R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Sorry voor het lange verhaal. Ik weet niet of ik hier iets mee bereik, maar goed, al is het maar om het van me af te schrijven.
Ik ben 20, tweedejaars student. Op het eerste gezicht heb ik een prima leventje. Ik heb genoeg vrienden, hou verder van uitgaan en sporten en verdien via internet wat bij – eigenlijk heel normaal. Ik voel me echter zo raar.
Het lijkt wel alsof ik in een voortdurende existentiële crisis verkeer. Ik kan het moeilijk onder woorden brengen, maar ik voel me vaak vervreemd, ook al doe ik gewoon de dingen die je zou verwachten van iemand van mijn leeftijd. Alsof ik een toeschouwer ben van een spel waarvan ik de regels niet ken, maar waar ik wel aan meedoe. Ik heb continu het gevoel dat ik iets mis wat mijn geluk in de weg staat en wat anderen wel lijken te hebben.
Gistermiddag liep ik langs het terras en het beeld van al die lachende stelletjes gaf me het pijnlijke besef dat ik in het afgelopen jaar eigenlijk geen moer ben opgeschoten. Ik doe niet zo veel. Ik heb geen echte hobby’s of passies (meer), niet echt een heel actief sociaal leven. Niet eens uit luiheid. Ik denk dat het probleem veel dieper ligt. Ik heb niets of niemand om voor te leven. Of misschien kan ik wel niet met mezelf leven, dat is het denk ik meer.
Ik heb het gevoel dat ik continu met mezelf worstel. Het is nooit rustig in mijn hoofd. Ik analyseer alles tot in het extreme. Mijn geheugen is onuitputtelijk. Ik ben altijd op zoek naar perfectie, ook al weet ik dat ik die niet zal vinden. Ik voel me een slaaf van mijn eigen gedachten. Het maakt me angstig, ongemotiveerd, ongeconcentreerd, verward en moedeloos.
Het zorgt ook voor een gebrek aan eigenwaarde. Ik heb het gevoel alsof ik nooit een eigen identiteit heb gehad. Iets waar ik me aan vast kan grijpen. Ik heb weleens gedacht dat ik over een soort ‘inzicht’ beschik dat anderen niet hebben. Maar anders dan in een film ben ik geen genie. Nee, ik ben gewoon die stille, piekerende jongen die verwaald is in de chaos van zijn gedachten, op zoek naar stabiliteit. Soms, heel soms, denk ik het gevonden te hebben, maar uiteindelijk val ik altijd weer terug, net als nu.
Dit alles hindert me bij het doen van de dingen waar ik plezier en energie uit kan halen – wat met mijn vrienden doen, sporten, lezen en iets doen voor de wereld, op welke manier dan ook. Werkelijk alles verandert in een zelfkritische, door angst gedreven clusterfuck. Het zorgt voor gevoelens van mislukking, die op hun beurt weer angst veroorzaken. Het is een vicieuze cirkel. Ik observeer mensen die in het nu leven, ongehinderd door de gedachten die eindeloos blijven doorratelen in mijn hoofd. Ik heb het gevoel alsof ik die staat nooit zal kunnen bereiken, hoe hard ik het ook probeer.
Ik zou zo veel dingen willen doen, maar iets in me houdt me tegen. Ik wil gaan leven. De wereld verkennen, nieuwe mensen leren kennen. Meer openstaan voor anderen. Liefde tonen. Mezelf nuttig maken. Mijn energie en creativiteit ergens in kwijt kunnen. Voor zover ik weet is dit de enige kans die we krijgen.
Mijn vermeende problemen lijken zo onbeduidend wanneer ik ’s avonds omhoog kijk. Maar ze zijn er wel, en hoe hard ik het ook probeer, alles zal uit mijn handen vallen als ik niet uit deze negatieve spiraal weet te komen. Ik zie zo veel potentie, maar voel me ondertussen ook zo hulpeloos. Ik ben me volledig bewust van mijn zelfobsessie. Maar hoe kan ik mijn aandacht richten op de wereld om mij heen, op anderen, als ik geen duidelijk beeld van mezelf kan krijgen?
