quote:
Op woensdag 24 juli 2013 01:17 schreef Tonys_Chocolonely het volgende:Wat me trouwens aan iets doet denken. Want tot ik in groep zeven zat ongeveer was het echt altijd doodnormaal dat ik bij de jongens hoorde - je kent dat wel, klassefeestjes, jongens op de ene tafel, meisjes op de andere. In groep acht kwamen er nieuwe kinderen bij en het veranderde niet echt- dat soort dingen was nog steeds zo, maar juist een nieuwe jongen ging er commentaar op leveren. Zal wel iets met puberteit te maken hebben maar ik vind het nog steeds opvallend, vooral omdat echt eigenlijk de hele basisschool jongens en jongens en meisjes en meisjes geldt..
Hm. Dat herken ik niet, maar ik ben dan wel van een generatie waar we nog "klassen 1 t/m 6" hadden en apart de kleuterschool. Ik zat op een openbare school, met in mijn tijd waren de enige gekleurde kinderen Indonesisch en een enkel Surinamer en pas in de zesde kwam er een Turks meisje bij, die in onze ogen eruit zag als een volwassen vrouw. (Tegenwoordig is het een zogenaamde "zwarte" school , inclusief een groot deel Turkse leerkrachten).
Alle geloven doorelkaar, behalve katholiek, die hadden hun eigen school.
Wat ik zeggen wil, alles was in harmonie, er werd ook niet gespest (dat werd wel streng bewaakt hoor het is soms wel geprobeerd). En jongens en meisjes door elkaar. We speelden ook gewoon met elkaar (nou ja, meest voetballen enzo) er was geen enkel onderscheid merkbaar. Behalve met gym, daar ging het omkleden gescheiden, maar ik weet zeker dat als ik bezwaar had gemaakt, ik bij de jongens had gemogen. Ik heb nooit gemerkt dat er verschil werd gemaakt of dat ze bij elkaar werden gezet. Ze waren echt heel erg vooruitstrevend/idealistisch. Was natuurlijk ook flowerpower tijd enzo.
Ik herinner me 1 homosexuele leraar (echt stereotype ook nog, gebroken polsje en snor) en daar werden wel grapjes over gemaakt, maar nooit naar hem zelf toe, hij was best populair.
Nu ik er bij nadenk, zelfs op de kleuterschool zat ik altijd bij de jongens in de speelhoek en kreeg voor sinterklaas een brandweerwagen en geen pop, zoals de meisjes.
Ik ben toch wel blij dat ik van de flowerpower generatie ben. Ik heb het mede daardoor eigenlijk wel makkelijk gehad in mijn jeugd en adolecentie.