jou?").
• De mensen hier zijn niet toegankelijk. Je kan haast geen praatje maken met onbekenden wanneer je naar een café of terras gaat. Dit mis ik enorm.
• Huren (vrije sector) is duur... Ik kan nog prima rondkomen, maar echt sparen lukt niet meer (¤ 900 per maand, excl. g/w/l).

Nu lijkt het misschien alsof er meer minpunten zijn dan pluspunten, dat is niet zo. Het opnoemen van de pluspunten vind ik nu even niet relevant.

Verder heb ik, na twee keer in korte tijd naar Istanbul te zijn geweest en nieuwe Turken buiten mijn eigen sociale omgeving te leren kennen, ingezien dat ik een verkeerd beeld had van Turken. Doordat ik mij distantiëerde van alles wat met Turken/Turkije te maken heeft begon ik mijn roots te ontkennen. Mijn familie in Nederland en de Turken die ik kende zijn niet representatief voor Turken in het algemeen. Dit betekent overigens niet dat ik het eens ben met wat de eerstgenoemde Turken vinden; ik begrijp echter wel waarom zij zo denken.

Dit project (het op mezelf gaan wonen) heeft zoals je kan zien zowel plus- als minpunten. In dat anderhalve jaar ben ik best gegroeid, al zeg ik het zelf. Toch ben ik niet gelukkig. Ik overweeg om terug naar Nijmegen te gaan en daar ook op mezelf te gaan wonen. Ik mis mijn vrienden in Nijmegen, mijn familie (vooral mijn neefjes en nichtjes) in Nijmegen en niet te vergeten de Nijmeegse mentaliteit. Ik wil als ik zin heb om ergens alleen naartoe te gaan gewoon weer met onbekenden kunnen lullen.

Maar.... Ik twijfel. Gaat het wonen in Nijmegen mij wel gelukkig maken? Zoals je ziet heb ik een vrij druk leventje (fulltime baan waarvoor ik van maandag tot en met woensdag in Amsterdam moet zijn en de resterende dagen thuis kan werken of op kantoor in Nijmegen) en een deeltijdstudie.

Enkele maanden geleden overwoog ik serieus om naar Amsterdam te verhuizen om m'n reistijd enorm te verkorten. Enerzijds door de hoge huizenprijzen en anderzijds door dezelfde Randstedelijke mentaliteit heb ik besloten om daarvan af te zien. Vorige maand was ik er haast zeker van dat ik in Nijmegen weer gelukkig zou kunnen worden, maar sinds een week of twee twijfel ik weer.

Wie helpt deze verdwaalde Nederlander met Turkse achtergrond de weg te vinden?

quote:

Op dinsdag 16 juli 2013 22:53 schreef Charcot het volgende:
Als jij in Nijmegen een huis vindt waar je goedkoper kunt wonen, de omgeving beter bij jou past etc. en het nadeel ervan bij wijze van spreken alleen de reistijd zou zijn..?

Nu je het zo zegt zie ik alleen maar voordelen. Ik weet alleen niet of ik daar daadwerkelijk gelukkig(er) ga worden.

quote:

Op dinsdag 16 juli 2013 23:58 schreef TomAdorson het volgende:
Hmmm Nijmegen is wel ver weg van Amsterdam. Ik weet het niet, op jezelf wonen is leuk, maar het is kut als je geen echte sociale contacten in je omgeving hebt. Sociale contacten zijn toch echt belangrijk om je lekker te voelen en te ontspannen. Waarom schrijf je je niet in bij een sportvereniging of zoiets? Dat heb ik gedaan en zo heb ik nieuwe mensen leren kennen in mijn omgeving.

Ik persoonlijk zou niet terug naar Nijmegen verhuizen omdat je het toch weer wennen gaat worden. Misschien heb je het geluk dat je dichtbij je vrienden komt te wonen en dat ze tijd hebben om regelmatig te chillen, maar misschien kan je dat niet krijgen en zit je met hetzelfde probleem. Heb je een auto?

Ik had me een tijdje geleden ingeschreven bij een sportschool (Achmea Health Center). Dat beviel me niet echt, dus heb ik daarvan afgezien. Op maandag, dinsdag en woensdag vertrek ik doorgaans om 6 uur van huis en kom ik pas om 6 uur of half 7 weer thuis. Vaak heb ik dan geen zin om nog eens naar de sportschool te gaan, dan ga ik liever lekker hardlopen.

Ook wanneer ik terug naar Nijmegen ga zal ik inderdaad op zoek moeten naar nieuwe sociale contacten. Ik kan niet afhankelijk blijven van de enkele goede vrienden die ik daar heb. Ik heb jaren geleden mijn eigen vriendengroep laten vallen omdat ik iets had met een jongedame in Maastricht. Dat was zeer dom van me. Wel is het zo dat het leren van nieuwe mensen in Nijmegen iets makkelijker is, de mensen zijn er gewoon iets toegankelijker. Althans, zo ervaar ik.