Ik ben 20, tweedejaars student. Op het eerste gezicht heb ik een prima leventje. Ik heb genoeg vrienden, hou verder van uitgaan en sporten en verdien via internet wat bij – eigenlijk heel normaal. Ik voel me echter zo raar.
Het lijkt wel alsof ik in een voortdurende existentiële crisis verkeer. Ik kan het moeilijk onder woorden brengen, maar ik voel me vaak vervreemd, ook al doe ik gewoon de dingen die je zou verwachten van iemand van mijn leeftijd. Alsof ik een toeschouwer ben van een spel waarvan ik de regels niet ken, maar waar ik wel aan meedoe. Ik heb continu het gevoel dat ik iets mis wat mijn geluk in de weg staat en wat anderen wel lijken te hebben.
Gistermiddag liep ik langs het terras en het beeld van al die lachende stelletjes gaf me het pijnlijke besef dat ik in het afgelopen jaar eigenlijk geen moer ben opgeschoten. Ik doe niet zo veel. Ik heb geen echte hobby’s of passies (meer), niet echt een heel actief sociaal leven. Niet eens uit luiheid. Ik denk dat het probleem veel dieper ligt. Ik heb niets of niemand om voor te leven. Of misschien kan ik wel niet met mezelf leven, dat is het denk ik meer.
Ik heb het gevoel dat ik continu met mezelf worstel. Het is nooit rustig in mijn hoofd. Ik analyseer alles tot in het extreme. Mijn geheugen is onuitputtelijk. Ik ben altijd op zoek naar perfectie, ook al weet ik dat ik die niet zal vinden. Ik voel me een slaaf van mijn eigen gedachten. Het maakt me angstig, ongemotiveerd, ongeconcentreerd, verward en moedeloos.
Het zorgt ook voor een gebrek aan eigenwaarde. Ik heb het gevoel alsof ik nooit een eigen identiteit heb gehad. Iets waar ik me aan vast kan grijpen. Ik heb weleens gedacht dat ik over een soort ‘inzicht’ beschik dat anderen niet hebben. Maar anders dan in een film ben ik geen genie. Nee, ik ben gewoon die stille, piekerende jongen die verwaald is in de chaos van zijn gedachten, op zoek naar stabiliteit. Soms, heel soms, denk ik het gevonden te hebben, maar uiteindelijk val ik altijd weer terug, net als nu.
Dit alles hindert me bij het doen van de dingen waar ik plezier en energie uit kan halen – wat met mijn vrienden doen, sporten, lezen en iets doen voor de wereld, op welke manier dan ook. Werkelijk alles verandert in een zelfkritische, door angst gedreven clusterfuck. Het zorgt voor gevoelens van mislukking, die op hun beurt weer angst veroorzaken. Het is een vicieuze cirkel. Ik observeer mensen die in het nu leven, ongehinderd door de gedachten die eindeloos blijven doorratelen in mijn hoofd. Ik heb het gevoel alsof ik die staat nooit zal kunnen bereiken, hoe hard ik het ook probeer.
Ik zou zo veel dingen willen doen, maar iets in me houdt me tegen. Ik wil gaan leven. De wereld verkennen, nieuwe mensen leren kennen. Meer openstaan voor anderen. Liefde tonen. Mezelf nuttig maken. Mijn energie en creativiteit ergens in kwijt kunnen. Voor zover ik weet is dit de enige kans die we krijgen.
Mijn vermeende problemen lijken zo onbeduidend wanneer ik ’s avonds omhoog kijk. Maar ze zijn er wel, en hoe hard ik het ook probeer, alles zal uit mijn handen vallen als ik niet uit deze negatieve spiraal weet te komen. Ik zie zo veel potentie, maar voel me ondertussen ook zo hulpeloos. Ik ben me volledig bewust van mijn zelfobsessie. Maar hoe kan ik mijn aandacht richten op de wereld om mij heen, op anderen, als ik geen duidelijk beeld van mezelf kan krijgen?
