Genderdysforie #41 : met topicstruggles

Neh, volgens mij zeg je dan echt jongensachtig meisje. Of iets in die richting.

Wat me trouwens aan iets doet denken. Want tot ik in groep zeven zat ongeveer was het echt altijd doodnormaal dat ik bij de jongens hoorde - je kent dat wel, klassefeestjes, jongens op de ene tafel, meisjes op de andere. In groep acht kwamen er nieuwe kinderen bij en het veranderde niet echt- dat soort dingen was nog steeds zo, maar juist een nieuwe jongen ging er commentaar op leveren. Zal wel iets met puberteit te maken hebben maar ik vind het nog steeds opvallend, vooral omdat echt eigenlijk de hele basisschool jongens en jongens en meisjes en meisjes geldt..

Heeft ook te maken met dat mijn moeder laatst vertelde dat ze een juf tegenkwam (die e.e.a. al wist trouwens), en dat nog eens vermeldde. Waarop juf in kwestie zei dat dat er altijd in had gezeten. Waarop moeders ietwat geschokt was. Waarop juf in kwestie iets toevoegde als 'nouja, het verbaast me in ieder geval niets.'

Waarop moeders woest was dat ze dat niet eerder had gezegd. Terwijl ze tegelijkertijd echt best lang heeft volgehouden dat ze het niet zag. Nu wel, trouwens. Ach ja, ouders.

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 01:17 schreef Tonys_Chocolonely het volgende:

Wat me trouwens aan iets doet denken. Want tot ik in groep zeven zat ongeveer was het echt altijd doodnormaal dat ik bij de jongens hoorde - je kent dat wel, klassefeestjes, jongens op de ene tafel, meisjes op de andere. In groep acht kwamen er nieuwe kinderen bij en het veranderde niet echt- dat soort dingen was nog steeds zo, maar juist een nieuwe jongen ging er commentaar op leveren. Zal wel iets met puberteit te maken hebben maar ik vind het nog steeds opvallend, vooral omdat echt eigenlijk de hele basisschool jongens en jongens en meisjes en meisjes geldt..

Hm. Dat herken ik niet, maar ik ben dan wel van een generatie waar we nog "klassen 1 t/m 6" hadden en apart de kleuterschool. Ik zat op een openbare school, met in mijn tijd waren de enige gekleurde kinderen Indonesisch en een enkel Surinamer en pas in de zesde kwam er een Turks meisje bij, die in onze ogen eruit zag als een volwassen vrouw. (Tegenwoordig is het een zogenaamde "zwarte" school , inclusief een groot deel Turkse leerkrachten).
Alle geloven doorelkaar, behalve katholiek, die hadden hun eigen school.
Wat ik zeggen wil, alles was in harmonie, er werd ook niet gespest (dat werd wel streng bewaakt hoor het is soms wel geprobeerd). En jongens en meisjes door elkaar. We speelden ook gewoon met elkaar (nou ja, meest voetballen enzo) er was geen enkel onderscheid merkbaar. Behalve met gym, daar ging het omkleden gescheiden, maar ik weet zeker dat als ik bezwaar had gemaakt, ik bij de jongens had gemogen. Ik heb nooit gemerkt dat er verschil werd gemaakt of dat ze bij elkaar werden gezet. Ze waren echt heel erg vooruitstrevend/idealistisch. Was natuurlijk ook flowerpower tijd enzo.

Ik herinner me 1 homosexuele leraar (echt stereotype ook nog, gebroken polsje en snor) en daar werden wel grapjes over gemaakt, maar nooit naar hem zelf toe, hij was best populair.

Nu ik er bij nadenk, zelfs op de kleuterschool zat ik altijd bij de jongens in de speelhoek en kreeg voor sinterklaas een brandweerwagen en geen pop, zoals de meisjes.

Ik ben toch wel blij dat ik van de flowerpower generatie ben. Ik heb het mede daardoor eigenlijk wel makkelijk gehad in mijn jeugd en adolecentie.