En nee, ik heb sinds eind vorig jaar geen auto meer. Dat werd me iets te duur. Ik heb daarentegen wel een NS-abonnement.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 09:25 schreef Pharmacist het volgende:
Lastige situatie. Ik denk sowieso dat je uit moet kijken dat je niet te hoge verwachtingen hebt van Nijmegen.

Ik weet niet hoe oud je bent, maar je vrienden in Nijmegen hebben natuurlijk ook niet stilgezeten. Als je in Nijmegen woont is het misschien nog steeds niet mogelijk "spontaan" af te spreken. Na een bepaalde leeftijd gaat dat gewoon niet echt meer omdat mensen ook banen, relaties en later zelfs kinderen hebbben.

Verder is het in ieder geval duidelijk dat er iets moet veranderen. Ofwel in je situatie in Utrecht, ofwel dmv terugverhuizen naar Nijmegen of niet iets anders omdat deze situatie niet goed is voor je. .

Ik ben 27 jaar. Echt heel spontaan afspreken zal niet meer makkelijk gaan inderdaad zoals je zegt.

Verder heb je een valide punt: ik heb mogelijk te hoge verwachtingen van Nijmegen. Ik ben eigenlijk gewoon bang dat ik na het verhuizen naar Nijmegen nog steeds doodongelukkig zal zijn. Maar ja, daar kom ik alleen achter door het een keer te proberen of door te achterhalen wat mij nou precies dwars zit.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 09:38 schreef Silenus het volgende:
Leidsche Rijn is natuurlijk ook wel een verschrikkelijk oord waar alleen levende doden/burgers wonen. Daar wordt ieder normaal mens doodongelukkig.

Overigens zeggen in Utrecht ook mensen gewoon hoi terug, eigenlijk. Denk niet dat het zo erg veel verschilt.

Ik wilde graag in Utrecht wonen (tussen Amsterdam en Nijmegen in) en in Leidsche Rijn kon ik snel aan een woning komen via de makelaar.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 11:18 schreef Ambipur het volgende:

[..]

Ik denk dat verhuizen je gelukkiger zal maken. Bij mij althans wel. Mensen zeggen dat ook.
Maar ik ben weer terug bij familie waar ik veel van hou, dus daar zit wel een verschil.

Ik houd ook van m'n familie, maar ben wel ietwat selectief. Als ik besluit om naar Nijmegen te verhuizen, dan zal dat absoluut niet op loopafstand van m'n familie zijn. De sociale controle mogen zij lekker daar houden.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 13:24 schreef Ambipur het volgende:

[..]

JIj kiest zelf ervoor om vatbaar te zijn voor de sociale controle.. Je geeft hun de schuld, maar ik vind dat jij de schuldige bent.

Eigenlijk heb je gewoon gelijk. Ik vertoon gewoon vluchtgedrag.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 13:25 schreef fathank het volgende:
Die extra reistijd van Nijmegen - Amsterdam ipv Utrecht - Amsterdam met de trein kun je wel besteden aan je studie. Dat is nog best een afstand waarbij het loont om in een stiltecoupe te gaan zitten en je laptop aan te slingeren danwel een studieboek open te slaan.

De extra reistijd valt op zich ook reuze mee omdat - wanneer ik vanuit Nijmegen vertrek - niet hoef over te stappen. Ik ben nu ook zo'n uur onderweg (station2station). Nijmegen - Amsterdam duurt ruim een halfuur langer, maar voordeel is dat ik in dezelfde trein kan blijven zitten.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 13:27 schreef Ambipur het volgende:
Heb ik je eerder gezegd.... Je loopt weg van dingen. Ga de confrontatie eens aan.

Makkelijker gezegd dan gedaan.

Wíl ik de confrontatie aangaan? Ik heb rust nodig. Ik ga er eens serieus over nadenken.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 13:28 schreef fathank het volgende:

[..]

Ideaal dus om ff te studeren in een stiltecoupe.

Yep. Ik kan ook gewoon werken en eerder naar huis/later naar het werk.

Het is voor mij op dit moment lastig om een baan in Nijmegen te vinden. Mijn werkgever heeft ook een vestiging in Nijmegen waar ik donderdag en vrijdag kan werken. De overige dagen moet ik echt op het hoofdkantoor in Amsterdam zijn.

quote:

Op woensdag 17 juli 2013 23:18 schreef motorbloempje het volgende:
2 van de 3 is al aardig wat, en wellicht komt er uitbreidingsmogelijkheid in de toekomst?