Ik zou met je probleem langs de dokter gaan en vragen om professionele hulp. Of een vriendin zoeken.
Ik zou ook even langs een psych gaan of zo
Je antwoord ligt niet in een relatie, dat is alleen symptoom bestrijding
Je word namelijk geen ander mens als je een relatie krijgt en als het dan uit gaat ben je nog net zo ver van huis (of misschien nog wel verder van huis)
Zorg dat je eerst gelukkig word met je zelf en wie je bent en zoek dan pas een ander er bij
Een professional kan je helpen met uitzoeken wie je nou eigenlijk bent, waar je passies liggen en helpen werken aan je eigenwaarde
Als niet langs een professional wil zou je misschien alleen kunnen gaan reizen? Dan word je echt op jezelf terug geworpen en leer je jezelf ook wel echt kennen
je moet alleen wel even zelf inschatten of dat wat voor je is, je moet dan wel stappen ondernemen op je reis anders voel je je waarschijnlijk nog ellendiger
Je antwoord ligt niet in een relatie, dat is alleen symptoom bestrijding
Je word namelijk geen ander mens als je een relatie krijgt en als het dan uit gaat ben je nog net zo ver van huis (of misschien nog wel verder van huis)
Zorg dat je eerst gelukkig word met je zelf en wie je bent en zoek dan pas een ander er bij
Een professional kan je helpen met uitzoeken wie je nou eigenlijk bent, waar je passies liggen en helpen werken aan je eigenwaarde
Als niet langs een professional wil zou je misschien alleen kunnen gaan reizen? Dan word je echt op jezelf terug geworpen en leer je jezelf ook wel echt kennen
je moet alleen wel even zelf inschatten of dat wat voor je is, je moet dan wel stappen ondernemen op je reis anders voel je je waarschijnlijk nog ellendiger
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Een psych kan je hier niet mee helpen. Wat jij beschrijft is gewoon een gevoel wat je wel eens kan hebben, zeker op jouw leeftijd. Het leven, gevoelens, de wereld, wat moet ik ermee, wat mis ik, waarom ben ik niet gelukkig? Moeilijke vragen zonder een simpel antwoord, maar geloof me over tijd wordt het vanzelf beter, gewoon doen wat je moet doen en voornamelijk wat je wil doen.
In mijn bescheiden mening is 'gelukkig zijn' bullshit, je hebt momenten/periodes waarin je gelukkig bent, maar ook momenten wanneer dat niet zo is. Hoort er nou eenmaal bij, zonder de dalen heb je namelijk ook geen pieken.
Je moet er vooral niet te hard aan trekken of gelukkig zijn proberen af te dwingen, dat werkt alleen maar averechts.
In mijn bescheiden mening is 'gelukkig zijn' bullshit, je hebt momenten/periodes waarin je gelukkig bent, maar ook momenten wanneer dat niet zo is. Hoort er nou eenmaal bij, zonder de dalen heb je namelijk ook geen pieken.
Je moet er vooral niet te hard aan trekken of gelukkig zijn proberen af te dwingen, dat werkt alleen maar averechts.
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
Dat gevoel dat je zelf iets doet of maakt van je eigen realiteit soms? Want als je een minder besef hebt van je eigen identiteit of ik lijkt het mij logisch dat alle acties van dat ik minder 'echt' lijken. Hoe meer je twijfelt over jezelf hoe minder sterk je ik wordt dus dan kom je in zo'n vicieuze cirkel terecht.quote:Op woensdag 5 juni 2013 10:52 schreef M51 het volgende:
Ik heb continu het gevoel dat ik iets mis wat mijn geluk in de weg staat en wat anderen wel lijken te hebben.