Ik sprak een tijdje terug mijn kleuterjuf (3-4-5 jaar) en die was ook al niet verbaasd De enige verbazing die ik heb meegemaakt, is van mensen die ik het vertel en die me eerst niet kenden. Die geloven het namelijk niet

Nou, dat laatste kan ik me wel voorstellen, als ik zo in je fotoboek kijk.

Maar zo zie je maar weer, die hele discussie over dat jonge mensen het zelf niet kunnen weten en met behandeling zouden moeten wachten tot ze 18 zijn is gewoon bullshit. Zelfs anderen kunnen van heel kleins af aan al zien wat je eigenlijk bent.

Ik heb een periode gehad waarin ik me probeerde af te zetten van mijn genderidentiteit. Laatst kwam ik weer in contact met iemand die mij alleen kent uit die periode en die was wel verbaasd. Dat kan ik me wel voorstellen. Maar verder was ik ook in mijn kindertijd en puberteit enzo net een jongen.

Ik kwam een discussie tegen op het portugese forum. Dat mensen spijt zouden kunnen krijgen en zelfmoord plegen etc als ze jong geopereerd zouden worden.
Alleen omdat een (lesbische)poster zelf met 13 plots van gedachte veranderde en na een jeugd van jongen wil zijn, plots heel blij was met vrouw zijn.
Waarop iemand met de officiële cijfers kwam en dat was dat maar 1% spijt heeft en 1% zelfmoord pleegt, warvan niet eens bewezen is dat het verband heeft met de operatie, tegenover 36% die niet geopereerd worden....

Verkeerde beslissingen zijn alleen die waarbij er sprake is van intersex en heel jong door de ouders wordt beslist welk geslacht de baby moet krijgen.

Discussie was op gang gezet in verband met de zaak in Australië.

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 10:08 schreef Alentejana het volgende:
Nou, dat laatste kan ik me wel voorstellen, als ik zo in je fotoboek kijk.

Die laatste drie zijn pre-transitie.

Punt is wel dat gedrag niet per se iets zegt over genderidentiteit. Niet elke transman was vroeger een bomenklimmende voetballende robbedoes, en niet elke transvrouw speelde vroeger met poppen. Dat willen mensen ook nog weleens vergeten.

Volgens mij komt het wel vrij weinig voor dat een transgender in de kindertijd niet kiest voor genderconform speelgoed en geen genderconform gedrag vertoont. En dat is ook wel logisch denk ik. Je bent dan nog niet bewust van de verschillen en volgt je 'natuur', zonder invloeden van buitenaf.

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 11:24 schreef robinpunt het volgende:
Volgens mij komt het wel vrij weinig voor dat een transgender in de kindertijd niet kiest voor genderconform speelgoed en geen genderconform gedrag vertoont. En dat is ook wel logisch denk ik. Je bent dan nog niet bewust van de verschillen en volgt je 'natuur', zonder invloeden van buitenaf.

Maar niet alle jongetjes zijn rauwdouwers en niet alle meisjes spelen met poppen, waarom zou dat voor transjongens en -meisjes anders zijn? Net zoals je butch transvrouwen hebt en femme transjongens.

Daar heb je gelijk in. Maar er zijn veel meer jongens die wel van jongensdingen houden en meisjes die wel van meisjesdingen houden, dan kinderen die met speelgoed spelen dat niet genderconform is en gedrag vertonen dat niet genderconform is. Dus waarom zou dat voor transjongens en -meisjes anders zijn?

Ik bedoelde overigens niet dat het niet kan, maar ik bedoelde dat ik het logisch vind dat het weinig voorkomt. Als ik naar de kleuters in mijn omgeving kijk dan zie ik zo'n enorm verschil tussen jongens en meisjes in het gedrag en het speelgoed, de voorkeuren, etc. En ik hoor zo vaak verhalen van transgenders dat zij in hun kindertijd genderconform waren ipv geboortegeslachtsconform. Wat ik dus logisch vind.