Vroeger werkte ik vijf dagen in de week op het kantoor in Nijmegen. Echter wegens verandering van mijn werkzaamheden (doorgroei binnen de organisatie) werd van mij steeds meer verlangd om op het hoofdkantoor aanwezig te zijn. Bovendien biedt dat voor mij meer toekomstperspectief.

Minder dan drie dagen per week naar Amsterdam gaan is bijna uit den boze. Dat zal incidenteel wel kunnen...

quote:

Op donderdag 18 juli 2013 11:31 schreef Automatique het volgende:
Sylvester, als ik het mij kan herinneren, ben je slechthorend.

Wellicht dat het ook een rol speelt in het aangaan van sociale contacten in je omgeving, maar dat je de rol ervan onderschat?

Ik ben inderdaad slechthorend aan één kant. Dat vormt voor mij echter totaal geen belemmering. Ik kan werkelijk overal prima opschieten met wildvreemden, behalve in de Randstad.

quote:

Op donderdag 18 juli 2013 11:40 schreef erikkll het volgende:
In amsterdam gaan wonen, geen reistijd meer, meer tijd voor jezelf!

Meer tijd voor mezelf om me ongelukkiger te voelen?

quote:

Op donderdag 18 juli 2013 11:48 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Tsja.. ik zou het persoonlijk wel weten. Ik woon ook bijna anderhalf uur rijden bij mijn studeerplek vandaan op 't moment, en dat zal de komende 3 jaar wel zo blijven aangezien ik ga promoveren aan een universiteit anderhalf uur de andere kant op . Ik kan 2 dagen in de week vanuit huis werken, maar zal 3 dagen naar de universiteit moeten. Maar de plek waar ik woon is me veel waard, en dan heb ik ook nog een man om rekening mee te houden, die nu op ongeveer een half uur rijden van z'n werk woont, maar daar wel 5 dagen per week heen moet. Reizen vind ik niet erg, zeker niet in de zomermaanden op de motor, maar ook in de auto in de winter vind ik het fijne nadenk-tijd. Reizen hoeft niet negatief te zijn, als je je er op instelt en er aan gewend raakt

Reizen vind ik niet erg, dus dat is op zich geen punt.

quote:

Op donderdag 18 juli 2013 12:02 schreef eefje801 het volgende:

[..]

Als ik die laatste zin lees vraag ik me af of het niet gewoon ligt aan het feit dat je nog niet helemaal lekker in je vel zit? Externe factoren kunnen wel een rol spelen, maar zijn geen oplossing daarvoor. Kan best zijn dat het samenhangt met elkaar. Er wonen best een boel Fok!ers in Utrecht, binnenkort is daar ook weer een meet.
Misschien kun je je richten op meer sociale contacten in je omgeving vinden en in het algemeen wat beter in je vel zitten en ondertussen op zoek naar een baan dichter bij Nijmegen. Het kan soms al helpen om met een plan bezig te gaan, ook al is de uitkomst straks misschien dat je je wel op je plek voelt in Utrecht. Vwb het wonen: waarom niet voor nu op zoek naar een andere woning in een buurt die beter bij je past, misschien bespaar je daar ook wel kosten mee die je dan weer aan leuke dingen kunt besteden.

Ik zit zo nu en dan inderdaad niet lekker in m'n vel. Dat klopt. Vooral nu ik een flinke verkoudheid heb te pakken kan ik blijven hangen in het negatieve.

Wat ik met die zin probeerde te zeggen is dat ik Amsterdam eigenlijk al heb afgeschreven omdat ik nu al niet gelukkig ben in de Randstad. Als ik straks in Amsterdam woon en meer tijd voor mezelf heb, dan is de kans groot dat ik meer tijd heb om mezelf ongelukkig te voelen.

Ik ben niet volledig geweest waardoor het wellicht vreemd overkomt dat een verkoudheid een behoorlijke impact op me heeft.

Tot een maand of 2,5 geleden was ik een geboren pessimist. Ik zag altijd beren op de weg, het glas was altijd hafleeg. Op een gegeven heb ik de knop omgedraaid en ging ik uit het van het positieve. Ik voelde me gewoon echt een stuk beter! Wanneer ik me dan even kut voel (vanwege een verkoudheid) begint die ene knop weer langzaam maar zeker terug te draaien.

Ik zou zo op korte termijn kunnen verhuizen, mits ik de knoop kan doorhakken.

Een van de redenen om in Leidsche Rijn te wonen, en dan specifiek dit gedeelte, was om een keer in een "blanke" buurt te wonen. Na 25,5 jaar was ik de Turkenwijk wel beu. Heel stiekem mis ik die sfeer gewoon weer.