Misschien moet je minder anderen observeren en meer jezelf. Ik vind het normaal om mensen te observeren om jezelf mee te meten om zo een idee te verkrijgen van je eigen waarde, dat je dus niet jezelf te hoog of te laag inschat maar een nivo wat overeenkomt met wat anderen je zouden geven.
De maatschappij heeft een waarde systeem, het zijn ongeschreven regels dat je iemand die waardevol is voor de maatschappij meer waarde geeft dan bv. een willekeurige zwerver, afgezien dat iedereen natuurlijk een basis waarde als mens heeft.
Ik vind het zelf een moeilijk iets, kan zijn dat ik er helemaal naast zit. Maar dat idee van een spel waarvan je de regels niet kent kwam me bekend voor, ik heb zelf ook jaren het idee gehad dat ik in een existentiele crisis zat en me niet meer kon relateren aan anderen. Als je er niets aan doet dan kan dat gevoel ontstaan van geleefd worden (wat bij mij gebeurde 2-3 jaar na school bij mijn eerste werkgever) omdat je zo twijfelt aan je eigen wereld beeld dat anderen leidend worden in hun wereldbeeld en mening, ook over jou.
Een psych kan je er wel mee helpen.quote:Op woensdag 5 juni 2013 11:26 schreef HostiMeister het volgende:
Een psych kan je hier niet mee helpen. Wat jij beschrijft is gewoon een gevoel wat je wel eens kan hebben, zeker op jouw leeftijd. Het leven, gevoelens, de wereld, wat moet ik ermee, wat mis ik, waarom ben ik niet gelukkig? Moeilijke vragen zonder een simpel antwoord, maar geloof me over tijd wordt het vanzelf beter, gewoon doen wat je moet doen en voornamelijk wat je wil doen.
Kijk, uiteindelijk ben jij de enige die jezelf kan veranderen of verbeteren. Maar een psych herkent jouw beperkingen, de dingen die je zelf niet herkent. En hij houdt je een spiegel voor en wijst je op dingen die jij normaal vindt, maar die niet voor iedereen normaal zijn.
Zo zie je zelf waar de knelpunten zitten, en heb je meer houvast om die knelpunten aan te pakken.
Of misschien blijkt wel dat je kunt leven met die knelpunten en vind je rust.
Een psych houdt je alleen maar een spiegel voor. Maar een betere spiegel dan je zelf ooit zou kunnen, en zeker een betere spiegel dan je vrienden zullen doen. Je vrienden willen altijd iets van je, een psycholoog niets (behalve je geld, maar dat weet je van te voren).
Wil ik ook wel doen hoor, en ik hoef er niets voor terug:quote:
hij houdt je een spiegel voor en wijst je op dingen die jij normaal vindt, maar die niet voor iedereen normaal zijn.
Wtf?quote:Je vrienden willen altijd iets van je
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
Denk dat je probleem, net als voor zovelen, is dat je vast zit ib je hoofd/denken en vanuit de kleine, beperkende hokje het levem ervaart als een probleem waar je je uit moet (kunnen) denk ipv iets om werkelijk in aanwezig te zijn en aan mee te doen. Als je in je hoofd zit ben je niet aanwezig en leef je eigenlijk enkel geconditioneerde verhaaltjes uit, dat is niet leven en dat is het gemis; je bent er niet echt.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
heb je het zelf gelezen?quote:
Ga dit eens lezen:
http://www.bol.com/nl/p/identiteit/9200000002308060/
ik wel en het gaat hem niet helpen hoor
dit is een algemene beschouwing over wat identiteit is, niet een boek dat je gaat helpen jouw identiteit te vinden
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Meer denken, meer analyseren, meer piekeren, meer verhaaltjes van dingen in je hoofd maken, kortom; meer van hetzelfde wat meer van dezelfde problemen veroorzaakt. Lijkt me niet handig.quote:
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
je hebt een beetje reflectie nodig van anderen, je zit in je eigen wereldje van gedachten-stromingen, misschien eens wat filosofie bedrijven met anderen?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Nee voor elke identiteitscrisis naar een psych lopen, dat schiet op. Zo kun je nooit iets handelen.quote:
[..]
