Omdat ik al vanaf het begin van de zwangerschap fikse bloedingen heb,en ik al weken in en uit het ziekenhuis loop (met weeënremmers en longrijping) besluiten we gezamenlijk toch mij in te leiden met 37 wk precies, net als bij mijn voorgaande zwangerschap.
7:00 melden op verloskamers, eerst even checken of er überhaupt al ontsluiting is, of dat we toch moeten ballonnen/gellen/pillen. Gelukkig was er al 2CM, nog geen verstreken BMM maar de gyn kon gelijk mijn vliezen breken.
Stap 2, afwachten tot de weeën beginnen, en kijken of deze sterk genoeg zijn om eventueel door te zetten zonder infuus, aangezien ik de vorige keer veel te heftig op de weeënopwekkers reageerde..helaas vindt mevr. Gyn ze niet sterk genoeg en al gauw wordt het infuus aangesloten en tot 3 keer toe een stapje hoger gezet. De weeën zijn op dit moment al bijna niet meer te harden en ook ademhalen is lastig, ik voel me bijzonder bang omdat het pas 11 of 12 uur is, en het precies aanvoelde als mijn vorige bevalling (die vervolgens nog 6 uur lang zo doorging). Helse pijn, geen verdere vordering wbt ontsluiting, zelfs t randje BMM staat nog gewoon.
Ik vraag om een ruggenprik, en kan gelukkig al binnen drie kwartier terecht, op dit punt kan ik nog lachen en grapjes maken en de anesthesist grapt vrolijk mee, tot op het punt dat we allemaal de slappe lach hebben. Als de ruggenprik er in zit word ik teruggereden naar de verloskamers, ik ben zo euforisch en gelukkig , raad iedereen (ongeacht zwanger of niet) een ruggenprik aan op de gang, sla mijzelf voor mijn kop dat ik de vorige keer niet eerder mijn trots heb laten vallen, GENIETEN, man man man, nu snap ik inderdaad waarom al die domme wijven van t.v. zo makkelijk over hun bevalling praten.. in mijn beleving was mijn eerste natuurlijke bevalling, prima te doen, punt waarop je dood gaat, beval je. Bij mijn tweede bevalling wilde ik DOOD, urenlang, hyperventileren, huilen, huilen, mijzelf onderpissen.. :’)
Maar goed, ik deel dus ruggenprikken uit, zoals Oprah auto’s, ik kijk wat T.V. met vriendmeneer, eet wat snoepjes, post wat online.. ondertussen voel ik de weeën gelukkig wel, want de linkerkant werkt niet goed, dit vind ik erg prettig want zo krijg ik toch mijn bevalling mee, na toucheren blijk ik gelijk 4cm te hebben, in zeer korte tijd dus 2cm erbij zonder amper wat te voelen!
Ik val soms in slaap, ik voel de weeën ietsie beter om kwart over 4, gyn, stagaire en zuster komen langs om nogmaals te toucheren, 6cm en er staat nog steeds een randje! Stagaire voelt ook even en concludeert hetzelfde.
Ze lopen de kamer uit (16:30) en plots voel ik links een hele scherpe felle pijn, en nog eens.. en opeens WHOOMPP perswee. Ik kijk mijn vriend vol verbazing aan, gil ‘DRUK OP T ALARMKNOPJE!’ (aangezien ik mijn vorige 2 kindjes in 8 en 2! minuten eruit heb gewerkt) 5 over half 5 staat mijn kamer vol met zusters ,ze voelt, wow, van 6 naar 10 cm in nog geen 5 minuten! ik pers wat, 4 minuten later staat het hoofdje en ik maak laffe grapjes om te bewijzen dat je kan grappen met 10cm , en 10 over half 5, wordt het hoofdje geboren en dat kleine hoofdje begint gelijk te gillen
, ze was er nog niet eens uit! Navelstreng werd om r nekje vandaan gehaald en hop, een heel klein glibberig meiske op mijn buik, ik vroeg nog ‘waar is de rest !
zo klein was ze
Lucy Anna Sophie45 cm en 2705 gram, en harder krijsen dan r grote broer en zus
gisteren was mijn UD
[ Bericht 0% gewijzigd door Kleurdoos op 14-09-2013 21:04:07 ]