Volgens mij praten we langs elkaar heen. Of in ieder geval heb ik verzuimd al mijn gedachtestappen op te schrijven zodat iedereen over hetzelfde praat

Ik moest ineens denken aan dat mensen soms zeggen dat als je je "gewoon" conform je geboortegeslacht gedraagt, je geen trans kunt zijn, en ze (of anderen ) zeggen ook weleens dat heus niet alle meisjes die graag in bomen klimmen trans zijn.

Je gedrag zegt net per se iets over je identiteit. Net zoals verwijfde mannen niet altijd homo zijn.

Niet dat iemand dat hier beweert, ik moest eraan denken en dacht, ik schrijf het op

Maar ik snap wel wat je bedoelt, wonderer. Dat was namelijk een van de dingen waarom mijn moeder zo voorzichtig was - of in haar woorden - ik zie de mannelijke ontwikkeling echt wel, maar ik zie ook het vrouwelijke. Ik zie dat (nog steeds!) niet - ja ik was als kind behoorlijk aanhankelijk, maar dat is op zichzelf niet vrouwelijk, veel van mijn vriendjes waren daarin nog veel erger . Het kwalijke is wel, al heb ik het idee dat het zolangzamerhand verandert, dat inderdaad veel mensen denken dat om genderproblemen te hebben je stereotypisch mannelijk dan wel vrouwelijk zou moeten zijn.

Hoewel ik me ook wel weer kan voorstellen dat als je je meer 'gemengd' gedraagt, het makkelijker is om je neer te leggen bij de biologie, zeg maar.In theorie.

Ah, ik snap het

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 12:34 schreef Tonys_Chocolonely het volgende:
Hoewel ik me ook wel weer kan voorstellen dat als je je meer 'gemengd' gedraagt, het makkelijker is om je neer te leggen bij de biologie, zeg maar.In theorie.

Of gewoon heen en weer switched...

Maar het is idd niet zo dat alle meisjes achtige jongens of trans of homo zouden zijn en jongensachtige meisjes trans of lesbisch.
Ik heb in een van mijn eerste posten ook genoemd dat de genderrollen ook eigenlijk niet zo vast liggen. Ook niet als je volwassen bent. Daarom kon en kan ik gewoon jongen en man zijn in een vrouwenlichaam. Er is niks "typisch mannelijk" of typisch vrouwelijk" meer.
Vroeger was het wel dat meisjes naar de huishoudschool gingen en jongens naar de technische of landbouw school, maar dat veranderde al in mijn tienertijd.

Dus ja, gedrag op zich zegt niet zo veel. De uitdrukkingen van Maria-rapaz of Manuel-rapariga zijn ook niet voor niks in de wereld in alle talen.
Maar als het samen gaat met het gevoel van missen van onderdelen of haten van onderdelen, dan zit je wel in de transhoek.
En dat had ik ook al heel jong. Van waar is mijn piemeltje? Kunnen ze honderd keer beweren dat kinderen daar niet mee bezig zijn.
En het bewuste niet willen dragen van een bovenstukje van een bikini weer bv.
Dat heeft een directe link met je LIJF. Hoe je dat beleeft.

Volgens mij is het heel vaak voorbij gekomen. Genderidentiteit is niet hetzelfde als genderuitingen (met poppen spelen). Er is dus ook geen 'natuur' voor transvrouwen om in hun jeugd met poppen te spelen. Genderuitingen worden door omgevingsfactoren bepaald. Vaak zijn die genderuitingen wel analoog aan de groep tot wie men bedenkt te horen (ik voel mij meisje en meisjes horen met poppen te spelen, dus ga ik ook met poppen spelen) maar genderuitingen zijn geen bewijs van de genderidentiteit. Het is een vorm van socialisatie die wij uitvoeren (vaak onbewust).