heb je het zelf gelezen?
ik wel en het gaat hem niet helpen hoor
dit is een algemene beschouwing over wat identiteit is, niet een boek dat je gaat helpen jouw identiteit te vinden
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
klinkt als postpuber existentionele angst. is een heel normale levensfase die we allemaal wel in meer of mindere mate meegemaakt hebben. de truc is leren ermee om te gaan, want het gaat nooit meer helemaal weg 
wat hostimeister zegt dus!
wat hostimeister zegt dus!
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
een psych doet het zware werk niet voor je hoor, het is meer een gidsquote:
[..]
Nee voor elke identiteitscrisis naar een psych lopen, dat schiet op. Zo kun je nooit iets handelen.
zie het als een fysiotherapeut: hij/zij zegt welke oefeningen helpen en jij doet de oefeningen
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Het erop houden dat het normaal is en dat het hoort (waar baseer je dat op?) en het zo de ruimte geven om verder te groeien, dat schiet wel op?quote:
Nee voor elke identiteitscrisis naar een psych lopen, dat schiet op. Zo kun je nooit iets handelen.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Wat je krijgt als je een avondje met je pa aan de wijn gaat, of met een maat op het terras gaat hangen eigenlijk. Bij wijze van. Kijk wat films, lees wat boeken, praat met wat mensen, luister wat muziek. Het leven is moeilijk, en van alles kun je wat leren om er mee om te gaan.quote:
[..]
een psych doet het zware werk niet voor je hoor, het is meer een gids
zie het als een fysiotherapeut: hij/zij zegt welke oefeningen helpen en jij doet de oefeningen
Mensen gaan betalen om het voor je uit te leggen leert je alleen lui te zijn en het zelf niet uit te zoeken, schiet ook niet op. Althans dat vind ik.
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
en voor je het weet zit je aan een dissociatieve stoornis vastgekoppeld 
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
daar ben je zelf bijquote:Op woensdag 5 juni 2013 12:03 schreef Re het volgende:
en voor je het weet zit je aan een dissociatieve stoornis vastgekoppeld
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Wat voor woord vind jij beter passen bij 20 jarigen die in de bloei van hun leven zijn om in feite stil staan om ze dusdanig in hun hoofd vastzitten dat ze eigenlijk niet leven?quote:
en voor je het weet zit je aan een dissociatieve stoornis vastgekoppeld
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Normaal?quote:
[..]
Wat voor woord vind jij beter passen bij 20 jarigen die in de bloei van hun leven zijn om in feite stil staan om ze dusdanig in hun hoofd vastzitten dat ze eigenlijk niet leven?
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
Je leven lijkt weinig betekenis te hebben. Zonder betekenis heeft het leven mijns inziens weinig zin. Je moet dus zin geven aan je leven, en daar zijn allerlei manieren voor.quote:
Ik zou zo veel dingen willen doen, maar iets in me houdt me tegen. Ik wil gaan leven.
Sommige mensen doen iets aan religie. Past dat bij je? Anderen gaan reizen; als je een kreupele hebt zien bedelen op Shanghai Centraal Station, dan kan ik je verzekeren dat je de wereld in een ander licht gaat zien.
Weer anderen zoeken betekenis in een relatie (hierboven vermeld) of in diepere vriendschappen. Je bent dan verantwoordelijk voor meer dan je egoistische zelf.
Ook vrijwilligerswerk geeft zin. Of werk met een niet-monetair component; ik ben bijv. in de wetenschap werkzaam en dat geeft mijn leven meer betekenis dan de rücksichtlose commercie.
Wellicht heeft de stroming van "positieve psychologie" iets voor je? Ik vind de volgende fact sheet een aardige samenvatting geven: Black Dog Institute positive psychology fact sheet (PDF). Ook de boeken van Martin Seligman zijn in dit verband interessant.
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
|
|