Maar stereotiepe man/vrouw rollen dicteren nog steeds dat wij ons zo oriënteren. Ook de genderteams testen daarop, hoewel er gelukkig ook andere factoren meegenomen worden.

Maar ik heb niet zo de behoefte deze discussie weer eens op te starten.

Nah, hoeft ook niet, want ik geloof dat we allemaal wel op 1 lijn liggen wat dat betreft.

Ik deed gewoon wat ik leuk vond en ik was er niet zo mee bezig of dat met/voor meisjes was of met/voor jongens. Het enige wat ik me nog kan herinneren, is dat ik het niet zo leuk vond dat mijn moeder benadrukte dat ik dan wel een stoere fiets had, maar dat het wel een meisjesfiets was. Maar toen zat ik al op de middelbare school, volgens mij.

Ja precies, je doet gewoon waar je zin in hebt.
Ik werd, als ik terugkijk op de foto´s, eigenlijk best wel genderneutraal gekleed, behalve op bepaalde gelegenheden, dan hadden mijn zus en ik dezelfde jurkjes ofzo.

O, wonderer, ik wilde nog zeggen, dat je amper kunt zien dat die drie foto´s pre transitie zijn, je lijkt alleen gewoon minder volwassen ofzo.

De dromen die ik heb sinds ik in dit topic actief ben....

Als er geen uiterlijk verschil tussen mannen en vrouwen was, dan denk ik dat je toch bij het overgrote deel van alle mensen als kleuter al kunt aanwijzen wie de genderidentiteit van een jongen heeft en wie die van een meisje.

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 13:26 schreef robinpunt het volgende:
Als er geen uiterlijk verschil tussen mannen en vrouwen was, dan denk ik dat je toch bij het overgrote deel van alle mensen als kleuter al kunt aanwijzen wie de genderidentiteit van een jongen heeft en wie die van een meisje.

Ik denk dat er bij mij dan flink getwijfeld werd . Ik had echte jongenstrekjes, maar ook zeker echte meisjesdingen. In ongeveer gelijke hoeveelheden denk ik, ik heb in ieder geval niet het gevoel dat er een "overheerste". En hoewel veel mensen mijn stap naar vrouw wel logisch vonden, denk ik ook dat het niemand verbaasd had als het niet was gebeurd (hoewel ze dan misschien wel vreemd hadden gevonden dat ik op vrouwen val... hmm )

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 13:26 schreef robinpunt het volgende:
Als er geen uiterlijk verschil tussen mannen en vrouwen was, dan denk ik dat je toch bij het overgrote deel van alle mensen als kleuter al kunt aanwijzen wie de genderidentiteit van een jongen heeft en wie die van een meisje.

Als er geen uiterlijk verschil zou zijn, is dat inderdaad onvermijdelijk, want dan worden mensen ingedeeld op wat ze doen in plaats van wat er tussen hun benen zit. Ofwel je wordt ingedeeld op basis van wie je bent in plaats van dat je gedrag wordt opgedrongen vanwege hoe je plast.

Hoewel, waar wordt iemand ingedeeld die van voetballen en van barbies houdt?

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 13:36 schreef wonderer het volgende:
Hoewel, waar wordt iemand ingedeeld die van voetballen en van barbies houdt?

Dan moet je wachten tot carnaval. Wat hij/zij dan aantrekt zegt veel. Alhoewel, als hij/zij als konijn gaat dan weet je nog niks.

quote:

Op woensdag 24 juli 2013 13:41 schreef robinpunt het volgende:

[..]

Dan moet je wachten tot carnaval. Wat hij/zij dan aantrekt zegt veel. Alhoewel, als hij/zij als konijn gaat dan weet je nog niks.

Ik weet alleen nog dat ik een jaar Smurf ben geweest en toen ik heel jong was clown (en op de middelbare school als meisje - dat was wel de beste dag van mijn VWO denk ik )

Wel lastig trouwens om dat te bepalen dan als je in een dorp/stad woont zonder carnaval!